Οι γονείς των αθλητών παρακινούν τα παιδιά τους στον αθλητισμό και δημιουργούν προσδοκίες επιτυχίας. Σύμφωνα με έρευνες οι πεποιθήσεις των γονέων επηρεάζουν σημαντικά την αυτοεκτίμηση του παιδιού αλλά και την εξέλιξή του. Ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η ενθάρρυνση από τους γονείς μπορεί να αυξήσει την παρακίνηση του παιδιού για τη συμμετοχή στον αθλητισμό αλλά μπορεί να έχει και τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα δηλαδή η ενθάρρυνση αυτή να αποκτήσει την μορφή πίεσης.

Από τα πρώτα βήματα των παιδιών οι γονείς θα πρέπει να συνεργάζονται με τους προπονητές έτσι ώστε να γίνεται ενημέρωση για το άθλημα και τις απαιτήσεις του. Ένας σωστά ενημερωμένος γονιός μπορεί να βοηθήσει την αθλητική εξέλιξη του παιδίου. Συγχρόνως σε συνεργασία γονιού- προπονητή θα πρέπει να ορίζονται οι ηθικές και οι ανήθικες συμπεριφορές στα πλαίσια της ομάδας. Επίσης η αποδοχή και επιβράβευση των ηθικών συμπεριφορών θα πρέπει να κινείται στην ίδια κατεύθυνση από γονείς και προπονητές.

Η ίδια τακτική πρέπει να εφαρμοστεί και στον προσδιορισμό των στόχων. Τα παιδί που κατευθύνεται διαφορετικά από τον προπονητή και διαφορετικά από την οικογένεια του σίγουρα θα έχει αμφιβολίες για το ποιος θα είναι ο τελικός του στόχος και για το πώς θα κινηθεί για να τον επιτύχει. Πρέπει να καθορίζονται στόχοι περιγραφικοί και όχι στόχοι αποτελέσματος. Έτσι το παιδί θα ξέρει ακριβώς τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος και δεν θα του ζητιέται γενικά να βγει πρώτο, πράγμα που μπορεί να είναι ιδιαίτερα στρεσογόνο. Και εδώ λοιπόν είναι πολύ σημαντική η συνεργασία γονέα με προπονητή.