Σήμερα , με την ανάπτυξη της γενετικής και την απόδειξη κληρονόμισης των παθολογικών γονιδίων ολοένα και περισσότερα επικρατούν οι απόψεις ότι και η συμπεριφορά των ανθρώπων έχει την τάση να κληρονομείται από τους προγόνους , δηλαδή εάν οι γονείς έπασχαν από π.χ. διαταραχές συμπεριφοράς ή κατάχρησης ουσιών ( όπως τα ναρκωτικά , αλκοόλ ) το παιδί έχει αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης παρόμοιων φαινομένων . Η αντιγραφή της αλυσίδας DNA αναμφισβήτητα μεταφέρει τα χαρακτηριστικά του είδος ( δηλ. των προγόνων ) , η εμφάνιση των οποίων , όμως , εξαρτάται από πολλά παράγοντα , και κυρίως από τη λειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος ( εγκέφαλος ή ΚΝΣ ) , το οποίο εκτελεί τον έλεγχο όλων των οργάνων μέσω των εκκρίσεων των ορμονών και νευροδιαβιβαστών , έχοντας ισχυρούς αμυντικούς μηχανισμούς συντήρησης και ανάρρωσης ( π.χ. σε μια μόλυνση ο οργανισμός αντιδρά με τη παραγωγή λεμφοκυττάρων ή σε κάποια έκτακτη επικίνδυνη κατάσταση , αντανακλαστικά , αυξάνονται επίπεδα αδρεναλίνης η οποία επιταχύνει τις μυϊκές αντιδράσεις και επιτρέπει το άτομο να κινηθεί γρηγορότερα , αυξάνοντας τις πιθανότητες αποφυγής κινδύνου . Εάν παρακολουθήσουμε τις περιπτώσεις επίδρασης των βλαβερών παθογόνων παραγόντων και αμυντικών αντιδράσεων θα μείνουμε ευχάριστα έκπληκτοι από την εικόνα τελειότητας και αρμονίας που φρόντισε να εξασφάλισε η φύση , κατά τη διάρκεια τις εξέλιξης του ανθρώπινου είδους ) , συνεπώς η ομαλή λειτουργία του ΚΝΣ εξασφαλίζει την αρμονική συνεργασία όλων των οργάνων και συστημάτων του ανθρώπινου σώματος μειώνοντας την πιθανότητα εμφάνισης κάθε είδους διαταραχών στις περιπτώσεις επίδρασης βλαβερών παραγόντων . Κάθε σχέση μεταξύ δυο αντικειμένων είναι αμφίδρομη (π.χ. όταν χτυπήσουμε με το χέρι μας μια μπάλα , η δύναμη που την επηρεάζει είναι ταυτόσημη με τη δύναμη που αυτή επηρεάζει το χέρι ) , έτσι και το ΚΝΣ εξαρτάται και επηρεάζεται από την κατάσταση του σώματος και των εσωτερικών μας οργάνων ( είναι γνωστή η εμφάνιση των συναισθηματικών διαταραχών στις περιπτώσεις χρόνιων οργανικών και λειτουργικών παθήσεων ) .

Ο ανθρώπινος οργανισμός στο σύνολο του αρχίζει να δομείται κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης και υφίσταται αποτέλεσμα γενετικής αντιγραφής η οποία άμεσα εξαρτάται από τις συνθήκες που επικρατούν στον οργανισμό της μητέρας όπου και πραγματοποιείται . Εάν οι συνθήκες αυτές διαταράσσονται για κάποιο λόγο , είτε σωματική πάθηση , είτε ψυχολογική ανισορροπία , υπάρχει αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης σφαλμάτων κατά την αντιγραφή της DNA στα πρώτα στάδια γονιμοποίησης και ανάπτυξης του γονιμοποιημένου ωαρίου . Ακολουθεί διαμόρφωση των εσωτερικών οργάνων και σωματική ανάπτυξη του εμβρύου , που , επίσης , επηρεάζονται από το περιβάλλον του , δηλ. ψυχική και σωματική κατάσταση της μητέρας . Εμείς δεν θα εξετάσουμε τις περιπτώσεις σωματικών προβλημάτων , αλλά θα προχωρήσουμε στην εκτίμηση της επίδρασης της ψυχολογικής κατάστασης της μητέρας στην διάπλαση του παιδιού κατά την εγκυμοσύνη και μετά το τοκετό .

