Άρθρα Συγγραφέα

avatar

Σπύρος Ν Νίκας

Ρευματολόγος, Ζ. Καπλάνη 5, Ιωάννινα, 26510-39048, 6944-874218

Πως μπορώ να προλάβω τη Ψωριασική Αρθρίτιδα

Πως μπορώ να προλάβω τη Ψωριασική Αρθρίτιδα

Ένα ποσοστό ασθενών με Ψωρίαση (περίπου 20-25%) θα αναπτύξει στην πορεία Αρθρίτιδα (Ψωριασική Αρθρίτιδα, ΨΑ), αφού στο 70% των περιπτώσεων της ΨΑ, το δερματικό εξάνθημα προηγείται .

Αυτό θα γίνει συχνά σε παρουσία κάποιων παραγόντων κινδύνου, μερικοί εκ των οποίων, σύμφωνα με ανασκόπηση της βιβλιογραφίας,  είναι ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΟΙ :

  • Για παχύσαρκους ασθενείς, η απώλεια βάρους ενδεχομένως θα μπορούσε να αποτελεί λύση στο πρόβλημα, αφού η παρουσία παχυσαρκίας (obesity) ή υψηλού σωματικού βάρους (overweigh) έχουν συσχετισθεί με κίνδυνο για ανάπτυξη ΨΑ σε ασθενείς με ψωρίαση (ο κίνδυνο αυξάνεται κατά 6% για κάθε αύξηση kg/m2 στην BMI). 

Τι είναι η Ψωριασική Αρθρίτιδα

Τι είναι η Ψωριασική Αρθρίτιδα

Πρόκειται για ένα χρόνιο, φλεγμονώδες (όχι ακριβώς αυτοάνοσο), ρευματικό νόσημα άγνωστης αιτιολογίας:

    • Αναπτύσσεται σε άτομα με ψωρίαση (συνήθως σε 20-25% αυτών), τις περισσότερες φορές (70%) η ψωρίαση προηγείται της προσβολής των αρθρώσεων
    • Η αρθρική προσβολή περιλαμβάνει: αρθρίτιδα (πόνος & οίδημα πχ σε γόνατο ή δάκτυλα στα χέρια), τένοντες (ενθέσεις πχ Αχίλλειος), δακτυλίτιδα (οίδημα στο δάκτυλο), οσφύ (χαμηλή χρόνια οσφυαλγία – ιερολαγονίτιδα). Χαρακτηριστικό, όπως σε όλα τα φλεγμονώδη ρευματικά νοσήματα, η πρωινή δυσκαμψία

Διατροφική και αυτοάνοση γαστρίτιδα:

 ΣΥΝΗΘΗ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ Η ατροφική γαστρίτιδα αποτελεί χρόνια φλεγμονή του βλεννογόνου του στομάχου με συνοδό ατροφία. Αποτελεί [...]

Αντιμετωπίστε το στρες με σύμμαχο τη διατροφή.

Αντιμετωπίστε το στρες με σύμμαχο τη διατροφή.

Όπως το στρες επηρεάζει τις διατροφικές μας επιλογές, ωθώντας μας σε κακές διατροφικές συνήθειες έτσι και το τι επιλέγουμε να τρώμε μπορεί να επηρεάσει [...]

Χόνδρινες και οστεοχόνδρινες βλάβες ποδοκνημικής

Διάστρεμμα Αστραγάλου – Διάστρεμμα Ποδοκνημικής

Διάστρεμμα Αστραγάλου – Ποδοκνημικής – Τι είναι Για την ευέλικτη και σωστά οριοθετούμενη κίνηση του αστραγάλου είναι υπεύθυνα τα οστά της [...]

Οστεοπόρωση: Το χρόνιο νόσημα που όμως θεραπεύεται

Τι είναι η οστεοπόρωση;

Η Οστεοπόρωση είναι ένα μεταβολικό ασυμπτωματικό νόσημα των οστών (ΔΕΝ προκαλεί συμπτώματα παρά μόνο όταν γίνει κάποιο κάταγμα), που χαρακτηρίζεται από “αδύναμο – αραιό” οστό (μειωμένη οστική πυκνότητα/BMD) σε συνδυασμό με διαταραχή της οστικής αρχιτεκτονικής. Κάτι τέτοιο σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για κάταγμα (πιο συχνά στη σπονδυλική στήλη, στο ισχίο [το πιο σοβαρό] και στην πηχεοκαρπική) αλλά και σε κάποιο βαθμό με αυξημένο κίνδυνο για θάνατο (αφού 20% των ασθενών με κάταγμα ισχίου δυστυχώς θα πεθάνει στον 1ο χρόνο)

Εμμηνόπαυση & οστεοπόρωση

Τι είναι η οστεοπόρωση;

