Είναι το σωματικό λίπος καλύτερο μέτρο παχυσαρκίας στη μέση ηλικία από το ΔΜΣ;
Συγγραφέας Νικόλαος Κριαράς Γράφτηκε στις ,
Η μέτρηση του σωματικού λίπους είναι καλύτερο μέτρο για τον έλεγχο της παχυσαρκίας στη μέση ηλικία σε σχέση με τον Δείκτη Μάζας Σώματος;
Η παχυσαρκία, όπως ορίζεται από τα μέτρα παχυσαρκίας, αντιστοιχεί σε χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) (≥ 27) σε άνδρες και γυναίκες μέσης ηλικίας ή μεγαλύτερης από το ευρέως χρησιμοποιούμενο συμβατικό όριο παχυσαρκίας ≥ 30, δείχνει μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στην Ιταλία.
Παρουσιάζοντας στο φετινό Ευρωπαϊκό Συνέδριο για την Παχυσαρκία (ECO), ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης Tor Vergata και το University of Modena and Reggio Emilia, Ιταλία και Beirut Arab University, Λίβανος, διεξήγαγαν τη μελέτη για να συγκρίνουν την εγκυρότητα του ορίου του ΔΜΣ για την ταξινόμηση της παχυσαρκίας (≥ 30) έναντι των επιπέδων παχυσαρκίας ως εναλλακτικό μέτρο σε μεσήλικες και ηλικιωμένους Ιταλούς.
Ο Marwan El Ghoch, PhD, καθηγητής στο Τμήμα Βιοϊατρικής, Μεταβολικής και Νευροεπιστήμης, στο Πανεπιστήμιο της Μόντενα και στο Reggio Emilia, παρουσίασε τα ευρήματα.
“Εάν ταξινομήσετε την παχυσαρκία μόνο με τον ΔΜΣ και χωρίς να λάβετε υπόψη τη σύσταση του σώματος, τότε αυτό δεν θα είναι αρκετό.
Πιστεύω ότι ο ΔΜΣ μπορεί να θεωρηθεί ως αφετηρία ελέγχου, αλλά πρέπει επίσης να κατανοήσουμε τη σωματική σύνθεση του λίπους και των μυών”, είπε.
Εάν η παχυσαρκία είναι μια χρόνια ασθένεια που ορίζεται ως η υπερβολική συσσώρευση σωματικού λίπους και οδηγεί σε αυξημένο κίνδυνο για νόσο, αναπηρία και θνησιμότητα, τότε «ο προσδιορισμός της παχυσαρκίας με βάση τις μετρήσεις σωματικού λίπους είναι η πιο αξιόπιστη μέθοδος», αλλά αναγνώρισε ότι η μέτρηση αυτού δεν είναι άμεσα διαθέσιμο στα περισσότερα κλινικά περιβάλλοντα, και ως εκ τούτου, “ο απλός ΔΜΣ έχει μια θέση”, είπε ο El Ghoch.
«Η χρήση του ΔΜΣ έχει τους περιορισμούς της, για παράδειγμα, δεν κάνει διάκριση μεταξύ των τμημάτων της σύστασης του σώματος – έτσι μεταξύ μυϊκής και λιπώδους μάζας, ούτε ανιχνεύει αλλαγές στη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου [για παράδειγμα, η στροφή σε περισσότερο λίπος και λιγότερους μυς με την ηλικία] και ποικίλλει ανάλογα με την εθνικότητα», επεσήμανε.
Αυτό οδήγησε τον El Ghoch να αναρωτηθεί εάν η χρήση του ΔΜΣ ως κατώφλι για την παχυσαρκία ήταν κατάλληλη για όλες τις ηλικιακές ομάδες.
Οι ερευνητές συμπεριέλαβαν 4800 συμμετέχοντες μικτού φύλου ηλικίας 40-80 ετών. Με βάση την ταξινόμηση του ΔΜΣ του ΠΟΥ, 1087 άτομα είχαν φυσιολογικό σωματικό βάρος, 1826 είχαν υπέρβαρο και 1887 είχαν παχυσαρκία. Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες κατηγοριοποιήθηκαν κατά κατάσταση παχυσαρκίας με βάση το συνολικό ποσοστό σωματικού λίπους όπως μετρήθηκε με απορρόφηση ακτίνων Χ διπλής ενέργειας (DXA) και η παχυσαρκία προβλέφθηκε με στατιστική ανάλυση.