Η κυοφόρηση απαιτεί την ανοικοδόμηση όλων των οργάνων και συστημάτων , την προσαρμογή τους στη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για την ενδομητρική ανάπτυξη του εμβρύου και εκλαμβάνεται από τον μητρικό οργανισμό σαν μείζων στρεσογόνη κατάσταση , φέροντας τους ρυθμιστικούς μηχανισμούς σε κατάσταση λεπτής και ευάλωτης ισορροπίας , η οποία εξαρτάται από διάφορα ψυχολογικά παράγοντα . Μεγάλη σημασία έχει η ωρίμανση των γονέων και η επιθυμία τους να αποκτήσουν το παιδί . Πολλές είναι η περιπτώσεις , όταν η εγκυμοσύνη δεν είναι προγραμματισμένη και αντιμετωπίζεται σαν αναπόφευκτο και μη επανορθώσιμο γεγονός , που απαραιτήτως οδηγεί στο γάμο , επηρεασμένο από την παλιά προκατάληψη απαγόρευσης της πρώτης έκτρωσης υπό τον κίνδυνο απώλειας συλληπτικής ικανότητας της γυναίκας , και συνήθως επικαλύπτει την υποσυνείδητη τάση των γυναικών για την κοινωνική αποκατάσταση δια του γάμου ,η οποία διαμορφώνεται από τα παραδοσιακά σχήματα συμπεριφοράς , αψηφίζοντας τον κίνδυνο της διατάραξης της σχέσης με την εμφάνιση ενός ανεπιθύμητου παιδιού . Αλλά και στα έγγαμα ζευγάρια η ομαλή πρόοδος εξαρτάται από πολλά παράγοντα π.χ. σχέση του ζευγαριού με τους γονείς ( όταν αυτή είναι διαταραγμένη , συχνά η εγκυμοσύνη χρησιμοποιείται ως μέσω εκδίκησης , επιβολής , άρνησης , αντίστασης ) , οικονομική δυσχέρεια , παθολογικά προβλήματα των γονέων , τεταμένη κατάσταση στην οικογένεια ( άκρως λανθασμένη είναι η λαϊκή αντίληψη , ότι το παιδί θα φέρει ομάλυνση στις ενδοοικογενειακές σχέσεις , η εμφάνιση του θα απαιτήσει προσπάθειες και θυσίες απ’όλα τα μέλη της οικογένειας , δημιουργώντας την επιδείνωση των υπαρχόντων προβλημάτων ) .

Ξαφνικές αλλαγές στις τάσεις και ορέξεις των εγκύων γυναικών δεν είναι τυχαίες αλλά αποτελούν μια εκπλήρωση των αναγκών του οργανισμού της μητέρας για την καλύτερη εξασφάλιση των συνθηκών ανάπτυξης του εμβρύου . Το μητρικό ένστικτο , που είναι αποτέλεσμα φυσικής εξέλιξης για τη διατήρηση και αναπαραγωγή του είδους ( στη δική μας περίπτωση – μέσο δημιουργίας και διατήρησης μιας σταθερής οικογένειας ) , και η ανασφάλεια , λόγο του λανθασμένου συναισθήματος μείωσης θηλυκότητας και πιθανής προτίμησης άλλου θηλυκού (γυναίκας ) από τον αρσενικό ( ο σύζυγος ) καθιστούν την έντονη ανάγκη ανδρικής παρουσίας και υποστήριξης ( ο σύζυγος ) για την επιβεβαίωση της υπάρχουσας κατάστασης και προφύλαξη από πιθανές μελλοντικές αρνητικές επιδράσεις . Με άλλα λόγια η προσοχή και η ετοιμότητα του συζύγου για τη συμπαράσταση και την προστασία της οικογένειας , μειώνουν τις ανησυχίες της μέλλουσας μητέρας για τη τύχη της οικογένειας και του παιδιού της , δημιουργώντας την ευχάριστη ατμόσφαιρα γαλήνης , που είναι τόσο απαραίτητη για την αρμονική ανάπτυξη του εμβρύου , έτσι όσο περισσότερη κατανόηση και υποστήριξη βρίσκουν , τόσο πιο αρμονικά εξελίσσεται η εγκυμοσύνη . Αξίζει να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι άντρες , αισθάνοντας την μείωση του ενδιαφέροντος από τη πλευρά της συζύγου , που προσπαθεί να συγκεντρώσει , όσο είναι δυνατόν , περισσότερες δυνάμεις για τη δημιουργία καλύτερων συνθηκών ανάπτυξης του παιδιού , δεν μπορούν να αντιμετωπίζουν την απογοήτευση τους και , πραγματικά , στρέφουν τις προσπάθειες τους στην προσέλκυση άλλου θηλυκού για τη επανατεκμηρίωση του ανδρισμού τους , υποσυνείδητα ανταγωνίζοντας το παιδι τους .

