Ομοιοπαθητική
Συγγραφέας Μεχρνταντιάν Μέχρνταντ Γράφτηκε στις ,
Η Ιστορία Της Ομοιοπαθητικής
Η θεραπευτική αρχή του Νόμου των ομοίων, διατυπώθηκε για πρώτη φορά κατά την κλασσική αρχαιότητα, από τον πατέρα της Ιατρικής Ιπποκράτη, ο οποίος και έθεσε τις βασικές αρχές της ομοιοπαθητικής.
Η Ομοιοπαθητική Ιατρική αναβίωσε και θεμελιώθηκε το 1796, όταν ο Γερμανός καθηγητής της ιατρικής Samuel Hannemann, στηριζόμενος στην θεραπευτική αρχή των ομοίων, συστηματοποίησε και οργάνωσε για πρώτη φορά την Ομοιοπαθητική σε ιατρική επιστήμη.
Η Ομοιοπαθητική ιατρική είναι μια φυσική μέθοδος θεραπείας, που έχει στόχο την ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού, ώστε να αποκατασταθεί στο μέτρο του δυνατού, η ψυχοδιανοητική και σωματική ισορροπία του. Η ομοιοπαθητική απευθύνεται σε κάθε πάσχοντα οργανισμό, κάθε ηλικίας (από νεογνά μέχρι ανθρώπους μεγάλης ηλικίας), ανεξάρτητα από την πάθηση.
Ο τομέας όπου η προσφορά της Ομοιοπαθητικής είναι μοναδική είναι οι χρόνιες παθήσεις. Η Ομοιοπαθητική αντιμετωπίζει τον ασθενή ως έναν μοναδικό οργανισμό που έχει διαταραχθεί στο σύνολο του.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα (Γαληνικά σκευάσματα) είναι ακίνδυνα διότι δεν προκαλούν παρενέργειες και γι’ αυτό δίνονται άφοβα σε βρέφη, παιδιά και ηλικιωμένους. Σε όλη την ιστορία της Ομοιοπαθητικής, διακοσίων περίπου ετών, κανένα φάρμακο δεν έχει αποσυρθεί λόγω παρενεργειών.
Η ομοιοπαθητική ιατρική επιστήμη
Η Ομοιοπαθητική είναι σήμερα μια επίσημη θεραπευτική σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Στην Αγγλία είναι στις κοινωνικές ασφαλίσεις (ιδιαίτερη προτίμηση στην Ομοιοπαθητική δείχνει η βασιλική οικογένεια).
Στην Γαλλία και στην Γερμανία τα ομοιοπαθητικά φάρμακα περιέχονται στους επίσημους φαρμακευτικούς κώδικες, στην Ιταλία, την Ολλανδία, τη Φιλανδία και σε αρκετά πανεπιστήμια των Η.Π.Α., διδάσκεται ως μάθημα στις ιατρικές σχολές. Στην Ελλάδα διδάσκεται ως μάθημα επιλογής στη Φαρμακευτική Σχολή Αθηνών, στην Ιατρική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου στην έδρα της Δερματολογίας, και ως μεταπτυχιακό μάθημα στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Επίσης έχει ανακοινωθεί από το Ιατρικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης, ότι « η ομοιοπαθητική αποτελεί ιατρική πράξη και πρέπει να εφαρμόζεται αποκλειστικά από ιατρούς». Η Ομοιοπαθητική συνεργάζεται αρμονικά με όλες τις ιατρικές ειδικότητες.
Οι αρχές της ομοιοπαθητικής
Η κλασσική ομοιοπαθητική είναι ο τύπος της ομοιοπαθητικής, που υποστηρίζει, ότι σε κάθε δεδομένη στιγμή για τη θεραπεία όλων των συμπτωμάτων του ασθενούς, μόνον ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο, πρέπει να χορηγείται σε αυτόν.
Η διαδικασία του εντοπισμού του σωστού ομοιοπαθητικού φαρμάκου, είναι επίπονη και απαιτεί έρευνα και εμπειρία εκ μέρους του θεράποντα ιατρού. Αφού όμως επιτευχθεί, τα θεραπευτικά αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά και πολύ ικανοποιητικά.
