Β. με χρήση Υγρού Σκληροφαρμάκου

Η σκληροθεραπεία των ευρυαγγειών με υγρά σκληρυντικά φάρμακα συνιστάται στην έγχυση ουσιών-φαρμάκων εντός του αυλού τους, τα οποία προκαλούν ουσιαστικά έντονο σπασμό του μέσου μυϊκού χιτώνα, αλλά και προπαντός χημικό ερεθισμό-έγκαυμα των ενδοθηλιακών κυττάρων του έσω φλεβικού χιτώνα.

Αποτέλεσμα της διαδικασίας είναι μια μετατραυματική φλεγμονώδη αντίδραση, η οποία καταλήγει στην ινωτική συγκόλληση του αυλού τους και ακολούθως, στη σταδιακή αποδόμηση τους.

Ποιές σκληρυντικές ουσίες χρησιμοποιούνται;

Διάφορες φαρμακευτικές ουσίες και σκευάσματα έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς με ποικίλα κλινικά αποτελέσματα, όπως :

• Αποπολωτικά { Sodium morrhuate (SM), Ethenolamune oleate (EO), Sodium tetradecyl sulfate (STS), Pοlidocanol }
• Μη αποπολωτικά { Sodium salicylate 40%, 30%, Sodium chloride 10%+Sodium salicylate 30%, Invert sugar 75%, Saccharose 5%, Phenol 1%, Dextrose 66%, Sodium chloride 20% }
• Χημικά, ερεθιστικά { Polyiodinated iodine }

Στις ημέρες μας, έχει επικρατήσει η χρησιμοποίηση σκευασμάτων, τα οποία είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά, ενώ στερούνται σημαντικών ανεπιθύμητων παρενεργειών και επιπλοκών, όπως είναι το polidocanol ή Aethoxesklerol σε διάφορες συγκεντρώσεις, αλλά και το Sodium tetradecyl sulfate STS ή Fibrovein.

Η δράση αυτών φαρμάκων εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που έχουν σχέση με την διάμετρο των παθολογικών αγγείων, την έκταση τους, τις συνθήκες ροής του αίματος (αργή ή γρήγορη), αλλά και την σύσταση, την συγκέντρωση και τις ιδιαίτερες ιδιότητες του καθενός από αυτά και επίσης, με την τεχνική παρακέντησης, αλλά και έγχυση τους.

Η πρακτική και η εμπειρία μας…

Η ιεραρχημένη και στοχευμένη ενσωμάτωση της Σκληροθεραπείας στην συνολικότερη προσπάθεια αντιμετώπισης της Φλεβικής Ανεπάρκειας και, μάλιστα, σε ένα τελείως εξατομικευμένο για κάθε ασθενή πλαίσιο, με την τήρηση των κατάλληλων ενδείξεων κάθε φορά, στις ημέρες μας είναι πλέον αρκετά ξεκάθαρες και σαφείς. Έτσι, έχουμε:

• Την παρασκευή του σκληρυντικού αφρού-μίγματος με χρήση διοξειδίου του άνθρακα, αντί για αέρα σε έντονες και εκτεταμένες κλινικές περιπτώσεις, οι οποίες έχουν ανάγκη για χορήγηση μεγάλων ποσοτήτων αφρώδους μίγματος
• Την χρησιμοποίηση των κατάλληλων συστημάτων ανάμιξης των σκληροφαρμάκων με τα αέρια, έτσι ώστε να παρασκευάζεται όσο το δυνατό ομογενοποιημένο αφρώδες μίγμα, στοιχείο απαραίτητο για την αύξηση της δραστικότητας του, αλλά και την μείωση των πιθανών παρενεργειών
• Την χρησιμοποίηση προσχηματισμένου αφρώδους σκληρυντικού μίγματος (Varithena polidocanol 1%, FDA Approved) σε συσκευασία υπό πίεση, σε περιπτώσεις που πρέπει να ελαττωθεί η διάρκεια της θεραπείας ή να εξασφαλισθούν τελείως άσηπτες συνθήκες παρασκευής και χορήγησης του αφρού, αλλά και προπαντός σταθερή συγκέντρωση και ομογενοποίηση αυτού