Με τη γέννηση του παιδιού οι συγκρούσεις και τα προβλήματα αυτά επιδεινώνονται , ειδικά στα πρωτότοκα παιδιά , και στην περίπτωση έλλειψης κατανόησης εμβαθύνουν το χάσμα απογοήτευσης και αποξένωσης στην οικογένεια ( θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι αυτά τα λεγόμενα δεν αφορούν τις οικογένειες που ήδη έχουν μια εμπειρία στην ανατροφή των παιδιών , μην λησμονήσουμε όμως , ότι τα σχήματα συμπεριφοράς αποτυπώνονται και διατηρούνται είτε είναι προσαρμοστικά είτε μη για τη επιτυχής επιβίωση της οικογένειας ) . Δεν είναι τυχαία η αναφορά των παιδιάτρων ότι η καλύτερη θρεπτική ουσία για τα βρέφη είναι το μητρικό γάλα , που είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης εξεργασίας της φύσης πανό στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδος . Το γάλα της μητέρας περιέχει όλες απαραίτητες ουσίες για την αρμονική ανάπτυξη και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντικατασταθεί από τεχνητή διατροφή όσο εξελιγμένη και να είναι η επιστήμη . Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι , επειδή το γάλα παράγεται μέσα στον οργανισμό της μητέρας , είναι αναπόφευκτο να εμπεριέχει και μια ποσότητα ορμονών , που κυκλοφορούν στον οργανισμό της μητέρας , και έχουν άμεση επίδραση στο παιδί . Οι ορμόνες αυτές επηρεάζουν την λειτουργία όλων των οργάνων και συστημάτων του παιδιού , συμπεριλαμβανόμενο και τον εγκέφαλο , και η έκκριση τους επηρεάζεται κυρίως από τη λειτουργία του εγκεφάλου της μητέρας . Επομένως , όσο πιο ομαλή είναι η λειτουργία του , που συσχετίζεται με την ψυχολογική κατάσταση της μητέρας , τόσο λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης των προβλημάτων στη λειτουργία των οργάνων των παιδιών υπάρχουν .

Το νεογέννητο βρέφος έχει όλα τα απαραίτητα εργαλεία για την επιβίωση του στο καινούργιο περιβάλλον , ένα από τα οποία είναι η δυνατότητα του να αντιγράφει και να αποθηκεύει τα συναισθήματα του , που δημιουργούνται από τις επαφές του με τον εξωτερικό κόσμο , και τα σχήματα συμπεριφοράς που τα συνοδεύουν . Οι πρώτες επαφές του αφορούν κυρίως τη σχέση του με την μητέρα οι οποία σημαίνει παροχή τροφής και περιποίηση που κάνουν εφικτή την επιβίωση του ( το πρωταρχικό ένστικτο επιβίωσης ) . Έτσι σύντομα το παιδι μαθαίνει ότι η ζεστή αγκαλιά της μητέρας ταυτίζεται με την ασφάλεια του και οδηγούμενος από το ένστικτο του , την αναζητά για να βεβαιωθεί ότι δεν είναι μόνος και δεν απειλείται άμεσα ή έμμεσα η ύπαρξη του . Αυτό το σχήμα συμπεριφοράς είναι από τα πρώτα που αναπτύσσει ο άνθρωπος και παραμένει στο ρόλο ενός ισχυρού παράγοντα που τον επηρεάζει κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης ζωής του . Συνεπώς μέχρι να αποκτήσει την ανεξαρτησία του ( στάδιο εφηβείας ) το άτομο έχει την ανάγκη γονικής παρουσίας σαν μια εγγύηση και ασφάλεια της επιτυχίας στη ζωή του . Έτσι εξηγείται η τάση των παιδιών να αναζητούν την προσοχή των γονέων τους , η οποία εμφανίζεται έντονα όταν οι τελευταίοι είναι απασχολημένοι και ενίοτε παίρνει πολύ περίεργες μορφές π.χ. αισθάνοντας την έλλειψη προσοχής το παιδι εμφανίζει μια διαταραχή συμπεριφοράς ( τικ , τραυλισμό , αταξία ) και αναγκάζει τους γονείς να το προσέχουν με έμμεσο τρόπο . Αξίζει να σημειωθεί ότι απελπίζοντας να προσελκύσουν την προσοχή των γονιών τους με θετικό τρόπο ( χάδι , ενθάρρυνση , έπαινος ) τα παιδία καταφεύγουν στην προσέλκυση της αρνητικής προσοχής ( τιμωρία ) , υποσυνείδητα οδηγούμενη από το ισχυρό συναίσθημα ανασφάλειας . Θα ρωτούσε κανείς και τι γίνεται όταν οι γονείς ή ένας από τους γονείς είναι υπερπροστατευτικοί ; Γιατί το παιδι αντί να χαίρεται και να απολαμβάνει τους καρπούς που προέρχονται από την συνεχής και αμερόληπτη προσοχή τους , θυμώνει και επαναστατεί ; Και σ’ αυτήν την περίπτωση ισχύει ο ίδιος μηχανισμός συμπεριφοράς . Το παιδι απαιτεί την προσοχή των γονέων όταν αισθάνεται ανασφάλεια , μόλις διαπιστώσει ότι δεν «κινδυνεύει» κυριολεκτικά τους γυρνάει την πλάτη του και ασχολείται με τα παιχνίδια του . Οι γονείς του όμως , έχοντας επενδύσει την προσοχή τους σε κάποια ακατάλληλη , για τον εαυτό τους στιγμή , ασυνείδητα θεωρούν ότι το παιδί είναι υποχρεωμένο να ασχοληθεί μαζί τους , περιμένοντας ουσιαστικά την ανταμοιβή τους και όταν δεν την λαμβάνουν , προσπαθούν με τη σειρά τους να αποσπάσουν την προσοχή του παιδιού από τα παιχνίδια του , άθελα τους γίνονται ενοχλητικοί και αντιμετωπίζουν τον θυμό του .

