Οι ασθενείς με Parkinson μπορούν να ζήσουν ποιοτικά
Οι ασθενείς με Πάρκινσον δεν πρέπει να αντιμετωπίζουν τη ζωή με φόβο ή ανασφάλεια. Οι Σύγχρονες Θεραπείες Ιατρικής Ακριβείας, που εφαρμόζονται με μεγάλη αποτελεσματικότητα στον Ιάτωρ, ανοίγουν μία εντελώς νέα προοπτική για το μέλλον.
Πρόκειται για την πιο καινοτόμο ιατρική προσέγγιση, που δεν περιορίζεται στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, αλλά στοχεύει στη ρίζα του προβλήματος.
Μέσω της εμπεριστατωμένης διάγνωσης και του ενδελεχούς εντοπισμού των μηχανισμών της νόσου, σε κυτταρικό και γονιδιακό επίπεδο, μπορούν να εκπονηθούν αυστηρά εξατομικευμένες θεραπείες για κάθε ασθενή.
Με αρωγό την Ιατρική Ακριβείας, η θεαματική βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων που παλεύουν με τη συγκεκριμένη νόσο αποτελεί πρωταρχική επιδίωξη και η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή γίνεται πραγματικότητα.
Τι είναι η Νόσος Parkinson
Πρόκειται για μία προοδευτικά εξελισσόμενη, Εκφυλιστική Ασθένεια, κατά την οποία πλήττεται το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (Εγκέφαλος). Σταδιακά, προκαλείται απώλεια της λειτουργικότητας ορισμένων νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου.
Τα κύτταρα αυτά είναι υπεύθυνα κατά κύριο λόγο για τον προγραμματισμό και την αρμονία της κίνησης. Αυτό φέρει ως επίπτωση τη βαθμιαία ελάττωση της κινητικότητας του ατόμου.Η έναρξη της πάθησης σημειώνεται κατά μέσο όρο στην ηλικία των 55-60 ετών.
Στα βασικότερα συμπτώματα της ασθένειας περιλαμβάνεται ο τρόμος ηρεμίας, η δυσκαμψία, η βραδυκινησία, η διαταραχή στην ισορροπία, στη βάδιση και στον ύπνο, οι πόνοι στους μυς και τις αρθρώσεις, οι αιμωδίες, η ορθοστατική υπόταση, η συχνοουρία, η δυσκοιλιότητα, η επιβράδυνση της σκέψης, η κατάθλιψη, η απώλεια μνήμης, οι λιποθυμίες και η άνοια.
Ποιοι παθογενετικοί μηχανισμοί εμπλέκονται στην εμφάνιση της Νόσου;
Η ντοπαμίνη χρησιμοποιείται σαν νευροδιαβιβαστής από τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου, με σκοπό τον έλεγχο της μυϊκής κίνησης. Όταν βαθμιαία καταστρέφονται τα νευρικά κύτταρα, εκ των οποίων δημιουργείται η ντοπαμίνη, τότε παρουσιάζεται η Νόσος Parkinson.
Δίχως ντοπαμίνη, προκαλείται απώλεια της μυϊκής λειτουργίας. Η βλάβη αυτή επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Έλλειψη παρατηρείται και σε άλλους νευροδιαβιβαστές, συμπεριλαμβανομένης της νοραδρεναλίνης και της ακετυλοχολίνης.
Επιπλέον, η παρουσία σωματίων Lewy (συσσωματώσεις στο κυτταρόπλασμα των εναπομεινάντων νευρώνων) στην επιφάνεια των εγκεφαλικών ημισφαιρίων διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη νοητική έκπτωση των ασθενών με Parkinson. Συν τοις άλλοις, μεταλλάξεις ορισμένων γονιδίων (α- συνουκλεΐνη, LRRK2, Parkin, DJ-1, PINK-1) έχουν συσχετιστεί µε τη Νόσο Parkinson.
Η Νόσος Parkinson έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην ανθρώπινη ποιότητα ζωής
Οι πάσχοντες από Parkinson κυριεύονται από φόβο μην επιδεινωθεί η νόσος και προκληθεί παράλυση. Η λειτουργικότητα εκπίπτει και το άτομο αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις καθημερινές του δραστηριότητες, καθώς η κινητικότητα φθίνει όλο και περισσότερο. Ο ασθενής εξαρτάται από τους γύρω του, με συνέπεια να υποβαθμίζεται σημαντικά όχι μόνο η δική του ποιότητα ζωής, αλλά και των συγγενών του.
Οι έως σήμερα Ιατρικές Πρακτικές για τη Νόσο Parkinson
Οι μέχρι τώρα ιατρικές πρακτικές βασίζονται στην υποκατάσταση της ντοπαμίνης. Αυτό επιτυγχάνεται είτε μέσω της χορήγησης λεβο-ντόπας ή ουσιών που μιμούνται τη δράση της (αγωνιστές ντοπαμίνης) είτε εμποδίζοντας τον μεταβολισμό της ντοπαμίνης από τα ένζυμα MAO και COMT.
Πρόκειται για βαριές φαρμακευτικές αγωγές που δεν αναστρέφουν τον εξελισσόμενο νευροεκφυλισμό και με την πάροδο του χρόνου επιφέρουν παρενέργειες.Η εξάλειψη των πραγματικών αιτιών της νόσου αποτελεί το εχέγγυο για την αποτελεσματική θεραπευτική αντιμετώπιση της.
