Η άσκηση πρέπει να είναι η θεραπεία πρώτης γραμμής για την διαλείπουσα χωλότητα
Η δυσφορία στην κνήμη και στους μηρούς κατά τη διάρκεια της βάδισης είναι ένα χαρακτηριστικό της διαλείπουσας χωλότητας, αλλά το να βαδίζουμε περισσότερο – όχι λιγότερο – μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση του πόνου, σύμφωνα με τους ειδικούς.
Μία ομάδα εμπειρογνωμόνων άσκησης και αποκατάστασης γράφει σε ένα νέο infographic (πληροφοριακό γράφημα): η έρευνα δείχνει ότι ένα εποπτευόμενο πρόγραμμα άσκησης μπορεί να βοηθήσει και θα πρέπει να είναι η πρώτη θεραπεία που θα εφαρμοστεί.
Εάν δεν υπάρχει διαθέσιμο εποπτευόμενο πρόγραμμα, οι ασθενείς μπορούν να ακολουθήσουν μόνοι τους ένα μοντέλο περπατήματος-ξεκούρασης-περπατήματος, το οποίο απεικονίζουν οι συγγραφείς στο British Journal of Sports Medicine.
“Η πάθηση έχει υποτιμηθεί τόσο στην διάγνωση όσο και στην θεραπεία παρά το γεγονός ότι είναι συχνή και σχετίζεται με περιορισμό κινητικότητας και αυξημένο κίνδυνο καρδιακής προσβολής, εγκεφαλικού επεισοδίου, ακρωτηριασμού και θανάτου”, δήλωσε ένας από τους συντάκτες, ο Garry Tew του Πανεπιστημίου Northumbria στο Newcastle, Ηνωμένο Βασίλειο.
“Το κοινό δεν είναι καλά ενημερωμένο για την περιφερική αρτηριακή νόσο ή για το κύριο σύμπτωμά της, αυτό της διαλείπουσας χωλότητας”, δήλωσε ο Tew στο Reuters Health μέσω email. “Οι κλινικές οδηγίες προτείνουν την άσκηση ως προσέγγιση πρώτης γραμμής.”
Η διαλείπουσα χωλότητα επηρεάζει περίπου το 4% των ατόμων άνω των 60 ετών και είναι το πιο συνηθισμένο σύμπτωμα της περιφερικής αρτηριακής νόσου, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Φροντίδας Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου (National Institute for Health and Care Excellence-NICE).
Οι οδηγίες του NICE προτείνουν ένα πρόγραμμα τριών μηνών άσκησης υπό επίβλεψη για τη μείωση του πόνου, τη βελτίωση της υγείας της καρδιάς, τη βελτίωση της διάθεσης, τη βελτίωση του ύπνου, τη διατήρηση ενός υγιούς βάρους και, τελικά, τη μείωση της ανάγκης για αγγειακές επεμβάσεις στα πόδια.
Τα επιτηρούμενα μαθήματα άσκησης έχουν δείξει τα μεγαλύτερα οφέλη, σύμφωνα με τους συγγραφείς. “Υπάρχουν καλής ποιότητας ερευνητικά στοιχεία που δείχνουν ότι μπορεί να βελτιωθεί η ικανότητα βάδισης και η ποιότητα ζωής”, δήλωσε ο Tew.
“Ορισμένοι τύποι άσκησης είναι πιο αποτελεσματικοί από άλλους, οπότε είναι χρήσιμο να επισημανθεί ο τύπος που θα ωφελήσει περισσότερο τους ασθενείς.
Εάν ένα πρόγραμμα δεν είναι διαθέσιμο, οι ασθενείς μπορούν να ασκηθούν από μόνοι τους, εναλλάσσοντας την βάδιση για 3 έως 10 λεπτά (έως ότου αναπτυχθεί μέτριος έως ισχυρός πόνος) με ξεκούραση μέχρι να υποχωρήσει ο πόνος και στη συνέχεια βάδιση ξανά για 3 έως 10 λεπτά.
Οι ασθενείς θα πρέπει να στοχεύουν να ολοκληρώνουν 30-60 λεπτά βάδισης ανά συνεδρία, σύμφωνα με το infographic και τρεις έως πέντε συνεδρίες την εβδομάδα.
Τουλάχιστον δύο ημέρες την εβδομάδα, θα πρέπει επίσης να ενσωματώνουν δραστηριότητες δύναμης και ισορροπίας, όπως γιόγκα, χορό, τάι τσι, μπόουλινγκ και άρση βαρών στο γυμναστήριο.
Επιπλέον, οι ειδικοί προτείνουν να φοράνε άνετα ρούχα και να παραμένουν ενυδατωμένοι.
Είναι επίσης σημαντικό να επιλέγουν διαδρομές πεζοπορίας με χώρους ανάπαυσης, να ασκούνται με άλλους και να υπάρχουν εναλλαγές ώστε να διατηρείται η ρουτίνα πεζοπορίας διασκεδαστική.
Συνολικά, συνήθως χρειάζονται αρκετές εβδομάδες άσκησης για τη βελτίωση των συμπτωμάτων.
“Μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος για να επιτευχθούν σημαντικές βελτιώσεις μετά την έναρξη της άσκησης ή του περπατήματος, οπότε να είστε υπομονετικοί”, συμβουλεύει ο Ukachukwu Abaraogu στους ασθενείς.
Ο Abaraogu, ο οποίος ερευνά τη διαλείπουσα χωλότητα και τις χρόνιες παθήσεις στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης Caledonian στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεν συμμετείχε στο infographic, έκανε όμως την ανασκόπηση για το Reuters Health.
“Να είστε πρόθυμοι να ασκηθείτε και να στοχεύσετε να το κάνετε για 30-60 λεπτά την ημέρα αρκετές φορές την εβδομάδα”, λέει στους ασθενείς. “Άλλα μην φοβάστε να ξεκινήσετε, ακόμα κι αν δεν μπορείτε να το επιτύχετε στην αρχή.”
Πηγή :https://bit.ly/2PspCGb British Journal of Sports Medicine, online February 12, 2020.