Διώξτε το φόβο της ινσουλίνης
Συγγραφέας Αντώνης Σχοινάς, Γράφτηκε στις ,
Η θεραπεία με ινσουλίνη είναι η πιο ειδική αντιμετώπιση για το σακχαρώδη διαβήτη, αφού αποκαθιστά στον οργανισμό ακριβώς αυτό που λείπει και βοηθά στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα, προλαμβάνει σημαντικές επιπλοκές του διαβήτη και έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα ακόμα και σε περιπτώσεις πλήρους απορρύθμισης.
Ωστόσο ακόμη και στις περιπτώσεις που η χρήση της κρίνεται απαραίτητη, οι θεραπευτές του διαβήτη συναντούν ισχυρές αντιστάσεις από μέρους των ασθενών, με διάφορες αιτιάσεις οι οποίες φράζουν το δρόμο προς τη ρύθμιση της νόσου. Πολλές από αυτές είναι αποτέλεσμα ανεπαρκούς ενημέρωσης, άγνοιας ή και προκαταλήψεων σχετικά με την ινσουλινοθεραπεία, οι οποίες αξίζει να διευκρινιστούν ώστε να διαλυθούν αρκετοί“μύθοι” που αφορούν τη χρήση της ινσουλίνης από τους διαβητικούς.
Η έναρξη ινσουλίνης θα σήμαινε ότι απέτυχα προσωπικά να αντιμετωπίσω το διαβήτη μου με αλλαγές στον τρόπο ζωής, τη διατροφή και το βάρος μου και ο διαβήτης γι αυτό χειροτερεύει. Αξίζει να τιμωρηθώ με την ινσουλίνη..
Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 είναι μια εξελικτική νόσος, που με την πάροδο των ετών επιδεινώνεται. Το πάγκρεας καθώς γερνάει μειώνει σταδιακά την παραγωγή επαρκούς ποσότητας ινσουλίνης, κάτι που μπορεί να συμβεί στη διάρκεια μηνών ή ετών. Οι περισσότεροι ασθενείς με διαβήτη εξαρχής θα χρειαστούν φαρμακευτική θεραπεία πέρα από την υιοθέτηση υγιεινού τρόπου διατροφής. Συχνά θα χρειαστούν περισσότερα από ένα σκευάσματα, τα οποία ωστόσο είναι αποτελεσματικά για όσο χρονικό διάστημα ο οργανισμός μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά. Παρ’ότι η επιστήμη έχει προοδεύσει και τα καινούρια αντιδιαβητικά φάρμακα είναι πιο αποτελεσματικά και πιο “έξυπνα”, κάποια στιγμή αυτά δεν επαρκούν και οι περισσότεροι διαβητικοί θα χρειαστεί εντέλει να πάρουν ινσουλίνη, κάτι που θα συμβεί σε διαφορετική χρονική στιγμή για τον καθένα. Με άλλα λόγια η φυσική πορεία της νόσου είναι τέτοια που σε κάποια στιγμή γίνεται απαραίτητη η χρήση της ινσουλίνης, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα κάτι για την προσπάθεια που καταβάλατε και φυσικά δεν θα πρέπει να σας γεμίζει με ενοχές. Πρέπει τελικά να γίνει κατανοητό και συνείδηση ότι η ινσουλίνη δεν αποτελεί την “τιμωρία” του διαβητικού για τυχόν αστοχίες του στο παρελθόν, αλλά για ένα θαυμάσιο φάρμακο που έχει τη θέση του στην αντιμετώπιση της νόσου την κατάλληλη στιγμή.
Η έναρξη ινσουλίνης θα σήμαινε ότι η υγεία μου θα επιδεινωθεί. Γνωρίζω άτομα που όταν ξεκίνησαν ινσουλίνη άρχισαν να εμφανίζονται επιπλοκές.
Στην πράξη η συνηθισμένη (αλλά λανθασμένη) τακτική είναι η έναρξη της ινσουλίνης να καθυστερεί σημαντικά, με αποτέλεσμα να περνά ο διαβητικός πολύ καιρό, ακόμη και χρόνια με αρρύθμιστο διαβήτη. Στο χρονικό αυτό διάστημα αναπτύσσσονται επιπλοκές της νόσου οι οποίες συχνά δεν είναι εξ’αρχής ορατές. Η καθυστερημένη έναρξη ινσουλινοθεραπείας απλά συμπίπτει με την κλινική εμφάνιση αυτών των επιπλοκών του αρρύθμιστου σακχάρου, ωστόσο είναι σαφές ότι η ινσουλίνη δεν είναι το αίτιο. Αντιθέτως η έγκαιρη έναρξη της θεραπείας και η ρύθμιση του διαβήτη θα βοηθήσει μακροπρόθεσμα να αποφευχθούν επιπλοκές, με αποτέλεσμα περισσότερα χρόνια ποιοτικής ζωής. Πολλά άτομα θεωρούν ότι η ζωή τους όντως αλλάζει με την ινσουλίνη προς το καλύτερο, αφού ο καλός γλυκαιμικός έλεγχος (HbA1c<7%) χαρίζει ενέργεια, καλύτερη μνήμη, καλύτερη διάθεση πέρα από την καλύτερη πορεία υγείας στο μέλλον. Μετά την έναρξη ινσουλίνης οι ασθενείς απορούν γιατί καθυστέρησαν τόσο πολύ.
