Καρκίνος Θυρεοειδούς και Πολυοζώδης Βρογχοκήλη: Υπάρχει κάποια Συσχέτιση;
Συγγραφέας Κωνσταντίνος Αποστόλου Γράφτηκε στις ,
Η παρακέντηση δια λεπτής βελόνας (FNA – Fine Needle Aspiration) υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση και η κυτταρολογική εξέταση του υλικού ενός ή περισσότερων όζων εντός μιας πολυοζώδους βρογχοκήλης αποτελεί την πλέον αξιόπιστη και αποτελεσματική μέθοδο διαφορικής διάγνωσης μεταξύ καλοήθων και κακοήθων όζων του θυρεοειδούς.
Ωστόσο, η FNA συνοδεύεται από ένα ποσοστό ψευδώς αρνητικών ευρημάτων (καλόηθες αποτέλεσμα, ενώ ο όζος δεν είναι καλοήθης) της τάξεως του 3%. Επιπρόσθετα, άλλες έρευνες έχουν αποδείξει πως η μέθοδος ενδέχεται να μην είναι διαγνωστική έως και στο 25% των ασθενών με πολυοζώδη βρογχοκήλη, ειδικά σε ασθενείς με όζους που εντοπίζονται βαθιά εντός του θυρεοειδή αδένα.
Η έρευνά μας διεξήχθη σε ένα σύνολο 3233 ασθενών με πολυοζώδη βρογχοκήλη και δημοσιεύθηκε στο έγκριτο διεθνές επιστημονικό περιοδικό χειρουργικής BJS Open. Το 86.2% των ασθενών ήταν γυναίκες, με τη μέση ηλικία των ασθενών να είναι τα 56.4 έτη. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε ολική θυρεοειδεκτομή ή σε ημιθυρεοειδεκτομή (για ετερόπλευρη πολυοζώδη βρογχοκήλη). Οι ενδείξεις της θυρεοειδεκτομής περιλάμβαναν την παρουσία τοπικών πιεστικών συμπτωμάτων (δύσπνοια, δυσκαταποσία), τη συνεχή αύξηση του μεγέθους ενός ή περισσότερων όζων ή την παρουσία όζου με διάμετρο μεγαλύτερη των 4 cm.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως όλοι οι ασθενείς με τις τελευταίες δύο προαναφερθείσες ενδείξεις, όπως και οι ασθενείς με όζους υπερηχογραφικά ύποπτους για υπόκρυψη κακοήθειας, είχαν προεγχειρητικά υποβληθεί σε FNA, με το κυτταρολογικό αποτέλεσμα να είναι διαγνωστικό καλοήθειας (Bethesda diagnostic category II).
Διαπιστώθηκε, λοιπόν, πως το 31.7% των ασθενών (1026 εκ των 3233) με πολυοζώδη βρογχοκήλη υπέκρυπτε κάποιας μορφής καρκίνο του θυρεοειδούς αδένα. Το θηλώδες μικροκαρκίνωμα (θηλώδης καρκίνος διαμέτρου ≤ 1 cm) ήταν ο συχνότερος καρκίνος θυροειδούς (55.8%), ακολουθούμενος από το θηλώδες καρκίνωμα (διαμέτρου > 1 cm) (33.6%), τον καρκίνο εκ κυττάρων Hürthle (6.3%), τον μυελοειδή καρκίνο (2.1%), τον θυλακιώδη καρκίνο (1.6%) και τέλος τον αναπλαστικό καρκίνο του θυρεοειδούς (0.6%).
Οι ακόλουθες παράμετροι αποδείχθηκαν πως αποτελούν ισχυρούς παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη και υπόκρυψη κακοήθειας εντός μίας πολυοζώδους βρογχοκήλης:
• Η θυρεοειδική λειτουργία / Επίπεδα αίματος TSH
Οι ασθενείς με υποθυρεοειδισμό (υψηλά επίπεδα TSH) παρουσίαζαν τον υψηλότερο κίνδυνο υπόκρυψης κακοήθειας (41.6%), ακολουθούμενοι από τους ευθυρεοειδικούς (φυσιολογικά επίπεδα TSH) (34,5%) και τους υπερθυρεοειδικούς ασθενείς (χαμηλά επίπεδα TSH) (22.3%).
• Η νεαρή ηλικία
• Το ανδρικό φύλο
Οι άνδρες εμφάνισαν 27.5% αυξημένο κίνδυνο υπόκρυψης κακοήθειας, συγκριτικά με τις γυναίκες.
• Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto
Η ύπαρξη θυρεοειδίτιδας Hashimoto επί εδάφους πολυοζώδους βρογχοκήλης αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης κακοήθειας κατά 2.3 φορές.
• Η χρόνια, μη ειδική θυρεοειδίτιδα
Η ύπαρξη χρόνιας μη ειδικής θυρεοειδίτιδας επί εδάφους πολυοζώδους βρογχοκήλης αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης κακοήθειας κατά 2.5 φορές.
• Το μέγεθος του θυρεοειδούς αδένα
Οι ασθενείς με μικρότερου μεγέθους βρογχοκήλη παρουσίασαν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης κακοήθειας, σε σύγκριση με τους ασθενείς με μεγαλύτερου μεγέθους βρογχοκήλη.
Συμπερασματικά, ο καρκίνος θυρεοειδούς ενδέχεται να εμφανισθεί σε 1 στους 3 ασθενείς με πολυοζώδη βρογχοκήλη μετά παρέλευση άλλοτε άλλου χρονικού διαστήματος από την έναρξη της νόσου, ακόμη και επί υπάρξεως καλοήθους αποτελέσματος στην κυτταρολογική εξέταση ενός ή περισσότερων υπερηχογραφικά ύποπτων όζων.
Το δυναμικό κάθε βρογχοκήλης για κακοήθη εξαλλαγή ενός ή περισσότερων όζων θα πρέπει να αξιολογείται σε κάθε ασθενή μεμονωμένα, λαμβάνοντας υπόψιν τους προαναφερθέντες παράγοντες κινδύνου, οι οποίοι δρουν και συνεργικά, αυξάνοντας περαιτέρω τον κίνδυνο.
Κωνσταντίνος Αποστόλου,
Γενικός Χειρουργός – Χειρουργός Ενδοκρινών Αδένων
