Βαλβιδοπάθεια
Συγγραφέας Παρασκευή Κουτρολού Γράφτηκε στις ,
Η διάγνωση βαλβιδοπαθειών ολοένα και αυξάνετε εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού. Οι πιο συχνές βαβιδοπάθειες είναι η στένωση και ανεπάρκεια αορτικής βαλβίδας, η ανεπάρκεια και στένωση μιτροειδούς και η ανεπάρκεια τριγλωχινάς.
Οι βαλβίδες της καρδιάς μπορούν να παρουσιάσουν στένωση, δηλαδή το άνοιγμα της βαλβίδος να έχει μικρύνει, με αποτέλεσμα να είναι σύσκολο για την καρδιά να προωθήσει το αίμα.
Επίσης οι βαλβίδες μπορούν να παρουσιάσουν ανεπάρκεια, δηλαδή να μην κλείνουν και επομένως να υπάρχει μια διαφυγή προς τα πίσω, και να επιβαρύνεται η λειτουργία της καρδιάς.
Αιτίες των βαλβιδοπαθειών είναι πολλαπλές όπως αδυναμία του ιστού και πρόωρη χαλάρωση (εκφυλιστική βαλβιδοπάθεια), προχωρημένη ηλικία, στεφανιαία νόσος, λοιμώξεις της καρδιάς (ενδοκαρδίτιδα), ρευματικός πυρετός, και προβλήματα στην κατασκευή της καρδιάς, δηλαδή εκ γενετής.
Η διάγνωση των παθήσεων βαλβίδων καρδιάς μπορεί να γίνει με απλή φυσική εξέταση κατά την οποία ακούγεται από τον ιατρό ένα ¨φύσημα¨ το οποίο προέρχεται από την παθολογική ροή του αίματος μέσα από την βαλβίδα. Στη συνέχεια ακολουθεί ένα υπερηχογράφημα καρδιάς (triplex καρδιάς) με το οποίο ποσοτικοποιείται η εκάστοτε βαλβιδοπάθεια και αναγνωρίζονται τα πιθανά μακροχρόνια αποτελέσματα της βαλβιδοπάθειας στην ανατομία και λειτουργικότητα της καρδιάς.
Για περαιτέρω διερεύνηση της βαλβιδοπάθειας κάποιες φορές είναι απαραίτητη η διενέργεια διοισοφαγείου υπέρηχου. Στη συνέχεια δημιουργείται το πλάνο αντιμετώπισης της βαλβιδοπάθειας είτε με φαρμακευτική αγωγή εάν ενδείκνυται και με επανάληψη της απεικόνισης της βαλβιδοπάθειας ανά τακτά χρονικά διαστήματα, είτε με αντικατάσταση της πάσχουσας βαλβίδας καρδιοχειρουργικά ή επιδερμικά.
Παρασκευή Κουτρολού,
Ειδική Καρδιολόγος
