Μέθοδος αποτρίχωσης με φωτοθερμόλυση
Συγγραφέας Μαρία Κυριάκη Γράφτηκε στις ,
Οι περιοχές του σώματος με ανεπιθύμητη τριχοφυΐα εξακολουθούν να είναι ένα αισθητικό πρόβλημα που απασχολεί το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών αλλά και μερίδα αντρών. Σήμερα, με την πρόοδο της κοσμητολογίας και της τεχνολογίας, η αντιμετώπιση των ανεπιθύμητων τριχών από την επιδερμίδα γίνεται είτε με προσωρινή είτε με μόνιμη αποτρίχωση και αυτό επιλέγεται ανάλογα με
· Την έκταση του προβλήματος
· Την περιοχή που πρόκειται να αποτριχωθεί
· Τον τύπο της τρίχας (χνοώδες ή τελικό τρίχωμα, ξανθό ή σκούρο)
· Την ευαισθησία της επιδερμίδας
· Πόσο θέλουμε να διαρκέσουν τα αποτελέσματα της αποτρίχωσης
· Την οικονομική δυνατότητα του κάθε ατόμου
Οι μέθοδοι αποτρίχωσης αποσκοπούν
· Στην αφαίρεση του στελέχους της τρίχας
· Στην αφαίρεση του στελέχους και της ρίζας ταυτόχρονα
· Στην καταστροφή των αναγεννητικών κυττάρων της τρίχας αλλά και του ισθμού της
ΑΠΟΤΡΙΧΩΣΗ
Προσωρινή Μόνιμη
Μικρής χρονικής διάρκειαςΑφαίρεση του στελέχους της τρίχας Μεγάλης χρονικής διάρκειαςΑφαίρεση στελέχους & ρίζας της τρίχας Αδρανοποίηση των αναγεννητικών κυττάρων
1. Μηχανικά μέσα§ Ψαλίδι§ Ξυράφι§ Ξυριστική μηχανή§ Σκληρά γάντια 1. Μηχανικά μέσα§ Τσιμπιδάκια§ Αποτριχωτική μηχανή 1. Ηλεκτρική§ Ηλεκτρόλυση§ Θερμόλυση§ Blend§ Laser§ Φωτόλυση
2. Χημικά μέσα§ Αποτριχωτικές κρέμες– αφροί κλπ (θειογλυκολίδες) 2. Κολλώδη χημικά σκευάσματα§ Ψυχρό κερί§ Ζεστό κερί§ Χαλάουα 2. Βιολογική§ Χημικά προϊόντα (θρυψίνη,χημοθρυψίνη, παπαϊνη)
Επίσης πολλά άτομα αποχρωματίζουν το στέλεχος των τριχών με σκευάσματα που συνήθως περιέχουν υπεροξείδιο του υδρογόνου και αμμωνία ή ανθρακικό αμμώνιο με αλκαλικό pH. Δεν αποτελεί αποτριχωτική μέθοδο, απλά δίνει την λανθασμένη εντύπωση, ότι οι τρίχες δεν φαίνονται ενώ το αποτέλεσμα είναι αντιαισθητικό, το στέλεχος της τρίχας δυναμώνει και πολλές φορές δημιουργεί χημικά εγκαύματα, αλλεργίες καθώς και δυσχρωμίες στο δέρμα που έρχεται σ’ επαφή.
Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν στην αγορά για το κοινό μια ποικιλία αποτριχωτικών μεθόδων που προσπαθούν, τις περισσότερες φορές ανεπιτυχώς να μιμηθούν τις αποτριχωτικές μεθόδους που αφαιρούν το στέλεχος αλλά και τη ρίζα της τρίχας. Αυτές οι μέθοδοι έχει παρατηρηθεί ότι προκαλούν ερεθισμό θυλακίτιδα, ιδρωταδενίτιδα και σε ορισμένα άτομα ουλές, είτε λόγω διαφορετικής σύστασης από ότι τα επαγγελματικά αλλά προπάντων λόγω έλλειψης δεξιότητας των ατόμων που έχουν πρόβλημα αυξημένης τριχοφυΐας και προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν μόνοι τους.
Για δεκαετίες η ηλεκτρόλυση και η θερμόλυση ήταν οι μόνες αποδεδειγμένες και εγκεκριμένες μέθοδοι από τον FDA, για μόνιμη απομάκρυνση των τριχών και με πολύ καλά αποτελέσματα, εφ’ όσον γίνονταν από ειδικευμένους αισθητικούς.
