Το μυέλωμα σε νέους και η σημασία της διάγνωσης.
Συγγραφέας Μανώλης Νικολούσης Γράφτηκε στις ,
«Χρειάζομαι δωρητή βλαστικών κυττάρων για να επιβιώσω – αλλά υπάρχουν μόνο 40.000 άλλοι στον κόσμο σαν εμένα»
Λουκ Μιντς
Ο Peter McCleave δεν ανησυχούσε όταν τα άκρα του άρχισαν να πονάνε. Ένας επενδυτής τραπεζίτης, είχε πρόσφατα μετακομίσει από το Λονδίνο στο γραφικό χωριό Bunbury, Cheshire, με τη σύζυγό του και δύο γιους τους.
Απολαμβάνοντας τον καθαρό αέρα της νέας ζωής τους, αποφάσισε να αθληθεί αναλαμβάνοντας την πρόκληση IronMan, ένα τρίαθλο 140 μιλίων. Για εννέα μήνες, εκπαιδεύτηκε καθημερινά, τζόκινγκ, κολύμπι και ποδηλασία γύρω από το γραφικό πράσινο κοντά στο σπίτι του. Δεν εκπλήχθηκε, τότε, όταν άρχισε να αισθάνεται πόνο.
«Ένιωσα κουρασμένος, έκανα κάποιες λοιμώξεις. Αλλά σκέφτηκα ότι ήταν απλώς η προπόνηση », θυμάται ο McCleave, 41 ετών.
Ολοκλήρωσε τον αγώνα στις 11 Σεπτεμβρίου 2016. μια οικογενειακή φωτογραφία του δείχνει να κουνάει τα χέρια του με ενθουσιασμό. Αλλά μόλις δύο μέρες αργότερα κατέβηκε με ένα «άσχημο μείγμα λοιμώξεων», όπως πνευμονία από Λεγιονελλα, και πήγε στο νοσοκομείο του Τσέστερ. Μετά από πλήρη σάρωση με. CT, κλήθηκε σε επείγουσα συνάντηση με γιατρό. Ήταν μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού, θυμάται.
«Κάθισα και ο γιατρός ήταν ένας νεαρός άντρας, νεότερος από εμένα στην πραγματικότητα. Είπε, «Υποψιαζόμαστε ότι έχετε μυέλωμα». Δεν το είχα ακούσει ποτέ, οπότε η αντίδρασή μου ήταν, «Εντάξει, τι μπορώ να κάνω για να το θεραπεύσουμε;». Τότε είπε ότι ήταν ανίατο. Ο μόνος τρόπος που μπορώ να το περιγράψω είναι όταν βρίσκεστε σε πισίνα ή μπάνιο και βάζετε το κεφάλι σας κάτω από το νερό. Η ακοή μου μόλις έκλεισε και το κεφάλι μου θόλωσε. Έχασα την εστίασή μου εντελώς. Δεν άκουγα πραγματικά τι έλεγε ο τύπος και έψαχνα τις δικαιολογίες μου να φύγω. “Το μυέλωμα είναι καρκίνος του αίματος που πλήττει περίπου 17.000 άτομα στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο McCleave λέει ότι οι εβδομάδες μετά τη διάγνωσή του ήταν ζοφερες: «Τη νύχτα, όταν δεν έχεις κανέναν άλλο, αλλά το κεφάλι σου να αντιμετωπίσεις, τότε είναι που σε χτυπά. Μόλις πέρασα όλα τα συναισθήματα.
Έχω δύο παιδιά που δεν ήθελα να το επιβάλω, και μια γυναίκα που δεν ήθελα να σκεφτώ για τη δημιουργία μιας άλλης σχέσης – κάποιος που μπαίνει στο ρόλο μου ως σύζυγος και μπαμπάς. Εκεί σας πηγαίνει αυτό το ταξίδι.
Αλλά έπειτα έπρεπε να αναλάβω τον έλεγχο. ”
Ο McCleave και η σύζυγός του, Jenny, προσπάθησαν να προστατέψουν τα παιδιά τους – Max, εννέα.
και ο Σεμπ, έξι – από τις «θλιβερές λεπτομέρειες» της κατάστασής του: «Κάνουμε τα ταξίδια στο νοσοκομείο διασκεδαστικό, έχουμε πικνίκ, οι νοσοκόμες τους δίνουν μπισκότα. Όταν τα μαλλιά μου έπεσαν, νόμιζαν ότι ήταν ξεκαρδιστικό γιατί έμοιαζα με τον Jonjo Shelvey, έναν από τους αγαπημένους τους παίκτες στο Newcastle.
