Ρευματοειδής αρθρίτιδα. Ανακούφιση από τους πόνους με φυσικούς τρόπους.
Συγγραφέας Γιώργος Ερυσιάνος Κυριακού Γράφτηκε στις ,
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα υπάρχει και ατυχώς συνεχώς αυξάνει τα ποσοστά της και στην χώρα μας.
Χαρακτηριστικό της νόσου πέρα των παραμορφώσεων στις αρθρώσεις ο βασανιστικός και επίμονος πόνος που ατυχώς αντιμετωπίζεται αποκλειστικά με ισχυρά αναλγητικά με τις γνωστές παρενέργειες.
Από την άλλη είναι γνωστό πως κλασικά, όταν αναφερόμαστε στην αντιμετώπιση του πόνου με φαρμακευτικά ιδιοσκευάσματα αφήνουμε στην άκρη την ρίζα, αίτιο που τον προκαλεί και απαλύνουμε το σύμπτωμα για μερικές μόνο ώρες.
Έτσι το αίτιο που προκαλεί τον πόνο όχι μόνο σταθερά υπάρχει στο σώμα, αλλά τις περισσότερες φορές εξακολουθεί να εξελίσσεται επιδεινώνοντας την κατάσταση χρόνο με τον χρόνο.
Εισαγωγή:
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι χρόνια, συμμετρική, πολυαρθρική, αλλά και συστηματική φλεγμονώδης νόσος, που προσβάλει κυρίως τον αρθρικό υμένα των μικρών αρθρώσεων.
Μπορεί να προκαλέσει παραμόρφωση των αρθρώσεων με χρόνια αναπηρία και είναι δυνατόν να συνοδεύεται από εξωαρθρικές εκδηλώσεις ως αποτέλεσμα της προσβολής διαφόρων ιστών και οργάνων.
Είναι μια χρόνια, τυπικά ισόβια νόσος με πολύ μεταβαλλόμενη πορεία.
Η νόσος έχει παγκόσμια κατανομή, αποτελεί την πιο συχνή χρόνια φλεγμονώδη αρθροπάθεια και προσβάλει το 1% του πληθυσμού των ενηλίκων.
Προσβάλει όλες τις ηλικίες αλλά η συχνότητα εμφάνισης της αυξάνει με την πάροδο της ηλικίας.
Είναι τουλάχιστον δύο φορές συχνότερη στις γυναίκες συγκριτικά με τους άνδρες. Διακρίνεται σε δύο κατηγορίες:
Τη ρευματοειδή αρθρίτιδα ενηλίκων.
Τη νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Η κλινική εικόνα και η πορεία των ασθενών αυτών των δύο κατηγοριών διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους.
Αιτιολογία:
Θεωρητικά πιθανόν η αιτία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας να είναι κληρονομική, επειδή έχει διαπιστωθεί ότι ανάμεσα στους πάσχοντες υπάρχουν ομάδες ατόμων που ανήκουν στις ίδιες οικογένειες.
Όμως πιο πρόσφατες έρευνες την αποδίδουν στις κλιματολογικές συνθήκες, την διατροφή και τον τρόπο διαβίωσης.
Οι ειδικοί κατατάσσουν την ρευματοειδή αρθρίτιδα στην κατηγορία των αυτοάνοσων νοσημάτων.
Στα αυτοάνοσα νοσήματα το ανοσοποιητικό σύστημα, που έχει ζωτική σημασία για την άμυνα του οργανισμού έναντι των νοσογόνων παραγόντων δεν μπορεί να διακρίνει ανάμεσα στις ουσίες του ίδιου του σώματος και στις εξωγενείς ουσίες, με αποτέλεσμα να στρέφεται εναντίον των ιστών του σώματος.
Δεν είναι γνωστό ακόμη ποίες ουσίες αποτελούν έναυσμα για την ενεργοποίηση αυτών των αντιδράσεων.
Ποια είναι όμως η φυσική διαχείριση της νόσου ?
Τόσο στην πρόληψη, όσο και στην θεραπεία η φυσική προσέγγιση προστασίας, αναχαίτισης ακόμα και θεραπείας, κλινικά έχει αποδείξει σημαντική βελτίωση και ανακούφιση του πόνου.
Τα αντιοξειδωτικά μπορούν να είναι αποτελεσματικά στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της ρευματοειδούς αρθρίτιδας (RA), αποκάλυψαν οι έρευνες.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση ασθένεια, πράγμα που σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος για άγνωστους λόγους αρχίζει να επιτίθεται και να καταστρέφει τους δικούς του ιστούς.
Στην RA, η μεγαλύτερη βλάβη προκαλείται στον χόνδρο στις αρθρώσεις, συνήθως σε ίδιες αρθρώσεις και στις δύο πλευρές του σώματος.
Αυτές οι αρθρώσεις γίνονται ερυθρές, ζεστές και πρησμένες, με αποτέλεσμα την δυσκολία στην κίνηση και τον έντονο πόνο.
Άλλα συμπτώματα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας μπορεί να περιλαμβάνει οζίδια ή εξογκώματα κάτω από το δέρμα, φλεγμονή των οφθαλμών, και αίσθημα κακουχίας.
Η νόσος εκδηλώνεται συνήθως μεταξύ των ηλικιών 35 και 60, και είναι πιο συχνή στις γυναίκες.