Η Οστεοπόρωση είναι ένα χρόνιο ασυμπτωματικό νόσημα, το οποίο σχετίζεται  με μείωση της οστικής μάζας, διαταραχή της αρχιτεκτονικής του οστού και οστική ευθραυστότητα, αυξημένο δηλαδή κίνδυνο οστικού κατάγματος. Η πιο συχνή μορφή είναι η μετεμμηνοπαυσιακή (εμφάνιση μετά την εμμηνόπαυση), ενώ λιγότερο συχνά εμφανίζονται και περιστατικά γεροντικής (>75 έτη, και στους άνδρες) ή φαρμακευτικής (πχ κορτιζόνη) οστεοπόρωσης, όπως και άλλες μορφές (πχ ιδιοπαθής )

Τι είναι το “Raynaud”;

Τι είναι το "Raynaud

Το φαινόμενο Raynaud είναι μια αγγειοσυσπαστικής αρχής διαταραχή, η οποία χαρακτηρίζεται από επεισόδια καλά οριοθετημένων χρωματικών αλλαγών των δακτύλων, κατά την έκθεσή τους στο κρύο.

 Συνήθως είναι πρωτοπαθές (ιδιοπαθές: συνήθως ανώδυνο) και δεν εμπνέει ιδιαίτερη ανησυχία. Δευτεροπαθές (πιο επώδυνα επεισόδια) ονομάζεται όταν υπάρχει υποκείμενη κατάσταση.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αποκλεισθεί η παρουσία ή η μελλοντική ανάπτυξη σκληροδέρματος.
Μικρό ποσοστό των ασθενών με 1θές θα αναπτύξει άλλο υποκείμενο νόσημα. Χρήζει όμως κάποιας παρακολούθησης (ασύμμετρη προσβολή, πόνος ή έναρξη σε μεγάλη ηλικία είναι σημεία προσοχής).

Ναι ή όχι στις ενδοαρθρικές κορτιζόνης στην οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ);

Ναι ή όχι στις ενδοαρθρικές κορτιζόνης στην οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) ?

Η οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) είναι μια εκφυλιστική κατάσταση (νόσημα?) με πόνο στην άρθρωση (συνήθως γόνατο ή ισχίο) και προοδευτική λειτουργική ανικανότητα. Καλές θεραπευτικές επιλογές δυστυχώς δεν υπάρχουν. Για αναλγητικούς λόγους, μερικές φορές εγχύονται ενδοαρθρικά κορτικοστεροειδή (κορτιζόνη).

Ας μιλήσουμε λίγο σοβαρά για την ισχιαλγία !

Σύμφωνα με πρόσφατη ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σε κορυφαίο ιατρικό περιοδικό (BMJ) :

H διάγνωση της ισχιαλγίας (δεν έχει σχέση με πόνο στο ισχίο, αλλά με πίεση στις ρίζες – έκφυση των νεύρων (ισχιακό νεύρο) στην οσφυική μοίρα της σπονδ στήλης) γίνεται με βάση το ιστορικό και την κλινική εξέταση, βασιζόμενοι στον πόνο που ακτινοβολεί στο ένα κάτω άκρο, με ή χωρίς νευρολογικά ελλείμματα (πχ μυική αδυναμία, πτώση άκρου)

Οι περισσότεροι ασθενείς θα βελτιωθούν κυρίως με συντηρητική θεραπεία όπως άσκηση, φυσιοθεραπεία με το χέρι (manual therapy), ή αντιμετώπιση του πόνου (αναλγητικά).

Ακτινογραφίες ή μαγνητική δεν απαιτείται για την διάγνωση, παρά μόνο αν ο πόνος διαρκεί πέρα των 12 εβδομάδων ή αναπτύσσεται προοδευτικά επιδεινούμενο νευρολογικό έλλειμμα

Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται όταν ο ασθενής παρουσιάζει κατακράτηση ούρων ή απώλεια κοπράνων (σύνδρομο ιππουρίδας)

Χρόνιος πόνος σε ρευματοπαθή ασθενή

Χρόνιος πόνος σε ρευματοπαθή ασθενή

Με βάση την πρόσφατη ομιλία μας στο συνέδριο «χρόνιος πόνος και ρευματικά μυοσκελετικά νοσήματα», όταν ασθενής με ρευματικό νόσημα εμφανίζει χρόνιο πόνο, τα συνήθη αίτια είναι 3 :

ΙΔΙΟ Νόσημα (ενεργότητα) ή επιπλοκές αυτού

  • διαβρώσεις – συγκάμψεις – αγκυλώσεις αρθρώσεων
  • Οστεοπόρωση -> κάταγμα
  • Αισθητική πολυνευροπάθεια (Σ. Sjogren)

