Η ενδοκαρδίτιδα είναι μία φλεγμονή του ενδοκαρδίου, δηλαδή των βαλβίδων καθώς και του εσωτερικού χιτώνα της καρδιάς. Είναι μία σπάνια νόσος αλλά συνήθως πολύ σοβαρή.
Η ενδοκαρδίτιδα μπορεί να είναι μικροβιακή ή μη μικροβιακή.
 Μικροβιακή ενδοκαρδίτιδα

Για να εμφανιστεί η ενδοκαρδίτιδα το υπεύθυνο μικρόβιο πρέπει να περάσει μέσα στο αίμα (βακτηριαιμία), επιτρέποντας έτσι τον αποικισμό της εν λόγω βαλβίδας. Τέτοιες βακτηριαιμίες εμφανίζονται συνήθως μετά από επεμβάσεις ή καθαρισμό δοντιών ή ακόμη και μετά από ένα εντατικό βούρτσισμα των δοντιών. Εκτός από τα δόντια, οποιαδήποτε πληγή στο δέρμα ή σε μια βλεννογόνο μπορεί να επιφέρει βακτηριαιμίες και στην συνέχεια ενδοκαρδίτιδες. Μία λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος, μία ιγμορίτιδα, μία χολοκυστίτιδα ή ακόμη κι ένας καρκίνος του παχέος εντέρου ή μία ουρολοίμωξη καθώς και λοιμώξεις του γεννητικού συστήματος μπορεί να είναι η αφαιτηρία μιάς ενδοκαρδίτιδας. Στο 20% των περιπτώσεων η πύλη εισόδου των μικροβίων δεν γίνεται γνωστή.Η διάγνωση της ενδοκαρδίτιδας, εκτός από την κλινική εικόνα, μπορεί να γίνει και με το υπερηχογράφημα-triplex καρδιάς διαθωρακικά ή διοισοφαγικά. Μ’ αυτήν την εξέταση βρίσκουμε μικρές η μεγάλες εκβλαστήσεις, οι οποίες κινούνται ή δεν κινούνται επάνω στις βαλβίδες ή ακόμη και πάνω στους δακτυλίους των βαλβίδων της καρδιάς. Η ίδια εξέταση, εκτός από την ανατομική τοποθεσία των εκβλαστήσεων, μας πληροφορεί και για τις δομικές βλάβες που αυτή η ενδοκαρδίτιδα έχει προκαλέσει πάνω στις βαλβίδες της καρδιάς καθώς και αν έχει προκαλέσει ανεπάρκεια σε μία από τις βαλβίδες. Η ευαισθησία αυτής της εξέτασης στην διοισοφάγειο μορφή της είναι σχεδόν 100%.

Στις περιπτώσεις που η αντιβιοθεραπεία δεν αρκεί για να ελέγξει την λοίμωξη, το χειρουργείο είναι μονόδρομος.
Πλέον χειρουργούμε αρκετά νωρίς τις ενδοκαρδίτιδες, μετά από 3-5 μέρες αντιβιοθεραπείας, ούτως ώστε να προλάβουμε μεγάλες δομικές καταστροφές πάνω στις βαλβίδες και να μπορέσουμε έτσι να διατηρήσουμε τις βαλβίδες του ασθενούς μετά την επιδιόρθωσής τους.
Η χειρουργική της ενδοκαρδίτιδος είναι μία ιδιαίτερη χειρουργική και απαιτεί μεγάλη εμπειρία σ’ αυτό το είδος των επεμβάσεων, ούτως ώστε ο χειρουργός να μπορεί να εγγυηθεί ένα καλό αποτέλεσμα με την διατήρηση των βαλβίδων του ασθενούς ή την αντικατάστασή τους καθώς και την ανακατασκευή πολλές φορές των τειχών της καρδιάς. Η θνησιμότητα ενός τέτοιου χειρουργείου μπορεί να φτάσει σε ορισμένες περιπτώσεις το 15% με 20%.