«Κάθε αρχή και δύσκολη»
Συγγραφείς: Αλεξάνδρα Καππάτου & Αμαλία Κοτρονιά Γράφτηκε στις ,
«Πρωτάκια»: Δύσκολη, αλλά εφικτή η προσαρμογή στο σχολείο
«Κάθε αρχή και δύσκολη», λέει ο λαός και τα παιδιά βιώνουν το αληθές της ρήσης στη μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό.
Οι πρώτες τάξεις του σχολείου, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι κομβικό σημείο στη ζωή των παιδιών, αφού βρίσκονται αντιμέτωπα με μία νέα πραγματικότητα. Σε αρκετά ο φόβος και η ανασφάλεια προκαλούν άρνηση για το σχολείο και το ζητούμενο είναι πώς πρέπει να χειριστούν την κατάσταση γονείς και δάσκαλοι.
Η προσαρμογή στο σχολικό περιβάλλον δεν είναι εύκολη υπόθεση για όλους. Τα «πρωτάκια» καλούνται να αντεπεξέλθουν στα καινούργια τους σχολικά καθήκοντα και κάτι τέτοιο χρειάζεται υπομονή και επιμονή, τόσο από την πλευρά των γονέων, όσο και από εκείνη του δασκάλου.
Σύμφωνα με την ψυχολόγο Αλεξάνδρα Καππάτου, η ένταξη των παιδιών στη σχολική ζωή, σε κάθε περίπτωση διακατέχεται από διαφορετικά συναισθήματα. Είναι διαφορετικό το άγχος των γονιών, όταν το παιδί τους θα πάει πρώτη φορά στο νηπιαγωγείο και διαφορετικό στην α’ δημοτικού. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά.
Ο παιδικός σταθμός, ή το νηπιαγωγείο, αποτελούν την πρώτη πόρτα των παιδιών στη σχολική ζωή, είναι ο πρώτος αποχωρισμός του γονιού από το παιδί. Η κ.Καππάτου συμβουλεύει τους γονείς να είναι ψύχραιμοι και αποφασιστικοί και να μεταφέρουν στο παιδί τους αισιοδοξία και ασφάλεια, να μην το βομβαρδίζουν με συνεχείς ερωτήσεις για το πώς περνά τη μέρα του στο σχολείο και να είναι ξεκάθαροι ότι το παιδί τους πρέπει να πηγαίνει στο σχολείο. Επιπλέον, οι γονείς πρέπει να είναι ενθαρρυντικοί και να προβάλλουν τη θετική σημασία του σχολείου, να έχουν ενισχυτική στάση και να μην υπάρχει φόβητρο για τη νέα ζωή τους, πολύ σημαντικό είναι να μην απαγορεύουν οι γονείς στα παιδιά τις παλιές συνήθειες, γιατί τώρα υπάρχει το σχολείο και καλούνται να αντεπεξέλθουν με σύνεση στα νέα τους καθήκοντα.
Το παιδί με την είσοδό του στο δημοτικό αλλάζει τις συνήθειές του, με αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις να δημιουργηθεί άρνηση, ακόμη και φοβία, για το σχολείο.
Σημαντικός ρόλος είναι αυτός του δασκάλου. Πρέπει να αποτελεί ένα ελκυστικό μοντέλο για τα νέα παιδιά, να ενημερώνεται για το κάθε παιδί ξεχωριστά και να το προσεγγίζει ανάλογα με τις ιδιαιτερότητές του.
Σύμφωνα με την παιδαγωγό Αμαλία Κοτρονιά, τα παιδιά της α’ δημοτικού είναι φοβισμένα και αποπροσανατολισμένα, είναι και τα πιο μικρά στο προαύλιο του σχολείου, πρέπει να τα αντιμετωπίζουν οι δάσκαλοι, κυρίως τις πρώτες ημέρες της προσαρμογής, με ιδιαίτερη προσοχή και να ακούν το κάθε παιδί ξεχωριστά τι έχει να τους πει. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται να αγαπήσει το παιδί τη νέα του ζωή και να μην την αντιληφθεί ως μία καταναγκαστική υποχρέωση.
Ο δάσκαλος πρέπει να έχει υπομονή, να προσπαθεί να είναι γλυκός μαζί τους, να έχει στο μυαλό του να τα οριοθετήσει σταδιακά και να τα βοηθήσει για να δεχτούν ότι θα έχουν κάποιες εργασίες στο σπίτι.
«Το διάβασμα, ειδικά στην πρώτη δημοτικού, πρέπει να είναι από μισή έως μία ώρα. Είναι λάθος κατεύθυνση να μην παίζει το παιδί. Είναι σε μία ηλικία, που η φαντασία του είναι παραγωγική και μέσα από το παιχνίδι μαθαίνει να αντιμετωπίζει τα συναισθήματά του, τις δυσκολίες του», συμπληρώνει η κ.Καππάτου.
Για να αγαπήσει το παιδί το σχολείο, πρέπει πρώτα οι γονείς να του μεταφέρουν την αγάπη τους γι’ αυτό και τη σημασία που έχει για το υπόλοιπο τη ζωής του.
ΑΠΕ-ΜΠΕ, health.in.gr