Άλλο συνυπάρχον ρευματικό νόσημα

    Καρδιαγγειακός κίνδυνος & ρευματικά νοσήματα

    Καρδιαγγειακός κίνδυνος & ρευματικά νοσήματα

    Οι ασθενείς με φλεγμονώδη ρευματικά νοσήματα (πχ Ρευματοειδής Αρθρίτιδα, Λύκος κα) βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακό συμβάν (έμφραγμα, εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδ. ανεπάρκεια , περιφερική αρτηριακή νόσο) σε σχέση με τον υγιή πληθυσμό (διπλάσιος κίνδυνος για έμφραγμα στην ΡΑ). Ο κίνδυνος αυτός προσομοιάζει τον κίνδυνο ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη (1).

    Τι κάνουμε σε ασθενή με οστεοπενία

    Τι κάνουμε σε ασθενή με οστεοπενία

    Οστεοπενία ονομάζεται το φάσμα από -1 έως -2,4 (Tscore) στην μέτρηση οστικής πυκνότητας (BMD) με τη μέθοδο DEXA. Τιμές μεγαλύτερες από -2,5 (πχ -2,8) ορίζονται οστεοπόρωση και ο ασθενής χρήζει θεραπείας.

    Αν και αρχικά η οστεοπενία θεωρήθηκε ασφαλές προστάδιο της οστεοπόρωσης, εδώ και λίγα χρόνια έχει αποδειχθεί οτι κατάγματα είναι δυνατόν να εμφανισθούν και στο στάδιο αυτό, σε ειδικές όμως ομάδες ασθενών (1) . Αυτός ήταν ο λόγος που εφαρμόσθηκε παγκοσμίως ο FRAX, ένα εργαλείο εκτίμησης καταγματικού κινδύνου σε γυναίκες με οστεοπενία.

    Εφόσον μια φυσιολογική γυναίκα (χωρίς ιστορικό κατάγματος , λήψη κορτιζόνης ή άλλων σοβαρών προβλημάτων υγείας) είναι σε οστεοπενία και δεν έχει αυξημένο καταγματικό κίνδυνο με βάση τον FRAX, δεν απαιτείται ΚΑΜΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ.  Η χορήγηση ασβεστίου και βιτ D3 στις γυναίκες αυτές αποτελεί μια συχνή τακτική, η οποία όπως έχει αποδειχθεί ισχυρά πλέον ότι δεν προσφέρει τίποτα, ούτε στην οστική πυκνότητα ούτε στον καταγματικό κίνδυνο (2). Άσκηση και γαλακτοκομικά, σε κάποιο βαθμό, ίσως φανούν χρήσιμα.

    Αλάτι & ρευματικά νοσήματα

    Αλάτι & ρευματικά νοσήματα

    Οι ασθενείς με αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα υπό κορτιζόνη θα πρέπει να αποφεύγουν την πρόσληψη αλατιού, λόγω αύξησης παρενεργειών (αρτ πίεση, κατακράτηση, οίδημα προσώπου) .
    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΜΟΝΟ το θέμα της κορτιζόνης. Έχει αποδειχθεί ότι η πρόσληψη αλατιού σε μεγάλες ποσότητες είναι δυνατό να πυροδοτήσει ή να επιδεινώσει αυτοάνοσα νοσήματα.

    Σε in vitro μελέτες (σε κυτταρικούς πληθυσμούς) ) έχει φανεί ότι κύτταρα της φυσικής ή επίκτητης ανοσίας, όταν εκτεθούν σε υπέρτονο ορό, εκφράζουν ένα φλεγμονώδες προφίλ.

    Καλοκαίρι και ρευματικά νοσήματα!

    Καλοκαίρι και ρευματικά νοσήματα!

    Είναι γνωστό και καλά τεκμηριωμένο ότι τα αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από περιβαλλοντικούς παράγοντες. Η περίοδος πάντως του καλοκαιριού είναι μια μάλλον ευνοϊκή για την πορεία των ρευματικών νοσημάτων περίοδος, αφού συχνά επιδείνωση φλεγμονωδών συμπτωμάτων φαίνεται να υπάρχει, τουλάχιστον όσων αφορά την Ρευματοειδή Αρθρίτιδα, την άνοιξη και τον χειμώνα (1, 2).
    Επίσης, την περίοδο του καλοκαιριού είναι μειωμένη η συχνότητα των εποχικών λοιμώξεων, άρα οι ανοσοκατασταλμένοι ασθενείς βρίσκονται σε μικρότερο κίνδυνο για λοιμώξεις (οι οποίες με τη σειρά τους,
    εκτός των άλλων, είναι σε θέση να πυροδοτήσουν έξαρση του αυτοάνοσου νοσήματος).