Θυρεοειδίτιδα Hashimoto
Συγγραφέας Όλγα Κωνσταντινίδη Γράφτηκε στις ,
Ο θυρεοειδής αδένας βρίσκεται στη βάση του λαιμού μας και αποτελείται από δύο λοβούς και τον ισθμό. Μοιάζει στο σχήμα, με πεταλούδα.
Παράγει τη θυροξίνη (Τ4) και την τριιωδοθυρονίνη (Τ3 ), ορμόνες απαραίτητες για την ομαλή ανάπτυξη και λειτουργία του οργανισμού, καθώς επηρεάζουν όλα τα συστήματα από το νευρικό και το καρδιαγγειακό μέχρι το γαστρεντερικό, το γεννητικό αλλά και το δέρμα.
Η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto αποτελεί μια από τις συχνότερες παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα σήμερα. Είναι πολύ συχνότερη στις γυναίκες απ’ ότι στους άντρες (ως και 5πλάσια συχνότητα στις γυναίκες) και σχετίζεται με κληρονομικούς παράγοντες (συχνά συναντάται σε πολλές γυναίκες μιας οικογένειας), αλλά και περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως το στρες αλλά και η υπερεπάρκεια στοιχείων όπως το ιώδιο.
Η θυρεοειδίτις Hashimoto είναι μια αυτοάνοση πάθηση, ανήκει δηλαδή σε μια μεγάλη ομάδα παθήσεων κατά τις οποίες το ανοσοποιητικό μας σύστημα αναγνωρίζει κύτταρα των δικών του οργάνων σαν εχθρικά (αντιγόνα) με αποτέλεσμα να κινητοποιείται η διαδικασία δημιουργίας αντισωμάτων (αυτοαντισωμάτων στην προκειμένη περίπτωση), προκειμένου να καταστρέψει τα αντιγόνα.
Έτσι ξεκινά μια διαδικασία καταστροφής του θυρεοειδούς, ο οποίος φλεγμαίνει. Η φλεγμονή αυτή οδηγεί σε διαταραχή της λειτουργίας του αδένα, συνήθως μείωση των παραγόμενων ορμονών (υποθυρεοειδισμός) και μορφολογικές διαταραχές όπως διόγκωσή του (βρογχοκήλη) και δημιουργία όζων.
Η συμπτωματολογία είναι διαφορετική για τον κάθε ασθενή και εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κατάστασης. Έτσι μπορεί να εμφανίζεται με εύκολη κόπωση, υπνηλία, αύξηση βάρους, δυσκοιλιότητα, ξηρότητα δέρματος, διαταραχές περιόδου, βραδυκαρδία. Επίσης μπορεί να διαπιστωθεί σε τυχαίο αιματολογικό έλεγχο, αύξηση της χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων ή αναιμία.
Αν συνυπάρχει και αύξηση του μεγέθους του αδένα, μπορεί να υπάρχει αίσθημα πίεσης στον τράχηλο ή δυσκαταποσία. Σε αρκετές περιπτώσεις σήμερα η διάγνωση τίθεται σε πολύ αρχικά στάδια του υποθυρεοειδισμού (πριν ακόμα υπάρξουν συμπτώματα), σε προγραμματισμένο έλεγχο checkup.
Η αντιμετώπιση, όταν υπάρχει υποθυρεοειδισμός, γίνεται με τη χορήγηση θυροξίνης, που είναι η ορμόνη που λείπει. Υπάρχουν περιπτώσεις που διαπιστώνονται μόνο υψηλές τιμές αυτοαντισωμάτων χωρίς διαταραχή της ορμονικής παραγωγής και τότε απαιτείται μόνο παρακολούθηση. Επίσης όταν διαπιστωθούν, όζοι πρέπει και αυτοί να παρακολουθούνται και σε κάποιες περιπτώσεις να γίνεται παρακέντηση.
Λόγω της μεγάλης συχνότητας της αυτοάνοσης νόσου του θυρεοειδούς και του γεγονότος ότι συνυπάρχει και με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα (Σακχ. Διαβήτης τύπου 1, ρευματοειδής αρθρίτιδα, λεύκη) είναι σημαντικό να γνωρίζει κανείς αν υπάρχει κληρονομικό ιστορικό στην οικογένεια του και σε αυτή την περίπτωση να παρακολουθείται.
Όλγα Κωνσταντινίδη
Ενδοκρινολόγος – Διαβητολόγος