Από τα μέσα του 1990, άρχισαν να χρησιμοποιούνται τα LASER (όπως το Ruby, ndYag και Αλεξανδρίτη), για την απομάκρυνση των ανεπιθύμητων τριχών και τα τελευταία χρόνια έκανε την εμφάνιση της η φωτοθερμόλυση που βασίζεται στην αρχή λειτουργίας των LASER και η οποία χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο.
Φυσιολογία ανάπτυξης της τρίχας
Πριν επιχειρήσουμε να περιγράψουμε την μεθοδολογία της φωτοθερμόλυσης, είναι απαραίτητο να αναφερθούν κάποια στοιχεία για την ανατομία και φυσιολογία των τριχών.
Η παραγωγή τριχών αφορά μόνο τα θηλαστικά. Τις περισσότερες φορές ο κύριος ρόλος των τριχών είναι αυτός της διατήρησης της θερμοκρασίας του σώματος. Με τις κλιματολογικές αλλαγές το τρίχωμα τους προσαρμόζεται ανάλογα. Επίσης με τον σχηματισμό ποικιλίας σχεδίων βοηθά στην σεξουαλική και κοινωνική τους επικοινωνία. Σημαντικό σε αυτή τη λειτουργία είναι η ανάγκη για μια κατασκευή που θα επιτρέπει στη τρίχα να αποβάλλεται και να αντικαθίσταται σε ένα συνεχές κύκλο. Στη διαδικασία αυτή συμμετέχουν ορμόνες όπως οι ορμόνες του φύλου, η θυροξίνη και τα στεροειδή που ρυθμίζονται μέσω του υποθαλάμου και της υπόφυσης από περιβαλλοντικά ερεθίσματα.
Η βιολογία της ανθρώπινης τρίχας διαφέρει από των άλλων θηλαστικών. Από ένα εξελικτικό σημείο, η ανάπτυξη της τρίχας του ανθρώπινου σώματος, παρουσιάζει σημαντική μείωση. Οι εξειδικευμένες ανθρώπινες τρίχες, όπως και στα άλλα θηλαστικά, ακόμα προσφέρουν προστασία και χρησιμεύουν ως αισθητήρια όργανα (τρίχες ρουθουνιών μύτης, έξω ακουστικών πόρων, βλεφαρίδων) και σε μερικές περιπτώσεις, όπως της μασχάλης και του εφήβαιου δρουν ως προστασία νόσου των αποκρινών αδένων.
Κατά το τέλος της εμβρυϊκής ζωής του ανθρώπου, οι θύλακοι των τριχών έχουν σχηματιστεί. Έχει αναπτυχθεί το τρίχωμα της κεφαλής, οι βλεφαρίδες και τα φρύδια ή εμφανίζονται λίγο μετά τη γέννηση.
Πρωτογενές τρίχωμα: εμφανίζεται στο 3ο μήνα της εμβρυϊκής ζωής, στους οφθαλμούς, το μέτωπο και το άνω χείλος. Τον όγδοο μήνα ολόκληρο το δέρμα καλύπτεται από χνοώδες τρίχωμα, εκτός από τις παλάμες τα πέλματα και τη θηλή του μαστού.
Δευτερογενές τρίχωμα: εμφανίζεται στα νεογνά μετά τον όγδοο μήνα, όταν βαθμιαία υποχωρεί το πρωτογενές.
Τριτογενές τρίχωμα: εμφανίζεται με την έναρξη της ήβης και τη ταυτόχρονη αναβολική δράση των ανδρογόνων. Στους άντρες εντοπίζεται στο μουστάκι, τα γένια, στο στήθος, στη κοιλιά, στη πλάτη, στις γυναίκες όπως και τους άντρες εντοπίζεται στις μασχάλες, στα έξω γεννητικά όργανα και αποτελούν τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του φύλου.
Στην ανάπτυξη των τριχών συμβάλλουν οι ενδοκρινείς αδένες.
