Κορονοϊός: Μπορούμε να κάνουμε σεξ με τον σύντροφό μας;
Συγγραφέας Σμαρούλα Κυριαζίδη Γράφτηκε στις ,
Μπορούμε να κάνουμε κανονικά σεξ; Υπάρχουν κίνδυνοι; Τι κάνουμε σε περίπτωση που νοσεί ο ένας; Απέχουμε;
Το κεφάλαιο κορονοϊός μας έχει απασχολήσει όσο κανένα άλλο τις τελευταίες εβδομάδες. Το νέο στέλεχος του ιού γνωρίζουμε πλέον ότι μεταδίδεται με την κοντινή επαφή, από άνθρωπο σε άνθρωπο με τα σταγονίδια από το βήχα ή το φτέρνισμα και τα συμπτώματα να έχουν χρόνο επώασης έως πέντε μέρες κατά μέσο όρο.
Σίγουρα με αυτά τα δεδομένα, οι κοινωνίες συναναστροφές και όποιο είδος εγγύτητας περνούν πλέον από το μικροσκόπιο και αναδύουν στον καθένα ανησυχία και πολλά αναπάντητα ερωτήματα.
Ένα από αυτά θα μπορούσε να είναι και οι κανόνες υγιεινής και ευθύνης που διέπουν τις σεξουαλικές συναναστροφές του ζευγαριού.
Όχι στην πολυγαμία (προσωρινά) όσο διαρκεί ο κορονοϊός
Σε αυτό το σημείο, χρειάζεται να τονίσουμε ότι η συντροφικότητα και η σεξουαλικότητα δεν πλήττονται στο μονογαμικό στοιχείο της αλλά σε ότι αφορά τις πολλαπλές ή/και εξωσυζυγικές επαφές.
Με άλλα λόγια ένα άτομο που επιδεικνύει πιο ζωηρές σεξουαλικές συνήθειες χρειάζεται όντως να είναι περισσότερο προσεχτικό και να απέχει αυτή την περίοδο ως μια ένδειξη ατομικής ευθύνης και προστασίας του εαυτού του και των άλλων.
Αν κάτι μπαίνει στο στόχαστρο στο εδώ και τώρα είναι οι πολλαπλοί ερωτικοί σύντροφοι και οι εξωσυζυγικές περιπέτειες και όχι η μονογαμία.
Αντιθέτως οι μονογαμικές σχέσεις ενισχύονται καθ’ ότι αρχετυπικά το άγχος θανάτου που αναδύεται στον εκάστοτε από εμάς απαντάται με ζωή. Και το σεξ, είναι ζωή.
Αυξημένα σεξουαλικά ένστικτα
Πιο συγκεκριμένα, αναφορικά με τη σεξουαλικότητα του ζευγαριού, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια ηχηρή πραγματικότητα, καθ’ ότι ο κίνδυνος μαζικής καταστροφής, αφανισμού όπως προαναφέρθηκε σε συνδυασμό με την απομόνωση, ενισχύουν τα σεξουαλικά ένστικτα, κάνοντας το ζευγάρι να αυξάνει τις σεξουαλικές του συναναστροφές ως μια συμπεριφορά ανάκτησης ελέγχου, επικοινωνίας και επιβίωσης.
Τι κάνουμε στην πράξη;
Στο δια ταύτα, δε ζητείται από το ζευγάρι ούτε να κοιμάται χωριστά, ούτε να μην αγκαλιάζεται ή να φιλιέται. Αυτές οι απαγορεύσεις θα ήταν επιβαρυντικές για τη σχέση γεμίζοντας τους συντρόφους με φόβο, αγωνία και αποξένωση από το σύντροφο τους.
Η σχέση του ζευγαριού αποτελεί άλλωστε, ακριβώς την πλατφόρμα πάνω στην οποία χρειάζεται να πατήσει σε αυτή την περίπλοκη συναισθηματική στιγμή ώστε να επιβιώσει ψυχικά.
Τι γίνεται αν νοσήσει ο ένας από κορονοϊό;
Ωστόσο, αν ο ένας εκ των δυο συντρόφων τελικά νοσήσει, είναι εξαιρετικά πιθανό ότι αν συγκατοικούν ή έρθουν σε επαφή ότι και ο άλλος θα νοσήσει αργά ή γρήγορα. Είναι αναμενόμενο και αναπόφευκτο.
Το ζήτημα είναι ότι το ανοσοποιητικά σύστημα του ενός με του άλλου δεν έχουν τις ίδιες ανοχές και αντοχές.
Κάποιες επιστημονικές μελέτες τονίζουν ότι καλό θα ήταν να μειωθεί το εύρος των ασπασμών και επαφών προς αποφυγή του μοιραίου και αυτό ίσως ίσως η αυστηρή και παράλληλα άκρως σωστή γραμμή. Όμως, ελάχιστοι θα την τηρήσουν κατά τη γνώμη μου.
Και αυτό επειδή, η επαφή είναι συνώνυμο της επιβίωσης. Υπάρχει μέσα μας, από πάντα, το κουβαλάμε στο ψυχικό μας dna και η όποια απαγόρευση είναι η ίδια συνώνυμο της καταστροφής και του ψυχικού αφανισμού του “εμείς”.
Σμαρούλα Κυριαζίδη,
διδάκτωρ Σεξολογίας
