Διλήμματα στη θεραπεία της οξείας μέσης ωτίτιδας στα παιδιά
Συγγραφέας Κωνσταντίνος Πλούκος Γράφτηκε στις ,
Η οξεία μέση ωτίτιδα είναι από τις συχνότερες παθήσεις της βρεφικής και παιδικής ηλικίας και η συχνότερη αιτία συνταγογράφησης αντιβιοτικών στα παιδιά. Οφείλεται κατά κύριο λόγο σε ιούς και βακτήρια και εκδηλώνεται με πόνο, πυρετό, κακουχία, ανορεξία και εκροή υγρού από το αυτί.
Συχνά διλήμματα προκύπτουν στις περιπτώσεις της οξείας μέσης ωτίτιδας και έχουν να κάνουν με το πότε δίνουμε αντιβίωση ως θεραπεία αλλά και ποια αντιβίωση είναι η ενδεδειγμένη.
Από τη βιβλιογραφία προκύπτει ότι πάντα χορηγούμε αντιβίωση στα παιδιά κάτω των 6 μηνών. Στα μεγαλύτερα παιδιά χορηγούμε πάντα αν υπάρχει εκροή υγρού (ωτόρροια) ή σοβαρά συμπτώματα όπως έντονος πόνος που κρατάει πάνω από 48 ώρες και πυρετός υψηλότερος από 39.
Αν η συμπτωματολογία είναι ηπιότερη μπορούμε να το παρακολουθήσουμε για 2 με 3 ήμερες.
Όσον αφορά την αντιβιοτική αγωγή οι κατευθυντήριες οδηγίες σε αυτές τις περιπτώσεις καταδεικνύουν ότι η Κεφακλόρη (το αγαπημένο λόγω γεύσης Ceclor για παιδιά, μαμάδες και γιατρούς) δεν έχει θέση στη θεραπεία λόγω ανθεκτικότητας από τον Στρεπτόκοκκο της πνευμονίας και τον Αιμόφιλο της ινφλουέντσας που μαζί με την Μοραξέλλα είναι οι 3 συχνότεροι βακτηριακοί μικροοργανισμοί που την προκαλούν.
Στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης παραμένει η Aμοξικιλλίνη μόνη της ή σε συνδυασμό με Kλαβουλανικό οξύ (Amoxil, Augmentin) και εναλλακτικά Kεφουροξίμη (Zinadol), Kεφπροζίλη (Procef) και Kλαριθρομυκίνη (Klaricid, Claripen).
Πλούκος Κωνσταντίνος,
ΩΡΛ