Ένας από τους φίλους του Max στο σχολείο ρώτησε αν είχα καρκίνο και τότε πρέπει να εξηγήσουμε ότι ναι, το έκανα και τι εννοούσε. Όσο ακόμα μπορώ να παίξω ποδόσφαιρο και να διατηρήσω τη ζωή όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική, τότε είναι εντάξει. ”
Κατά τη διάγνωση, ο McCleave είπε ότι είχε επτά χρόνια για να ζήσει, εκτός εάν μπορούσε να υποβληθεί σε θεραπεία με μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων – παλαιότερα γνωστό ως μεταμόσχευση μυελού των οστών.
Τα βλαστοκύτταρα είναι «κύρια» κύτταρα που μπορούν να εξελιχθούν σε μια ποικιλία διαφορετικών κυττάρων – αυτά στο μυελό των οστών μετατρέπονται σε κύτταρα αίματος.
Η θεραπεία περιλαμβάνει την χημειοθεραπεία, η οποία καταστρέφει τα περισσότερα από τα λευκά αιμοσφαίρια τους και αφήνει το ανοσοποιητικό τους σύστημα «άδειο». Τα βλαστικά κύτταρα από έναν υγιή δότη στη συνέχεια αντλούνται στο μυελό των οστών τους, από όπου – ελπίζεται – ένα ολοκαίνουργιο ανοσοποιητικό σύστημα θα ανθίσει και θα είναι καλύτερα σε θέση να καταστρέψει τα καρκινικά κύτταρα. Από αυτούς τους ασθενείς με μυέλωμα που έλαβαν μεταμόσχευση, περίπου το ένα τρίτο έχει πλήρη ανάρρωση.
Η πρόκληση είναι να βρεις έναν δότη. Ένας δωρητής πρέπει να μοιράζεται ένα μεγάλο κομμάτι του DNA του ασθενούς, αλλά ακόμη και ο αδερφός σας έχει μόνο μία στις τέσσερις πιθανότητες να γίνει δοτης.
Κανένας από τους συγγενείς του Peter McCleave – ούτε ο μικρότερος αδερφός του – δεν βρέθηκε κατάλληλος.
Τώρα ελπίζει να βρει έναν δότη από το μητρώο βλαστικών κυττάρων. Αλλά μόλις 13 εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο (περίπου 0,4% του πληθυσμού) έχουν εγγραφεί – πολύ χαμηλότερο από το 37% των ενηλίκων που είναι εγγεγραμμένοι δωρητές οργάνων. Ως αποτέλεσμα, τέσσερις στους 10 ασθενείς με καρκίνο του αίματος στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορούν να βρουν δότη βλαστικών κυττάρων.
Η εγγραφή συνεπάγεται απλώς την αποστολή στυλεού και ληψη δειγματος απο το στομα, αλλά ο Δρ Μάνος Νικολούσης, υπευθυνος συντονιστης διευθυντής της μεταμόσχευσης βλαστικών κυττάρων στο Heart of England NHS Trust, λέει ότι οι μύθοι που έχουν παρατεταθεί είναι αποθαρρυντικοί. Όταν ακούμε τη φράση «μεταμόσχευση μυελού των οστών», λέει, το μυαλό μας απεικονίζει μια εξαιρετικά επώδυνη βελόνα που περνά κατευθείαν από το οστό μας. Αλλά οι μεταμοσχεύσεις δεν έχουν γίνει με αυτόν τον τρόπο για περισσότερα από 20 χρόνια.
Αντ ‘αυτού, εάν ένα άτομο βρεθεί ότι ταιριάζει με έναν ασθενή που έχει ανάγκη, τα βλαστικά κύτταρα συνήθως δωρίζονται μέσω μιας απλής μετάγγισης αίματος: το αίμα λαμβάνεται από το ένα χέρι περνάει από ένα μηχάνημα και τα βλαστικά κύτταρα εξάγονται από το μηχάνημα. Η χειρουργική επέμβαση απαιτείται μόνο σε πέντε έως οκτώ τοις εκατό των περιπτώσεων που δεν μπορούμε να πάρουμε αρκετά βλαστικά κύτταρα από το περιφερικό αίμα .
Μανώλης Νικολούσης,
Αιματολόγος
