Η θεραπεία της καρδιάς
Συγγραφέας Γεωργία Κατσογριδάκη Γράφτηκε στις ,
Επιδίωξη και τελικός σκοπός της Ιατρικής είναι να επιτευχθεί η πλήρης θεραπεία του πάσχοντος ατόμου, πράγμα που αποτελεί για τον γιατρό τη μεγαλύτερη ηθική ικανοποιηση και ανταμοιβή, γιατί έρχεται σαν επιστέγασμα της πρακτικής εφαρμογής των γνώσεων και επιβράβευσης των προσπαθειών του.
Βέβαια η γνώση της φύσεως και γενικά των συνθηκών της αρρώστιας, μπορεί να αποτελεί ουσιαστικό μέρος, αλλά δεν ειναι το άπαν της θεραπείας.
Εκείνο που προέχει είναι το πρακτικό αποτέλεσμα, η θεραπεία αυτή καθαυτή που κατά τον Helmotz αποτελεί τον ανώτερο και ιερότερο σκοπό στη ζωή. Όχι μόνο θεωρία, αλλά και πράξη, πράξη συνδυασμένη με δράση. Και όταν λεμε πράξη εννοούμε τη σωστή εφαρμογή των θεωρητικών κανόνων και γνώσεων που αξιοποιείται με τη δράση στην εκτέλεση του καθήκοντος που θα γίνει ευσυνείδητα και με την καλοπροάιρετη διάθεση που πρέπει να χαρακτρίζει τον γιατρό σαν άξιο της αποστολής του επιστήμονα.
Ο γιατρός στην εκτέλεση του έργου του μοιάζει με τον επιτελάρχη που καταστρώνει το σχέδιο του για να κτυπήσει και τελειωτικά να εξουδετερώσει τον εχθρό. Όπως ο επιτελάρχης που ειναι γνώστης των στρατηγικών κανόνων αφενός και αφετέρου των θέσεων που κατέχει ο αντίπαλος των διαμορφώσεων του εδάφους, των κλιματολογικών συνθηκών και γενικά του πεδίου της μάχης, έτσι και ο γιατρός έχει να καταπολεμήσει και να νικήσει τον εχθρό που στην προκειμένη περίπτωση παρουσιάζεται με την μορφή των παθήσεων των κυκλοφορικών οργάνων, έναν εχθρό που κάποτε επιθέθεται ύπουλα όπως στις χρόνιες μυοκαρδίτιδες ή στη χρόνια ανεπάρκια των στεφανιαιων αγγείων και άλλοτε αιφνιδιαστικά και αναπάντεχα όπως στα εμφράγματα.
Πρωτου εφαρμόσουμε μια οποιαδήποτε θεραπεία πρώτα πρώτα πρέπει να επιτύχουμε καλή διάγνωση απαραίτητη για να καταστρωθεί το σχέδιο επιθέσεως εναντίον της συγκεκριμένης πια αρρώστιας. Κατά τον Jagic μια θεραπεία για να είναι επιτυχής πρέπει να κατευθυνεται ορθώς από τη σωστή διάγνωση. Η σωστή διάγνωση θα στηριχθεί πάνω στα επιστημονικά δεδομένα και την ανάλογη γνώση και πείρα του γιατρου. Εσφαλμένη διάγνωση σημαίνει αποτυχημένο δρόμο θεραπείας και επομένως σφαλερά και καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Αφου επιτύχουμε λοιπον τη σωστή διάγνωση τίθεται επί τάπητος το σχέδιο βάσει του οποίου θα προχωρήσουμε στην πρέπουσα θεραπεία.
- Επιστρατεύονται και κινητοποιούνται οι φυσικές αμυντικές και θεραπευτικές δυναμεις που βρίσκονται σε υπολανθάνουσα ίσως κατάσταση στον οργανισμό κάθε ανθρώπου. ΟΙ δυναμεις αυτές που υπακούουν στο νόμο της αιτιοτητας της δράσεως και αντιδράσεως και ακόμη στον νόμο της τελικής σκοπιμότητας αποτελούν τη λεγόμενη «φύσιν» του Ιπποκράτη ή τον «inwending artz» του Παράκελσου.
- Ζητείται βοήθεια από τη φύση, που υπάρχει όχι μόνο μέσα στον άνθρωπο αλλα και γύρω μας, η οποία κατά τον Παράκλεσο, είναι ένα απέραντο φαρμακείο με λογής λογής δυνάμεις και ουσιές με παντοειδή φαρμακα και μέσα, φυσικά ή χημικά για την καταπολέμηση και για την θεραπεία των διαφόρων παθήσεων.
