Ακμή, κατάθλιψη και τάσεις αυτοκτονίας;
Συγγραφέας Προκοπία Βέρρα Γράφτηκε στις ,
“Δεν μπορούσα ούτε να βγω απ’ το σπίτι! Ξυπνούσα το πρωί και καθόμουν στο κρεβάτι πριν σηκωθώ αγγίζοντας το πρόσωπό μου για να προετοιμαστώ γι’ αυτό που θα αντικρίσω”.
Λόγια διάσημης ηθοποιού για την ποιότητα της ζωής της στα 25 της όταν έπασχε από ακμή. Αλλά και λόγια που θα μπορούσαν να ειπωθούν από πολλούς εφήβους σήμερα που πάσχουν από την ίδια νόσο.
Παρά το γεγονός ότι η ακμή είναι συνηθισμένο φαινόμενο κατά την εφηβεία (προσβάλει το 80% των εφήβων, αγόρια και κορίτσια) και οι περισσότερες περιπτώσεις είναι σχετικά ήπιες, στο 10-20% των περιπτώσεων η ακμή μπορεί να καταστεί παραμορφωτική.
Πρόκειται για φλεγμονή που εντοπίζεται σε πρόσωπο, ράχη και θώρακα.
Επιβαρυντικοί παράγοντες στην εξέλιξη της νόσου θεωρούνται ορμονικοί παράγοντες (παρατηρείται έξαρση πριν την έμμηνο ρύση και σε άτομα με πολυκυστικές ωοθήκες), η έντονη εφίδρωση και η παρέμβαση του ίδιου του ασθενούς στις βλάβες.
Η έκθεση στον ήλιο βελτιώνει την ακμή ενώ η διατροφή δεν έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει την πορεία της.
Είναι γνωστό ότι το πρόσωπο αποτελεί το παράθυρο που συνδέει τον εσωτερικό κόσμο του ατόμου με το εξωτερικό περιβάλλον και νόσοι που επηρεάζουν την εμφάνισή του, περισσότερο από κάθε άλλο σημείο του σώματος, επηρεάζουν συναισθηματικά και ψυχολογικά το άτομο.
Είναι προφανές λοιπόν ότι σ’ αυτήν την ευαίσθητη, όσον αφορά την εξωτερική εμφάνιση, και συναισθηματικά ευάλωτη κοινωνική ομάδα των εφήβων, η ακμή δημιουργεί προβλήματα στην ατομική, κοινωνική και σεξουαλική τους συμπεριφορά.
Όλες οι μελέτες σε άτομα με ακμή στην παγκόσμια βιβλιογραφία επιβεβαιώνουν την αύξηση έως και στο διπλάσιο της τάσης για κατάθλιψη και συναισθηματικές διαταραχές σε σχέση με άτομα χωρίς ακμή.
“Υπάρχει στενή και σταθερή σχέση μεταξύ των προβλημάτων ακμής και των συμπτωμάτων κατάθλιψης ή προβλημάτων ψυχικής υγείας”, δήλωσε ο Τζον Αντερς Χαλβόρσεν του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Όσλο, επικεφαλής μελέτης σε 3.775 Νορβηγούς ηλικίας 18 έως 19 χρονών.
Συνήθως η βαρύτητα της κατάθλιψης έχει άμεση σχέση με τη βαρύτητα της νόσου και η κλινική βελτίωση οδηγεί σε μείωση των ψυχολογικών προβλημάτων.
Επίσης, η ακμή προδιαθέτει σε αντικοινωνική συμπεριφορά και τάση αυτοκτονίας.
Η μείωση της αυτοεκτίμησης, σε συνδυασμό με αρνητικά σχόλια από το περιβάλλον των ασθενών, οδηγεί σε απομόνωση και αντικοινωνική συμπεριφορά.
Τα άτομα διακρίνονται για τον έντονο θυμό τους προς τους άλλους αλλά και τον ίδιο τον εαυτό τους.
Άτομα με ακμή έχουν αυξημένη τάση όχι μόνο να σκέφτονται την ιδέα της αυτοκτονίας αλλά και πραγματικά να αυτοκτονούν.
Σύμφωνα με το British Journal of Dermatology, η επίπτωση της τάσης αυτοκτονίας υπολογίστηκε σε 5,6-7,2% σε άτομα με κοινή ακμή σε σχέση με 1,4-3,3% στον γενικό πληθυσμό.
Θα πρέπει να αναφερθεί ότι σκευάσματα που περιέχουν την ουσία ισοτρετινοίνη και χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της ακμής έχουν ενοχοποιηθεί ως υπαίτια για την αυξημένη επίπτωση των αυτοκτονιών, χωρίς όμως οι μέχρι τώρα μελέτες να το έχουν επιβεβαιώσει.
Είναι σίγουρο ότι άτομα με ιστορικό κατάθλιψης και διαταραχών συμπεριφοράς θα πρέπει να συμβουλεύονται ειδικό πριν λάβουν οποιαδήποτε θεραπεία.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε στα παιδιά μας αλλαγές συμπεριφορών και να έχουμε υπόψη μας ότι και ήπια συμπτώματα ακμής μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή συναισθηματική διαταραχή.
Δεδομένου της πληθώρας των θεραπευτικών τρόπων αντιμετώπισης των ασθενών με ακμή, ακόμα και των επιπλοκών της (ουλές) κρίνεται σημαντική η αναζήτηση συμβουλής ειδικού, ώστε να αποφύγουμε δυσάρεστες συνέπειες.
Βιβλιογραφία:
· Acne vulgaris and depression: a retrospective examination. Uhlenhake, et al. 2010.
· Acne, anxiety, depression and suicide in teenagers: A cross-sectional survey of New Zealand secondary school students.Purvis, et al. 2006. .
· Anger and acne: implications for quality of life, patient satisfaction and clinical care. Rapp, et al. 2004.
· Association of suicide attempts with acne and treatment with isotretinoin: retrospective Swedish cohort study. Sundstrom, et al. 2010.
· Body dysmorphic disorder symptoms among patients with acne vulgaris. Bowe, et al. 2007.
· Experiences of appearance-related teasing and bullying in skin diseases and their psychological sequelae: results of a qualitative study. Magin, et al. 2008.
· Prevalence, Severity, and Severity Risk Factors of Acne in High School Pupils: A Community-Based Study. Ghodsi, et al. 2009.
· E. Uhlenhake, BA Yetzer, Journal of Cosmetics 2010, Wiley on line library
· Depression and suicidal ideation in dermatology patients with acne, alopecia areata, atopic dermatitis and psoriasis. Gupta, Britisish Journal of Dermatology, 2002