Με την ινσουλίνη θα εξαρτώμαι περισσότερο από το γιατρό μου.
Ο γιατρός θα σας υποστηρίξει όσο χρειάζεται στην αρχική φάση της έναρξης θεραπείας με ινσουλίνη, ενώ και οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν οργανωμένα τμήματα με προσωπικό που αναλαμβάνει την εκπαίδευσή σας σε τεχνικά θέματα στο σπίτι εντελώς ΔΩΡΕΑΝ. Η υποστήριξη αυτή ειναι μακροχρόνια εφόσον χρειαστεί, ωστόσο η σταδιακή εξοικείωση με την ινσουλινοθεραπεία σύντομα θα οδηγήσει στο να μη χρειάζεται πλέον καμμιά βοήθεια. Επιπλέον σταδιακά ο θεράπων ιατρός θα σας εκπαιδεύσει στην διαχείριση των μονάδων της ινσουλίνης που γίνονται, ώστε τελικά να μην υπάρχει οποιαδήποτε εξάρτηση ούτε από αυτόν.
Η λήψη της ινσουλίνης θα κάνει τη ζωή μου λιγότερο ευέλικτη, θα πρέπει να εγκαταλείψω τις δραστηριότητες που απολαμβάνω και μάλλον θα δυσκολευτώ στη δουλειά και σε ό,τι κάνω στο σπίτι
Η ένεση της ινσουλίνης διαρκεί συνολικά μόνο 1-2 λεπτά, μπορεί να γίνει οπουδήποτε χωρίς καμία δυσκολία. Οι σύγχρονοι τρόποι χορήγησης περιλαμβάνουν διακριτικά και καλαίσθητα στυλό που είναι εύκολα στη μεταφορά τους στο εσωτερικό του μπουφάν ή το τσαντάκι, πολλοί μάλιστα το έχουν αναδείξει ως αξεσουάρ όπως για παράδειγμα τα γυαλιά οράσεως. Δεν περιορίζουν ενδεχόμενο προγραμματισμό ταξιδιών, καθώς η χορηγούμενη ινσουλίνη δεν είναι απαραίτητο να φυλάσσεται στο ψυγείο, ούτε να μεταφέρεται σε παγοκύστεις παρά μόνο να βρίσκεται σε θερμοκρασία δωματίου, όπως όλα τα φάρμακα. Δεν είναι υποχρεωτικό να καθορίσει τις ώρες εργασίας ή των γευμάτων, καθώς υπάρχουν πολλές ευέλικτες επιλογές χορήγησης που θα πρέπει να συζητηθούν διεξοδικά με τον θεράποντα ιατρό ανάλογα με το καθημερινό πρόγραμμα. Με τις κατάλληλες οδηγίες μπορείτε να ακολουθήσετε το αγαπημένο σας σπορ ή χόμπι, να έχετεμια φυσιολογική κοινωνική ζωή χωρίς η ινσουλίνη να σας περιορίζει.
Φοβάμαι να κάνω ένεση στον εαυτό μου
Η ένεση θα είναι επώδυνη
Η όλη διαδικασία απαιτεί πολύ χρόνο και ενέργεια
Μου είναι δύσκολο να κάνω ένεση στη σωστή ποσότητα και την κατάλληλη ώρα κάθε μέρα
Έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές που η χορήγηση ινσουλίνης γινόταν με μεγάλες βελόνες με σύριγγα και βέβαια δεν υπάρχει καμμία σχέση με την κλασσική ενδομυϊκή ένεση χορήγησης φαρμάκων. Οι σύγχρονες βελόνες έχουν μήκος μόλις 4-8 χιλιοστά, προκαλούν ελάχιστο έως και καθόλου πόνο και δεν προκαλούν αιμορραγία σε σχέση με τις παραδοσιακές βελόνες. Η ένεση γίνεται υποδόρια συνήθως στην κοιλιά, το μηρό ή το βραχίονα και είναι διαδικασία απλή και εύκολη που διαρκεί δευτερόλεπτα. Είναι μια διαδικασία που ακόμη και παιδιά ή έφηβοι μπορούν εύκολα να την φέρουν εις πέρας. Σταδιακά όλοι οι διαβητικοί εξοικειώνονται σε θέματα που έχουν σχέση με τη θεραπεία τους καθώς εκπαιδεύονται στο να ρυθμίζουν τη δόση τους, να μετρούν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, τη σχέση των γευμάτων με την ινσουλίνη, να προλαμβάνουν και να αντιμετωπίζουν τυχόν υπογλυκαιμία. Έτσι η οποιαδήποτε αρχική εξάρτηση από τις συμβουλές του ιατρού σταδιακά εξαλείφονται. Άλλωστε συνήθως η ινσουλινοθεραπεία συνήθως ξεκινά με μία ένεση βασικής ινσουλινης ημερησίως, κάτι που δίνει ευκαιρία για εύκολη προσαρμογή στη θεραπεία.
