Ημικρανία
Συγγραφέας Δημήτριος Ν. Διαμαντάς Γράφτηκε στις ,
Ορισμός: H Ημικρανία είναι μία χρόνια διαταραχή που προκαλεί επαναλαμβανόμενα μέτριες έως έντονες σφύζουσες ή παλλόμενες κεφαλαλγίες, ενώ συχνά συνοδεύεται από μία σειρά από άλλα συμπτώματα όπως η τάση για εμετό, η φωτοφοβία δηλαδή η αυξημένη ευαισθησία στο φως, η φωνοφοβία δηλαδή η αυξημένη ευαισθησία τους ήχους και η επιδείνωση του πόνου κατά την κίνηση ή τη σωματική δραστηριότητα εν γένει.
Ένα 15-20% των ανθρώπων με ημικρανία παρουσιάζουν πριν τον πονοκέφαλο κάποιο παροδικό εστιακό νευρολογικό φαινόμενο. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται αύρα και μπορεί να είναι οπτικό, κινητικό, αισθητικό ή οτιδήποτε άλλο ανάλογα με την περιοχή του εγκεφάλου από την οποία ξεκινά η ημικρανία. Το πιο συνηθισμένο σύμπτωμα κατά τη διάρκεια της αύρας, η οποία διαρκεί από 20 λεπτά έως 1 ώρα, είναι τα οπτικά φαινόμενα. Οι ασθενείς παραπονούνται ότι βλέπουν θολά, ότι ένα μέρος του οπτικού τους πεδίου χάνεται ή μαυρίζει, ότι βλέπουν γραμμές ή λάμψεις που πολλές φορές αναβοσβήνουν. Άλλα συμπτώματα της αύρας μπορεί να είναι μουδιάσματα, αίσθηση αδυναμίας σε κάποιο άκρο ή διαταραχές της ομιλίας.
“Η Ημικρανία αν και θεωρείται καλοήθης κεφαλαλγία, εντούτοις χρήζει θεραπείας καθώς έχει βρεθεί ότι μπορεί σε βάθος χρόνου να οδηγήσει σε βλάβες του εγκεφάλου.
Η φαρμακευτική αγωγή αποτελείται από θεραπείες συμπτωματικής ανακούφισης όπως τα απλά παυσίπονα και τα αντιφλεγμονώδη, από αιτιολογικές θεραπείες όπως τα αντί-ημικρανικά φάρμακα καθώς και από θεραπείες προφύλαξης ιδιαίτερα σε πολύ συχνές κρίσεις.
Σε κάθε περίπτωση ο άνθρωπος οποίος πάσχει από ημικρανία θα πρέπει να επισκεφτεί το νευρολόγο του προκειμένου να γίνει μία σωστή ταξινόμηση και ρύθμιση του πόνου.“
ΑΙΤΙΑ
Η ημικρανία οφείλεται σε ένα συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Αυτό σημαίνει ότι ένας άνθρωπος για να εμφανίσει ημικρανία πρέπει αφενός να φέρει τα γονίδια της ημικρανίας, αφετέρου να επιδρά πάνω του κάποιος εξωτερικός παράγοντας.
Οι πιο συνηθισμένοι εξωτερικοί παράγοντές οι οποίοι πυροδοτούν ημικρανικές κρίσεις είναι το άγχος, το αλκοόλ και ιδιαίτερα το κόκκινο κρασί, συγκεκριμένες τροφές, ορμονικές μεταβολές όπως η περίοδος στις γυναίκες και η αυξημένη υγρασία του περιβάλλοντος.
Άλλοι πιο σπάνιοι παράγοντες είναι η αλλαγή του βιορυθμού (ημικρανία του Σαββατοκύριακου), η σωματική άσκηση ή ακόμη και η σεξουαλική πράξη.
Η ημικρανία διαρκεί 24 έως 72 h ανάλογα και με τη γενετική επιβάρυνση του ασθενούς και η συχνότητα των κρίσεων μπορεί να ποικίλει από πολύ αραιές έως και πάνω από τέσσερις το μήνα. Ο βασικός μηχανισμός είναι σχετικά άγνωστος, ωστόσο τα μέχρι σήμερα δεδομένα δείχνουν ότι πρόκειται για μια νεύρο-αγγειακή διαταραχή.
Τα κύρια χαρακτηριστικά είναι η διέγερση συγκεκριμένων περιοχών και η διαστολή των αγγείων του εγκεφάλου.
Χωρίς να είναι απόλυτα ξεκάθαρο τι ξεκινάει πρώτο, στο τέλος έχουμε ως αποτέλεσμα μια μειωμένη ροή αίματος σε συγκεκριμένα σημεία του εγκεφάλου και την πυροδότηση των μηχανισμών που προκαλούν τον πόνο.
Διάγνωση-Θεραπεία: Η διάγνωση της ημικρανίας είναι κλινική και αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη εργαστηριακή εξέταση η οποία να δείχνει την ημικρανία.
Η διάγνωση είναι κλινική και βασίζεται στην περιγραφή του πόνου, στα συνοδευτικά συμπτώματα και στην κλινική εξέταση. Καλό βέβαια είναι ιδιαίτερα σε πρωτοεμφανιζόμενες ημικρανίες ή σε ημικρανίες οι οποίες έχουν αλλάξει χαρακτήρα με την πάροδο του χρόνου να διενεργείται μία μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου με σκοπό να αποκλειστεί κάποιο άλλο οργανικό αίτιο του πόνου.
