Παιδικά Οφθαλμολογικά Προβλήματα. Παθήσεις του Κερατοειδή
Συγγραφέας Αφροδίτη Κοΐδου-Τσιλιγιάννη Γράφτηκε στις ,
Οι συγγενείς ανωμαλίες του κερατοειδή είναι σπάνιες και συνήθως εμφανίζονται σαν θολώσεις της διαφανούς αυτής μεμβράνης που καλύπτει την ίριδα και την κόρη και αποτελεί το πιο ευαίσθητο τμήμα του οφθαλμού.
Η φλεγμονή του κερατοειδή, δηλαδή η κερατίτιδα δεν είναι πολύ συχνή στα παιδιά και οφείλεται συνήθως σε ιούς, με κυριότερα συμπτώματα την ερυθρότητα, τη δακρύρροια και την έντονη φωτοφοβία. Η πιω σοβαρή ιογενής κερατίτιδα είναι η ερπητική και δυστυχώς ακόμη και μετά την θεραπεία της μπορεί να υποτροπιάσει. Η δημιουργία έλκους στον κερατοειδή από μικρόβια είναι μία πολύ σοβαρή κατάσταση και συνήθως οφείλεται σε μικροτραυματισμούς του κερατοειδή που δεν γίνονται έγκαιρα αντιληπτοί και επιμολύνονται. Ο πόνος είναι το κυριότερο σύμπτωμα. Πόνος υπάρχει όπως είπαμε παραπάνω στις περισσότερες παθήσεις του κερατοειδή στα παιδιά γι’ αυτό και όταν το αντιληφθούμε θα πρέπει οπωσδήποτε να ζητήσουμε την βοήθεια του οφθαλμιάτρου.
Στην νηπιακή και παιδική ηλικία δυστυχώς τα ατυχήματα στα μάτια και κυρίως στον κερατοειδή δεν είναι σπάνια. Τα μικρά παιδιά που δεν έχουν την αίσθηση του κινδύνου και μερικές φορές θέλουν να μιμηθούν τους μεγάλους μπορεί εύκολα να τραυματισθούν με αιχμηρά αντικείμενα που έχουν στα χέρια τους ή να τραυματίσουν τα αδερφάκια τους ή άλλα παιδιά. Ο πόνος είναι και εδώ το κυριότερο σημάδι που θα προσέξουν οι γονείς. Το παιδί έχει ακατάσχετη δακρύρροια, φωτοφοβία και κρατάει το μάτι του κλειστό. Στα επιφανειακά τραύματα, δηλαδή στις εκδορές που μπορεί να γίνουν και από ένα σκουπιδάκι που θα μπει με τον αέρα, από το δάκτυλο ενός συμμαθητή ή από ένα παιγνίδι, η επούλωση και θεραπεία γίνεται σε μία ή σε λίγες ημέρες που το μάτι θα παραμείνει κλειστό, με ειδική επίδεση. Όταν όμως ο τραυματισμός είναι βίαιος, με αιχμηρό αντικείμενο τότε μπορεί να προκληθεί μεγάλη και εκτεταμένη βλάβη και ρήξη όχι μόνο του κερατοειδή αλλά και του φακού του οφθαλμού ή και του οπισθίου τμήματος και η όραση ή ακόμη και η υπόσταση του βολβού να κινδυνεύουν ή να βλαφτούν ανεπανόρθωτα. Η χειρουργική αποκατάσταση του τραύματος, η αντιμετώπιση επικίνδυνων λοιμώξεων και η όσον το δυνατόν διατήρηση του αγαθού της όρασης στο τραυματισμένο μάτι είναι έργο των ειδικών οφθαλμιάτρων, αλλά η πρόληψη των τραυματισμών του οφθαλμού είναι έργο κυρίως των γονέων και όσων αναλαμβάνουν την επίβλεψη των παιδιών.
Βασικός κανόνας πρόληψης είναι η υποψία του επικείμενου ατυχήματος πριν συμβεί. Έτσι όταν αντιληφθούμε ότι τα παιδιά παίζουν τους ξιφομάχους με κλαδιά ή κυνηγούν τον “εχθρό” με όπλα τα σύρματα και τις σιδερόβεργες που βρίσκονται στο διπλανό οικόπεδο ή ακόμη χειρότερα στην δική μας αυλή, όταν πετούν πέτρες ή άμμο στην παραλία ή στην παιδική χαρά τότε θα πρέπει με ηρεμία και αποφασιστικότητα να τα απομακρύνουμε. Στο σπίτι δεν θα πρέπει να αφήνονται εκτεθειμένα ψαλίδια, μαχαίρια, βελόνες κλπ.
Δυστυχώς υπάρχουν και τα “εορταστικά “ ατυχήματα που γίνονται στις γιορτές και στα ξεφαντώματα. Έτσι την άνοιξη έχουμε τραυματισμούς με τις σημαιούλες την 25η Μαρτίου και με τα βεγγαλικά και τις λαμπάδες το Πάσχα, τις Απόκριες έχουμε ατυχήματα με τα σπαθιά και τα πιστόλια των μικρών ηρώων και την Καθαρή Δευτέρα με τους χαρταετούς. Η πρόληψη δεν σημαίνει βέβαια πως θα βάλουμε το παιδί στην απομόνωση, αλλά με την επίβλεψή μας τα ατυχήματα προλαμβάνονται τις περισσότερες φορές.
