Κίτρινος Πυρετός (Yellow Fever)
Συγγραφέας Νικόλαος Δ. Καρακούσης Γράφτηκε στις ,
Ο κίτρινος πυρετός είναι μια οξεία ιογενής νόσος. Ο ιός είναι ένας RNA ιός, ο οποίος ανήκει στο γένος των φλαβοϊών (Flavivirus). Ο ιός του κίτρινου πυρετού ήταν ο πρώτος ιός που ανακαλύφθηκε.
Μετάδοση
Mεταδίδεται στον άνθρωπο με το τσίμπημα των κουνουπιών του κίτρινου πυρετού Aedes aegypti, αλλά και άλλα κουνούπια, όπως το κουνούπι-τίγρης Aedes albopictus, Haemagogus και Sabethes δύναται να είναι φορείς του ιού.
Διακρίνουμε 3 βασικούς κύκλους μετάδοσης, το δασώδη (της ζούγκλας), τον ενδιάμεσο (της σαβάνας) και τον αστικό.
Ο αστικός κύκλος μετάδοσης περιλαμβάνει τη μετάδοση του ιού μεταξύ ανθρώπων και κουνουπιών, κυρίως Aedes aegypti.
Συναντάται στις τροπικές περιοχές της νότιας Αμερικής και της Αφρικής, ενώ δε συναντάται σε χώρες της Ασίας.
Τα άτομα που προσβάλλονται από τον ιό του κίτρινου πυρετού εμφανίζουν υψηλά επίπεδα ιαιμίας (ιικό φορτίο στο αίμα τους). Η μετάδοση θεωρητικά μπορεί να συμβεί επίσης μέσω μετάγγισης μολυσμένου αίματος ή χρήσης μολυσμένης βελόνας.
Κλινική εικόνα
Στις περισσότερες περιπτώσεις, εκδηλώνεται με εμπύρετο και ρίγος.
Εν συνεχεία, παρουσιάζεται κεφαλαλγία, μυϊκό άλγος στην πλάτη και σε όλο το σώμα, γαστρεντερικές εκδηλώσεις όπως ναυτία, εμετός, απώλεια της όρεξης, καθώς και ερυθρότητα των οφθαλμών.
Ακολουθούν περίπου τρεις με πέντε ημέρες, όπου τα κλινικά συμπτώματα παρουσιάζουν ύφεση.
Ωστόσο, σε ένα ποσοστό 50%, η νόσος περνά στην δεύτερή της φάση.
Στη δεύτερη φάση, ο πυρετός κάνει την επανεμφάνισή του, ενώ εμφανίζεται κοιλιακό άλγος, ίκτερος (κιτρίνισμα των οφθαλμών και του δέρματος), αιμορραγίες (με κυριότερη εκδήλωσή τους την αιματέμεση), υπνηλία και βραδυκαρδία και μπορεί να παρατηρηθεί διαταραχή της ούρησης, με συνέπεια νεφρική βλάβη (λόγω αδυναμίας λειτουργίας της ουροδόχου κύστης).
Στην πιο βαριά μορφή εξέλιξης της νόσου περιλαμβάνονται η καταπληξία και το κώμα, τα οποία οδηγούν το μισό ποσοστό των ασθενών που έχουν νοσήσει στο θάνατο.
Διάγνωση
Πραγματοποιείται με την ανίχνευση στο αίμα των ασθενών ειδικών αντισωμάτων κατά του ιού του κίτρινου πυρετού (IgM), εφόσον τεθεί κλινικά η υποψία από τη φυσική εξέταση και από το ιατρικό ιστορικό.
Ωστόσο, στη διαφοροδιάγνωσή μας από άλλες ασθένειες, πρέπει να έχουμε υπόψιν την ελονοσία, αλλά και άλλες ιογενείς εμπύρετες και αιμορραγικές καταστάσεις, όπως ο ιός Έμπολα, ο ιός Λάσσα, ο ιός Junin και ο ιός Marburg.
Θεραπεία
Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για τον κίτρινο πυρετό.
Πρόληψη
Η πρόληψη του κίτρινου πυρετού περιλαμβάνει τον εμβολιασμό, καθώς και την αποφυγή τσιμπημάτων κουνουπιών σε περιοχές όπου ο κίτρινος πυρετός ενδημεί. Το εμβόλιο του κίτρινου πυρετού συστήνεται στους ταξιδιώτες (άτομα > 9 μηνών) που θα επισκεφθούν χώρες και περιοχές, τόσο στην Αφρική, όσο και τη Νότια Αμερική με αυξημένο κίνδυνο μετάδοσης του ιού και σε όσους το απαιτεί η χώρα προορισμού τους.
Το εμβόλιο περιέχει ζώντα αδρανοποιημένο ιό (17 D) και χορηγείται υποδορίως ή ενδομυϊκώς.
Η προστασία αρχίζει από την δέκατη ημέρα μετά τη χορήγηση του εμβολίου σε ποσοστό 95% των ανθρώπων που θα εμβολιαστούν.
Η διάρκεια του είναι για τουλάχιστον 10 χρόνια.
ΠΗΓΕΣ: W.H.O, C.D.C
Νικόλαος Δ. Καρακούσης
