Κινέζικη Ιατρική Διάγνωση
Συγγραφέας Χάρης Θεοχάρους Γράφτηκε στις ,
Η Κινέζικη Ιατρική Διάγνωση είναι μία διαδικασία δύο σταδίων που περιλαμβάνει την εξέταση του ασθενή και την αναγνώριση της μορφής ή των μορφών της δυσαρμονίας του.
Το πρώτο στάδιο είναι η εξέταση, η οποία πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας αυτό που στην Κινέζικη ιατρική ονομάζεται “τέσσερεις διαγνωστικές μέθοδοι”, ή “τέσσερεις εξετάσεις”, δηλαδή την παρατήρηση, την ακρόαση � όσφρηση, την ανάκριση και την ψηλάφηση.
Το δεύτερο στάδιο είναι η ερμηνεία των πληροφοριών που συγκεντρώθηκαν από τις τέσσερεις εξετάσεις:
Η ανάλυση και η σύνθεση των σημείων και των συμπτωμάτων, καθώς και η αναγνώριση της μορφής ή των μορφών της δυσαρμονίας του ασθενή. Η μορφή της δυσαρμονίας είναι μια επαγγελματική ταξινόμηση των σημείων και συμπτωμάτων που προσδιορίζει την προέλευση, τη θέση και τη φύση της ασθένειας.
Οι Τέσσερεις Διαγνωστικές Μέθοδοι
Παρατήρηση:
Η παρατήρηση είναι μία από τις πιο σημαντικές πτυχές της Κινέζικης Ιατρικής Διάγνωσης.
Στην αρχαιότητα, θεωρείτο ως η υψηλότερη διαγνωστική τέχνη και ένας ανώτερος γιατρός διακρινόταν από την ικανότητα να κάνει διάγνωση κοιτάζοντας απλά τον ασθενή, χωρίς να χρειάζεται να του υποβάλει ερωτήσεις ή να τον ψηλαφίσει. Η παρατήρηση αποτελεί επίσης την πρώτη τεχνική διάγνωσης που χρησιμοποιείται και η οποία ξεκινάει από την στιγμή που ο ασθενής παρουσιάζεται μπροστά στον θεραπευτή. Κατά την παρατήρηση, ο θεραπευτής παρατηρεί την γενική εικόνα του ασθενή και δίνει ιδιαίτερη προσοχή σε τμήματα που σχετίζονται με την κατάσταση του.
Εκτός από την παρατήρηση της ζωτικότητας του ασθενή, της γενικής του εμφάνισης και της όψης του, ο θεραπευτής εξετάζει προσεκτικά να τη γλώσσα του ασθενή, η οποία παρέχει ανεκτίμητες πληροφορίες σχετικά με τα εσωτερικά του όργανα και την λειτουργία τους.
Η Παρατήρηση της γλώσσας είναι ζωτικής σημασίας για την πραγματοποίηση της διάγνωσης και δίνει ξεκάθαρες πληροφορίες σχετικά με την υποκείμενη δυσλειτουργία του ασθενή, ακόμα και στις πιο πολύπλοκες περιπτώσεις. Στην εξέταση της γλώσσας περιλαμβάνεται η παρατήρηση χρώματος της, του σχήματος της, της υγρότητας της και της επίστρωσης της.
Διαφορετικές περιοχές της γλώσσας σχετίζονται με διαφορετικά όργανα.
Επομένως, αλλαγές στο χρώμα, στο σχήμα, στην υγρότητα και στην επίστρωση της γλώσσας σε αυτές τις περιοχές, πιστεύεται ότι αντικατοπτρίζει αλλαγές στα αντίστοιχα όργανα.
Στην σύγχρονη Κινέζικη Ιατρική, η εξέταση της γλώσσας είναι εξαιρετικά σημαντική, και οι θεραπευτές ξοδεύουν αρκετό χρόνο για να εξετάσουν και να επανεξετάσουν τη γλώσσα κάποιου.
Ακρόαση-όσφρηση:
Στα αρχαία Κινέζικα, υπάρχει ένα ιδεόγραμμα που καλύπτει και τις δύο έννοιες, ακρόαση και όσφρηση. Η “ακρόασης” περιλαμβάνει την ακρόαση της ηχητικής χροιάς της φωνής του ασθενή, της αναπνοής του, του βήχα (αν υπάρχει) και ήχους που φανερώνουν πόνο και δυσφορία.
Όσον αφορά την “όσφρηση”, αυτή στις μέρες μας καλύπτεται κυρίως από ερωτήσεις κατά τις οποίες ο θεραπευτής ρωτά τον ασθενή αν έχει άσχημη αναπνοή, ασυνήθιστη μυρωδιά στο σώμα, ή κάκοσμα περιττώματα, ούρα ή κολπικές εκκρίσεις.