Οι τρίχες χωρίζονται από το μέγεθος τους σε δύο κυρίως τύπους
1. Σε τελικές ή ώριμες τρίχες, οι οποίες είναι μεγάλες σε μέγεθος, συνήθως πιο σκούρες και το μήκος τους κυμαίνεται από 1 εώς 100 εκατοστά (cm). Στις τελικές τρίχες η διάμετρος είναι περίπου 60μ και ο βολβός τους βρίσκεται στο υποδόριο ιστό. Κατά τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου τελογενείς είναι οι τρίχες στο τριχωτό της κεφαλής.
2. Σε χνοώδες τρίχωμα, είναι μικρότερο, με λιγότερο χρωματιστές τρίχες και το μήκος του δεν ξεπερνά τα 2cm. Έχουν διάμετρο μικρότερη από 30 μ και βρίσκεται στη reticular dermis.
Η ποικιλία στο χρώμα της τρίχας και το μήκος της εκτιμώνται αλλά δεν ορίζουν τον τύπο της τρίχας. Π.χ μερικές ώριμες τρίχες όπως των βλεφαρίδων και της μύτης είναι κοντές.
Η καμπυλότητα της τρίχας επίσης παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία. Οι τρίχες μπορεί να είναι ευθείες, κυματοειδείς και σπειροειδείς. Όσο πιο σπειροειδής είναι η τρίχα εξωτερικά, ανάλογος θα είναι και ο θύλακας.
Ο αριθμός των τριχών του τελικού τριχώματος, εξαρτάται από παράγοντες
1. Φυλετικούς. Μεγαλύτερος στους Αφρικανούς & Νέγρους από ότι τους Ευρωπαίους.
2. Ηλικία. Μετά την εμμηνόπαυση στις γυναίκες και περίπου μετά το 50ο έτος στους άντρες, ενώ το τρίχωμα του σώματος τους μειώνεται, στις ορμονοεξαρτόμενες περιοχές και ιδιαίτερα στο πρόσωπο αυξάνεται.
3. Φύλο.
4. Ατομικούς, ηλικία, κληρονομικότητα.
5. Περιοχή τριχοφυΐας.
Η φάση του κύκλου της κάθε τρίχας είναι ανεξάρτητη από εκείνη ενός γειτονικού θυλάκου και είναι γνωστή ως μωσαϊκή ανάπτυξη. Υπάρχουν τρεις φάσεις:
1. Αναγενής – ανάπτυξη. Πολλαπλασιάζονται τα μητρικά κύτταρα του βολβού. Διαρκεί περισσότερο από τα άλλα στάδια. Κυμαίνεται από 2-6 έτη.
2. Καταγενής – αναστολή ανάπτυξη. Ο πολλαπλασιασμός των μητρικών κυττάρων σταματά, βολβός συρρικνώνεται και ανέρχεται προς την επιφάνεια διαρκεί από 2-3 εβδομάδες.
3. Τελογενής – περίοδος ηρεμίας. Ο κερατινοποιημένος βολβός του θυλάκου βρίσκεται πλέον ψηλά κοντά στην επιφάνεια της επιδερμίδας και σε αυτό το στάδιο νέος βολβός εμφανίζεται πίσω από τον προηγούμενο και ενώνεται με την παλιά θηλή στην οποία μεγαλώνει μια νέα τρίχα η οποία κατά την ανάπτυξη της σπρώχνει την παλιά μέχρι να πέσει.
Σχηματική απεικόνιση θυλάκου τρίχας
Οι παρακάτω πίνακες παρουσιάζουν στοιχεία που μετρούν τον θύλακα όσο η τρίχα αναπτύσσεται. Είναι επίσης σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι διαφορετικές περιοχές στο σώμα έχουν μια ποικιλία από τρίχες, στο τελογενές, καταγενές και αναγενές στάδιο που θα επηρεάσει την ευαισθησία σε τεχνικές σχεδιασμένες να τραυματίζουν τον θύλακα. Για αυτό, αυτές οι διαδικασίες συμπεριλαμβανομένης και της φωτόλυσης θα πρέπει να επαναλαμβάνονται για να κερδίσουν τα μέγιστα αποτελέσματα.