Στο επόμενο στάδιο της ζωής του το παιδι αντιλαμβάνεται ότι ο κόσμος γύρω του δεν αποτελείται από τον εαυτό του και την μητέρα του αλλά υπάρχουν και αλλά μέλι της οικογένειας και η μητέρα , που την θεωρούσε προσωπικό αντικείμενο , μοιράζει την στοργή και την φροντίδα της σ’ αυτούς . Έχοντας το πρωτόγονο ένστικτο επιβίωσης και την αναφερόμενη παραπάνω ανασφάλεια ύπαρξης χωρίς τη μητρική στοργή , διακατέχεται από συναίσθημα ζήλιας και ανταγωνισμού με τους υπόλοιπους και προσπαθεί να τους διώξει εξασφαλίζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την ασφάλεια της ύπαρξης του . Η γνώση αυτού του φαινομένου μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την εχθρική στάση και συμπεριφορά απέναντι σε πλησιέστερους συγγενείς ( ανάλογα με τον βαθμό φροντίδας που αποσπά κανείς , δέχεται και την οργή του παιδιού ) . Έτσι είναι εύκολα να καταλάβουμε την καταστρεπτική συμπεριφορά του παιδιού απέναντι στα μικρότερα αδέλφια και την άρνηση του στις προσπάθειες του πατέρα να το πλησιάζει .

Η νοητική ανάπτυξη του παιδιού προϋποθέτει την αντιγραφή της συμπεριφοράς ( ή των σχημάτων συμπεριφοράς ) των ανθρώπων του περιβάλλοντος του μέσο των μηχανισμών μίμησης και ταύτισης . Δηλαδή αντιγράφοντας την συμπεριφορά της μητέρας και των υπόλοιπων μελών της οικογένειας το παιδι ταυτίζεται μαζί τους επιτυγχάνοντας τη μέγιστη ταύτιση με τα μέλι της οικογένειας του ίδιου φύλου . Παρατηρώντας τις σχέσεις μετάξι των μελών της οικογένειας , με μεγάλη απογοήτευση διαπιστώνει ότι στην οικογένεια δεν υπάρχει απόλυτη ιδιοκτησία ενός αλλά τη στοργή και την φροντίδα μοιράζονται όλοι . Η διαπίστωση αυτή τον φέρνει στην σύγκρουση με τον εαυτό του . Από τη μια πλευρά υποκινούμενος από το πρωταρχικό ένστικτο επιβίωσης απαιτεί την αποκλειστική προσοχή των υπόλοιπων από την άλλη , αντιγράφοντας την συμπεριφορά τους , προσπαθεί να δαμάσει τον εαυτό του και να μοιραστεί την ίδια προσοχή με τα αλλά μέλι της οικογένειας . Έτσι αρχίζει η κοινωνική εκμάθηση του παιδιού , που ουσιαστικά σημαίνει τον περιορισμό του εγωιστικού του «εγώ» και της αρχής της άμεσης ικανοποίησης .

http://papageorgopoulos.blogspot.com/