Συγγραφέας Σωτήριος Τσιούμας Γράφτηκε στις ,
Είναι μια παθολογική κατάσταση κατά την οποία το φως που μπαίνει μέσα στο μάτι δεν είναι δυνατό να εστιάσει καλά με αποτέλεσμα να παρατηρείται θολή όραση σε όλες τις απόστάσεις. Η όραση των πάσχοντων αόμων είναι θολή και παραμορφωμένη.
Συγγραφέας Χάρης Χηνιάδης Γράφτηκε στις ,
Όταν το κεφάλι του εμβρύου πιέσει το περίνεο, κάνοντάς το πολύ λεπτό, τότε ο γιατρός κάνει περινεοτομή. Δηλαδή μια τομή στην περιοχή ανάμεσα στον κόλπο και τον πρωκτό.
Η περινεοτομή βοηθάει την έξοδο του μωρού αλλά προλαμβάνει και από τυχόν μεγάλο ή ανεξέλεγκτο σχίσιμο του περινέου.
Πότε πεινάει ένα μωρό;
Οπωσδήποτε: Όχι όταν είναι η ώρα του να ταιστεί και Όχι όταν κλαίει. Αυτό μπορεί να ακούγεται περίεργο σε ανθρώπους που δεν έχουν έρθει σε επαφή με μωρά, [...]
Σπιρουλίνα:
Ενδυνάμωση – Τόνωση – Αποτοξίνωση Η σπιρουλίνα είναι μια απλή, μονοκυτταρική μορφή άλγους που αναπτύσσεται σε θερμά, αλκαλικά νερά. Τείνει να θεωρηθεί [...]
Αντιμετώπιση συνδρόμου καρπιαίου σωλήνα
Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα αποτελεί το πιο συχνό αίτιο πόνου στο χέρι και οφείλεται στην πίεση του μέσου νεύρου μέσα στον καρπιαίο σωλήνα.Οι [...]
Συγγραφέας Χάρης Χηνιάδης Γράφτηκε στις ,
Είναι απολυτως φυσιολογικό το αποτέλεσμα του κολπικού επιχρίσματος να περιέχει το κολποβακτηρίδιο Doderlein.
Το κολποβακτηρίδιο ειναι ο φυσιολογικός ”κάτοικος ” του κόλπου και ονομάζεται αλλοιως γαλακτοβάκιλλος. Είναι ο φυσικός αμυντικός μηχανισμός που αποτρέπει την ανάπτυξη παθολογικών μικροβίων στον κόλπο. Είναι δηλαδή η φυσική προστασία του σώματος κατά της κολπίτιδας.
Συγγραφέας Θεοδώρα Μάλλη Γράφτηκε στις ,
Με τον όρο «σύγχυση θηλών» εννοείται το πρόβλημα που προκύπτει όταν ένα μωρό, εκτός από το στήθος τρέφεται με το μπουκάλι ή όταν του δίνεται πιπίλα. Ο τρόπος που ένα μωρό πίνει στο στήθος, έχει πολλές και ουσιαστικές διαφορές από τον τρόπο που πίνει από το μπουκάλι.
Συγγραφέας Θεοδώρα Μάλλη Γράφτηκε στις ,
Στην περίπτωση της μαστίτιδας, μικρόβια μολύνουν κάποιο λοβό του αδένα του στήθους. Η εικόνα της μαστίτιδας είναι χαρακτηριστική. Το σημείο του στήθους που έχει μολυνθεί είναι κόκκινο, ζεστό και σκληρό όπως όταν κάποιος γαλακτοφόρος πόρος έχει φράξει, στα συμπτώματα όμως προστίθεται και υψηλός πυρετός, πόνοι στις αρθρώσεις και αίσθημα κόπωσης και κατάπτωσης. Τα μέτρα αντιμετώπισης είναι τα ίδια όπως στην προηγούμενη περίπτωση
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Ο όρος αφυδάτωση περιγράφει μια κατάσταση αρνητικού ισοζυγίου ύδατος. Η μείωση του συνολικού ύδατος του οργανισμού μπορεί να οφείλεται σε πλήθος διαταραχών, ενώ αποτελεί συχνό και ενίοτε σοβαρό πρόβλημα της παιδικής ηλικίας.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
O όρος αϋπνία αναφέρεται στις καταστάσεις εκείνες στις οποίες υπάρχει περιορισμός της φυσιολογικής διάρκειας του ύπνου, έως σπανιότερα πλήρη απουσία του. Η αϋπνία περιλαμβάνει τη δυσκολία έλευσης του ύπνου, τη διακοπή της συνέχειάς του από διαστήματα εγρήγορσης, την πρώιμη πρωινή αφύπνιση, καθώς και οποιονδήποτε συνδυασμό αυτών. Είναι φαινόμενο σχετικά συχνό, με επιπτώσεις στην ψυχική και σωματική υγεία.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Η ασπεργίλλωση ανήκει στις μυκητιάσεις, καθώς προκαλείται από στελέχη του γένους Aspergillus και κυρίως από τον Aspergillus fumigatus. Ως άλλα εμπλεκόμενα στελέχη, αναγνωρίζονται ακόμη τα εξής: A. clavatus, A. flavus, A. niger, A. terreus.
