Χρήση σπιρουλίνας σε ασθενείς με θυρεοειδοπάθειες

Συγγραφέας Κυριάκος ΑλουμάνηςκλείσιμοΣυγγραφέας: Κυριάκος Αλουμάνης Όνομα: Κυριάκος Αλουμάνης
Email: aloumanisk@hotmail.com
Site: http://www.aloumanis.gr
Site 2: http://www.iator.gr/microsite/aloumanis

Πληροφορίες: ΕΝΔΟΚΡΙΝΟΛΟΓΟΣ ΙΑΤΡΕΙΟ: ΦΙΛΥΡΩΝ 2 Ν.ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ.:210 2850996Προβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις 21 Νοεμβρίου 2012,

Η σπιρουλίνα είναι νηματώδες κυανοπράσινο μικροφύκος (microalgae) του γλυκού νερού που όμως μπορεί να αναπτυχθεί και στο θαλασσινό. Επιστημονικότερα ανομάζεται arthrospira (Αρθροσπείρα) και ανήκει στα κυανοβακτήρια. Αποτέλεσε από αρχαιοτάτων χρόνων διατροφικό συμπλήρωμα υψηλής αξίας, ενώ στις μέρες μας το ενδιαφέρον γύρω από τη χρήση της φαίνεται να κεντρίζει και τους Έλληνες καταναλωτές. Αυτό είναι πολύ φυσιολογικό καθώς το συγκεκριμένο φύκος είναι εξαιρετικά πλούσιο σε φυτική πρωτεϊνη (65-70%), περιέχει πολλές βιταμίνες και μέταλλα και ειδικότερα ολόκληρο το σύμπλεγμα Β-βιταμινών, σε ποσότητα 2-6 φορές περισσότερη από το ωμό βοδινό συκώτι. Χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη ισχυρών αντιοξειδωτικών ουσιών όπως η φυκοκυανίνη, η σπειρουλάνη, το β-καροτένιο, και ορισμένες πολυφαινόλες. Είναι επίσης γνωστή για την ενίσχυση του αμυντικού συστήματος του οργανισμού.

Αναλυτικότερα η σπιρουλίνα περιέχει:

• Βιταμίνες β-Καροτένιο (Προβιταμίνη Α), Βιταμίνες συμπλέγματος Β (Β1, Β2, Β3, Β6, Β12, Παντοθενικό Οξύ, Βιοτίνη, Φολικό Οξύ), Βιταμίνη Ε
• Μέταλλα/Ιχνοστοιχεία Ασβέστιο (Ca), Φώσφορο (P), Κάλιο (K), Νάτριο (Na), Σίδηρο (Fe), Μαγγάνιο (Mn), Ψευδάργυρο (Zn), Μαγνήσιο (Mg), Χαλκό (Cu), Χρώμιο (Cr), Σελήνιο (Se).
• Λιπαρά Οξέα Κατά κύριο λόγο πολυακόρεστα λιπαρά οξέα συμπεριλαμβανομένων των βασικών λιπαρών γ-Λινολενικό οξύ (GLA), α-Λινολενικό οξύ (ALA) και Λινελαϊκό οξύ.
• Αμινοξέα

-Απαραίτητα Αμινοξέα:, Ισολευκίνη, Λευκίνη, Λυσίνη, Μεθειονίνη, Φαινυλαλανίνη, Θρεονίνη, Τρυπτοφάνη, Βαλίνη.

-Μη Απαραίτητα Αμινοξέα: Ιστιδίνη, Αλανίνη, Αργινίνη, Ασπαραγινικο οξύ, Κυστίνη, Γλουταμινικό οξύ, Γλυκίνη, Προλίνη, Σερίνη, Τυροσίνη.

Αυτά και άλλα ευεργετικά χαρακτηριστικά οδηγούν πολλούς καταναλωτές στη χρήση του προϊόντος, από το οποίο πολλοί αναφέρουν σημαντικές ευεργετικές δράσεις στη λειτουργία του οργανισμού τους.

Εδώ όμως τίθεται η πιό συχνή ερώτηση από τους χρήστες του συγκεκριμένου συμπληρώματος προς τον Ενδοκρινολόγο: πάσχω από κάποια πάθηση του θυρεοειδούς αδένα (ή «έχω θυρεοειδή» κατά το λαϊκότερο), οπότε μπορώ να καταναλώσω σπιρουλίνα; Δυστυχώς η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Και τούτο διότι δεν υπάρχουν επίσημες δημοσιεύσεις κλινικών μελετών που να σχετίζουν τη σπιρουλίνα με το θυρεοειδή (πηγή: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/). Από την άλλη μεριά η υπέρμετρη χορήγηση ιωδίου σε ασθενείς με αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα που βρίσκονται σε περιβάλλον ήπιας ιωδοπενίας, μπορεί να οδηγήσει τόσο σε υποθυρεοειδισμό όσο και σε θυρεοτοξίκωση, ενώ σε ασθενείς με θερμό/ούς όζο/ους μπορεί να εκδηλωθεί υπερθυρεοειδισμός. Αυτό είναι λιγότερο πιθανό σε ασθενείς που ήδη λαμβάνουν θεραπεία με λεβοθυροξίνη, καθώς το φάρμακο εμπεριέχει ήδη σημαντική ποσότητα ιωδίου. Εντούτοις, όποια διαταραχή, και δη ο υπερθυρεοειδισμός, μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία.

Αναζητώντας άλλες πηγές ενημέρωσης στο διαδίκτυο, κανείς αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει σημαντική αντιγνωμία επί του θέματος. Σε κάποια δημοσίευση αναφέρεται ότι η σπιρουλίνα είναι μεταξύ των πλουσιότερων πηγών διαιτητικού ιωδίου, επίσης είναι άφθονη σε πρωτεΐνες, βιταμίνες, ανόργανα συστατικά και αντιοξειδωτικά. Συμπεριλαμβάνοντας τη σπιρουλίνα στην τακτική δίαιτα εξασφαλίζεται πρόσληψη επαρκούς ποσότητας ιωδίου (πηγή: http://www.livestrong.com). Αλλού συστήνεται η κατανάλωσή της να αποφεύγεται από άτομα που είναι αλλεργικά στα θαλασσινά, σε άτομα με διαταραχές του θυρεοειδή, σε όσους έχουν υψηλή πίεση και καρδιοαγγειακά προβλήματα (πηγή: http://ecoview.gr).

Αντίθετα, άλλες αναφορές θεωρούν ότι η σπιρουλίνα είναι ένα φύκος που δεν ανευρίσκεται στη θάλασσα, αλλά σε λίμνες και υφάλμυρα νερά. Γι΄ αυτό και δεν περιέχει πολύ ιώδιο και είναι δυνατόν να λαμβάνεται και από άτομα που έχουν παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα (πηγή: http://ygeia.tanea.gr/). Σε αυτό, φαινομενικά, συμφωνεί και το Υπουργείο Αγροτικής ανάπτυξης των ΗΠΑ, αφού στον πίνακα με τα εμπεριεχόμενα στη σπιρουλίνα στοιχεία, δεν αναφέρεται το ιώδιο (πηγή: http://ndb.nal.usda.gov) βλ πινακα

Nutrient data for 11666, Seaweed, spirulina, raw

Return to Search Results Full Report Statistics Report

Nutrient values and weights are for edible portion

Κάποιες εταιρείες διαφημίζουν ότι διαθέτουν σπιρουλίνα χωρίς ιώδιο, κατάλληλη για άτομα που πάσχουν από υπερθυρεοειδισμό (πηγή: http://www.spiroulina.gr, http://www.biosophy.gr, το οποίο όμως σημαίνει ότι υπάρχει διαθέσιμη και σπιρουλίνα με ιώδιο, μη κατάλληλη για ασθενείς με παθήσεις του θυρεοειδούς (πηγή: http://www.pharmakeio-online.gr).

Τούτων δοθέντων, και με δεδομένη την ένδεια επιστημονικών μελετών επάνω στο συγκεκριμένο θέμα, θα πρέπει αφ’ενός να αναγνωρίσουμε τη σημαντική αξία αυτού του προϊόντος αλλά αφ’ετέρου να διαφυλάξουμε τους ασθενείς με θυρεοειδικές παθήσεις έστω και από την παραμικρή πιθανότητα επιβάρυνσης της υγείας τους. Πιθανώς θα μπορούσαμε να κατατάξουμε  τους πάσχοντες από θυρεοειδοπάθεια σε αυτούς που έχουν όζους ή Hashimoto και δεν λαμβάνουν αγωγή, στους οποίους θα συνιστούσα ή να αποφύγουν το σκεύασμα ή να σιγουρευτούν από τον φαρμακοποιό τους ότι πρόκειται για σπιρουλίνα χωρίς ιώδιο, και σε αυτούς που λαμβάνουν ήδη θυροξίνη στους οποίους δεν θα περίμενα περαιτέρω επιβάρυνση στο θυρεοειδή, αν και θα προτιμούσα και σε αυτή την περίπτωση σπιρουλίνα χωρίς ιώδιο, δεδομένων των μεγάλων ποσοτήτων ιωδίου που ήδη λαμβάνονται με τη φαρμακευτική αγωγή τους.

Θα ήταν όμως ενδιαφέρουσα μια κλινική μελέτη που θα έδινε επιστημονική απάντηση σχετικά με τη χρήση σπιρουλίνας σε ασθενείς με παθήσεις του θυρεοειδούς.

(Ο συγγραφέας δηλώνει ότι ουδεμία σχέση έχει με εταιρείες εμπορίας σπιρουλίνας και η χρήση πηγών από το διαδύκτιο είναι καθαρά ενδεικτική μετά από αναζήτηση στη μηχανή αναζήτησης Google)