Αλλεργία σε μέλισσες – σφήκες
Συγγραφέας Γεώργιος Π. Λούρμπας Γράφτηκε στις ,
Περίπου έως και το 7,5% του γενικού πληθυσμού κινδυνεύει να εμφανίσει αναφυλακτική αντίδραση, ποσοστό το οποίο αγγίζει και έως το 43% στους μελισσοκόμους.
Η αλλεργία οφείλεται στην αποδέσμευση δηλητηρίου από το έντομο στο δέρμα του ανθρώπου και την παραγωγή αντισωμάτων που θα προκαλέσουν αλλεργική αντίδραση στο επόμενο τσίμπημα εντόμου γιατί θα ενωθεί το δηλητήριο με τα προσχηματισμένα αντισώματα.
Τα συμπτώματα που θα προκληθούν μετά από το νυγμό ποικίλλουν σε βαρύτητα και μπορεί να είναι από ένα απλό ερύθημα δηλαδή κοκκίνισμα της περιοχής που δέχθηκε το νυγμό αλλά μπορεί και να έχει τοπικό ή γενικευμένο οίδημα (πρήξιμο), άλγος, εξάνθημα, δύσπνοια, βήχα, καταρροή και πτώση πίεσης με λιποθυμία όταν το τσίμπημα οδηγεί σε αναφυλακτική αντίδραση.
Για τη διάγνωση απαιτείται η λήψη λεπτομερούς ιστορικού με στόχο την και ταυτοποίηση του εντόμου ενώ αιματολογικές εξετάσεις και αλλεργικά δερματικά τεστ νυγμού (SPT’S) είναι απαραίτητο να διενεργηθούν για να μας επιβεβαιώσουν το είδος του εντόμου καθώς και το βαθμό αλλεργίας σε αυτό.
Η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη και για αυτό το λόγο οι ασθενείς θα πρέπει να προσέχουν να μην φορούν ανοιχτόχρωμα ρούχα το καλοκαίρι καθώς και έντονα αρώματα γιατί προσελκύουν τα έντομα. Επίσης θα πρέπει να έχουν μαζί τους σετ αντιμετώπισης αλλεργικής αντίδρασης (κορτιζόνη, αδρεναλίνη, αντισταμινικά, βροχγοδιασταλτικό srpay) ώστε σε περίπτωση αναφυλακτικής αντίδρασης να έχουν τη δυνατότητα να την αντιμετωπίσουν ανάλογα με τις οδηγίες που θα τους δίνονται.
Κομβικό ρόλο στη θεραπεία έχει η ανοσοθεραπεία ή οποία είναι και η μόνη πρακτικά θεραπεία αφού τα υπόλοιπα φάρμακα απλά αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα και όχι την ίδια την αλλεργία.
Γεώργιος Π. Λούρμπας, ειδικός αλλεργιολόγος ενηλίκων και παιδοαλλεργιολόγος.