Πίνακας 1 – Στοιχεία θύλακα
Συνολικός αριθμός τριχικών θυλάκων ~5 εκατομμύρια
Συνολικός αριθμός τριχών κεφαλής 100.000 – 150.000
Αναγενείς θύλακες (ενήλικες) 90%
Τελογενείς θύλακες (ενήλικες) 10%
Αναγενείς θύλακες (παιδιά) 95%
Τελογενείς θύλακες (παιδιά) 5%
Ταχύτητα ανάπτυξης
Τριχωτό κεφαλής 0,37 – 0,44 mm/ημέρα
Σώμα & γένια 0,27 mm/ημέρα
Θυλακώδης πυκνότητα
Στη γέννηση 1135/cm²
1 έτους 795/cm²
15 ετών 615/cm²
30 – 80 ετών 485/cm²
> 80 ετών 435/cm²
Μέσος όρος διαμέτρου τελικού αντρικού τριχώματος στο τριχωτό του κεφαλιού 70 mm (60-84 mm)
Πίνακας 2 – Ανάπτυξη τρίχας
Περιοχή % ανάπτυξη τρίχας στο τελογενές % ανάπτυξη τρίχας στο αναγενές Διάρκεια ανάπτυξης στο τελογενές Διάρκεια ανάπτυξης στο αναγενές Αριθμός θυλάκων ανά τετραγωνικό εκατοστό (cm) Η ταχύτητα ανάπτυξης των τριχών καθημερινά Συνολικός αριθμός θυλάκων στη περιοχή Βάθος κατά προσέγγιση του καταληκτικού θύλακα κατά τη περίοδο ανάπτυξης της αναγενούς φάσης
Κεφάλι
Κρανίο 13 85 3-4 μην 2-6 μην 350 0,35mm – 3-5mm
Φρύδια 90 10 3 μήνες 4-8 εβδ – 0,16mm – 2-2,5mm
Αυτιά 85 15 3 μήνες 4-8 εβδ – – – –
Μάγουλα 30-50 50-70 – – 880 0,32mm – 2-4mm
Γενειάδα 20 70 10 εβδ 1 χρόνο 500 0,38mm – 2-4mm
Άνω χείλος 35 65 6 εβδ 16 εβδ 500 – – 1-2,5mm
Σώμα
Μασχάλη 70 30 3 μήνες 4 μήνες 65 0,3mm – 3,5-4,5mm
Κυρίως σώμα – – – – 70 0,3mm 425000 2-4,5mm
Ηβική περιοχή 70 30 3 μήνες 4 μήνες 70 – – 3,5-5mm
Ώμοι 80 20 16 εβδ 13 εβδ 80 0,3mm 220000 2-4,5mm
Γάμπες & μηροί 80 20 24 εβδ 16 εβδ 60 0,21mm 370000 2,5-4mm
στήθος 70 30 – – 60έσου αυτού. 0,35mm – 3-4,5mm
Φυσική του LASER
Εφόσον η λειτουργία των συσκευών παλμικού φωτός βασίζεται στη λειτουργία των LASER, η κατανόηση του τρόπου δράσης τους κρίνεται απαραίτητη. Μελετώντας όλους τους τύπους LASER, παρατηρείται πως ενώ το καθ’ ένα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά έχουν και κάποιες κοινές βασικές αρχές λειτουργίας.
Σε ένα σύστημα LASER υπάρχουν 3 κύρια μέρη:
1. Το ενεργό υλικό, που μπορεί να είναι αέριο, κρύσταλλος, υγρό ή ημιαγωγός και χρησιμεύει για αν ενισχύει την οπτική ακτινοβολία που περνάει δια μέσω αυτού.
2. Το οπτικό αντηχείο ή κοιλότητα συντονισμού. Αποτελείται από 2 καθρέπτες οι οποίοι αντανακλούν τα παραγόμενα φωτόνια, έτσι το LASER λειτουργεί με αυτοσυντηρούμενη ταλάντωση. Και τέλος
3. Τη διαδικασία άντλησης του ενεργού υλικού.
Ενδιαφέρον είναι ο τρόπος παραγωγής ενέργειας των συσκευών παλμικού φωτός
Η λειτουργία του παλμικού LASER
Σε μια συσκευή παλμικού φωτός, η ενέργεια απελευθερώνεται στο ενεργό υλικό και μεταφέρεται σε ένα κρύσταλλο, που ουσιαστικά είναι μια πολύ φωτεινή λάμπα. Συνήθως ο κρύσταλλος και το ενεργό υλικό έχουν σχήμα ραβδιού και ίση διάμετρο. Και τα δύο είναι τοποθετημένα μέσα σε μια αντανακλαστική κοιλότητα η οποία ονομάζεται ‘δωμάτιο έκρηξης’, έτσι διασφαλίζεται πως όλα τα φωτόνια που εκπέμπονται, θα βρουν το δρόμο τους στο ραβδί για μέγιστη απόδοση.
