Ατελεκτασία
Ως ατελεκτασία ορίζεται η απώλεια του αέρα των μικρών αεροφόρων χώρων (αεροχώρων) που συνοδεύεται από σύμπτωση των τοιχωμάτων τους.
Σαφή στοιχεία για την επίπτωση και τον επιπολασμό της δεν υπάρχουν, είναι βέβαιο ωστόσο ότι αποτελεί ένα από τα συχνότερα ακτινολογικά ευρήματα. Επιδημιολογικά δεν παρουσιάζει διαφορές στη συχνότητα ανάμεσα στα δυο φύλα ούτε και κάποια ιδιαίτερη φυλετική προτίμηση. Η συνήθης ηλικία εμφάνισης ατελεκτασίας είναι τα 60 έτη και η θνητότητα της εξαρτάται από το υποκείμενο νόσημα.
Με βάση το μηχανισμό που προκαλείται η ατελεκτασία, διακρίνονται οι εξής κατηγορίες:
• Αποφρακτική: Οφείλεται σε απόφραξη βρογχικού στελέχους και απολήγει σε σύμπτωση των κυψελιδικών τοιχωμάτων. Στην περίπτωση αυτή ο αέρας απορροφάται προοδευτικά και το πνευμονικό παρέγχυμα συμπίπτει καταλαμβάνοντας ελάχιστο χώρο και χάνοντας τη λειτουργικότητά του.
• Συγκολλητική: Η διαταραχή του επιφανειοδραστικού παράγοντα είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη αυτού του είδους της ατελεκτασίας. Χαρακτηρίζεται από σύμπτωση των αεροχώρων και ελάττωση του πνευμονικού όγκου με διατήρηση της βατότητας των αεροφόρων οδών.
• Παθητική: Οφείλεται σε απώθηση και σύμπτωση του πνευμονικού παρεγχύματος από συλλογή υγρού.
• Συμπιεστική: Αναπτύσσεται στην περιφέρεια χωροκατακτητικών εξεργασιών του πνευμονικού ιστού.
• Ρικνωτική: Προκαλείται από ίνωση του διάμεσου πνευμονικού ιστού. Τα τοιχώματα των αεροχώρων ρικνώνονται και τελικά συμπίπτουν.