Η ανάλυση διαπίστωσε ότι περίπου το 38% των ανδρών και το 41% των γυναικών είχαν ΔΜΣ ≥ 30 με βάση τα συμβατικά κριτήρια ΔΜΣ, γεγονός που υποδηλώνει παχυσαρκία.
Ωστόσο, όταν αξιολογήθηκαν σύμφωνα με το ποσοστό σωματικού λίπους, περίπου το 71% των ανδρών και το 64% των γυναικών ήταν σίγουρο ότι έχουν παχυσαρκία.
Ο El Ghoch και οι συνεργάτες του υπολόγισαν ότι ένα χαμηλότερο όριο ΔΜΣ περίπου 27 για την παχυσαρκία σε άτομα ηλικίας άνω των 40 ετών μπορεί να είναι καταλληλότερο από το υπάρχον όριο ΔΜΣ των 30.
Οι ερευνητές σημείωσαν ορισμένους περιορισμούς της δουλειάς τους, ότι δεν έλαβαν υπόψη πιθανούς παράγοντες σύγχυσης, όπως οι διατροφικές συνήθειες, τα πρότυπα σωματικής δραστηριότητας και η υγεία του ύπνου, τα οποία μπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα παχυσαρκίας και μπορεί να αλληλεπιδράσουν με διαφορές που σχετίζονται με την ηλικία.
Λείπει ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού σε κίνδυνο για ασθένειες που σχετίζονται με την παχυσαρκία
Σε μια συνέντευξη στο Medscape Medical News, ο Luca Busetto, MD, ειδικός στην παχυσαρκία και βοηθός ερευνητής στο Κέντρο Μελέτης και Ολοκληρωμένης Θεραπείας της Παχυσαρκίας, Πανεπιστήμιο της Πάντοβα, Ιταλία, και τοπικός πρόεδρος ECO, σχολίασε τη μελέτη και το θέμα του ΔΜΣ ως μέτρο και κατώφλι. «Νομίζω ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με μια κλασική αποκοπή με χρήση ΔΜΣ είναι ότι μας λείπει μια σημαντική ομάδα ανθρώπων που έχουν ΔΜΣ μικρότερο από 30 αλλά έχουν υψηλή μάζα λίπους», είπε, προσθέτοντας, «αλλά αυτοί οι άνθρωποι έχουν τον ίδιο κίνδυνο να αναπτύσσουν χρόνιες ασθένειες, καθώς αυτοί οι άνθρωποι με υψηλότερο ΔΜΣ έχουν κακή κατανομή λίπους, τότε ο κίνδυνος επιπλοκών τους είναι ακόμη υψηλότερος.
«Η μελέτη του Dr El Ghoch υπογραμμίζει την έλλειψη θεραπείας για αυτό το σημαντικό μέρος του πληθυσμού», παρατήρησε. «Πρέπει επίσης να χρησιμοποιήσουμε την περίμετρο της μέσης και την αναλογία μέσης προς ύψος ως πρόσθετα μέτρα σε αυτόν τον πληθυσμό»
Ο Busetto παρουσίασε επίσης μια πληθυσμιακή μελέτη στο ECO που περιελάμβανε πάνω από 400.000 άτομα με παρακολούθηση 8 ετών. «Βρήκαμε ότι ο κίνδυνος εμφάνισης επιπλοκών παχυσαρκίας, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη τύπου 2, της υπέρτασης, της οστεοαρθρίτιδας και των καρδιαγγειακών παθήσεων, δεν εξαρτάται μόνο από τον ΔΜΣ αλλά [επίσης] από την αναλογία μέσης προς ύψος», είπε, τονίζοντας ότι « Μερικές από αυτές τις επιπλοκές προβλέπονται μόνο από την αναλογία μέσης προς ύψος και όχι από τον ΔΜΣ σας — ιδιαίτερα από τις καρδιαγγειακές παθήσεις.
«Ειλικρινά πιστεύω ότι οποιαδήποτε διαδικασία προσυμπτωματικού ελέγχου σήμερα πρέπει να περιλαμβάνει τόσο τον δείκτη μάζας σώματος όσο και την αναλογία μέσης προς ύψος. Η σάρωση DXA είναι εξαιρετική σε ένα εξειδικευμένο περιβάλλον, αλλά συνήθως χρειαζόμαστε ένα μέτρο που να ισχύει σε κάθε γραφείο σε κάθε χώρα και μικρή πόλη .”
