Σχιζοφρένεια
Η σχιζοφρένεια είναι μια ψυχωτική διαταραχή που προσβάλλει το 1% περίπου του γενικού πληθυσμού. Χαρακτηρίζεται από πυρηνική μεταβολή της εσωτερικής και εξωτερικής πραγματικότητας και εκφράζεται με σειρά διαταραχών από τη σκέψη, την αντίληψη, το συναίσθημα, τη βούληση και τη συμπεριφορά.
Στην παθογένειά της συμβάλλουν τόσο γενετικοί όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Η νόσος εμφανίζεται για πρώτη φορά συνήθως μεταξύ των ηλικιών 15-35 ετών και προσβάλλει εξίσου και τα δυο φύλα.
Είναι χρόνια νόσος με διαφορετική κλινική πορεία και θεραπευτική ανταπόκριση σε κάθε άτομο. Η φαρμακευτική αγωγή της νόσου γίνεται με τα ονομαζόμενα αντιψυχωτικά φάρμακα που λαμβάνονται είτε σε καθημερινή βάση από το στόμα, είτε μια-δυο φορές/μήνα σε ενέσιμη μορφή (σκευάσματα μακράς διάρκειας δράσης) και είναι απαραίτητη για τη βελτίωση των συμπτωμάτων και της λειτουργικότητας του ασθενούς.
Ο μύθος του βίαιου «σχιζοφρενούς δολοφόνου με το πριόνι». Δυστυχώς, τα προβαλλόμενα από τα ΜΜΕ πρότυπα τόσο στην ενημέρωση όσο και στον τομέα της ψυχαγωγίας σε συνδυασμό με την άγνοια έχουν δημιουργήσει μια λανθασμένη εικόνα στο ευρύ κοινό, σχετικά με την επικινδυνότητα του ασθενή με σχιζοφρένεια.
Ο κίνδυνος βίαιης συμπεριφοράς είναι υπαρκτός, ωστόσο οφείλεται κυρίως στη μη λήψη της φαρμακευτικής αγωγής, στην έλλειψη υποστηρικτικού περιβάλλοντος και στην κατάχρηση αλκοόλ ή ουσιών.