Η πιο Εξελιγμένη Ιατρική Πρακτική για τη Νόσο Parkinson
Όπως σε όλα τα χρόνια νοσήματα, η έναρξη της νόσου Parkinson πυροδοτείται λόγω της κυτταρικής ανισορροπίας που προκύπτει από πιθανές ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών ή ορμονικές διαταραχές.
Ως απόρροια της ανισορροπίας αυτής, εκτρέπεται η κυτταρική κατάσταση σε χρόνια φλεγμονή. Κατ’αυτόν τον τρόπο, επέρχεται η νευροεκφύλιση (φλεγμονή των νευρικών κυττάρων), με αποτέλεσμα την έναρξη των επιγενετικών μηχανισμών που ενεργοποιούν το συγκεκριμένο γονίδιο.
Εξετάσεις Μοριακού και Γονιδιακού επιπέδου λειτουργούν ως εφαλτήριο για την ακριβή πλέον πρόγνωση και διάγνωση Χρόνιων Νοσημάτων. Οι Μοριακές Εξετάσεις εντοπίζουν ενδεχόμενες ορμονικές και μεταβολικές διαταραχές και προσδιορίζουν τα επίπεδα συγκεκριμένων βιταμινών, ιχνοστοιχείων και οργανικών οξέων.
Τα Γονιδιακά Πάνελ FullDNA είναι Γονιδιακά Τεστ, που σχεδιάζονται και ομαδοποιούνται ανά τύπο πάθησης ή συναφείς κατηγορίες παθήσεων. Στο πάνελ των Νευροεκφυλιστικών Ασθενειών, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται η Νόσος Parkinson, αναλύονται 1028 πολυμορφισμοί (SNPs), 507 γονίδια και 62 ασθένειες, οι οποίες αντιστοιχίζονται στις προαναφερθείσες κατηγορίες νοσημάτων.
Έτσι, αξιολογείται το ενδεχόμενο εμφάνισης Νόσου Parkinson, μετέπειτα στη ζωή κάποιου ατόμου και ανιχνεύονται τα ακριβή αίτια της, όταν αυτή έχει ήδη εκφραστεί.Οι πληροφορίες που κωδικοποιούνται στο DNA αποτελούν το πραγματικό εγχειρίδιο οδηγιών της υγείας του κάθε ατόμου για το παρόν και το μέλλον.
Με αυτές τις προηγμένες μεθόδους, τα άτομα λαμβάνουν τις πιο εξατομικευμένες κατευθύνσεις και αποφάσεις για την υγεία τους. Όλα αυτά αποτελούν το εφαλτήριο για την περαιτέρω εξατομίκευση του θεραπευτικού τους πλάνου.
Ακόμη κι αν ανευρεθούν γονίδια που προδιαθέτουν για την ανάπτυξη της Νόσου Parkinson, ορισμένοι παράγοντες του τρόπου ζωής συνηγορούν στην τροποποίηση της έκφρασης των γονιδίων και κατ΄ επέκταση στην καταστολή ή/και εξουδετέρωση των μηχανισμών που προκαλούν τη φλεγμονή και εκφύλιση.
Παρ’ όλα αυτά, αν δεν μπορεί να καταστεί εφικτή η αποφυγή της εμφάνισης της νόσου, παρέχεται η δυνατότητα μερικής αναστροφής αυτής ή/και καθυστέρησης της εξέλιξης της.
Με βάση τις ακριβείς αναλύσεις, το πλήρες επιγενετικό ιστορικό, την πιθανή ύπαρξη υποκείμενων νοσημάτων, το φύλο, την ηλικία του ασθενούς, τις διατροφικές συνήθειες και λοιπούς παράγοντες, στοιχειοθετούνται Αυστηρά Εξατομικευμένα Θεραπευτικά Σχήματα, προσαρμοσμένα στις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε οργανισμού ξεχωριστά.
Αυτά βασίζονται στη φυσική ορμονική αποκατάσταση του οργανισμού, στη χορήγηση ενός εξατομικευμένου διατροφικού πλάνου (Διατροφή Ακριβείας) και στην εφαρμογή αντιοξειδωτικών, αντιφλεγμονωδών και προστατευτικών αγγειακών ή άλλων βιολογικών μηχανισμών και όχι στη χημική φαρμακευτική αντιμετώπιση.
Τα αποτελέσματα τέτοιων θεραπειών είναι εξαιρετικά, με σταδιακή αντιμετώπιση της εκάστοτε Νοσηρότητας. Οι ασθενείς που υπόκεινται σε αυτού του είδους τις θεραπευτικές αγωγές βλέπουν σταδιακά την καθημερινότητα τους να βελτιώνεται, παράλληλα και με τη συνολική φυσική κατάσταση της υγείας τους.
Ο οργανισμός τους επαναρρυθμίζεται, ενισχύονται τα σωματικά και κατ’ επέκταση τα ψυχικά τους αποθέματα και ελαχιστοποιούνται οι όποιες πιθανότητες υποτροπής της νόσου.
Έτσι, μεγιστοποιείται το θεραπευτικό όφελος και ταυτοχρόνως περιορίζονται οι περιττές ταλαιπωρίες και δαπάνες θεραπείας. Οι ασθενείς με Parkinson μπορούν να διάγουν μία ποιοτική ζωή, απαλλαγμένοι από τα δυσάρεστα συμπτώματα της συγκεκριμένης Νόσου.