Αρθροσκόπηση ισχίου σε ηλικίες > 50 ετών
Συγγραφέας Αλέξανδρος Τζαβέας Γράφτηκε στις ,
Η αρθροσκόπηση ισχίου αποτελεί τη μέθοδο εκλογής για ασθενείς με επώδυνο μη αρθριτικό ισχίο. Θεωρείται παραδοσιακά ότι η αρθροσκόπηση ισχίου έχει εφαρμογή σε νεότερους ασθενείς ενώ οι μεγαλύτερης ηλικίας είναι περισσότερο συχνά υποψήφιοι για ολική αρθροπλαστική ισχίου, δηλαδή την ολική αντικατάσταση της άρθρωσης.
Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ασθενών με ηλικία μεγαλύτερη των 50 ετών, στις οποίες δεν έχει εγκατασταθεί επίσημα η οστεοαρθρίτιδα και ο χειρουργός αλλά και ο ασθενής καλούνται να επιλέξουν μεταξύ μίας αντικατάστασης της άρθρωσης και μίας χειρουργικής επέμβασης διατήρησης της άρθρωσης, δηλαδή της αρθροσκόπησης.
Σε περιπτώσεις με βαριά και εγκατεστημένη οστεοαρθρίτιδα η χειρουργική επέμβαση επιλογής είναι η ολική αρθροπλαστική, όμως υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ασθενών που αποτελεί μία γκρίζα ζώνη.
Με στόχο την απάντηση αυτού του προβληματισμού πραγματοποιήθηκε μία μελέτη με σκοπό να αναλύσει τα επιθυμητά αποτελέσματα ασθενών με παρακολούθηση τουλάχιστον πέντε χρόνια μετά από αρθροσκόπηση ισχίου στην οποία έγινε η ανάλυση των αποτελεσμάτων και των προδιαθεσικών παραγόντων για μετατροπή της επέμβασης σε ολική αρθροπλαστική σε ασθενείς ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών, οι οποίοι εμφάνιζαν ρήξη του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης (labral tear) και μηροκοτυλιαία πρόσκρουση (femoroacetabular impingement).
Τα στοιχεία συλλέχθηκαν προοπτικά σε ασθενείς που υπεβλήθησαν σε αρθροσκόπηση ισχίου για τη θεραπεία ρήξης επιχειλίου χόνδρου και μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης μεταξύ του Φεβρουαρίου 2008 και Ιανουαρίου 2012.
Τα κριτήρια συμπερίληψης ήταν ηλικία ≥ των 50 ετών κατά τον χρόνο της χειρουργικής επέμβασης, η αρθροσκοπική θεραπεία για ρήξη του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης και η μηροκοτυλιαία πρόσκρουση. Χρησιμοποιήθηκαν οι κλίμακες αξιολόγησης Modified Harris Hip Score, Non Arthritic Hip Score, Hip Outcome Score-Sports Specific Subscale και Visual Analog Scale. Τα κριτήρια αποκλεισμού από τη μελέτη ήταν η ύπαρξη οστεοαρθρίτιδας βαθμού μεγαλύτερου από 1 κατά Tonnis και προηγούμενες παθολογικές καταστάσεις ή χειρουργικές επεμβάσεις του ισχίου. Από τις 103 περιπτώσεις, τα 94 ισχία είχαν ελάχιστη παρακολούθηση πέντε ετών. Σε όλες τις περιπτώσεις η εκτίμηση των κλιμάκων αξιολόγησης έδειξε σημαντική βελτίωση κατά την τελευταία επανεξέταση.
Επίσης, τα αποτελέσματα έδειξαν μία σταθερότητα της βελτίωσης από τα δύο χρόνια μετεγχειρητικά έως την τελευταία εκτίμηση. Τέσσερις περιπτώσεις (4,3%) χρειάστηκαν μία δεύτερη αρθροσκόπηση.
Η ομάδα των ασθενών στους οποίους απαιτήθηκε ολική αρθροπλαστική ισχίου παρουσίασε μεγαλύτερο δείκτη μάζας σώματος, μεγαλύτερες γωνίες α και μικρότερες γωνίες κέντρου-παρυφής ενώ παρουσίαζαν περισσότερες χόνδρινες βλάβες τόσο στον αρθρικό χόνδρο της μηριαίας κεφαλής όσο και σε αυτόν την κοτύλης.
Οι συγγραφείς συμπέραναν ότι η αρθροσκόπηση ισχίου για τη θεραπεία της ρήξης του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης και μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης σε ασθενείς ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών δείχνει στατιστικά σημαντική βελτίωση για ελάχιστο χρονικό διάστημα πέντε ετών μετεγχειρητικά.
Ωστόσο, λόγω της δυνητικής επικείμενης ανάγκης για ολική αρθροπλαστική σε μία ομάδα του πληθυσμού αυτού οι χειρουργοί θα πρέπει να χρησιμοποιούν αυστηρά κριτήρια επιλογής και να συμβουλεύουν αναλόγως τους ασθενείς.
Πηγή: “Arthroscopy, The Journal of Arthroscopic and Related Surgery”, Οκτώβριος 2018
Dr. Αλέξανδρος Τζαβέας , Ορθοπαιδικός Χειρουργός