Τα φωτόνια δημιουργούνται από την εξαναγκασμένη εκπομπή ‘αντήχησης’ μεταξύ του καθρέπτη υψηλής αντανάκλασης (HR) και του καθρέπτη μερικής αντανάκλασης (OC) και πάνω στη μηχανή απελευθέρωσης. Οι λάμπες συνήθως περιέχουν κρύπτο ή ξένιο σε περίπου 400torr (mmHg), με μια άνοδο και μια κάθοδο, σταυρωτά, που ρέει για να ιονίζει το αέριο που περιέχει. Ο συνδυασμός των ηλεκτρονίων με το ιονισμένο αέριο εκπέμπει φωτόνια τα οποία παρασύρουν ένα πληθυσμό ‘ντοπαρισμένων’ ατόμων (Nd σε NdYag, Cr+3 σε Ruby κ.λ.π) στον κρύσταλλο.
Η ενέργεια στη λάμπα διαχέεται από έναν ‘εφαρμοστή παλμών’ ή ‘σύστημα LC’ που αποτελείται από επαγωγούς και πυκνωτές. Μια σκανδάλη ή ποδοδιακόπτης χρησιμοποιούνται για να απελευθερωθεί η αποθηκευμένη ενέργεια στον κρύσταλλο. Όταν ο κρύσταλλος ανάβει, μια ζεστή ενέργεια ανεφοδιασμού χρησιμοποιείται για να διατηρήσει τη θερμοκρασίατου. Αυτό επιμηκύνει τη χρήσιμη ζωή του κρυστάλλου και μειώνει σημαντικά την ενέργεια που απαιτείται.
Ωστόσο οι κρύσταλλοι είναι πολύ αποτελεσματικοί στη μετατροπή της ηλεκτρικής ενέργειας σε φωτεινή (τυπικά >50% συγκρίνεται με τις συμβατικές λάμπες φωτισμού ~4%). Τεράστια ποσά ζέστης παράγονται από τους κρυστάλλους κατά τη χρήση τους και αρκετές συσκευές παλμικού φωτός χρησιμοποιούν άμεσα ψύξη νερού. Τυπικά ολόκληρο το ‘δωμάτιο έκρηξης’ κατακλύζεται από μη ιονισμένο νερό που φέρνει απ’ ευθείας σε επαφή την ράβδο με τον κρύσταλλο (συμπεριλαμβανομένων και των ηλεκτροδίων, εξ’ ου και ο μη ιονισμός). Κατά τη διάρκεια των παλμών, το κρύο νερό ανακυκλώνεται μέσω του «ανταλλαγέα ζέστης» ο οποίος έχει υψηλή χωρητικότητα (>10 – 20 lt/λεπτό)
Δράση του φωτός στους ιστούς
Το μονοχρωματικό φως των LASER είναι υπεύθυνο για την επιλεκτική δράση του στους ιστούς. Όπου το φως χτυπά ιστό, ανάλογα με τον τύπο του ιστού και το μήκος κύματος (χρώμα) του φωτός, μπορεί να:
1. Μεταφερθεί
2. Διασκορπιστεί
3. Αντανακλαστεί
4. Απορροφηθεί
Το ίδιο ισχύει και για το παλμικό φως.
Ωστόσο η απορρόφηση του φωτός πρέπει να γίνεται έτσι ώστε να έχει ένα βιολογικό αποτέλεσμα και το μήκος κύματος που έχει δοθεί μπορεί να απορροφηθεί από ένα είδος ιστού και να μεταφερθεί ή να διασκορπιστεί από έναν άλλο. Κάθε τύπος ιστού έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά απορρόφησης, ανάλογα με την σύσταση του (π.χ το δέρμα αποτελείται από κύτταρα, τρίχες, θύλακες, μελανίνη, αιμοφόρα αγγεία κ.α)
Τα κυριότερα απορροφήσιμα συστατικά ή χρωμοφόρα των ιστών είναι:
1. Αιμοσφαιρίνη (αιμογλουβίνη), στο αίμα
2. Μελανίνη, στο δέρμα
3. Νερό, υπάρχει σε όλους τους ιστούς
Το υπέρυθρο φως απορροφάται αρχικά από το νερό, όσο το ορατό και υπεριώδες απορροφάται κυρίως από την αιμογλουβίνη και την μελανίνη αντίστοιχα. Όσο το μήκος κύματος μειώνεται προς το μπλε ιώδες και το υπεριώδες αντίστοιχα, η διασπορά (scatter), που περιορίζει το βάθος που το φως μπορεί να διαπεράσει τους ιστούς γίνεται πιο σημαντική.
