Εκτινασσόμενος δάκτυλος
Συγγραφέας Γεώργιος Γκουδέλης Γράφτηκε στις ,
Ο εκτινασσόμενος δάκτυλος ή στενωτική τενοντοελυτρίτιδα αποτελεί μια συχνή κλινική οντότητα η οποία χαρακτηρίζεται από επώδυνο ‘κλείδωμα’ του δακτύλου.
Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε δάκτυλο στο χέρι αλλά συχνότερα συμβαίνει στον αντίχειρα (30% – 60%), και ακολουθεί ο δείκτης, ο μέσος δάκτυλος και περιστασιακά ο μικρός δάκτυλος.
Ο εκτινασσόμενος δάκτυλος μπορεί να είναι επίκτητη ή συγγενής κλινική οντότητα.
Οιδημα του τένοντα (tendon nodule), ο οποίος δεν μπορεί πια να ολισθήσει μέσα στα περιβλήματά του (pulley), (Στενωτική τενοντοελυτρίτιδα).
Το σημείο του πόνου
Επίκτητος εκτινασσόμενος δάκτυλος
Ο επίκτητος εκτινασσόμενος δάκτυλος συνήθως συμβαίνει στην 5η και πάνω δεκαετία της ζωής του ανθρώπου. Οι γυναίκες εμφανίζουν συχνότερα τη νόσο με αναλογία 6:1 σε σχέση με τους άντρες. Συνήθως εμφανίζεται με δυσκολία στην κίνηση του δακτύλου έως και πλήρη εμπλοκή αυτού ειδικά τις πρωινές ώρες.
Ο ασθενής παραπονείται για πόνο στην βάση του δακτύλου που επιδεινώνεται με την άσκηση πίεσης πάνω σε αυτήν. Το δάκτυλο μπορεί να μπλοκάρει ενώ είναι σε κάμψη δίχως να υπάρχει δυνατότητα ενεργητικής έκτασης αυτού.
Εναλλακτικά μπορεί να ‘κλειδώσει’ σε έκταση δίχως να μπορεί το δάκτυλο να έρθει ενεργητικά σε κάμψη. Το τελευταίο είναι σπάνιο και συμβαίνει συνήθως στον αντίχειρα.
Συγγενής εκτινασσόμενος δάκτυλος
Ο συγγενής εκτινασσόμενος δάκτυλος συνήθως διαπιστώνεται όταν το βρέφος αρχίζει να χρησιμοποιεί τα χέρια του. Εικάζεται ότι δεν αποτελεί πραγματικά συγγενές πρόβλημα αλλά επίκτητο που συμβαίνει κατά τις πρώτες εβδομάδες ζωής του νεογνού.
Η συχνότητα εμφάνισης της νόσου κυμαίνεται από 1 στα 2.000 νεογέννητα (0,05%) έως 1 στα 50 (2%). Σε αντίθεση με τους ενήλικες η κατανομή του νοσήματος στα δύο φύλα είναι ίση.
Ο αντίχειρας αποτελεί το συχνότερο σημείο εντόπισης του προβλήματος και το ποσοστό το βρέφος να πάσχει και στα δύο χέρια ταυτόχρονα φτάνει το 25%.
ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η μη χειρουργική αντιμετώπιση του εκτινασσόμενου δάκτυλου περιλαμβάνει:
αλλαγή των δραστηριοτήτων που επιβαρύνουν τη φλεγμονή του δακτύλου
μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα
τοπική έγχυση κορτιζόνης
εφαρμογή νάρθηκα
Έγχυση κορτιζόνης τοπικά για την αντιμετώπιση του οιδήματος και της φλεγμονής
Νάρθηκας ακινητοποίησης του δακτύλου
Η συντηρητική αγωγή τις περισσότερες φορές δεν λύνει το πρόβλημα του ασθενούς και η χειρουργική λύση αποτελεί και οριστική θεραπεία.
ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Η χειρουργική αντιμετώπιση προσφέρει ουσιαστικά και οριστική θεραπεία του προβλήματος. Η απόφαση για το πότε θα γίνει η επέμβαση αποτελεί προσωπική επιλογή του ασθενούς αλλά κυρίως εξαρτάται από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και το αν η συντηρητική αγωγή έδωσε τα αναμενόμενα οφέλη. Αν το δάκτυλο εγκλωβιστεί σε θέση κάμψης και δεν έχει τη δυνατότητα έκτασης τότε ο Ορθοπαιδικός θα συστήσει άμεση αντιμετώπιση για την πρόληψη μόνιμων παραμορφώσεων.
Ο στόχος της χειρουργικής θεραπείας είναι να διανοίξει το περίβλημα του καμπτήρα τένοντα του δακτύλου ώστε να μπορεί αυτός να κινείται φυσιολογικά δίχως εμπόδια.
Η επέμβαση διενεργείται βάσει των αρχών της μικροχειρουργικής με ειδικό χειρουργικό μικροσκόπιο ώστε να εκμηδενιστούν με τον τρόπο αυτό πιθανά χειρουργικά λάθη.
Ο ασθενής παραμένει στην κλινική για δύο ώρες μετά την επέμβαση και μετά λαμβάνει το εξιτήριο με σαφής οδηγίες για τη μετεγχειρητική του αγωγή. Η επέμβαση γίνεται με τοπική αναισθησία δίχως και η διάρκειά της είναι 15-20 λεπτά.
Τα ράμματα αφαιρούνται σε 8-10 ημέρες.
Γεώργιος Δ. Γκουδέλης,
Ορθοπαιδικός Χειρουργός
