«… όταν η παρηγορητική-ανακουφιστική θεραπεία σε ασθενείς με προχωρημένη νεοπλασματική νόσο παίρνει διαστάσεις υπερ-θεραπείας…»
«Στην αρχική περίοδο μιας σοβαρής νεοπλασματικής νόσου η θεραπεία στοχεύει στην ίαση ή την μακροχρόνια αναχαίτισή της. Είναι η περίοδος εκείνη, όπου η θεραπεία είναι συνήθως ριζική και επιθετική χρησιμοποιώντας όλα τα ενδεδειγμένα για την συγκεκριμένη πάθηση μέσα και όλες τις υπάρχουσες κατάλληλες θεραπευτικές μεθόδους.Όταν όμως η νόσος παύει να υπακούει στους θεραπευτικούς χειρισμούς και προχωρά ανθεκτική στη θεραπεία πια, τότε πρέπει να επέρχεται αφενός η αλλαγή της θεραπευτικής στρατηγικής, από ιαντική σε ανακουφιστική και αφετέρου η ενημέρωση ασθενούς και περιβάλλοντος για την έμφαση που πρέπει να δοθεί στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της νόσου με στόχο την καλή ποιότητα ζωής. Η διαχωριστική γραμμή για την αλλαγή της θεραπευτικής στρατηγικής είναι γνωστή, η απόφαση όμως επηρεάζεται από πολλούς και ποικίλους παράγοντες.»