Μια ώρα περπάτημα την εβδομάδα μπορεί να ενισχύσει τη μακροζωία στους ηλικιωμένους
Οι ενήλικες ηλικίας 85 ετών και άνω που περπατούσαν μία ώρα ή περισσότερο κάθε εβδομάδα είχαν 40% μειωμένο κίνδυνο θνησιμότητας από κάθε αιτία σε σύγκριση με λιγότερο ενεργείς συνομηλίκους, σύμφωνα με στοιχεία από περισσότερα από 7.000 άτομα.
«Η γήρανση συνοδεύεται από μειωμένη σωματική δραστηριότητα και αυξημένη καθιστική συμπεριφορ,ά άρα με μειωμένο προσδόκιμο ζωής», είπε σε συνέντευξή του ο Moo-Nyun Jin, MD, του Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Inje Sanggye Paik, Σεούλ, Νότια Κορέα.
Η μειωμένη σωματική δραστηριότητα ήταν ιδιαίτερα πιθανή στους ηλικιωμένους κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, πρόσθεσε.
«Η προώθηση της βάδισης μπορεί να είναι ένας απλός τρόπος για να βοηθήσουμε τους ηλικιωμένους να αποφύγουν την αδράνεια και να ενθαρρύνουν έναν ενεργό τρόπο ζωής για όλες τις αιτίες και τη μείωση του κινδύνου θνησιμότητας από καρδιαγγειακή νόσο», είπε ο Jin.
Αν και το περπάτημα είναι γενικά μια εύκολη μορφή άσκησης για τον ηλικιωμένο ενήλικο πληθυσμό, το συγκεκριμένο όφελος από το περπάτημα για τη μείωση της θνησιμότητας δεν έχει μελετηθεί καλά, σύμφωνα με τον Jin και τους συνεργάτες του.
Για ενήλικες οποιασδήποτε ηλικίας, οι τρέχουσες οδηγίες συνιστούν τουλάχιστον 150 λεπτά την εβδομάδα μέτριας δραστηριότητας ή 75 λεπτά την εβδομάδα έντονης δραστηριότητας αλλά η ποσότητα της σωματικής δραστηριότητας τείνει να μειώνεται με την ηλικία και οι συστάσεις για δραστηριότητα είναι πιο δύσκολο να ικανοποιηθούν, σύμφωνα με συνοδευτικό δελτίο της μελέτης.
Στη μελέτη, που παρουσιάστηκε στο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας στις 28 Αυγούστου 2022 (Περίληψη 85643), οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από 7.047 ενήλικες ηλικίας 85 ετών και άνω που συμμετείχαν στο Εθνικό Πρόγραμμα Προσυμπτωματικού Ελέγχου Υγείας της Κορέας.
Τα στοιχεία της μελέτης
Η μέση ηλικία του πληθυσμού της μελέτης ήταν τα 87 έτη και το 68% ήταν γυναίκες. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σχετικά με τον χρόνο που αφιερώνεται σε δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου κάθε εβδομάδα, συμπεριλαμβανομένου του περπατήματος με αργό ρυθμό, της μέτριας δραστηριότητας (όπως ποδηλασία ή γρήγορο περπάτημα) και έντονη δραστηριότητα (όπως το τρέξιμο).
Όσοι περπατούσαν με αργό ρυθμό για τουλάχιστον 1 ώρα την εβδομάδα είχαν 40% μειωμένο κίνδυνο θνησιμότητας από όλες τις αιτίες και 39% μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακής θνησιμότητας, σε σύγκριση με τους ανενεργούς συμμετέχοντες.
Τα ποσοστά των συμμετεχόντων που ανέφεραν περπάτημα, μέτρια δραστηριότητα και έντονη σωματική δραστηριότητα ήταν 42,5%, 14,7% και 11,0% αντίστοιχα.
Περίπου το ένα τρίτο (33%) όσων ανέφεραν αργό περπάτημα κάθε εβδομάδα ανέφεραν επίσης μέτρια ή έντονη σωματική δραστηριότητα.
Ωστόσο, το περπάτημα για 1 ώρα την εβδομάδα μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο θνησιμότητας από κάθε αιτία και καρδιαγγειακή θνησιμότητα μεταξύ των ατόμων που ανέφεραν ότι περπατούσαν μόνο, χωρίς άλλη μέτρια ή έντονη σωματική δραστηριότητα (αναλογία κινδύνου, 0,50 και 0,46, αντίστοιχα).
