Βάσανο η ιγμορίτιδα
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Η ιγμορίτιδα είναι μία από τις πιο συνηθισμένες αιτίες επίσκεψης στον ιατρό. Πλήττει μικρούς και μεγάλους, πολλές φορές για μερικές ημέρες αλλά συχνά με τακτικές υποτροπές που βασανίζουν τον πάσχοντα για μήνες ή και χρόνια. Η έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων και η ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της νόσου και των προδιαθεσικών της παραγόντων είναι ο μόνος τρόπος οριστικής ανακούφισης.
Αν και συχνή πάθηση, πολλοί συγχέουν την ιγμορίτιδα με το κοινό κρυολόγημα και τη ρινίτιδα. Αυτό δεν είναι παράδοξο, αφού η συμπτωματολογία παρουσιάζει πολλές ομοιότητες και η ιγμορίτιδα εμφανίζεται συχνά ως επιπλοκή του κρυολογήματος. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι η φλεγμονή δεν επικεντρώνεται στο βλεννογόνο της ρινός, αλλά των ιγμορείων ή των άλλων παραρρινίων κόλπων, ενώ το αίτιο παύει να είναι ιός και γίνεται βακτηρίδιο.
Οι παραρρίνιοι κόλποι είναι αεροφόρες κοιλότητες που βρίσκονται στα οστά του προσώπου πλησίον της μύτης και επικοινωνούν με αυτήν διαμέσου στενών πόρων (καναλιών). Ως αεροφόρες κοιλότητες με σταθερά τοιχώματα και επικοινωνία με την μύτη, λειτουργούν σαν αντηχεία ενισχύοντας την φωνή. Για το λόγο αυτό τυχόν απόφραξή τους σε κρυολόγημα αλλοιώνει τη φωνή μας. Επίσης, χρησιμεύουν στο να καθαρίζουν, να εφυγραίνουν και να θερμαίνουν τον εισπνεόμενο αέρα.
Τα κυριότερα αίτια που δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες λοίμωξης των παραρρινίων κόλπων είναι:
• Κρυολογήματα (αποτελούν το συνηθέστερο αίτιο)
• Αλλεργίες
• Κάπνισμα
• Ρινικοί πολύποδες
• Ανατομικές ανωμαλίες (π.χ. ανώμαλο ρινικό διάφραγμα)
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι παραρρίνιοι κόλποι επικοινωνούν και η λοίμωξη μπορεί να μεταδίδεται μεταξύ τους. Τέλος, η γειτνίαση του εδάφους των ιγμορείων με την άνω γνάθο έχει ως αποτέλεσμα αποστήματα οδόντων να μπορούν να επεκταθούν προς τα ιγμόρεια, αποτελώντας έτσι αίτιο ιγμορίτιδας.
Η υποψία της ιγμορίτιδας θα τεθεί όταν μετά την παρέλευση μιας εβδομάδας κρυολογήματος τα συμπτώματα επιμένουν. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο αν μετά από μια αρχική βελτίωση παρουσιαστεί επιδείνωση.
Πρώτα κυριαρχούν τα συμπτώματα του κρυολογήματος: ρινική απόφραξη και οπισθορρινική έκκριση. Μπορεί να υπάρχει βήχας, κυρίως νυχτερινός, και περίπου οι μισοί πάσχοντες θα εμφανίσουν πυρετό. Χαρακτηριστικό είναι το αίσθημα βάρους στο πρόσωπο και η κεφαλαλγία, η οποία επιδεινώνεται με το σκύψιμο ενώ είναι εντονότερη το πρωί με το ξύπνημα και βελτιώνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ενίοτε συνυπάρχει αίσθημα ζάλης. Ο πόνος εντοπίζεται στην υπερκείμενη περιοχή του παραρρινίου κόλπου που φλεγμαίνει και είναι δυνατόν να επιτείνεται με την πίεση της περιοχής. Χρήσιμη είναι η ακτινογραφία της περιοχής και κάποιες φορές η αξονική τομογραφία.
Η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει έγκαιρα και να είναι ολοκληρωμένη για τρεις λόγους: για την γρήγορη ανακούφιση του πάσχοντος, την πρόληψη των υποτροπών, την αποφυγή της χρονιότητας και την πρόληψη των σπανίων πλην σοβαρών επιπλοκών (πχ. μηνιγγίτιδα).
Ακρογωνιαίος λίθος της θεραπείας είναι η χορήγηση των κατάλληλων αντιβιοτικών κατά των συνήθων παθογόνων μικροοργανισμών. Αυτή διαρκεί 10-14 ημέρες σε περιπτώσεις οξείας νόσου ή και περισσότερο. Συμπληρωματικά με τα αντιβιοτικά χορηγούνται αποσυμφορητικά και/ή κορτικοστεροειδή με στόχο να περιοριστεί η φλεγμονή του βλεννογόνου και να διευκολυνθεί η παροχέτευση των παραρρινίων κόλπων. Τέλος, μπορούν να χορηγηθούν και παυσίπονα ή αντισταμινικά, όταν εμπλέκεται σαφής αλλεργικός παράγοντας.
Μερικές πρακτικές συμβουλές
• Δεν παραμελούμε τις αλλεργίες
• Απευθυνόμαστε έγκαιρα στον ιατρό
• Τηρούμε με ευλάβεια την αγωγή που μας συνέστησε
• Πίνουμε πολλά υγρά
• Αν καπνίζουμε, σταματάμε τουλάχιστον μέχρι να συνέλθουμε
• Το ίδιο για τα οινοπνευματώδη
• Φροντίζουμε ο χώρος που κοιμόμαστε να έχει επαρκείς υδρατμούς
Δεν χρησιμοποιούμε αποσυμφορητικά για περισσότερες από πέντε ημέρες γιατί το αποτέλεσμα θα είναι το αντίθετο από το επιδιωκόμενο.