Όταν το φως απορροφάται, μεταφέρει ενέργεια στους ιστούς και η αντίδραση των ιστών εξαρτάται από την ένταση και διάρκεια έκθεσης του φωτός. Μια υπερβολική ένταση άλλα ένας υπερβολικά μικρός παλμός, ενός LASER, συνήθως προκαλεί ένα «άνοιγμα» του ιστού από έκρηξη του ή μια φωτομηχανική (φωτοακουσική) αντίδραση.
Μια μικρότερη ένταση και μικρότερου μήκους κύματος παλμός, θα προκαλέσει ένα γρήγορο ζέσταμα ή φωτοθερμικό αποτέλεσμα. Η ενέργεια θα απορροφηθεί από το χρωμοφόρο και η ζέστη θα διασκορπιστεί στο στόχο. Ανάλογα με τη διάρκεια έκθεσης, η εξάτμιση του ιστού ή η πήξη ή και τα δύο, θα πραγματοποιηθούν.
Χαμηλότερες εντάσεις χρησιμοποιούνται για μεγαλύτερη διάρκεια με αποτέλεσμα μια φωτοχημική αλλαγή, είτε από μια χαμηλή μεταφορά ενέργειας σαν ζέστη ή από μια συγκεκριμένη χημική αντίδραση. Στην πραγματικότητα όλες οι αλληλεπιδράσεις συνυπάρχουν, ωστόσο με την επιλογή του κατάλληλου μήκους κύματος, της ισχύς και της διάρκειας παλμού, το επιθυμητό αποτέλεσμα μπορεί να μεγιστοποιηθεί.
Για αυτό τον λόγο οι συσκευές παλμικού φωτός έχουν διαφορετικά αποτελέσματα, ανάλογα με το μήκος κύματος και τη διάρκεια παλμού που χρησιμοποιούν.
Θερμοκινητική επιλεκτικότητα
Με προσεκτική επιλογή διάρκειας παλμού και ενέργειας, το παλμικό φως «χτυπά» μεγάλους στόχους με τέτοιο τρόπο που αυτοί καταστρέφονται, ενώ μικρότερες δομές του ίδιου χρωμοφόρου απλώς και μόνο θερμαίνονται. Αυτή είναι η αρχή της επιλεκτικής θερμοκίνησης. Το διάγραμμα δείχνει τη κατάσταση πριν τη φωτοθερμόλυση. Και οι δύο δυναμικοί στόχοι έχουν την ίδια θερμοκρασία και ίδιο χρωμοφόρο.
Κατά τη διάρκεια του παλμού οι δύο στόχοι απορροφούν την ενέργεια. Σε διαφορετική θερμοκρασία και οι δύο στόχοι ξαναεκπέμπουν ζέστη, ενώ η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει. Η θερμοκρασία στον μικρότερο στόχο αυξάνει πιο αργά από ότι στον μεγαλύτερο
Όταν ο παλμός τελειώσει και οι δύο δομές κρυώνουν. Αποτέλεσμα είναι η καταστροφή του μεγαλύτερου στόχου, ενώ ο μικρότερος στόχος δεν έχει καταστραφεί.
Από τα παραπάνω προκύπτει
Ότι η ενέργεια που παράγεται από τη φωτοθερμόλυση βρίσκει εφαρμογή στις σκουρόχρωμες και όχι λευκές ή κόκκινες τρίχες γιατί αδυνατεί να τις αναγνωρίσει
1η προϋπόθεση, είναι το ανοικτό δέρμα, ενώ στο πολύ μελαχρινό ή με πανάδες ή σπίλους, απαγορεύεται η φωτοθερμόλυση ή το LASER γιατί τα αναγνωρίζει ως στόχο και μπορεί να τα κάψει.
