Μπορώ να έχω μία ελεύθερη μέρα στο διαιτολόγιο;;;
Συγγραφέας Γεωργία Κατσογριδάκη Γράφτηκε στις ,
Ε λ ε ύ θ ε ρ η μέρα!
Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε σωστά, όπως πάντα θα επικαλεστούμε το «αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις», όπως μας παρακινεί ο Αντισθένης.
Η λέξη «ἐλευθερία» προκύπτει από το «παρά τό ἐλεύθειν ὅπου ἐρᾶ τίς», δηλαδή «να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει/επιθυμεί».
(ἐλεύθω= ἐρχομαι, πορεύομαι / ἐρῶ= αγαπώ -> ἔρως)
«Ελευθερία» λοιπόν δεν είναι, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξεως, το να μην είσαι σκλάβος ή δούλος, αλλά το να πράττεις εν γένει σύμφωνα με ό,τι σου γεννά έρωτα στην ψυχή σου…, δηλαδή σε ενθουσιάζει, ταράζει την ψυχή σου, σε οδηγεί στην δημιουργία και την υπέρβαση, σε συγκλονίζει… Ζώντας μία ζωή ρουτίνας και ημιμέτρων, ελεύθερος δεν είσαι.
Μετά από πολλά χρόνια επαφής με τους ασθενείς, τον πόνο και την νοσηρότητα των ανθρώπων, αντιληφθηκα ότι για κάθε ασθενή υπάρχει ενα διατροφικό πρωτόκολλο το οποίο αν ακολουθήσει θα γιατρευτεί από το προβλημα του.
Συνηθως βεβαια η διατροφική συμπεριφορά που θεραπεύει το προβλημα είναι ακριβως ανίθετη από αυτή που συνηθίζει να ακολουθεί, που είναι κ η αιτία του πόνου κ της νοσηρότητας στο σώμα του. Αρα λοιπον πρέπει να πείσουμε τον ασθενη να αποδεσμευτεί από σφαλερές διατροφικές συνήθειες κ να επιβάλλει στον εαυτο του νεες ώστε μέσα απο αυτήν την αλλαγή να επέλθει η ίαση.
Για να το πετύχουμε αυτό αναζητουμε ενδελεχώς την περιγραφή των διατροφικών του συνηθειών και στη συνέχεια επισημαίνουμε τις ωφέλιμες και βλαβερες τροφές, εξατομικευμένα.
Πολύ μεγάλη σημασία λοιπον δίνουμε όχι τόσο στο να τον κατευθυνουμε με μια εμπνευσμένη δίαιτα ή νηστεία να λύσει το προβλημα του, όσο στο να μη χάσει την εσωτερική πυξίδα αναζήτησης κ επιλογής ωφέλιμης τροφής για τον ίδιο. Το ζητούμενο ειναι να ενισχύσουμε το κριτήριο και την ικανοτητα διακρισης του ασθενους ως προς την αναζήτηση κατάλληλης τροφής. Για να το πετύχουμε αυτό καλλιεργουμε τη ανάπτυξη επικοινωνίας μεταξύ σώματος κ νου, ώστε μετα την προσληψη τροφης ο ασθενης να αντιλαμβάνεται το αντίκτυπο του κάθε τροφίμου στο σώμα του.
Ελεύθερες ή προγραμματισμένες ημέρες διατροφικών «αμαρτιών» είναι ένας τρόπος για τους απανταχού διαιτώμενους να απολαμβάνουν τα αγαπημένα τους τρόφιμα χωρίς ενοχές.
Το πλάνο αυτό είναι πολύ δημοφιλές και συνεχώς κερδίζει έδαφος αλλά όπως όλα στη ζωή και αυτό έχει δύο όψεις : συν – πλην.