Τί πρέπει να γνωρίζω για τη μέθοδο και τις συνεδρίες;

Ο αριθμός των συνεδριών καθορίζεται από την κλινική βαρύτητα του προβλήματος του εκάστοτε ασθενή.
Η εκτέλεση τους γίνεται συνήθως κατά συνεδρίες, ολιγόλεπτης συνήθως διάρκειας (20 με 30 λεπτά), αφού υπάρχει μία μέγιστη δόση χορήγησης φαρμάκου, αναλόγως του σωματικού βάρους του ασθενούς.

…Η εκτέλεση της σκληροθεραπείας είναι μία διαδικασία απλή, εξαιρετικά ασφαλής και ανώδυνη για τον ασθενή… 

Η τεχνική γίνεται με άμεση παρακέντηση αυτών των μικρών αγγείων με εξαιρετικά λεπτές βελόνες που έχουν και ενσωματωμένη σύριγγα, συνήθως 28, 30 ή και 32 G, δηλαδή πολύ λεπτότερων ακόμη και από τις βελόνες υποδορίων ενέσεων της ινσουλίνης, ενώ υπάρχουν και αντίστοιχες πεταλούδες προκειμένου να ενίονται μεγαλύτερες ποσότητες φαρμάκων και έτσι, να επιτυγχάνεται θεραπεία σε μεγαλύτερη έκταση και ένταση.

Σκληροθεραπεία Ευρυαγγειών με Σκληρυντικό Αφρό

Σκληροθεραπεία Ευρυαγγειών με Υγρό Σκληροφάρμακο

Απαραίτητη είναι η τακτοποίηση του ασθενούς σε άνετη, κατακεκλισμένη συνήθως θέση, με τοποθέτηση των κάτω άκρων σε χαμηλότερη θέση από τον κορμό και την κεφαλή.

Επίσης, απαραίτητος είναι ο επαρκής φωτισμός του χώρου, ενώ πολλές φορές είναι αναγκαία και η χρησιμοποίηση μεγεθυντικών ομματοϋαλίων από τον θεράποντα Ιατρό, τα οποία δύνανται να φέρουν ενσωματωμένα και ειδική σκιαλυτική λυχνία, έτσι ώστε να εξασφαλιστούν οι καλύτερες δυνατές συνθήκες για την παρακέντηση των ευρυαγγειών.

Αποτελέσματα ασθενών μας (πριν και μετά)

Τί πρέπει να γνωρίζω για την αποθεραπεία;

Μετά από την εκτέλεση αυτών των θεραπειών, επιβάλλεται η άμεση κινητοποίηση του ασθενούς και η βάδιση για 15 με 20 λεπτά τουλάχιστον, προκειμένου να απομακρυνθεί το σκληροφάρμακο από την συστηματική κυκλοφορία.

Πολύ βασική είναι η συμμόρφωση του ασθενούς στην χρήση των καταλλήλων συστημάτων έκκεντρης άσκησης πίεσης επί των φλεβών που υπόκεινται σε θεραπεία, όπως είναι η συστηματική χρήση ελαστικών καλτσών ισχυρά διαβαθμισμένης συμπίεσης 25 με 35 mmHg μέχρι το μηρό κατά την διάρκεια της ημέρας και, ει δυνατόν, καθ’ όλη την διάρκεια αυτών των θεραπειών, σε συνδυασμό με ειδικά υποστρώματα σύμπτωσης των φλεβών με άμεση εφαρμογή τους κατά μήκος της πορείας τους (rubber pads).

Σε τί διαφέρει από τη σκληροθεραπεία ευρυαγγειών από εκείνη των κιρσών;

Η εκτέλεσή της είναι απλή και δεν διαφέρει πρακτικά από τις αντίστοιχες πρακτικές για την σκληροθεραπεία των μεγαλυτέρων φλεβών.