Οι τυπικές φαρμακευτικές θεραπείες για τη RA αποτελούνται από δύο διαφορετικές κατηγορίες φαρμάκων:
τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), που αποσκοπούν στην καταπολέμηση του πόνου, και τα τροποποιητικά της νόσου αντιρευματικά φάρμακα (DMARDs), πολλά από αυτά είναι καταστολείς του ανοσοποιητικού, με σκοπό να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου ή ακόμα και να προκαλέσουν ύφεση.
Δεν υπάρχει θεραπεία για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, και οι δύο κατηγορίες φαρμάκων, ΜΣΑΦ και DMARDs μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές παρενέργειες, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιούνται μακροπρόθεσμα. Για το λόγο αυτό, πολλοί ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα στρέφονται για βοήθεια σε εναλλακτικές θεραπείες ώστε να μπορέσουν να διαχειριστούν τα συμπτώματα τους.
Αντιοξειδωτικά:
Πολλοί εναλλακτικοί ολιστικοί θεραπευτές χρησιμοποιούν τα αντιοξειδωτικά ως θεραπεία για τα συμπτώματα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.
Σε επιστημονικές μελέτες, η βιταμίνη Ε έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον πόνο, άλλα όχι τη φλεγμονή. Μια άλλη μελέτη, που έγινε από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο VU του Ιατρικού Κέντρου στο Αμστερνταμ και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Clinical Rheumatology το 2008, δοκίμασε σε οκτώ ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα την κατανάλωση 20 γραμμαρίων αντιοξειδωτικών για διάρκεια των 10 εβδομάδων. Όλοι οι συμμετέχοντες ήταν μη-καπνίστριες γυναίκες που λάμβαναν είτε ΜΣΑΦ ή «δεύτερης γραμμής» φάρμακα ρευματοειδούς αρθρίτιδας για τουλάχιστον τρεις μήνες πριν από την έναρξη της μελέτης.
Τα αντιοξειδωτικά περιλάμβαναν 400 mg α-τοκοφερόλης (βιταμίνη Ε), 10 mg λυκοπενίου, 10 mg λουτεΐνης και 5mg καροτενοειδών φοινικέλαιο, συμπεριλαμβανομένων άλφα καροτένιο (βιταμίνη Α). Οι συμμετέχοντες λάμβαναν επίσης μία ημερήσια δόση 200 mg βιταμίνης C. Οι ερευνητές διαπίστωσαν στο τέλος της μελέτης, ότι στους συμμετέχοντες είχαν μειωθεί σημαντικά οι πρησμένες και επώδυνες αρθρώσεις σε σχέση με την έναρξη της μελέτης, και η γενική υγεία τους είχε βελτιωθεί. Εντός τεσσάρων εβδομάδων μετά το τέλος της παρέμβασης με αντιοξειδωτικά, τα συμπτώματα και η υγεία τους είχαν αρχίσει να επιδεινώνονται και πάλι – υποδεικνύοντας ότι η συνεπής, συνεχής αντιοξειδωτική θεραπεία είναι απαραίτητη για τη μακροπρόθεσμη ανακούφιση από τα συμπτώματα.
Ιχθυέλαιο Ω3:
Μέχρι στιγμής, η πιο καλά αποδεδειγμένη φυσική θεραπεία των συμπτωμάτων της ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι το ιχθυέλαιο και τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα. Τουλάχιστον 13 ξεχωριστές διπλά-τυφλές μελέτες, ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο, σε περισσότερους από 500 συμμετέχοντες έχουν δείξει ότι τα συμπληρώματα ωμέγα-3 μειώνουν σημαντικά τα συμπτώματα ρευματοειδούς αρθρίτιδας και πραγματικά επιτρέπουν στους ασθενείς να μειώσουν τη χρήση ΜΣΑΦ τους.
Κάποια από τις έρευνες δείχνει ότι το ιχθυέλαιο γίνεται ακόμα πιο αποτελεσματική όταν λαμβάνεται ως μέρος μιας διατροφής που είναι χαμηλή σε ωμέγα-6, όπως μια χορτοφαγική διατροφή, ή όταν λαμβάνεται επίσης ελαιόλαδο.
Επειδή η σοβαρή βλάβη της άρθρωσης εμφανίζεται νωρίς στη ρευματοειδής αρθρίτιδα, είναι σημαντικό οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα να συνεχίζουν να συμβουλεύονται τους επαγγελματίες υγείας, ακόμη αν ξεκινήσουν τη λήψη αντιοξειδωτικών, ιχθυέλαιου ή άλλων εναλλακτικών θεραπειών.
Επίλογος:
Δεν είναι η πρώτη φορά που θα τονίσω πως από την βιομηχανοποιημένη σημερινή διατροφή μας δυστυχώς όσο και να την επιλέγουμε προσεκτικά δεν λαμβάνουμε τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες ισορροπημένα.
Αυτό από μόνο του μας υποχρεώνει να καταφεύγουμε συχνά σε συμπληρώματα διατροφής και το μόνο που είναι απαραίτητο η επιλογή της ποιότητας τους.
Τέλος για τις πιο σοβαρές καταστάσεις υπάρχουν και τα πράσινα φάρμακα με πολύ αξιόπιστα αποτελέσματα κυρίως όταν η λήψη τους γίνεται συστηματικά.
Γιώργος Ερισιάνος Κυριακού
Φαρμακοποιός