Στην ομοιοπαθητική το ενδιαφέρον δεν είναι στραμμένο μόνο στην ανακούφιση των παρόντων συμπτωμάτων του ασθενή, αλλά και στη μόνιμη αποκατάσταση της υγείας του.
Εξατομίκευση
Εκτός των άλλων η Ομοιοπαθητική αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ασθένειας και με έναν άλλο μοναδικό τρόπο: την εξατομίκευση του κάθε ασθενή. Για την ομοιοπαθητική ο ψυχισμός παίζει μεγάλο ρόλο στη δημιουργία μιας πάθησης και έτσι δεν υπάρχουν ασθένειες, αλλά ΑΣΘΕΝΕΙΣ, που ο κάθε ένας αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση. Έτσι, παρόλο που η ασθένεια μπορεί να είναι ίδια, το ενδεικνυόμενο ομοιοπαθητικό φάρμακο μπορεί να είναι διαφορετικό για κάθε περίπτωση.
Ο γιατρός λαμβάνει υπόψη του το σύνολο των συμπτωμάτων που παρουσιάζει ο ασθενείς στο διανοητικό, στο συναισθηματικό και στο σωματικό επίπεδο, για να καταλάβει το μοναδικό και ιδιαίτερο τρόπο, με τον οποίο αντιδρά ο αμυντικός μηχανισμός του ασθενή.
Στην Ομοιοπαθητική το ενδιαφέρον δεν είναι στραμμένο μόνο στην ανακούφιση των παρόντων συμπτωμάτων του ασθενή, αλλά και στη μόνιμη αποκατάσταση της υγείας του. Τα καλύτερα αποτελέσματα που έχει δώσει ως τώρα, είναι στις χρόνιες ασθένειες. Επίσης έχει πολύ εντυπωσιακά αποτελέσματα και στις οξείες ασθένειες.
Το τελικό όφελος της Ομοιοπαθητικής στον ασθενή είναι ότι, όχι μόνον ανακουφίζει τα παρόντα συμπτώματα, αλλά αποκαθιστά την εσωτερική τάξη στα πιο βαθιά επίπεδα και συνεπώς επιφέρει μια μόνιμη θεραπεία.
Η ιστορία της ομοιοπαθητικής
Η θεραπευτική αρχή του Νόμου των ομοίων, διατυπώθηκε για πρώτη φορά κατά την κλασσική αρχαιότητα, από τον πατέρα της Ιατρικής Ιπποκράτη, ο οποίος και έθεσε τις βασικές αρχές της ομοιοπαθητικής. Η Ομοιοπαθητική Ιατρική αναβίωσε και θεμελιώθηκε το 1796, όταν ο Γερμανός καθηγητής της ιατρικής Samuel Hannemann, στηριζόμενος στην θεραπευτική αρχή των ομοίων, συστηματοποίησε και οργάνωσε για πρώτη φορά την Ομοιοπαθητική σε ιατρική επιστήμη.
Σήμερα, ο μεγάλος δάσκαλος της Ομοιοπαθητικής , Γεώργιος Βυθούλκας, επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου και της Ακαδημίας Κλασσικής Ομοιοπαθητικής, που το 1996 βραβεύτηκε με το Right Livelihood Award (γνωστό ως Alternative Nobel Prize), με τη θεωρία του για τα επίπεδα υγείας, συμβάλλει στην περαιτέρω εξέλιξη και συστηματοποίηση της Ομοιοπαθητικής ιατρικής επιστήμης.
Η ομοιοπαθητική ως προληπτική ιατρική
Η Oμοιοπαθητική θεραπευτική είναι κατεξοχήν προληπτική ιατρική και ιδιαίτερα εάν την αρχίσει κανείς από μικρή ηλικία. Η Ομοιοπαθητική μπορεί να δράσει ως προληπτική πραγματικά ιατρική, σε έναν οργανισμό που πρόκειται να αρρωστήσει, πριν ακόμη εκδηλωθούν λειτουργικά συμπτώματα, που προοιωνίζονται την αρρώστια που πρόκειται να εξελιχθεί.
Αυτή η περίοδος της επώασης είναι η πλέον κατάλληλη για Ομοιοπαθητική παρέμβαση. Η Ομοιοπαθητική διερευνά τον οργανισμό πολύ πριν παρουσιαστούν παθολογοανατομικές βλάβες και αναγνωρίζει τις προδιαθέσεις. Έτσι ερευνώντας τον άρρωστο συνολικά, είναι σε θέση να παρέμβει και να επαναφέρει την ισορροπία σε έναν οργανισμό που αρχίζει να την χάνει.
Οδηγίες
Αποφεύγονται
Καφεΐνη: Καφές κάθε είδους (επιτρέπονται αντί για καφέ, ντεκαφεΐνέ ή υποκατάστατα του καφέ (από ρεβίθι, κριθάρι, κλπ.)), κόκα κόλα, γλυκά με μόκα (τιραμισού), λικέρ με καφέ, παυσίπονα με καφεΐνη (Panadol extra, lonarid-n).
Κανέλα: Γλυκά με κανέλα, κανέλα σε σκόνη ή ξυλάκι κλπ.
Γαρύφαλλο: Γλυκά με γαρύφαλλο, τσάι με γαρύφαλλο κλπ.
Μέντα: Οδοντόκρεμες (σχεδόν όλες του εμπορίου περιέχουν μέντα, ζητήστε από τον Φαρμακοποιό σας οδοντόκρεμα συμβατή με την Ομοιοπαθητική), τσίχλες, καραμέλες, ροφήματα με μέντα, αφρός ξυρίσματος μεντόλ, βίξ.
Τσάι: Χαμομήλι, μαύρο τσάι.
Καμφορά: Αλοιφές και κρέμες (αντιρρευματικές-αντιφλεγμονώδεις), ναφθαλίνη-καμφορά.
Λαδομπογιές: Να αποφεύγεται η επαφή με φρέσκες λαδομπογιές.
Φάρμακα: Καφεϊνούχα παυσίπονα, σιρόπια με μέντα, οδοντιατρικά παρασκευάσματα με ευγενόλη ή γαρυφαλέλαιο, κορτιζόνη, αντιβιοτικά, κάποια δυνατά ηρεμιστικά, κάποια ψυχοφάρμακα.
Επιτρέπονται
Σοκολάτα: Κάθε είδους εξαιρουμένης της μόκας και σαν ρόφημα.
Ειδικά υποκατάστατα: Στα ειδικά φαρμακεία και καταστήματα υγιεινής διατροφής.
Παυσίπονα χωρίς καφεΐνη: Depon, aspirin, Panadol, ponstan κλπ.
Οδοντόκρεμες χωρίς μέντα ή δυόσμο: Στα ειδικά φαρμακεία.
Τσάι: Φασκόμηλο, φλαμούρι, λουΐζα κ.α.
Αντισκωριακά χωρίς ναφθαλίνη: Τύπου vapona.
Φύλαξη των ομοιοπαθητικών φαρμάκων:
Οι παράγοντες που είναι γνωστό ότι επηρεάζουν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι οι εξής παρακάτω:
Υψηλές θερμοκρασίες και το ηλιακό φως | Οι έντονες οσμές (αρώματα) | Τα διάφορα ηλεκτρομαγνητικά πεδία (κινητά και σταθερά τηλέφωνα, ψυγείο, φούρνος μικροκυμάτων, υπολογιστές, x-ray αεροδρομίου κ.α.).
Επίσης κατά την διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας η χρήση άλλων φαρμάκων πρέπει να είναι εν γνώση του ομοιοπαθητικού ιατρού. Θα πρέπει να αποφεύγεται η αποθήκευση ομοιοπαθητικών φαρμάκων μαζί με τα χημικά φάρμακα ή άλλες χημικές ουσίες.
Το ομοιοπαθητικό φάρμακο θα πρέπει να λαμβάνεται πάντα με άδειο στομάχι και να αποφεύγεται η κατανάλωση τροφής και υγρών, όπως και το κάπνισμα για τουλάχιστον δεκαπέντε λεπτά μετά την λήψη του φαρμάκου. Για ότι άλλη απορία απευθυνθείτε στον ιατρό σας.
Υποκατάστατα καφέ:
Καφές από χαρούπι, κριθάρι, βύνη, ραδίκι, ρεβίθι, dinkel. Μπορείτε να τους βρείτε στα φαρμακεία όπως και σε online καταστήματα.