Η σημαντικότερη διαφοροποίηση ωστόσο, έγκειται στην δυσκολία παρακέντησης, αλλά και ανεπίπλεκτης έγχυσης του ογκώδους και πιεστικού αφρώδους μίγματος εντός αυτών των μικρής διαμέτρου λεπτοτοιχωματικών αγγείων.

Οι δυσκολίες αυτές ξεπερνιούνται, στις ημέρες μας, χάρη στην εύκολη διάθεση ειδικών πεταλούδων έγχυσης των 28 ακόμη και 30 G, αλλά και χάρη στην χρησιμοποίηση σκευασμάτων καταλλήλων να μετατρέπονται εύκολα σε αερολύματα, ακόμη και σε πολύ μικρές συγκεντρώσεις της δραστικής ουσίας, (polidocanol ή και STS 0,5% και 1%).

Υπάρχουν αντενδείξεις;

Ιδιαίτερες αντενδείξεις και αποφυγές για την εφαρμογή θεραπευτικής αντιμετώπισης των ευρυαγγειών (τηλαγγειεκτασίες και δικυωτές-αραχνοειδείς φλέβες) δεν υπάρχουν, παρά μόνο:

• Η ύπαρξη ενεργούς δερματικής λοίμωξης ή και άλλης σοβαρής χρόνιας δερματοπάθειας στα κάτω μέλη
• Γνωστό ιστορικό αλλεργικής αντίδρασης σε σκληρυντικές ουσίες
• Γνωστό ιστορικό αντιδράσεων φωτοαευαισθησίας
• Η ταυτόχρονη εκτέλεση άλλων ερεθιστικών για το δέρμα θεραπειών
• Η εκ των προτέρων γνωστή αδυναμία συμμόρφωσης στην χρήση ελαστικών καλτσών μετεπεμβατικά
• Η παρατεταμένη κατάκλιση, προσωρινή ή και μόνιμη
• Η αδυναμία αποφυγής υπερβολικής έκθεσης στην ηλιακή ακτινοβολία 

Υπάρχουν παρενέργειες ή επιπλοκές;

Ο παρενέργειες ή και επιπλοκές είναι εξαιρετικά σπάνιο να συμβούν και ιδιαίτερα σε αυτήν την ένταση, όταν οι σκληροθεραπείες εκτελούνται κατά συνεδρίες και μάλιστα με τα σημερινά χρησιμοποιούμενα φάρμακα.

Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει οι θεραπείες αυτές να εκτελούνται άπαξ, διότι ελλοχεύουν σημαντικοί κίνδυνοι πρόκλησης τοπικών αλλά και συστηματικών ανεπιθύμητων παρενεργειών ή και επιπλοκών, όπως:

• Ο έντονος, τοπικός ερεθισμός του δέρματος στα σημεία ενέσεων με εκδήλωση εξοίδησης, ερυθρότητας, τοπικής ευαισθησίας ή και άλγους
• Η πρόκληση χημικών εγκαυμάτων, ιδιαιτέρως σε περιπτώσεις ρήξης των αγγείων ή και έγχυσης του φαρμάκου εκτός των αγγείων, η οποία δύναται να οδηγήσει ακόμη και σε δημιουργία νεκρώσεων ή και ελκών του δέρματος
• Η ρήξη των ευρυαγγειών και η πρόκληση εκτεταμένων υποδόριων εκχυμώσεων
• Η δημιουργία εκτεταμένων γραμμοειδών μελαγχρώσεων κατά μήκος των υποβαλλομένων σε θεραπεία φλεβών, ιδιαιτέρως σε σκουρόχρωμους ασθενείς, συνεπεία της διάχυσης και εναπόθεσης αιμοσιδηρίνης στο δέρμα, εξαιτίας είτε ενοαγγειακής αιμόλυσης είτε ρήξης των ευρυαγγειών
• Η εκδήλωση ταχυκαρδίας, δύσπνοιας, κεφαλαλγίας, ζάλης, παροδικών διαταραχών της όρασης, υπότασης ή ακόμη σε σπανίως, εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης, πνευμονικής εμβολής ή και παροδικού ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου