Γιατρέ στράβωσε το πέος μου! Τι συμβαίνει;
Συγγραφέας Βασίλειος Πρωτογέρου Γράφτηκε στις ,
Η ν .Peyronie και η θεραπεία της.
Η ν. Peyronie είναι μια πάθηση του πέους κατά την οποία το πέος κάμπτεται προς μια κατεύθυνση ενώ παράλληλα μπορεί να ψηλαφά κανείς και μια σκληρή «πλάκα» στην επιφάνεια του πέους. Η κάμψη μπορεί να είναι από μικρή και χωρίς ιδιαίτερη σημασία ή να φτάνει σε εκτεταμένη γωνίωση που να κάνει τη σεξουαλική επαφή αδύνατη.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Για να γίνει κατανοητό θα πρέπει να εξηγήσουμε λίγο την ανατομία του πέους. Ο στυτικός μηχανισμός του πέους αποτελείται από δύο «κυλίνδρους» (τα σηραγγώδη σώματα) που γεμίζοντας με αίμα διογκώνονται, επιμηκύνονται και φέρουν έτσι το πέος σε κατάσταση στύσης. Η νόσος αυτή προσβάλλει το τοίχωμα των κυλίνδρων αυτών από τη μία μεριά, το οποίο σκληραίνει και χάνει την ελαστικότητα του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κατά τη στύση το ένα μέρος του κυλίνδρου να είναι καθηλωμένο και να μην μπορεί να επιμηκυνθεί ενώ το απέναντι να συνεχίζει ελεύθερο να εκπτύσσεται και να κάμπτει έτσι τον κύλινδρο προς την μεριά της βλάβης. Παράλληλα στο σημείο της βλάβης μπορεί να εμφανιστεί και η πλάκα που το μέγεθος της ποικίλλει ανάλογα με το βαθμό της βλάβης.
Τυπικά, η κλινική εικόνα είναι ως εξής: αρχικά εμφάνιση πόνου και προοδευτικά, με την πάροδο των εβδομάδων ή των μηνών, το πέος αρχίζει και στραβώνει. Συνήθως ο πόνος εξαφανίζεται σύντομα και μένει η κάμψη η οποία μπορεί να συνοδευτεί όπως είπαμε με την εμφάνιση της πλάκας. Σε ένα μικρό ποσοστό ασθενών η κάμψη μπορεί να εξαφανισθεί όπως εμφανίσθηκε και να μην αφήσει κανένα ίχνος.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτή η πάθηση δεν είναι γνωστός. Υποψιαζόμαστε ότι οφείλεται σε μικροαγγειοπάθεια που οδηγεί σε κακή αιμάτωση των ιστών και αναπτύσσεται έτσι υπόστρωμα φλεγμονής. Κατά την καταπόνηση του πέους κατά τη σεξουαλική επαφή γίνονται μικροτραυματισμοί που υπό φυσιολογικές συνθήκες δε γίνονται αντιληπτές και ούτε επιφέρουν κάποια συνέπεια για το πέος. Όταν όμως η αιμάτωση δεν επαρκεί να «θρέψει» και να αποκαταστήσει άμεσα τους μικροτραυματισμούς εμφανίζεται προοδευτικά μια ουλή, δημιουργείται ίνωση στους ιστούς και παρατηρείται η κλινική εικόνα που αναφέραμε. Για αυτό άλλωστε πολλοί τη χαρακτηρίζουν ως νόσο των «σεξουαλικά νέων με «γερασμένους» ιστούς».
Πολύ σημαντικό είναι να αναφερθεί πως ενώ αρχικά η στύση δεν επηρεάζεται και οι ασθενείς έχουν ένα πέος που κάμπτεται μεν αλλά παραμένει σκληρό, προοδευτικά μπορεί να εμφανιστεί και στυτική δυσλειτουργία και να παρατηρείται και χαλάρωση του πέους παράλληλα με την κάμψη. Δυστυχώς δεν υπάρχει ασφαλές κριτήριο για να προβλέψουμε ποιοι ασθενείς θα εμφανίσουν και στυτική δυσλειτουργία από το σύνολο των ασθενών με νόσο Peyronie.
Η θεραπεία είναι κυρίως χειρουργική. Έχουν δοκιμαστεί διάφορα φάρμακα είτε από το στόμα είτε με τη μορφή ενέσεων στο πέος αλλά η αποτελεσματικότητα τους δεν είναι πολύ καλή. Κάποιοι ασθενείς βελτιώνονται άλλα δεδομένου ότι κάποιοι ούτως ή άλλως θα έβλεπαν βελτίωση δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτή τελικά επιτεύχθηκε από τα φάρμακα ή ήταν ούτως ή άλλως αναμενόμενο να συμβεί. Όπως και να έχει πάντως δικαιούται ο ασθενείς να δοκιμάσει αρχικά κάποια φαρμακευτική θεραπεία η οποία θα χορηγείται για αρκετούς μήνες μέχρι να διαπιστώσουμε αν αποδίδει ή όχι.
Εν τέλει όμως τη λύση θα προσφέρει το χειρουργείο. Αυτό πρέπει να πραγματοποιηθεί όταν η κατάσταση του ασθενή έχει σταθεροποιηθεί και παραμένει σταθερή για αρκετούς μήνες που μπορεί να είναι και 6 προκειμένου να εξασφαλίσουμε ότι μετά το χειρουργείο δε θα συνεχίζεται η κάμψη. Οι χειρουργικές λύσεις είναι κατά βάση δύο: είτε πραγματοποιείται μια ειδική τεχνική που ευθειάζει το πέος χωρίς να αφαιρεί την πλάκα αν αυτή υπάρχει ή εναλλακτικά μπορεί να αφαιρεθεί και η πλάκα. Η κατάλληλη λύση εξαρτάται από την περίπτωση του κάθε ασθενή και πρέπει να συζητηθεί διεξοδικά μεταξύ ιατρού και ασθενή.
Να τονίσουμε εδώ ότι οι θεραπείες την νόσου αυτής δεν αποσκοπούν στην αποκατάσταση της στύσης αλλά μόνο της μορφής. Αυτό σημαίνει ότι αν ένα πέος πέρα από την κάμψη εμφανίζει και χαλάρωση, οι θεραπεία ακόμα κι αν το ευθειάσει δε θα βελτιώσει τη σκληρότητα. Κι αυτό γιατί οι θεραπείες αυτές αποκαθιστούν τη βλάβη του τοιχώματος του πέους που προκάλεσε την παραμόρφωση κι όχι του εσωτερικού μηχανισμού που δημιουργεί τη στύση. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει μετά τον ευθειασμό ο ασθενής να υποστηρίζει τη στύση του με κατάλληλες φαρμακευτικές θεραπείες. Αν ο ασθενής έχει σημαντικό πρόβλημα στύσης πέρα από την κάμψη μπορεί να επιλέξει να δώσει χειρουργικά ταυτόχρονη λύση στο πρόβλημα του με την τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης. Με τον τρόπο αυτό ευθειάζεται η κάμψη και ταυτόχρονα η σκληρότητα του πέους κατά την στύση αποκαθίσταται πλήρως.
Στις παρακάτω εικόνες φαίνεται η περίπτωση ενός ασθενή που είχε μια πολύ σημαντική παραμόρφωση που εμπόδιζε την ερωτική επαφή και η οποία αποκαταστάθηκε χειρουργικά και άλλαξε θεαματικά την εικόνα του πέους.
Εικονα 1 .Πριν
Εικ.2 Μετα