Οι υποστηριχτές θεωρούν ότι η ελεύθερη μέρα βοηθά τους διαιτώμενους να έχουν μεγαλύτερη συνέπεια στο πρόγραμμα της δίαιτας, βοηθά να μένουν στο πρόγραμμα περισσότερο καιρό, και τους κρατά κινητοποιημένους και χαρούμενους αφού μια φορά στο τόσο καταναλώνουν τα αγαπημένα τους τρόφιμα. Αλήθεια; Όλους; Ξεκάθαρα όχι. Η ελεύθερη μέρα μπορεί να είναι αληθινή καταστροφή για κάποιους διαιτώμενους. Δυσκολεύονται πολύ να ξαναμπούν στο πρόγραμμα, η μία μέρα γίνεται δεύτερη, γίνεται εβδομάδα και στο τέλος τα παρατάνε. Υπάρχουν άνθρωποι που φορτώνονται με ενοχές και αρχίζουν και παρασκέφτονται το φαγητό ή κολλάνε και σκέφτονται και ζουν μόνο για την επόμενη «ελεύθερη» μέρα . Γυρίζουν ή γνωρίζουν παθολογικές συμπεριφορές σίτησης όπως βουλιμικά επεισόδια υπερφαγίας ή ενεργοποιούν κάποιο εθισμό σε τρόφιμα και … ξανακυλούν. Για αυτή την κατηγορία ανθρώπων οι ελεύθερες μέρες χωρίς πλαίσιο είναι πραγματικά καταστροφή.
Λάβετε υπόψη ότι η προσέγγιση του ελεύθερου γεύματος ή ημέρας δεν είναι κατάλληλη για όλα τα στυλ δίαιτας. Ορισμένες δίαιτες, όπως η κετογενική διατροφή, απαιτούν πολύ αυστηρή συμμόρφωση χωρίς περιθώριο ελευθερίας. Ως εκ τούτου, η στρατηγική χρησιμοποιείται καλύτερα σε δίαιτες που επιτρέπουν κάποια ευελιξία.
Η ελευθερία λειτουργεί πραγματικά;
Η διαχείριση του βάρους και οι αλλαγές της σύνθεσης του σώματος είναι πολύπλοκες διαδικασίες. Όλοι δεν θα απαντήσουν με τον ίδιο τρόπο στις ίδιες στρατηγικές – το καλύτερο σχέδιο διατροφής είναι αυτό στο οποίο μπορείτε να επιμείνετε.
Είναι γνωστό ότι εάν τρώτε λιγότερες θερμίδες από ό, τι καίτε, είναι πιθανό να συμβεί απώλεια βάρους. Με αυτόν τον τρόπο, η ανταμοιβή που βασίζεται στο ελεύθερο γεύμα ή στην ελεύθερη ημέρα μπορεί να είναι αποτελεσματική, εάν είστε σε θέση να εκτελέσετε μια καλά σχεδιασμένη διατροφή και να διατηρήσει τη συνολική μειωμένη πρόσληψη θερμίδων.
Ένα άλλο στοιχείο της στρατηγικής διατροφής είναι η θεωρία ότι, περιστασιακά, επιτρέποντας στον εαυτό σας να επιδοθεί σε τρόφιμα που δεν επιτρέπονται στη διατροφή σας, τότε θα έχετε το κίνητρο να τηρήσετε την προγραμματισμένη διατροφή σας τις περισσότερες φορές.
Επιπλέον, εάν δεν είστε σε θέση να διατηρήσετε κάποιο βαθμό αυτοέλεγχου στα μαγειρεμένα γεύματα ή τις ημέρες σας, διατρέχετε τον κίνδυνο να ακυρώσετε τις προηγούμενες προσπάθειες απώλειας βάρους αν καταλήξετε να καταναλώσετε περισσότερες θερμίδες από ό, τι θα έπρεπε.
Ακόμα και τα γεύματα στις ημέρες παρασπονδίας θα πρέπει να προγραμματίσετε κατάλληλα. Δεν πρέπει να είναι δωρεάν εισιτήριο για την υπερβολική υπερκατανάλωση τροφής, δίκην «κλίνης του Προκρούστη».
Η πιο αποτελεσματική στρατηγική απώλειας βάρους είναι αυτή στην οποία μπορείτε να επιμείνετε.
Για μερικούς ανθρώπους, οι ημέρες ή τα γεύματα παρασπονδίας μπορεί να είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να διατηρήσουν τις γενικές υγιεινότερες διατροφικές συνήθειες – για άλλους, μια διαφορετική προσέγγιση μπορεί να είναι πιο κατάλληλη.
