Ηπατίτιδα στα παιδιά!
Συγγραφέας Μαρία-Αδαμαντία Μαλλιαρού Γράφτηκε στις ,
Η ηπατίτιδα προκαλείται από πολλά είδη ιών. Τα γνωστότερα είδη είναι η ηπατίτιδα από τον ιό τύπου Α, τον ιό τύπου Β και τον ιό τύπου C.
Hπατίτιδα Β
Η ηπατίτιδα Β στα παιδιά είναι πιο σπάνια. Η μόλυνση από τον ιό αυτό γίνεται σεξουαλικά, μετά από μεταγγίσεις αίματος, μετά από χειρουργικές ή οδοντιατρικές επεμβάσεις ή από φορείς του ιού μέσα στην οικογένεια ή κάθετη μετάδοση ( κατά τη διάρκεια του τοκετού, από την πάσχουσα ή φορέα του ιού μητέρα). Όλα τα παιδιά πρέπει να είναι εμβολιασμένα για την ηπατίτιδα Β. Προσοχή! Όταν η μητέρα είναι φορέας ηπατίτιδας Β (έχει αυστραλιανό αντιγόνο θετικό) πρέπει να εμβολιάζεται το νεογέννητο για την ηπατίτιδα Β στην αίθουσα τοκετού. Στις περιπτώσεις αυτές γίνεται συγχρόνως – σε άλλο σημείο του σώματος – και ειδική γ-σφαιρίνη που θα προστατέψει το μωρό από τον ιό της ηπατίτιδας Β, που πιθανόν μεταδόθηκε κατά τη γέννηση (κάθετη μετάδοση του ιού).
Ηπατίτιδα Α
Στα παιδιά, η ηπατίτιδα που συνήθως συναντάται είναι αυτή που προκαλείται από τον ιό τύπου Α.
Ο αριθμός των κρουσμάτων της λοιμώδους ηπατίτιδας κάθε χρόνο στην Ελλάδα είναι σημαντικός. Λέγεται μάλιστα ότι το 90% ίων ενηλίκων Ελλήνων έχει ανοσία στη λοιμώδη ηπατίτιδα, είτε διότι σε κάποια φάση της ζωής τους πέρασαν αυτή την ηπατίτιδα συχνά χωρίς να το ξέρουν (κρυψιμόλυνση).
Η μετάδοση της αρρώστιας γίνεται κυρίως με τη μόλυνση των τροφών ή του στόματος από τα κόπρανα πασχόντων.
Η διασπορά του ιού στο περιβάλλον αρχίζει πολύ πριν εμφανιστεί ο ίκτερος, δηλαδή η κίτρινη χρώση του δέρματος του αρρώστου, το οποίο είναι από τα βασικά συμπτώματα της αρρώστιας. Πολύ συχνά, μάλιστα, η αρρώστια περνάει χωρίς να εμφανιστεί ίκτερος. Από αυτό καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο είναι να περιορίσει κανείς τη διασπορά του ιού.
Το όλο πρόβλημα, πάντως, έχει να κάνει με το επίπεδο καθαριότητας και υγιεινής ενός τόπου. Όσο περισσότερο προηγμένη είναι μια χώρα, τόσο λιγότερη ηπατίτιδα Α έχει.
Όταν ακουστεί κρούσμα ηπατίτιδας στα σχολεία, δημιουργείται πανικός. Υπάρχει η εντύπωση ότι το σχολείο είναι υπεύθυνο για την αρρώστια του παιδιού. Το σχολείο όμως δε φαίνεται να παίζει μεγάλο ρόλο στη διασπορά του ιού, διότι απ’ ό,τι φαίνεται από τις στατιστικές, ο αριθμός των κρουσμάτων όταν τα σχολεία είναι κλειστά δεν είναι πολύ διαφορετικός. Η λοιμώδης ηπατίτιδα τύπου Α είναι συνήθως μια καλοήθης αρρώστια που παρά τα εντυπωσιακά της συμπτώματα (μεγάλη καταβολή, ανορεξία, ίκτερος), υποχωρεί χωρίς να αφήσει κατάλοιπα.
Όταν παρουσιαστεί ένα κρούσμα λοιμώδους ηπατίτιδας στο σχολείο, η απολύμανση και το κλείσιμο του σχολείου δεν ωφελούν. Ο ιός είναι ανθεκτικότατος και δύσκολα προσβάλλεται από τα διάφορα απολυμαντικά μέσα. Οι απολυμάνσεις, λοιπόν, και εδώ γίνονται «για τα μάτια». Αν συμβούν —πράγμα σπανιότατο—πολλά κρούσματα στο ίδιο σχολείο, τότε το θέμα πρέπει να εξεταστεί από τις Υγειονομικές Αρχές, διότι μπορεί η εστία μόλυνσης να βρίσκεται στο σύστημα ύδρευσης, στις αποχετεύσεις, στο κυλικείο του σχολείου, στο προσωπικό κλπ.
Ο πιο βασικός τρόπος περιορισμού της μετάδοσης της λοιμώδους ηπατίτιδας είναι η καθαριότητα. Το παιδί πρέπει να μάθει να πλένει τα χέρια του όταν βγαίνει από την τουαλέτα και πριν φάει. Ο χώρος που ζει να είναι καθαρός, να κάνει συχνά μπάνιο και να προσέχει όταν χρησιμοποιεί τις τουαλέτες έξω από το σπίτι του.
Όσο περισσότερο εφαρμόζουμε τους κανόνες υγιεινής, τόσο θα λιγοστέψουν και τα κρούσματα ηπατίτιδας Α.
