ΙΛΙΓΓΟΣ ΘΕΣΕΩΣ
Συγγραφέας Βασίλειος Ρίζος Γράφτηκε στις ,
Πρόκειται μάλλον για τη συνηθέστερη διαταραχή που προσβάλλει το σύστημα της ισορροπίας του ανθρώπου με την ιδιαίτερα απεχθή μορφή του ιλίγγου ,δηλ. ψευδές αίσθημα περιστροφής (έντονη ζάλη) ,τάση προς έμμετο και έντονο φόβο για τυχόν επανάληψη του επεισοδίου .
Χαρακτηριστικό της πάθησης αποτελεί το γεγονός ότι εμφανίζεται όταν η κεφαλή λάβει ορισμένες θέσεις στο χώρο, εξ ού και η ονομασία της ΄΄ίλιγγος θέσεως΄΄. Οι θέσεις αυτές συνήθως είναι η επίκυψη για να δέσουμε τα κορδόνια των παπουτσιών μας ή για να αναζητήσουμε τις παντόφλες μας που ΄΄εξαφανίστηκαν΄΄ κάτω βαθειά από το κρεβάτι, συνηθέστερα όμως η κρίση ιλίγγου εμφανίζεται λίγα δευτερόλεπτα αφ ότου ξαπλώσουμε στο κρεβάτι πίσω δεξιά ή αριστερά ,η διάρκειά της είναι το μέγιστο 1 λεπτό ,πιθανόν πολύ έντονη, κάτι που μας τρομάζει, και εμφανίζεται κάθε φορά που ο ασθενής προσπαθεί να ξαπλώσει το κεφάλι του στη συγκεκριμένη πλευρά.
Για πρώτη φορά η νόσος περιγράφτηκε το 1921,ενώ για πολλά χρόνια βρισκόταν σε δεύτερη μοίρα από διαγνωστικής πλευράς ,υποσκελιζόμενη από οντότητες που χαρακτηρίζονταν ως αυχενικός ίλιγγος ,αυχενικό σύνδρομο κτλ.
Το σύστημα της ισορροπίας του ανθρώπου ,είναι μια ιδαίτερα πολύπλοκη κατασκευή, της οποίας το περιφεριακό υποδεκτικό όργανο είναι αυτό που λέμε λαβύρινθος του αυτιού. Εν συντομία θα μπορούσε κανείς να αναφέρει για τον τρόπο που λειτουργεί το όργανο αυτό ότι κάθε κίνηση της κεφαλής ,προκειμένου να γίνει αντιληπτή, καταρχάς ότι διενεργείται αλλά αφ ετέρου και προς ποια κατεύθυνση, πλάκες ανόργανων υλικών (κυρίως αλάτων ασβεστίου και όχι μόνο) με μεγάλο ειδικό βάρος ,λόγω αδράνειας ,μετακινούνται ελαφρώς προς διάφορες κατευθύνσεις πιέζοντας τριχίδια από τα οποία και ξεκινούν νευρικά ερεθίσματα ,που αποτελούν και την πληροφορία για τον εγκέφαλο για την ποιότητα και την ταχύτητα της κίνησης της κεφαλής.
Για διάφορους λόγους ,τμήματα των πλακών αυτών υπο τη μορφή μικρολίθων, μπορεί να αποσπαστούν και να κυκλοφορούν ελεύθερα στα υγρά του λαβυρίνθου ,και όταν το κεφάλι λαμβάνει κάποιες πολύ συνηθισμένες θέσεις ,όπως πχ όταν ξαπλώνουμε πίσω στο μαξιλάρι με το κεφάλι προς τα δεξιά ή αριστερά ή ξαφνικά κοιτάξουμε ψηλά , οι μικρόλιθοι αυτοί μετακινούμενοι προς διάφορες κατευθύνσεις ,καθηλώνονται σε θέσεις όπου δε θα έπρεπε φυσιολογικά να βρίσκονται ,ερεθίζοντας σε αυτές νευρικούς σχηματισμούς που πυροδοτούν την έντονη ζάλη με τα χαρακτηριστικά που προαναφέραμε.
Τα αίτια που οδηγούν στο να αποσπώνται οι μικροί αυτοί λίθοι από άλατα ασβεστίου είναι πολλά και διάφορα όπως οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και οι κακώσεις της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης ,οι αγγειακές διαταραχές στο επίπεδο της μικροκυκλοφορίας του λαβυρίνθου, οι ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού κ.ά.
Σε κάθε περίπτωση πάντως ,συνήθως η αιτιολογία είναι άγνωστη και οι μορφές αυτές αγνώστου αιτιολογίας είναι και οι συχνότερες (δεν ανευρίσκεται δηλ.καμία από τις προαναφερόμενες αιτίες)
Ποια είναι τώρα η ιδιαίτερη αξία , από θεραπευτικής πλευράς , να γνωρίζουμε την παρουσία της εν λόγω μορφής ιλίγγου? Κατ’ αρχάς ότι συνήθως δεν υποκρύπτει σοβαρή και επικίνδυνη για την ζωή κατάσταση και κατά δεύτερον ότι οι πάσχοντες μπορούν να ωφεληθούν τα μέγιστα αρκεί ο γιατρός να εφαρμόσει σ’ αυτούς έναν ειδικό χειρισμό ,κάτι σαν μια άσκηση του κεφαλιού ,διάρκειας 3 λεπτών ,όπου αφ’ ενός τίθεται η διάγνωση και αφ’ ετέρου ο ασθενής συνήθως μετά την άσκηση απαλάσσεται από τα ενοχλήματά του (ίλιγγο) ,δηλ. θεραπεύεται ,και όλα αυτά χωρίς καθόλου φάρμακα.
Αντίθετα , προσπάθεια θεραπείας του με φάρμακα έχει συνήθως πενιχρά αποτελέσματα.
Η άσκηση αυτή έχει ως στόχο ,οι αποσπασθέντες μικρόλιθοι με τον χειρισμό που κάνει ο γιατρός ,να επανέλθουν στην αρχική τους θέση (εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν) ,να διαλυθούν σιγά-σιγά και να μην ερεθίζουν πλέον τον λαβύρινθο κατά τις κινήσεις της κεφαλής.
Συνήθως ο βαθμός επιτυχίας της άσκησης είναι πολύ μεγάλος ,70% με την πρώτη κι όλας φορά ,και 90% σε επανάληψή της εάν χρειαστεί.