Ανάκριση:
Η ανάκριση βασίζεται στις ερωτήσεις και είναι, από πολλές απόψεις, η πιο σημαντική από τις τέσσερεις εξετάσεις. Είναι σημαντική όχι μόνο γιατί ο θεραπευτής χρειάζεται να εκμαιεύσει πληροφορίες από τον ασθενή, αλλά και επειδή ο τρόπος με τον οποίο μιλά ο ασθενής κατά την διάρκεια των ερωτήσεων αποτελεί από μόνος του ένα πολύ σημαντικό διαγνωστικό σημείο που αντικατοπτρίζει την υποκείμενη φυσική, συναισθηματική και ψυχική κατάσταση του ασθενή. Επιπλέον, είναι κατά την διαδικασία της ανάκρισης που ο θεραπευτής αλληλεπιδρά με τον ασθενή. Συνεπώς η επιδεξιότητα, η λεπτότητα και η συμπόνια με την οποία ο θεραπευτής διεξάγει την ανάκριση, επηρεάζουν σημαντικά αυτά τα ίδια τα θεραπευτικά αποτελέσματα.
Επομένως. η διαδικασία της “ανάκρισης” του ασθενή είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα σύνολο κανόνων σχετικών το ποιες ερωτήσεις πρέπει να γίνουν και πως αυτές θα διατυπωθούν
Είναι η καρδιά της θεραπευτικής συνάντησης ανάμεσα στον θεραπευτή και τον ασθενή, το χωνευτήρι στο οποίο πραγματοποιείται η όλη διαδικασία της θεραπείας.
Αν ο ασθενής είναι αναίσθητος ή αν πρόκειται για μωρό ή μικρό παιδί, οι ερωτήσεις απευθύνονται σε ένα κοντινό συγγενή.
Οι Κινέζοι γιατροί ρωτάνε πολύ περισσότερες ερωτήσεις από ότι οι δυτικοί γιατροί.
Συνήθως ρωτάνε για την όρεξη, τη διατροφή, την ούρηση και αφόδευση, την ενέργεια, τον ύπνο, τη διάθεση, την εφίδρωση, τη σεξουαλικότητα, τη θερμοκρασία του σώματος, την περίοδο, το αναπαραγωγικό ιστορικό, και όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες για την κύρια πάθησή τους.
Ψηλάφηση:
Ψηλάφηση είναι η εξέταση διά της αφής η οποία στην Κινέζικη Ιατρική περιλαμβάνει δύο υποδιαιρέσεις. Η πρώτη είναι η γενική ψηλάφηση περιοχών πόνου ή δυσφορίας.
Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει πάθει διάστρεμμα στον καρπό του, ο θεραπευτής θα θελήσει να ψηλαφίσει τον καρπό. Εάν κάποιος αναφέρει ότι έχει κοιλιακούς πόνους, ο θεραπευτής θα θελήσει να ψηλαφίσει την κοιλιά. Ορισμένοι θεραπευτές χρησιμοποιούν την ψηλάφηση της κοιλιάς ως εξέταση ρουτίνας. Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα Κινέζικης ιατρικής διάγνωσης βασισμένο στην ψηλάφηση της κοιλιάς. στην εποχή μας όμως δεν χρησιμοποιείται από όλους τους θεραπευτές.
Κινέζικη Ιατρική Διάγνωση
Ο άλλος βασικός τύπος ψηλάφησης στην Κινέζικη Ιατρική είναι η ψηλάφηση του σφυγμού, η οποία αναφέρεται στην ψηλάφηση των αρτηριών στους καρπούς και των δύο χεριών.
Οι Κινέζοι γιατροί για τουλάχιστον 2000 χρόνια πίστευαν ότι κάποιος μέσω της ψηλάφησης των αρτηριών αυτών μπορεί να διαγνώσει όλα τα προβλήματα των εσωτερικών οργάνων.
Παρόλο που υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι ψηλάφησης του σφυγμού, όλοι βασίζονται στη διαίρεση κάθε καρπιαίας αρτηρίας σε τρία τμήματα που αντιστοιχούν σε τρεις περιοχές του ανθρώπινου σώματος και των εκεί οργάνων.
Πιστεύεται ότι ασκώντας διαφορετικού βαθμού πίεση στα τρία αυτά τμήματα της καρπιαίας αρτηρίας, μπορεί κανείς να εντοπίσει παθολογικές μεταβολές σε όλα τα εσωτερικά όργανα.
Για την περιγραφή και καταγραφή του τι αισθάνονται στα ακροδάχτυλά τους. οι Κινέζοι γιατροί χρησιμοποιούν 28 βασικούς τύπους σφυγμών, οι οποίοι συνδυαζόμενοι μεταξύ τους διαμορφώνουν έναν πολύ μεγάλο αριθμό πιθανών μεταβλητών.
Η εξέταση του σφυγμού είναι φαινομενικά η πιο μυστική από τις τέσσερεις κινέζικες ιατρικές εξετάσεις, βασίζεται όμως σε συγκεκριμένα πρότυπα και έχει αποδειχτεί χρήσιμη μέσα από 2000 ετών καταγεγραμμένης κλινικής ιστορίας.
Ορισμένοι θεραπευτές ψηλαφούν σε άλλες αρτηρίες σε άλλα μέρη του σώματος, όπως στην πλάτη του ποδιού ή στο μπροστινό μέρος του λαιμού. Αυτό, είτε αποτελεί εξέταση ρουτίνας, είτε πραγματοποιείται μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Αναγνώριση των Μορφών Δυσαρμονίας
Αναγνώριση των μορφών δυσαρμονίας είναι η διαδικασία αναγνώρισης της βασικής δυσαρμονίας στην οποία βρίσκεται πίσω από όλες τις κλινικές εκδηλώσεις. Αυτή είναι και η ουσία της Κινέζικης ιατρικής διάγνωσης και παθολογίας. Η ταυτοποίηση μιας μορφής δυσαρμονίας περιλαμβάνει τη διάκριση της υποκείμενης δυσαρμονίας και βασίζεται στην εικόνα που σχηματίζεται από όλα τα σημεία και συμπτώματα.
Σε αντίθεση με την Δυτική Ιατρική η οποία αναλύει τα σημεία και τα συμπτώματα ένα προς ένα προκειμένου να βρει μιαν αιτία, η Κινεζική Ιατρική σχηματίζει μια ολοκληρωμένη εικόνα και αναγνωρίζει την υποκείμενη δυσαρμονία λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των σημείων και συμπτωμάτων. Από αυτή την άποψη, η Κινεζική Ιατρική δεν αναζητά αιτίες αλλά μορφές δυσαρμονίας. Συνεπώς, όταν λέμε πως ένας ασθενής παρουσιάζει στασιμότητα υπατικού τσι, αυτό δεν είναι η αιτία της ασθένειας, αλλά η δυσαρμονία που βρίσκεται πίσω από την ασθένεια ή ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται η ασθένεια.
Φυσικά, μετά την ταυτοποίηση της μορφής δυσαρμονίας, η Κινέζικη Ιατρική προχωρά ένα βήμα παραπέρα και προσπαθεί να αναγνωρίσει την αιτία της δυσαρμονίας.
Οι όροι “σημεία” και “συμπτώματα” έχουν διαφορετική σημασία στην Κινέζικη Ιατρική από ότι στην Δυτική Ιατρική. Διαφέρουν από την στενή σχετικά έννοια των όρων που χρησιμοποιούνται από την Δυτική Ιατρική σε αντίθεση με το πλήθος των κλινικών δοκιμών.
Σε αντίθεση, ο γιατρός της Κινεζικής Ιατρικής διευρύνει την αντίληψη του προκειμένου να εκτιμήσει τις μεταβολές σε μια ευρύτερη αλλαγή σε συνηθισμένες λειτουργίες του οργανισμού, όπως ούρηση, αφόδευση, εφίδρωση, δίψας κλπ.
Επιπλέον, ο γιατρός της Κινέζικης Ιατρικής λαμβάνει υπόψη πολλά κλινικά δεδομένα που εκτείνονται από συγκεκριμένα σημεία του προσώπου και του σώματος μέχρι ψυχολογικά και συναισθηματικά γνωρίσματα, τα οποία στην πραγματικότητα δεν είναι “συμπτώματα” ή “σημεία”, αλλά εκφράσεις μιας συγκεκριμένης δυσαρμονίας.
Πολλά από τα κλινικά δεδομένα που συνεισφέρουν στο σχηματισμό μιας εικόνας για μια υποκείμενη δυσαρμονία δεν θα θεωρούνταν σαν “συμπτώματα” ή “σημεία” στην Δυτική Ιατρική. Μέσα από πολλών αιώνων συσσωρευμένης κλινικής εμπειρίας από αμέτρητους γιατρούς, η Κινέζική Ιατρική έχει αναπτύξει ένα ολοκληρωμένο και εξαιρετικά αποτελεσματικό σύστημα διάγνωσης και συμπτωματολογίας προκειμένου να αναγνωρίζει τις μορφές των ασθενειών και τις υποκείμενες δυσαρμονίες.
Η ταυτοποίηση της μορφής της δυσαρμονίας εμπλέκει τη διάγνωση, την παθολογία και τη θεραπεία. Επιτρέπει στον θεραπευτή να βρει τη φύση και το χαρακτήρα της κατάστασης, τη θέση της ασθένειας, τη βασική αρχή της θεραπείας και την πρόγνωση.
Δρ. Χάρης Θεοχάρους, Βελονιστής
