Ρήξη τένοντα δικεφάλου και πώς να την αντιμετωπίσετε
Συγγραφέας Αθανάσιος Μπαδέκας Γράφτηκε στις ,
Ο δικέφαλος μυς, που βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του άνω βραχίονα, είναι υπεύθυνος για ένα ευρύ φάσμα κινήσεων, όπως η κάμψη του αγκώνα και η περιστροφή του αντιβραχίου.
Ο τένοντας του δικεφάλου είναι μια κρίσιμη δομή που συνδέει τον δικέφαλο μυ με το οστό. Η ρήξη αυτού του τένοντα μπορεί να οδηγήσει σε πόνο, αδυναμία και απώλεια λειτουργικότητας.
Τι είναι η ρήξη τένοντα δικεφάλου;
Η ρήξη τένοντα του δικεφάλου είναι η ρήξη ή η διάσπαση του τένοντα του δικεφάλου, ο οποίος συνδέει τον δικέφαλο μυ με τον ώμο και τον αγκώνα. Ο τραυματισμός αυτός μπορεί να είναι μερικός ή πλήρης και μπορεί να επηρεάσει τη μακριά κεφαλή του δικεφάλου που συνδέεται με τον ώμο ή τη βραχεία κεφαλή που συνδέεται με τον αγκώνα.
Οι ρήξεις του τένοντα του δικεφάλου μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε δύο κύριους βαθμούς:
- Μερική ρήξη: Σε αυτή την περίπτωση, ο τένοντας έχει υποστεί βλάβη αλλά δεν έχει υποστεί πλήρη ρήξη. Μπορεί να προκαλέσει πόνο, αδυναμία και περιορισμένο εύρος κίνησης.
- Πλήρης ρήξη: Η πλήρης ρήξη σημαίνει ότι ο τένοντας έχει σχιστεί εξ ολοκλήρου από την πρόσδεσή του στο οστό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πιο έντονο πόνο, αισθητή αδυναμία και απώλεια λειτουργικότητας.
Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο από ρήξη τένοντα δικεφάλου;
Οι ρήξεις τένοντα δικεφάλου μπορούν να εμφανιστούν σε άτομα διαφόρων ηλικιακών ομάδων, αλλά είναι πιο συχνές σε αθλητές, ιδίως όσους ασχολούνται με αθλήματα που περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες κινήσεις πάνω από το κεφάλι, όπως το μπέιζμπολ ή η άρση βαρών. Σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, καθώς οι αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στον τένοντα μπορεί να τον καταστήσουν πιο ευάλωτο σε τραυματισμό.
Οι αιτίες
Διάφοροι παράγοντες μπορεί να οδηγήσουν σε ρήξεις τένοντα δικεφάλου, όπως:
- Ξαφνικός τραυματισμός, όπως πτώση ή άμεσο χτύπημα στο χέρι.
- Χρόνια υπερβολική χρήση και φθορά, που παρατηρείται συχνά σε αθλητές που κάνουν επαναλαμβανόμενες κινήσεις πάνω από το κεφάλι.
- Εκφυλισμός του τένοντα λόγω ηλικίας, που τον καθιστά πιο επιρρεπή σε τραυματισμούς.
Τα συμπτώματα
Τα συμπτώματα της ρήξης του τένοντα του δικεφάλου μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Ξαφνικό, οξύ πόνο στο άνω μέρος του βραχίονα ή στον ώμο.
- Αίσθηση σκασίματος ή σπασίματος κατά τη στιγμή του τραυματισμού.
- Μώλωπες και οίδημα στην πληγείσα περιοχή.
- Αδυναμία στο χέρι, ιδιαίτερα στην προσπάθεια των ασθενών να λυγίσουν τον αγκώνα τους.
Διάγνωση και θεραπεία
Για να διαγνώσει τη ρήξη τένοντα δικεφάλου, ο γιατρός πραγματοποιεί φυσική εξέταση για να αξιολογήσει τη δύναμη, το εύρος κίνησης και τη θέση του πόνου. Ενδέχεται να χρειαστούν και απεικονιστικές εξετάσεις, όπως μαγνητική τομογραφία ή υπερηχογράφημα, για να εντοπιστεί η έκταση της ρήξης ή/και ακτινογραφίες για να εκτιμηθούν τυχόν συναφείς τραυματισμοί.
Η θεραπεία για τη ρήξη τένοντα δικεφάλου εξαρτάται από τον βαθμό του τραυματισμού και τους στόχους του ασθενούς. Οι θεραπευτικές επιλογές μπορεί να είναι συντηρητικές ή/και χειρουργικές.
Οι συντηρητικές μέθοδοι αντιμετώπισης αφορούν κυρίως μερικές ρήξεις τένοντα δικεφάλου, άτομα μεγαλύτερης ηλικίας ή χαμηλότερων σωματικών απαιτήσεων και περιλαμβάνουν:
- Ξεκούραση και αποφυγή δραστηριοτήτων που επιδεινώνουν τα συμπτώματα
- Παγοθεραπεία
- Φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη φάρμακα
- Πρόγραμμα φυσικοθεραπείας για τη βελτίωση του εύρους κίνησης και της δύναμης.
Η χειρουργική αποκατάσταση συνιστάται συνήθως για πλήρεις ρήξεις σε νεότερα και πιο δραστήρια άτομα. Ο χειρουργός μπορεί να εφαρμόσει διάφορες χειρουργικές τεχνικές για να επανακολλήσει τον τένοντα που έχει υποστεί ρήξη στην αρχική του θέση.
Tips πρόληψης
Η ρήξη τένοντα δικεφάλου μπορεί να προληφθεί με μερικές απλές τακτικές:
- Διατήρηση καλής γενικής φυσικής κατάστασης και δύναμης.
- Χρήση κατάλληλων τεχνικών κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων.
- Σταδιακή εξέλιξη της προπόνησης και αποφυγή απότομων αυξήσεων της έντασης.
- Γνώση των ορίων του σώματος και αντιμετώπιση τυχόν πρώιμων ενδείξεων πόνου ή δυσφορίας.
Η ρήξη τένοντα δικεφάλου μπορεί να είναι ένας επώδυνος τραυματισμός που μπορεί να περιορίσει σημαντικά την λειτουργικότητα. Είτε με συντηρητική αντιμετώπιση είτε χειρουργικά, οι ασθενείς μπορούν να ανακτήσουν τη δύναμη και τη λειτουργικότητα του βραχίονά τους με την κατάλληλη φροντίδα και αποκατάσταση.
