Ποιες παθήσεις αντιμετωπίζονται λαπαροσκοπικά στα παιδιά. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της ελάχιστης επεμβατικής χειρουργικής.
Συγγραφέας Γιάννης Μαρινόπουλος Γράφτηκε στις ,
Η παραδοσιακή χειρουργική εξωτερικεύει το πρόβλημα ανοίγοντας στο περιβάλλον τις κοιλότητες του σώματος μέσα από μέτριες και μεγάλες τομές. Σε καταστάσεις όπου το τοίχωμα του σώματος από μόνο του δεν πάσχει είναι κρίμα να ανοίγεται καθώς συμβαίνουν επιπλοκές που έχουν σχέση με το τοίχωμα όπως μόλυνση, διάσπαση του τραύματος, κήλη της χειρουργικής τομής. Ακόμη και εάν δεν έχουμε επιπλοκές ανοίγοντας και μόνο το τοίχωμα του σώματος αυτό οδηγεί σε νοσηρότητα. Νοσηρότητα που ορίζεται σαν στρες και πόνος. Όσο πιο μεγάλο το τραύμα τόσο περισσότερη περιτονία, μυς και νεύρα κόβονται και περισσότερη νοσηρότητα μπορεί κανείς να περιμένει. Ο πόνος που έχει σχέση με το τραύμα της τομής δεν περιορίζεται μόνο στην πρώτη μετεγχειρητική περίοδο, αλλά μπορεί να είναι και χρόνιος. Υπερτροφικές ουλές δεν είναι σημαντικές μόνο από κοσμητικής άποψης αλλά μπορεί να ενοχλούν με πόνο τον ασθενή, δίνουν ένα αίσθημα έλξης ή του περιορίζουν την κίνηση. Μια μορφή παραισθησίας παρατηρείται σχεδόν σε όλες τις ουλές. Ανοίγοντας το τοίχωμα του σώματος οδηγούμε σε απώλεια νερού και θερμότητος η οποία είναι επικίνδυνη για τα μικρά παιδιά.
Η λαπαροσκοπική χειρουργική υπακούει στην Ιπποκρατική ηθική γιατί είναι ελάχιστα επεμβατική. Μέσα από μικρές οπές μεγέθους μισού εκατοστού ειδικά λεπτά εργαλεία εισάγονται στις κοιλότητες της κοιλιάς ή του θώρακα του παιδιού για να διορθώσουν τις βλάβες. Χάρη στη μεγέθυνση και τον καλό φωτισμό η λαπαροσκοπική χειρουργική δίνει πανοραμική όραση ολόκληρου του χειρουργικού πεδίου κάνοντας πιο εύκολη όχι μόνο τη διάγνωση, αλλά και την ίδια την επέμβαση. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ανοιχτής χειρουργικής είναι ο σχηματισμός των συμφύσεων ανάμεσα στα κοιλιακά σπλάγχνα και την ουλή της λαπαροτομίας. Οι συμφύσεις δεν προκαλούν κάποια κοσμητική διαταραχή, παρόλ’ αυτά μπορούν να οδηγήσουν σε παρατεταμένη νοσηρότητα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η λαπαροσκοπική μέθοδος προκαλεί λιγότερες συμφύσεις απ’ ότι η ανοιχτή χειρουργική. Είναι ασφαλέστερη για τον χειρουργό μιας και η άμεση επαφή μεταξύ των υγρών του σώματος του ασθενή και του χειρουργού είναι λιγότερη απ’ ότι στην ανοιχτή μέθοδο.
Οι χειρουργοί θέλουν να μειώσουν το κοσμητικό αποτέλεσμα μιας ουλής. Οι γονείς όμως θεωρούν κάθε ουλή στα παιδιά τους σαν μια ουλή στην ψυχή τους. Είναι επίσης φανερό ότι όσο μικρότερο το τραύμα τόσο πιο γρήγορη και η ανάρρωση. Πολλοί χειρουργοί προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν το μέγεθος της χειρουργικής τομής στην ανοιχτή χειρουργική, έτσι καθιστούν λιγότερο σημαντικά τα πλεονεκτήματα της ελάχιστης επεμβατικής, όσον αφορά τον πόνο και την κοσμητική. Η ερώτηση όμως είναι, πόσο μεγάλη πρέπει να είναι η τομή στην κλασική χειρουργική για να επιτρέψει καλή έκθεση και μια ασφαλή επέμβαση;
Οι παιδοχειρουργοί στην Ευρώπη έχουν ασχοληθεί με θωρακοσκόπηση και λαπαροσκόπηση απ’ το 1960. Μια μεγάλη πολυκεντρική μελέτη ανακοινώθηκε 10 χρόνια πριν πάνω στη λαπαροσκοπική σκωληκοειδεκτομή στα παιδιά στη Νίκαια της Γαλλίας. Από τότε έως τώρα σχεδόν όλες οι παιδοχειρουργικές παθήσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με τη λαπαροσκοπική μέθοδο.
Για να εφαρμόσει ένας παιδοχειρουργός τη λαπαροσκοπική χειρουργική είναι απαραίτητο να εκπαιδευτεί σε 2 τουλάχιστον courses, να παρακολουθήσει και να βοηθήσει σε λαπαροσκοπικές επεμβάσεις σε μεγάλα παιδιατρικά νοσοκομεία. Μεγάλη πείρα έχουν τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία του Leeds στην Αγγλία, της Νίκαιας στη Γαλλία και της Ουτρέχτης στην Ολλανδία όσον αφορά την Ευρώπη.
Η λαπαροσκοπική παιδοχειρουργική έγινε ακόμη πιο ασφαλής με την καθιέρωση της ανοιχτής μεθόδου τοποθέτησης του πρώτου τροκάρ στον ομφαλό της ονομαζόμενης Hasson τεχνικής.
Η οξεία σκωληκοειδίτιδα είναι από τις παθήσεις που προσφέρονται 100% για την αντιμετώπιση με την λαπαροσκοπική μέθοδο. Η σκωληκοειδής είναι επιμήκης και μπορεί άνετα να αφαιρεθεί μέσα από ένα τέτοιο τροκάρ.
Άλλες παθήσεις που μπορεί να αντιμετωπισθούν λαπαροσκοπικά είναι ο αψηλάφητος όρχις, μία κατάσταση όπου ο ένας ή και οι δύο όρχεις του παιδιού δεν βρίσκονται στη θέση τους και δεν μπορούν να ψηλαφηθούν οπουδήποτε κατά μήκος του καναλιού του βουβωνικού καναλιού. Τότε η λαπαροσκόπηση δίνει 100% τη διάγνωση βρίσκοντας συνήθως τον όρχη μέσ’ την κοιλιά, κινητοποιώντας τον και φέρνοντάς τον στη σωστή θέση σε μία ή δύο φάσεις.
Η κιρσοκήλη είναι και αυτή μία από τις παθήσεις που μπορούν να αντιμετωπιστούν λαπαροσκοπικά. Βρίσκοντας εύκολα τη φλέβα και την αρτηρία του όρχη και τοποθετώντας ανάλογα κλιπς διορθώνουμε την παλινδρόμηση του φλεβικού αίματος στον όρχη.
Από τις παθήσεις που μπορούν να χειρουργηθούν λαπαροσκοπικά είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, το συγγενές μεγάκoλο η πυλωρική στένωση, η αχαλασία του οισοφάγου, σπληνεκτομή, χολοκυστεκτομή και διαφραγματοκήλη.
Η λαπαροσκοπική παιδοχειρουργική είναι πλέον μια δοκιμασμένη, ασφαλής και αποτελεσματική τεχνική.
