Μεγάλε άνθρωπε τί με ταίζεις;
Συγγραφέας Βασιλική Παπαδοπούλου Γράφτηκε στις ,
“Ως τα 2 είμαι βρέφος και εσύ, μεγάλε άνθρωπε.. , μου δίνεις να φάω «ότι» θέλεις.
Επιλέγεις ποιο τρόφιμο είναι αυτό που θα καταναλώσω, αλλά μου το δίνεις και όποια ώρα τις μέρας εσύ προστάζεις!..
Αναρωτιέμαι.. ΠΩΣ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ αυτό που θα φάω?
– Ζητάς να πιω όλο το γάλα μου, ή να φάω όλο το φαγητό μου, χωρίς να θυμάσαι κάποιες φορές ότι το προηγούμενο μου γεύμα ήταν μεγάλο, ενώ το στομαχάκι μου «δεν χωράει όλη αυτή τη τροφή!». Ή πάλι είναι φορές που εγώ πεινάω!… Και κλαίω!, ενώ εσύ δε μου δίνεις σημασία και δεν ξέρεις τι να κάνεις!… Νευριάζεις και δεν περνάει καν από το μυαλό σου ότι εγώ μπορεί να πεινάω!… Μη ξεχνάς μεγάλε άνθρωπε και μένα!, Είμαι σε ταχεία φάση ανάπτυξης και ίσως να χρειάζομαι κάποιες φορές μεγαλύτερη ποσότητα τροφής!… Ή άλλες φορές, να μην θέλω να φαω!…Εχω ένστικτο.. και αυτό με οδηγεί.
– Αναρωτιέσαι, γιατί δεν τρώω τα φρούτα μου, ενώ όλα τα άλλα βρεφάκια στην ηλικία μου τρώνε φρούτα. Εγώ όμως δεν μπορώ να σου δώσω την απάντηση, γιατί αν την ακούσεις ίσως σε πληγώσει!… Ποια είναι αυτή; -Μαμά, εσύ τρως φρούτα; Γιατί μπαμπά μου λες ότι θα μου κάνουν καλό; Εσένα δεν σου κάνουν καλό;
Αντί για φρούτα μπαμπά, γιατί τρως γλυκό; Εγώ, γιατί να φάω φρούτα, αν εσύ δεν τα αγγίζεις;
Μεγάλοι, σας έχω πρότυπο και βαδίζω πίσω από σας!… Προσέξτε τι είναι αυτό που τρώτε…αυτό θα τρώω και εγώ στο μέλλον!..
(Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με τα λαχανικά, τα λιπαρά κλπ).
-Μεγάλε άνθρωπε, σε παρακαλώ, δίδαξέ μου τι είναι αυτό που πρέπει να τρώω για να έχω την υγεία μου!… Θέλω να ξέρεις ότι μου αρέσει να με μαθαίνουν όμορφα πράγματα και αγαπώ το πρόγραμμα. Δώσε μου εσύ το σωστό και εγω θα προσπαθήσω!…Στο υπόσχομαι!…
– Δεν ξέρεις γιατί λερώνομαι όταν τρώω. Είμαι μικρό και είναι σίγουρο ότι δεν το έκανα αυτό από πάντα!.. Μη νευριάζεις αν λερώνω τα ρούχα μου!.. Σε παρακαλώ δίδαξέ μου!…Και εσένα κάποιος σου το έδειξε. Σε παρακαλώ όμως, να έχεις αντοχές γιατί κάποιες φορές, δεν είναι ότι ξεχνώ, αλλά ότι ξεχνιέμαι!…
-Μη με μπουκώνετε με την τροφή, όταν εγώ κλαίω ή μιλάω πολύ!…Δεν πεινάω εκείνη τη στιγμή!… Μη με μπουκώνετε με τροφή, γιατί εκείνη την ώρα, εγώ θέλω να μιλήσουμε!.. με αυτό τον τρόπο τον δικό σας..)Μπουκώνετε το συναίσθημά μου με μπουκιές τροφής!..
Μεγάλε άνθρωπε…θέλω να θυμάσαι πως πρέπει να με προστατεύεις…γιατι εγώ είμαι το μέλλον!”