Η ελευθερία σε ένα σαφές κ οριοθετημένο πρόγραμμα με συγκεκριμένο στόχο δεν μπορεί να είναι παρωχημένη με δήθεν κεκτημένα δικαιώματα λόγω της «εντάσεως εργασίας» που έχουμε αφιερώσει.
Χαρακτηριστικός λόγος απολογίας του διαιτώμενου είναι το παραλήρημα, «ε κόλλησα, ε λογικό ειναι να κολλάς, ε γιατί δε χάνω..»
Η απάντηση είναι δεν «κάνω» γιαυτο δεν «χάνω»….
Άλλοτε πάλι δε επικρατεί «αιδήμων σιγή….»
Κατα μία άλλη προσέγγιση, η λέξη ελευθερία ετυμολογείται ώς ΕΛ ΕΥ ΘΡ (θρώσκω) κοιτώ προς το ιερό φως, φευγω από το σκότος
Την ελευθερία θα πρέπει να τη δούμε ως ηγεμονία του βίου. Όταν δεν την γνωριζω όμως δεν την ορίζω.
Με ποιον τρόπο θα γίνει αυτό; Βλέπουμε ότι εμπεριεχεται στη λέξη, η συλλαβή ΕΥ. Εδώ θα πρέπει να αναλύσουμε ότι προκειται για το Ε της έλλειψεως και το Υ της υπερβολής. Ας εντοπίσουμε λοιπον το fil rouge ανάμεσα στα δυο, προκειμένου να κατακτήσουμε την ΕΥ-Κρασία κατά τον Ιπποκράτη, κατασταση ισορροπίας όλων των χυμών του σώματος.
«Αυτοκρατεια επι παντί» λοιπόν.
Παίζοντας λίγο ακόμη με την λέξη, την αναλύουμε και ως
Ελευσομαι + θέρος
Το θερος της συγκομιδης, με καρπους να βρίθουν, όπου ο άνθρωπος δεν καλείται να υπάρχει (υπ κ αρχω=βρίσκομαι κάτω από την αρχή) αλλά να ΕΙΝΑΙ. Πώς να «είναι» άραγε;
Ο Πυθαγόρας λεει, οτι ελεύθερος ειναι αυτός που επιβάλλεται στον εαυτό του. Ίσως η αυτοεπιβολή να φαντάζει μη ρεαλιστική καθώς ο άνθρωπος ταλαντεύεται διαρκώς ανάμεσα στα πάθη.
Γιαυτο θα πρότεινα να σταματήσουμε να προσπαθούμε. Να μην κινούμαστε «προς το πάθος», αλλά να αγωνιζόμαστε, για να «άγουμε το ών» μέσα μας.
Θα κλείσω το άρθρο χωρίς να πάρω θέση για την ελεύθερη μέρα, γιατί αφορά τον κάθε άνθρωπο εξατομικευμένα. Παρόλα αυτά θέλω να πω ότι σίγουρα είναι καλό κάποιες φορές να ξεφεύγουμε λίγο από τη δίαιτα και ότι είναι οκ αν κάποιες φορές φάμε παραπάνω από το προγραμματισμένο. Συμβαίνει, απλά τρώμε. Παρόλα αυτά είναι πολύ πιο ασφαλές να βάζουμε οι ίδιοι ένα πλαίσιο στον εαυτό μας. Μπορούμε να κάνουμε σύμβαση για μια φορά την εβδομάδα ή το μήνα ή μόνο σε ειδικές περιστάσεις. Μπορούμε να αποφύγουμε εντελώς κάποια τρόφιμα ή το αλκοόλ. Μπορούμε να περιοριστούμε σε ένα μόνο γεύμα ή ένα πρωινό και όχι ολόκληρη μέρα. Το πλαίσιο που θα βάλουμε μας προσφέρει ασφάλεια και με τον τρόπο αυτό έχουμε τον έλεγχο.
Ποιαν ελευθερία επιδιώκουμε;
Αυτήν που μονιμως ελευσεται κ ποτε δεν επιτυγχάνεται;
Γεωργία Κατσογριδάκη
Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