«Το περπάτημα συνδέθηκε με μικρότερη πιθανότητα θανάτου σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας, ανεξάρτητα από το αν έκαναν ή όχι κάποια μέτρια έως έντονης έντασης σωματική δραστηριότητα», δήλωσε ο Jin.
«Η μελέτη μας δείχνει ότι το περπάτημα ακόμη και μόλις 1 ώρα κάθε εβδομάδα πλεονεκτεί για άτομα ηλικίας 85 ετών και άνω σε σύγκριση με το να είναι ανενεργοί». Η διάρκεια του περπατήματος δεν χρειάζεται να είναι μεγάλα διαστήματα, 10 λεπτά κάθε μέρα αρκούν, πρόσθεσε ο Jin.
Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε πέντε ομάδες με βάση την αναφερόμενη ποσότητα εβδομαδιαίου περπατήματος. Πάνω από το μισό (57,5%) ανέφερε μη αργή βάδιση, το 8,5% περπάτησε λιγότερο από 1 ώρα την εβδομάδα, το 12% 1-2 ώρες, το 8,7% 2-3 ώρες και το 13,3% περισσότερες από 3 ώρες.
Αν και η μελέτη περιορίστηκε από την εξάρτηση από τις αυτοαναφορές, τα αποτελέσματα ενισχύθηκαν από το μεγάλο μέγεθος του δείγματος και υποστηρίζουν την αξία της εύκολης βάδισης για ενήλικες ηλικίας 85 ετών και άνω σε σύγκριση με τους ανενεργούς.
«Το περπάτημα μπορεί να προσφέρει μια ευκαιρία για την προώθηση της σωματικής δραστηριότητας στους ηλικιωμένους, προσφέροντας έναν απλό τρόπο αποφυγής της αδράνειας και αύξησης της σωματικής δραστηριότητας», είπε ο Jin.
Ωστόσο, χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να αξιολογηθεί η συσχέτιση μεταξύ θνησιμότητας και βάδισης με αντικειμενική μέτρηση των επιπέδων βαδίσματος, χρησιμοποιώντας μια συσκευή όπως ένα έξυπνο ρολόι, σημείωσε o ειδικός.
Τα αποτελέσματα είναι προκαταρκτικά
«Αυτή είναι μια μελέτη παρατήρησης, όχι ένα πείραμα, επομένως σημαίνει ότι η αιτιότητα δεν μπορεί να υποτεθεί», δήλωσε η Maria Fiatarone Singh, MD, Γηρίατρος με εστίαση στη φυσιολογία της άσκησης στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, σε μια συνέντευξη.
«Με άλλα λόγια, είναι πιθανό ότι οι ασθένειες που οδηγούν σε θνησιμότητα εμπόδισαν τους ανθρώπους να περπατήσουν και όχι το αντίστροφο», σημείωσε.
Η μόνη δημοσιευμένη πειραματική μελέτη σχετικά με την άσκηση και τη θνησιμότητα σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας διεξήχθη από τον Fiatarone Singh και τους συνεργάτες του στη Νορβηγία. Σε αυτή τη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο British Medical Journal το 2020, τα προγράμματα προπόνησης υψηλής έντασης συσχετίστηκαν με μειωμένη θνησιμότητα από όλες τις αιτίες σε σύγκριση με τους μη ενεργούς και τα άτομα που συμμετείχαν σε μέτριας έντασης άσκηση.
Στην τρέχουσα μελέτη «θα χρειαζόταν να ελεγχθούν πολλοί παράγοντες που σχετίζονται με τη θνησιμότητα, όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις, η υπέρταση, ο διαβήτης, ο υποσιτισμός και η άνοια για να δούμε τι υπολειπόμενο όφελος μπορεί να σχετίζεται με το περπάτημα», είπε ο Fiatarone Singh.
«Παρόλο που το περπάτημα φαίνεται εύκολο και ασφαλές, στην πραγματικότητα σε άτομα που είναι αδύναμα, σαρκοπενικά, οστεοπορωτικά ή έχουν πέσει, συνιστάται να κάνουν προπόνηση αντίστασης και ισορροπίας αντί να περπατούν και να προσθέτουν περπάτημα αργότερα όταν είναι σε θέση να το κάνουν με ασφάλεια», τόνισε.
An Hour of Walking Per Week May Boost Longevity in Elderly – Medscape – Aug 26, 2022.