2η προϋπόθεση, είναι οι σκούρες τρίχες και γενικά τρίχες με σκούρο θύλακα, οπού οι τρίχες αφαιρούνται με την εισχώρηση της υψηλής συχνότητας φωτός στο θύλακα με αποτέλεσμα την «πήξη» της τρίχας στο εσωτερικό του θύλακα.
3η προϋπόθεση, η ενέργεια επιδρά στις τρίχες που βρίσκονται στο αναγενές στάδιο, ενώ στο τελογενές και καταγενές, απλώς η τρίχα φθείρεται. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εφόσον οι θύλακες παρουσιάζουν μωσαϊκή ανάπτυξη, αποκλείεται μια φορά να είναι αρκετή. Αν η περίπτωση είναι δύσκολη ίσως να χρειαστούν περισσότερες από 15 επαναλήψεις. Επίσης σε περίπτωση παθολογικής υπερτρίχωσης θα χρειαστεί και συνεργασία με ενδοκρινολόγο για τη ρύθμιση του προβλήματος.
Επίσης ανεξάρτητα από το σχήμα του θυλάκου της τρίχας το παλμικό φως θα βρει τον στόχο του
4η προϋπόθεση, απαιτεί το κάψιμο των τριχών ή ξύρισμα 1-5 μέρες πριν, γιατί αν η ακτινοβολία συναντήσει μακριές τρίχες στην επιφάνεια, τις εξαχρώνει με αποτέλεσμα να χαθεί άδικα ενέργεια στο στέλεχος της τρίχας και να μην μπορεί να προχωρήσει στη ρίζα.
Η φωτοθερμόλυση αντενδείκνυται
· Σε εγκύους, γιατί μπορεί να επηρεάσει το σώμα του εμβρύου από την έκθεση του σε μεγάλες ποσότητες ακτινοβολίας.
· Σε μελαγχρωματικούς σπίλους, πανάδες κ.α.
· Σε περιπτώσεις έρπη.
· Σε περιοχές με έκζεμα, ερυθηματώδη λύκο, καρκίνο, ψωρίαση.
· Σε φλεγμονώδη ακμή.
· Σε λευκόδερμα ή λευκοπλακίαση
· Σε χηλοειδείς ουλές
· Σε τρίχες που έχουν αποχρωματιστεί με λευκαντικές ουσίες.
· Σε σημεία του σώματος που είναι πλούσια σε μελανίνη (χείλη, θηλή μαστών κ.λ.π), γιατί μπορεί να αφαιρεθεί το χρώμα στις περιοχές αυτές με οδυνηρή διαδικασία.
· Σε άτομα μαυρισμένα από τον ήλιο. Πρέπει να έχει περάσει ένας μήνας πριν την θεραπεία φωτοθερμόλυσης, γιατί θα έχει αυξηθεί στην επιδερμίδα η ποσότητα της μελανίνης.
· Αν ο πελάτης χρησιμοποιεί ισοτρετινοϊνη ή υψηλής συγκέντρωσης οξέα φρούτων (AHA) ή βιταμίνη Α.
· Σε περίπτωση φωτοδερματίτιδας.
· Σε χρήση φαρμάκων αντι-ισταμινικών (diphenhydramine, χλωροφαιριναμίνη), αντιβιοτικών (μινοκυκλινη, ναλιξικό οξύ, norfoxacin, τετρακυκλινη), αντιφλεγμονώδων (diclofenac, ιβουπροφένη, ινδομεθακίνη), κατά της ακμής (ισοτρετινοϊνη), αντιαρθριτικό (κετοπροφένη,mefenamic, ναπροξένη, piroxicam) κ.λ.π.
Για αυτό βοηθάει πολύ η συμπλήρωση ενός ιστορικού που μας βοηθά να επιλέξουμε το κατάλληλο πρόγραμμα φωτοαποτρίχωσης καθώς και την εξέλιξη της.
.
· Μετά τη θεραπεία και για 24 ώρες, δεν επιτρέπεται η χρήση ζεστών μπάνιων, ζεστών θεραπειών (όπως σάουνα, ατμόλουτρο, θερμοκουβέρτα), αποσμητικά.
· Καθ΄όλη τη πορεία των θεραπειών απαιτείται η χρήση αντιηλιακού προϊόντος
· Η χρήση προϊόντων με ένζυμα για την εξασθένιση της τριχοφυΐας βοηθά.
