Το μητρικό στρες σχετίζεται με την εκδήλωση σχιζοφρένειας στους απογόνους
Νέα Υόρκη: H σχιζοφρένεια σχετίζεται με την ενδομητρική έκθεση στο μητρικό στρες λόγω στέρησης, πείνας ή μείζονος δυσφορίας.
Όπως αναφέρεται στο επιστημονικό έντυπο BMC Psychiatry, η Δρ Ντολόρες Μαλασπίνα και οι συνεργάτες της στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης διαπίστωσαν ότι η συχνότητα της σχιζοφρένειας είναι αυξημένη στους απογόνους των μητέρων που στα πρώιμα στάδια της κύησης είχαν ζήσει τον Αραβο-Ισραηλινό Πόλεμο το 1967.
Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεία, οι τρεις πρώτοι μήνες της εγκυμοσύνης μπορεί να είναι περίοδος μεγάλης ευαλωτότητας. Μελέτες σε τρωκτικά έχουν δείξει ότι το φύλο του εμβρύου επηρεάζει το αποτέλεσμα μετά την έκθεση στο στρες.
Η ερευνήτρια μελέτησε απογόνους γυναικών που ήταν έγκυες κατά τον Αραβο-Ισραηλινό Πόλεμο το 1967, επικεντρώνοντας στον μήνα της κύησης και το φύλο του παιδιού. Τελικά τα ιατρικά αρχεία 88.829 ατόμων που είχαν γεννηθεί στην Ιερουσαλήμ την περίοδο 1964-1976 συσχετίστηκαν με το Ψυχιατρικό Αρχείο του Ισραήλ.
Συνολικά 637 άτομα με σχετικέ με τη σχιζοφρένεια διαγνώσεις και 676 με άλλες ψυχιατρικές διαταραχές εντοπίστηκαν και διαπιστώθηκε ότι οι πάσχοντες από σχιζοφρένεια είχαν πάνω από διπλάσιες πιθανότητες να έχουν γεννηθεί τον Ιανουάριο του 1968, δηλαδή οι μητέρες τους διένυαν τον δεύτερο μήνα της κύησης τον Ιούνιο του 1967.
Η αυξημένη συχνότητα της σχιζοφρένειας ήταν τετραπλάσια στα κορίτσια απ? ότι στα αγόρια. Ο κίνδυνος για άλλες ψυχικές διαταραχές ήταν διπλάσιος για τα έμβρυα που διένυαν τον τρίτο μήνα ανάπτυξης τους τον Ιούνιο του 1967. Πάλι και κίνδυνος ήταν μεγαλύτερος για τα κορίτσια απ’ ότι για τα αγόρια.
Η μελέτη παρέχει ακλόνητα και αθροιστικά στοιχεία ότι το μητρικό ψυχολογικό στρες από μόνο του (χωρίς παρουσία λοίμωξης, κακής σίτισης ή άλλων σωματικών προγεννητικών αντιξοοτήτων) μπορεί να έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις στην υγεία του απογόνου.
Πολλές μελέτες που έχουν γίνει σε πειραματόζωα δείχνουν ότι υπάρχουν επιπτώσεις του προγεννητικού στρες στη συμπεριφορά και τον μεταβολισμό του απογόνου. Οι αλλαγές αυτές αντανακλούν ένα εξελικτικό όφελος της προσαρμογής της συμπεριφοράς ή του μεταβολισμού του απογόνους που θα γεννηθεί κατά τη διάρκεια μιας στρεσογόνου περιόδου.
Η σχιζοφρένεια ξεκάθαρα δεν είναι προσαρμοστική, αλλά ίσως το προγεννητικό στρες δρα έτσι ώστε να κάνει το άτομο πιο ευαίσθητο σε πιθανές απειλές ή πιο προσεκτικό.