Η θεραπεία με ινσουλίνη θα προκαλούσε μεγαλύτερη ανησυχία στους δικούς μου, θα με αντιμετωπίζουν σαν άρρωστο, κάτι που θα με κάνει να ντρέπομαι ή να νοιώθω αμήχανα.
Οι παραπάνω αιτιάσεις έρχονται πολύ συχνά στο προσκήνιο σε ό,τι αφορά τους φόβους των ασθενών και αφορούν την άποψη που έχουν άλλοι σε σχέση με την ασθένειά τους. Ωστόσο οι φόβοι αυτοί ξεκινάνε πρωτίστως από τους ίδιους τους ασθενείς που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και αγωνιούν για τη γνώμη των άλλων. Να είστε σίγουροι ότι αν νοιώθετε καλύτερα τότε σίγουρα οι άλλοι θα ανησυχούν λιγότερο και είναι βέβαιο ότι η καλύτερη ρύθμιση του σακχάρου θα σας κάνει πιο ευδιάθετο, θα σας γεμίσει αυτοπεποίθηση και θα καθησυχάσει και τον περίγυρό σας. Ακόμη η προσθήκη της ινσουλίνης στη φαρμακευτική φαρέτρα δεν στερεί καμμία από τις δραστηριότητές σας που μπορεί να σας εκθέσει κοινωνικά, ενώ η διακριτικές συσκευές χορήγησης μοιάζουν μάλλον με στυλό παρά με ιατρικό εργαλείο δίνουν την δυνατότητα να κάνετε την ένεση σε οποιοδήποτε μέρος χωρίς να σας αντιληφθεί κανείς.
Θα κινδυνεύω περισσότερο να κάνω υπογλυκαιμίες.
Γενικά τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα σας καθορίζονται από την ποσότητα και την ποιότητα της τροφής που τρώτε, καθώς και από την ποσότητα της ινσουλίνης που λαμβάνετε. Είναι πολύ σπάνιο στο σακχαρώδη διαβήτη που ρυθμιζόταν με χάπια, η ινσουλίνη να προκαλέσει υπογλυκαιμία. Ακόμη ωστόσο και αν συμβεί είναι πολύ πιο ήπια, αντιμετωπίζεται ευκολότερα (π.χ. με ένα χυμό φρούτων) και δεν απαιτείται νοσηλεία σε νοσοκομείο, σε αντίθεση με την υπογλυκαιμία που προκαλείται από χάπια που είναι πιο παρατεταμένη και επικίνδυνη. Σε κάθε περίπτωση ο σχεδιασμός της ινσουλινοθεραπειας είναι σε συνάρτηση με τα γεύματα και τηδραστηριότητά σας τέτοιος, ώστε πάση θυσία να αποφεύγονται τυχόν υπογλυκαιμίες και ο κατάλληλα εκπαιδευμένος ιατρός φροντίζει προς αυτή την κατεύθυνση.
Η ινσουλίνη θα αυξήσει το σωματικό μου βάρος.
Όταν ο διαβήτης είναι αρρύθμιστος τότε ο ασθενής παρουσιάζει σημαντική απώλεια βάρους και απίσχναση, λόγω της διαταραχής στο μεταβολισμό της γλυκόζης. Η έναρξη της ινσουλινοθεραπείας ουσιαστικά αποκαθιστά το βάρος του ασθενούς στα επίπεδα που θα ήταν με βάση το φαγητό και τη δραστηριότητά του, αν δεν είχε διαβήτη. Έτσι δεν είναι τόσο η ινσουλίνη αυτή που προκαλεί αύξηση βάρους όσο η διόρθωση της μεταβολικής διαταραχής του διαβήτη. Επίσης αρκετοί ασθενείς υπό τον αδικαιολόγητο πολλές φορές φόβο της υπογλυκαιμίας καταφεύγουν σε υπερβολική αλόγιστη κατανάλωση σνακ, προκειμένου να προλάβουν πτώση του σακχάρου. Η σωστή ενημέρωση και η υιοθέτηση προσεκτικών επιλογών στα θέματα διατροφής και άσκησης θα σας βοηθήσει να διατηρήσετε το βάρος σας, ακόμη και μετά την έναρξη της ινσουλινοθεραπείας.