Εξοπλισμένος ο γιατρός με τα παραπάνω μέσα και εφαρμόζοντας τις διάφορες θεραπευτικές μεθόδους αρχίζει από
Α) την αιτιολογική θεραπεία, όπου αυτή μπορεί να γίνει
Β) τη θεραπεία της μετατροπής ή της αφαιρετικής (πχ δια της παρακέντησης)
Γ) τη θεραπεία της διαιτητικής
Δ) της φυσικοθεραπείας
3) της συμπτωματικής
Στ) τέλος δια της φαρμακευτικής θεραπείας
Όλες τις παραπάνω δυνάμεις ο γιατρός θα τις κατευθύνει για να δώσει τη μάχη της επιβιώσεως του αρρώστου
- Γίνεται εκλογή του θεραπευτικού μέσου
- Ο τρόπος εφαρμογής πρέπει να προσαρμόζεται με ευστοχία αναλόγως της περιπτώσεως κάθε αρρώστου.
Για την τελική μάχη σημαντική παράμετρο παίζει κ ο νευροφυτικός παράγοντας. Δεδομένου ότι η αλληλεπίδραση του νευροφυτικού παράγοντα και διαφόρων ασθενειών έχει ερευνηθει και είναι γνωστή πρέπει να προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε ανάλογα, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για νευροφυτικές και νευρωτικές εκδηλώσεις.
Τώρα όσον αφορά τις νόσους των παθήσεων της καρδιάς και μάλιστα των στεφανιαίων αγγείων, η θεραπεία τους κατέχει μια ιδιάζουσα θέση δεδομένου ότι οι περισσότερες από τις παθήσεις αυτές οφείλονται σε έναν ύπουλο και άγνωστο φθοροποιο παράγοντα, την αρτηριοσκληρωση, της οποία δεν γνωρίζουμε επακριβως τα γενεσιουργικά αίτια.
Τελευταία, με τα σύγχρονα επιστημονικά μέσα διαγνώσεων και με τα κατάλληλα θεραπευτικά μέσα, κατορθώσαμε όχι μόνο να περιορίσουμε τους αιφνιδίους από συγκοπή θανάτους που προέρχονται από τις παθήσεις των στεφανιαίων αγγείων αλλά και να παρατείνουμε τη ζωή των πασχόντων επί ένα δύο δέκα ή και περισσότερα ακόμη χρόνια.
Σιγά σιγά με την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης αρχίζουμε να βλέπουμε με μεγαλύτερη εμπισοσύνη στο μέλλον. Ελπιδοφόροι ορίζοντες ξανοιγονται μπροστά μας και αισόδοξες προβλέψεις οδηγουν τα βήματα μας. Κάτι που εχθές φαινόταν ακατόρθωτο αρχίζει μέρα με τη μέρα να γίνεται προσιτό στις επιδιώξειας μας!. Η αρτηριοσκληρωση μπορεί να καταπολεμηθεί. Η σκουριά όπως λέγεται της ζωής θα εξουδετερωθεί. Το παλιο όνειρο των αλχημιστών και του Φάουστ θα γίνει πραγματικότητα, αν όχι εξ ολοκληρου, τουλαχιστο σε ότι αφορά την παράταση της ζωτικής ηλικιας και την επιμήκυνση της ζωής σε απρόβλεπτα μέχρι σήμερα όρια. Η γεροντολογία που συνδεεται αναπόσπαστα με όσους ασχολουνται με το κυκλοφορικό σύστημα διαμορφώνεται και προοδεύει έτσι που να προιωνίζεται επιτυχημένη έκβαση των επιδιώξεων της στο προσεχές μάλλον.
Ας μη ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στην εποχή που η ατομική ένεργεια τίθεται στην υπηρεσία της επιστήμης.
Ας ατενίσουμε λοιπον με εμπιστοσύνη στο ιατρικό θεραπευτικό έργο.
Γιατί με την επιστημη και τη φύση θα κατορθωθεί τούτο όπως ελέγε και ο Παρακλεσος
«ο άνθρωπος και το γύρω του περιβάλλον -η φύση- αποτελούν ένα απέραντο φαρμακειο»
Γεωργία Κατσογριδάκη
Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
