Ως έλλειψη βιταμίνης D έχουν οριστεί τα επίπεδα βιταμίνης 25(OH)VitD < 20ng/ml και ως ανεπάρκεια τα επίπεδα βιταμίνης 25(OH)VitD μεταξύ 21 και 29 ng/ml . Περίπου το 20-100% των ηλικιωμένων στις USA, στον Καναδά και στην Ευρώπη έχουν έλλειψη βιταμίνης D. Τα παιδιά και οι ενήλικες αποτελούν εξίσου ομάδες υψηλού κινδύνου για έλλειψη ή ανεπάρκεια βιταμίνης D.
Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto είναι μια αυτοάνοση πάθηση. Το ανοσοποιητικό μας σύστημα στην περίπτωση αυτή παράγει αντισώματα που επιτίθενται στον θυρεοειδή αδένα. Στην πορεία της νόσου, ο θυρεοειδής δυσκολεύεται να παράγει τις ορμόνες του (Τ4 και Τ3) και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υποθυρεοειδισμό. Η θυρεοειδίτιδα είναι η πιο συχνή αιτία υποθυροειδισμού στις ανεπτυγμένες χώρες, είναι συχνότερη στις γυναίκες και σε άτομα με οικογενειακό ιστορικό θυρεοειδίτιδας, αλλά και σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Όπως το στρες επηρεάζει τις διατροφικές μας επιλογές, ωθώντας μας σε κακές διατροφικές συνήθειες έτσι και το τι επιλέγουμε να τρώμε μπορεί να επηρεάσει [...]
Για το ποσο σπουδαιος ειναι ο θηλασμος εχει αποφανθει η επιστημονικη κοινοτητα. Το μητρικο γαλα ειναι το πιο ανεκτιμητο δωρο που μπορει να κανει μια [...]
Οι όζοι του θυρεοειδούς είναι ένα κοινό κλινικό πρόβλημα.Επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι η συχνότητα εμφάνισης ενός ψηλαφητού όζους του θυρεοειδούς να είναι περίπου 5% στις γυναίκες και 1% σε άνδρες που ζουν σε ιώδιο-επαρκή μέρη του κόσμου.
Οι όζοι του θυροειδούς αποτελούν τυχαίο εύρημα συνήθως μετά από κάποιο υπέρηχο ή αξονική. Αποτελούν διογκώσεις του αδένα, συμπαγείς, κυστικές ή μικτές. Οι όζοι είναι πολύ συχννοί και μετά τα 60 έτη, το 50% των ενηλίκων μπορεί να έχει όζους. Ο ασθενής ο ίδιος μπορεί να πιάσει τον λαιμό του ή να δει μια διόγκωση στον καθρέπτη.
Οι παραθυρεοειδείς είναι τέσσερις αδένες που βρίσκονται κοντά στην οπίσθια όψη του θυρεοειδούς αδένα. Παράγουν την παραθορμόνη, η οποία βοηθά στην διατήρηση της ομοιόστασίας του ασβεστίου.
Η παραθορμόνη δρα στα νεφρά, στον σκελετό και ενεργοποιεί την βιταμίνη D. Υπερπαραθυρεοειδισμός
Ο Πρωτοπαθής Υπερπαραθυρεοειδισμός είναι μια νόσος που χαρακτηρίζεται από την υπερβολική έκκριση παραθορμόνης. Στο 85% των περιπτώσεων, ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός οφείλεται σε ένα μονήρες αδένωμα, ενώ στο 15% συμμετέχουν πολλαπλοί αδένες (είτε με την εμφάνιση πολλαπλών αδενωμάτων είτε με υπερπλασία).
Ο Θυρεοειδής αδένας είναι ο μεγαλύτερος αδένας που βρίσκεται στον τράχηλο. Έχει σχήμα πεταλούδας και αποτελείται απο 2 λοβούς (δεξιό ,αριστερό) που συνδεόνται με τον ισθμό, βρίσκεται μπροστά και εκατέρωθεν της τραχείας, ενώ ενίοτε υπάρχει και ένας ακόμα λοβός που ξεκινάει απο τον ισθμό πρός τα άνω και λέγεται πυραμοειδής.
Η Υπέρταση επηρεάζει έναν στους τέσσερις ενήλικες στον ανεπτυγμένο κόσμο σήμερα. Αν και η υπέρταση είναι ιδιοπαθής στις περισσότερες περιπτώσεις, άλλες αιτίες μπορεί να ανιχνευτούν στο 15% περίπου του πληθυσμού των υπερτασικών ασθενών. Οι δευτερογενείς αιτίες της υπέρτασης μπορεί να χωριστούν σε νεφρολογικές (π.χ., νεφρική αγγειακή ή παρεγχυματική νόσος) και ενδοκρινικές αιτίες. Υπάρχουν τουλάχιστον 14 ενδοκρινικές διαταραχές στις οποίες η υπέρταση μπορεί να είναι η αρχική κλινική παρουσίαση. Η διάγνωση της υπέρτασης ενδοκρινολογικής αιτιολογίας, δίνει στον κλινικό τη δυνατότητα να παράσχει θεραπεία με μια χειρουργική επέμβαση ή με στοχευμένη φαρμακολογική θεραπεία.
Η γυναικομαστία είναι η διόγκωση του μαζικού αδένα και του περιμαστικού λίπους στους άνδρες. Πρόκειται για την πιο συχνή διαταραχή του ανδρικού μαστού και ευθύνεται για το 85% των διογκώσεων του μαζικού αδένα στον ανδρικό πληθυσμό.
