Τι είναι το σύνδρομο της «ντροπαλής» κύστης;
Συγγραφέας Κωνσταντίνος Καλύβας Γράφτηκε στις ,
Το σύνδρομο της «ντροπαλής» κύστης (Avoidant paruresis (‘bashful bladder’ syndrome) είναι η ψυχογενής εκείνη κατάσταση κατά την οποία το άτομο αδυνατεί να ουρήσει όταν αντιλαμβάνεται σε κοντινή απόσταση την παρουσία άλλων ατόμων. Θα μπορούσαμε την χαρακτηρίσουμε σαν μια εκδήλωση της αγχώδους νεύρωσης (υποσυνειδήτου άγχους) από το ουροποιητικό σύστημα.
Μπορεί να εμφανισθεί σε κάθε ηλικία αλλά προσβάλει κυρίως αγόρια και άνδρες, και λιγότερο το γυναικείο φύλο.
Υπολογίζεται ότι περίπου το 7 με 10% του πληθυσμού πάσχει από αυτό το σύνδρομο.
Η αιτία του είναι άγνωστη, αλλά πιθανώς βιολογικοί ή περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως και προηγούμενες εμπειρίες του ασθενούς να παίζουν κάποιο ρόλο.
Όπως είπαμε το χαρακτηριστικό σύμπτωμα του σύνδρομο της «ντροπαλής» κύστης είναι ότι ο ασθενής αδυνατεί να ουρήσει όταν αντιλαμβάνεται σε κοντινή απόσταση την παρουσία άλλων ατόμων.
Ο ασθενής αναστέλλεται επειδή ανησυχεί μήπως κάποιος χτυπήσει την πόρτα την ώρα που αυτός ουρεί, μήπως τον δουν ή τον ακούσουν να ουρεί, ή ακόμα και από το γεγονός ότι μπορεί κάποιος άλλος να περιμένει την σειρά του έξω από την τουαλέτα.
Το σύνδρομο της «ντροπαλής» κύστης συνήθως συμβαίνει σε δημόσιες τουαλέτες (κινηματογράφους, τραίνα, πλοία, αεροπλάνα, γραφεία κα).
Η κατάσταση αυτή μπορεί να εμφανισθεί ακόμα και στο σπίτι του ασθενούς, κυρίως αν υπάρχουν εντός του σπιτιού άτομα εκτός οικογένειας, όπως επισκέπτες ή φιλοξενούμενοι.
Σύμφωνα με ψυχιατρικές έρευνες, οι ασθενείς αυτοί εμφανίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό από το γενικό πληθυσμό αισθήματα άγχους, φόβο, θυμό, και ντροπαλότητα για το σώμα τους.
Οι ασθενείς με το σύνδρομο της «ντροπαλής» κύστης, το οποίο επηρεάζει όπως είπαμε σοβαρά τις κοινωνικές και επαγγελματικές τους δραστηριότητες, ταξινομούνται ως πάσχοντες από μη γενικευμένη κοινωνική φοβία (non-generalized social phobia).
Η σωματοποίηση αυτών και άλλων αισθημάτων οδηγεί σε ακούσιο σπασμό των σφικτήρων της ουρήθρας οι οποίοι κανονικά θα έπρεπε να είναι χαλαροί έτσι ώστε να επιτρέπουν την ούρηση.
Πως όμως διαγιγνώσκεται το σύνδρομο της «ντροπαλής» κύστης;
Το σύνδρομο αυτό διαγιγνώσκεται από το ιστορικό που δίνει ο ίδιος ο ασθενής.
Στη πλήρη μορφή του συνδρόμου οι ασθενείς μπορεί να περιμένουν πολύ ώρα έτσι ώστε να φύγουν άλλοι οι άλλοι από τον χώρο της τουαλέτας ή πλησίον αυτής έτσι ώστε να μπορέσουν να ουρήσουν «με την ησυχία τους». Σαν αποτέλεσμα πολλοί αποφεύγουν τελείως τις δημόσιες τουαλέτες.
Αυτό μπορεί να επηρεάσει πολύ τις κοινωνικές τους δραστηριότητες, να μην τους επιτρέπει να πάνε διακοπές, η ακόμα να επιλέγουν την εργασία τους από την προσβασιμότητα που αυτή τους επιτρέπει στην τουαλέτα.
Πως θεραπεύεται το σύνδρομο της «ντροπαλής» κύστης;
Δεν υπάρχει ένα και μοναδικό είδος θεραπείας του συνδρόμου αυτού, η οποία μπορεί να εφαρμοσθεί σε κάθε ασθενή με τα ίδια αποτελέσματα.
Η θεραπεία λοιπόν πρέπει να εξατομικεύεται.
Συχνά μια προσέγγιση από τον θεράπων ιατρό, και τον ψυχίατρο ή ψυχολόγο είναι απαραίτητη.
Ο σκοπός της θεραπείας είναι να κάνει τον ασθενή να ουρεί μόνος του και χωρίς άγχος όταν υπάρχουν και άλλοι κοντά του.
Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται φαρμακευτική θεραπεία (πχ αγχολυτικά φάρμακα) ιδιαίτερα όταν συνυπάρχουν και στοιχεία αγχώδους νεύρωσης.
Η συνδρομή του ψυχολόγου ο οποίος θα εφαρμόσει συνήθως γνωστική-συμπεριφεριολογική θεραπεία, είναι σημαντική και βοηθά είτε σαν μονοθεραπεία είτε με την συνδρομή φαρμάκων από τον ουρολόγο ή τον ψυχίατρο.
Θετικό αποτέλεσμα στην θεραπεία θεωρείται η πιο άμεση έναρξη της ούρησης, η μεγαλύτερη αποβολή ούρων, και η μείωση του άγχους.
Η πιθανότητα επιτυχίας, ποικίλει και εξαρτάται και από την βαρύτητα της κάθε περίπτωσης, αλλά και από την πραγματική διάθεση του ασθενούς να την κατανικήσει.
