Ο Παγωμένος ώμος (Συμφυτική θυλακιτιδα)
Συγγραφέας Έλενα Δρακωνάκη-Δετοράκη Γράφτηκε στις ,
Ο Παγωμένος ώμος (Συμφυτική θυλακιτιδα) είναι μια εξαιρετικά οδυνηρή κατάσταση στην οποία ο ώμος είναι εντελώς ή εν μέρει δύσκαμπτος.
Συχνά ξεκινά χωρίς σαφές αίτιο. Οι διαβητικοί, οι ασθενείς με μαστεκτομή και οι ακτινοθεραπευμένοι ασθενείς έχουν προδιάθεση. Επίσης μπορεί να αναπτυχθεί δευτερογενώς, ως αποτέλεσμα παρατεταμένης ακινητοποίησης του ώμου από άλλη αιτία (όπως μετά από χειρουργείο ή κάκωση) ή λόγω έντονου πόνου (πχ σε μια ασβεστοποιό τενοντοπαθεια σε οξεία φάση).
H θεραπεία του παγωμένου ώμου περιλαμβάνει φυσικοθεραπεία για να αποτραπουν οι περαιτερω συμφυσεις του θυλακο σε συνδυασμό με αναλγητικά και αντιφλεγμονωδη φάρμακα από το στομα.
Τα αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη είναι το πρώτο βήμα αλλά έχουν συνήθως πολύ περιορισμένη δράση.
Η φυσιοθεραπεία σε φάση πόνου (δηλ στην 1η και 2η φάση) συνήθως δεν φέρνει ιδιαίτερα αποτελέσματα, γιατί λόγω του πόνου οι μύες της ωμικής ζώνης βρίσκονται σε σπασμό και δεν επιτρέπουν ιδιαίτερους φυσιοθεραπευτικούς χειρισμούς.
Οι ενέσεις κορτιζόνης «τυφλά» στον ώμο (δηλ εκεί που ο ασθενής αναφέρει πόνο) έχουν αποτέλεσμα περιορισμένης διάρκειας και δεν επιτρέπεται να επαναλαμβάνονται ανεξέλεγκτα, γιατί ενέχουν τον κίνδυνο πρόκλησης ιατρογενούς ρήξης του τένοντα. Τέλος αν όλα αποτύχουν, είναι δυνατόν να γίνει χειρουργική λύση των συμφύσεων υπό γενική αναισθησία.
Η υδροδιάταση (hydrodilation) είναι μια διαδικασία με την οποία εγχύονται μέσα στον θύλακο φυσιολογικού ορού και αναισθητικού (χωρίς κορτιζόνη) με σκοπό την διάταση του συρρικνωμένου θυλάκου και το σπάσιμο των συμφύσεων.
Η διαδικασία προυποθέτει υπερηχογραφική καθοδήγηση. Η καθοδήγηση υπερήχου είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε να εισάγουμε με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα μέσα στην άρθρωση του ώμου μεγάλη ποσότητα αδρανούς υγρού (20-30cc φυσιολογικού ορού) αναμεμιγμένου με μικρή ποσότητα τοπικού αναισθητικού μακράς δράσης (για να μην πονάει ο ασθενής κατά τη διαδικασία της έγχυσης και κατά τη διάρκεια της φυσικοθεραπείας αργότερα). Η διαδικασία διαρκεί περίπου 15 λεπτά και οδηγεί σε διάταση του συρρικνωμένου θυλάκου και σπάσιμο των συμφύσεων. Αμέσως μετά (εντός λίγων ωρών) ακολουθεί φυσικοθεραπεία για διατήρηση της διάτασης του θυλάκου. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται συνήθως 2-3 φορές ανά μια εβδομάδα, είναι ασφαλής και καλά ανεκτή και έχει μέγιστη αποτελεσματικότητα αν συνδυαστεί με στοχευμένους φυσιοθεραπευτικούς χειρισμούς.
Ελενα Δρακωνάκη MD, PhD, PostDoc, ESSRDip
Ακτινολόγος, Διδάκτωρ Ιατρικής Παν/μίου Κρήτης