H γυναικομαστία στη βρεφική ηλικία και στην ήβη απαντά σε μεγάλη συχνότητα, ενώ στην παιδική ηλικία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Πολύ συχνά αποτελεί το σύμπτωμα ενδοκρινολογικών νοσημάτων, μπορεί όμως να οφείλεται και σε παρενέργεια φαρμάκων ή τοξικών ουσιών.
Η τεστοστερόνη είναι η πιο σημαντική φυλετική ορμόνη που έχουν οι άνδρες. Αυτή είναι υπεύθυνη για τα τυπικά ανδρικά χαρακτηριστικά και είναι απαραίτητη για την διατήρηση της παραγωγής σπέρματος, της τριχοφυϊας, της μυϊκής δύναμης, της υγείας των οστών και της σεξουαλικής επιθυμίας .
H τεστοστερόνη στους άνδρες παράγεται από τους όρχεις, αλλά τον έλεγχο της παραγωγής της έχει η υπόφυση, ο κεντρικός αδένας στον εγκέφαλο, μέσω της παραγωγής των γοναδοτροπινών, οι οποίες στους άνδρες ενεργοποιούν την λειτουργία των όρχεων για την παραγωγή ορμονών και σπέρματος από την εμβρυϊκή ηλικία.
Ένας αριθμός θυρεοειδικών παραμέτρων αλλάζει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Υπάρχει μια αύξηση στην κάθαρση ιωδίου, και σε περιοχές με φτωχή πρόσληψη σε ιώδιο, μπορεί να διαγνωσθεί βρογχοκήλη ή υποθυρεοειδισμός στην έγκυο.
Ο έλεγχος του θυρεοειδούς δεν περιλαμβάνεται στις απαραίτητες εξετάσεις που πρέπει να γίνουν με την διαπίστωση της εγκυμοσύνης. Ωστόσο, από τους περισσότερους ιατρούς θεωρείται τουλάχιστον ο έλεγχος της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH) αν δεν υπάρχει κάποιος πρόσφατος έλεγχος.
Ως Υπογλυκαιμία στο Σακχαρώδη Διαβήτη ορίζεται η οξεία κατάσταση η οποία εκδηλώνεται με συμπτώματα οφειλόμενα στην σημαντική μείωση των επιπέδων γλυκόζης του αίματος. Η πτώση της γλυκόζης πλάσματος σε επίπεδα κάτω των 70mg % επέρχεται συνήθως ως αποτέλεσμα μεγαλύτερης απελευθέρωσης ποσοτήτων ινσουλίνης στην κυκλοφορία του αίματος.
Η υπογλυκαιμία είναι ο κύριος περιοριστικός παράγοντας στη γλυκαιμική διαχείριση του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου1 και του ινσουλινοθεραπευόμενου διαβήτη τύπου 2.
Το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών (PCOS) είναι μια ορμονική ανισορροπία, η οποία θεωρείται ότι γενικά επηρεάζει περίπου το 5-10% του γυναικείου πληθυσμού που βρίσκεται στην αναπαραγωγική ηλικία. Ο επιπολασμός της νόσου είναι υψηλότερος σε υπέρβαρες ή παχύσαρκες γυναίκες.
Το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών ΔΕΝ είναι η παρουσία κύστεων στις ωοθήκες.
Τα αδενώματα της υπόφυσης που υπερεκκρίνουν ACTH αποτελούν το 10% περίπου των αδενωμάτων της υπόφυσης. Πρόκειται κυρίως για μικροαδενώματα. Η υπερέκκριση ACTH έχει ως αποτέλεσμα την υπερέκκριση κορτιζόλης η οποία κλινικά εκδηλώνεται με το σύνδρομο Cushing. Οι κλινικές εκδηλώσεις των τυχαιωμάτων της υπόφυσης που υπερεκκρίνουν κορτιζόλη, είναι αυτές του συνδρόμου Cushing.
Περιλαμβάνουν την εμφάνιση κεντρικής παχυσαρκίας, πανσεληνοειδούς προσωπείου, υπέρτασης, ακμής, λέπτυνσης του δέρματος με αποτέλεσμα την πρόκληση εύκολα εκχυμώσεων και ερυθροϊωδών ραβδώσεων και εγγύς μυοπάθειας. Συχνά εμφανίζονται ψυχιατρικές εκδηλώσεις. Στις γυναίκες παρατηρούμε επίσης, υπερτρίχωση και διαταραχές της έμμηνου ρύσεως.
Η υποφυσίτιδα είναι μία διάγνωση αποκλεισμού. Αναφέρεται σαν αυτοάνοση υποφυσίτιδα ή λεμφοκυτταρική υποφυσίτιδα. Υπάρχουν πρωτοπαθείς και δευτεροπαθείς μορφές.
Η αυτοάνοση ή λεμφοκυτταρική υποφυσίτιδα είναι η πιο συχνή πρωτοπαθής μορφή.
Η αυτοάνοση υποφυσίτιδα μπορεί να προσβάλλει την αδενοϋπόφυση, τη νευροϋπόφυση ή και τα δύο.
Η υπερέκκριση αυξητική ορμόνης μετά τη σύγκλειση των επιφύσεων των μακρών οστών έχει ως συνέπεια την εμφάνιση ενός συνδρόμου που ονομάζεται μεγαλακρία. Η μεγαλακρία λόγων των δυσμενών μεταβολικών και καρδιαγγειακών διαταραχών που συνεπάγεται, έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής και μειώνει σημαντικά το προσδόκιο επιβίωσης των πασχόντων.
Η υπερέκκριση της αυξητικής ορμόνης μπορεί να οφείλεται σε αδένωμα της υπόφυσης, σε καρκίνωμα της υπόφυσης ή και σε γενετικά σύνδρομα όπως ΜΕΝ1, ΜcCune Albright, σύμπλεγμα Carney.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌροι Χρήσης