Ο ασπέργιλλος ανήκει στους αερομεταδιδόμενους παθογόνους μύκητες, αφού προσβάλει τον άνθρωπο μέσω της εισπνοής των σπόρων του. Ο ασπέργιλλος βρίσκεται σε αφθονία στο περιβάλλον και πιο συγκεκριμένα, απαντάται στα σάπια φύλλα,
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Η αρτηριοσκλήρυνση (αρτηριοσκλήρωση) είναι η αγγειακή νόσος, η οποία προκαλεί πάχυνση και μείωση της ελαστικότητας των αρτηριών.
Η ελαστική φύση των αρτηριών διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος.
Η κυριαρχούσα μορφή της νόσου είναι η αθηρωσκλήρυνση, που χαρακτηρίζεται από το σχηματισμό ινολιπωδών (αθηρωματικών) πλακών στον έσω χιτώνα των μεγάλων και μεσαίων αρτηριών, που συχνά εμφανίζουν έναν κεντρικό θρόμβοειδή πυρήνα, πλούσιο σε λιπίδια. Η δεύτερη μορφή είναι η σκλήρυνση μικρών και μεγάλων αρτηριών, που συσχετίζεται συνήθως με την υπέρταση και τον σακχαρώδη διαβήτη και αποτελεί νόσο γηράνσεως των αρτηριών.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Οι αρτηριοπάθειες είναι μία μεγάλη κατηγορία παθήσεων που αφορούν ανάπτυξη βλαβών επί του αρτηριακού συστήματος του ανθρώπινου οργανισμού.
Τα αορτικά ανευρύσματα, είναι παθολογικές διατάσεις της αορτής και αφορούν οποιοδήποτε τμήμα της. Συχνότερα προσβάλλεται η Θωρακική και η Κοιλιακή αορτή.
Στα διαχωριστικά ανευρύσματα, τα οποία είναι σπανιότερα, δημιουργείται ένας ψευδής αυλός μέσα στο τοίχωμα της αορτής, με αυξημένες πιθανότητες να οδηγηθεί σε ρήξη.
Η αρτηριοσκλήρυνση προσβάλλει όλες σχεδόν τις αρτηρίες, οδηγώντας σε στένωση ή σε απόφραξη. Οι βλάβες, μπορεί να αφορούν τα αγγεία της καρδιάς, του εντέρου, του εγκεφάλου, των νεφρών. Ως αποτέλεσμα, προκύπτει παθολογία από τα αντίστοιχα όργανα. Συναφείς βλάβες των αγγείων των κάτω άκρων, οδηγούν στην λεγόμενη περιφερική αρτηριοπάθεια.
Οι αρτηριίτιδες (φλεγμονώδεις αρτηριοπάθειες), προσβάλλουν είτε μεγάλες αρτηρίες (νόσος Takayasu), είτε μέσου εύρους (προσβολή κροταφικής αρτηρίας-κροταφική αρτηρίτιδα), νόσος Buerger, νόσος Αδαμαντιάδη- Bechet), είτε μικρού μεγέθους (αρτηριίτιδα από υπερευαισθησία).
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Η ρυθμική σύσπαση των τοιχωμάτων της καρδιάς (καρδιακή συστολή), οδηγεί στην προώθηση του αίματος εντός της αορτής και των λοιπών αρτηριών. Η πίεση που ασκείται στα αρτηριακά τοιχώματα, μεταδίδεται κατά μήκος των αρτηριακών τοιχωμάτων και γίνεται αντιληπτή στα σημεία ψηλαφήσεως των αρτηριών, ως ρυθμικός παλμός (σφυγμός).
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ρυθμική συσπαστικότητα των τοιχωμάτων της καρδιάς (μυοκάρδιο), εξασφαλίζεται από την περιοδική αυτοδιέγερση μίας ιδιαίτερης ηλεκτροχημικής δομής, η οποία εδρεύει στον δεξιό κόλπο και ονομάζεται φλεβόκομβος.
Ο καρδιακός ρυθμός που παράγεται από την δραστηριότητα του φλεβοκόμβου είναι ο κανονικός και φυσιολογικός καρδιακός ρυθμός, γνωστός ως φλεβοκομβικός ρυθμός.
Με τον όρο καρδιακή αρρυθμία, χαρακτηρίζεται η κατάσταση εκείνη κατά την οποία χάνεται η ρυθμικότητα της λειτουργίας της καρδιάς. Οι πάσχοντες μπορεί να αντιλαμβάνονται μία χαρακτηριστική αίσθηση «φτερουγίσματος» και σκιρτήματος μέσα στον θώρακα, ενώ άλλοτε δεν υπάρχει καμμία ιδιαίτερη αίσθηση σχετική με την υποκείμενη αρρυθμία. Εάν είναι δυνατή η ψηλάφηση του σφυγμού, διαπιστώνονται συχνά διακοπές στην εμφάνισή του.
Οι καρδιακές αρρυθμίες, μπορεί να οφείλονται σε μεταβολές:
• Του αυτοματισμού, με συνέπεια να διαταράσσεται η συχνότητα των ερεθισμάτων που παράγονται και εκπέμπονται από τον φλεβόκομβο ή και από άλλα σχετικά κέντρα των καρδιακών τοιχωμάτων.
• Της αγωγιμότητας, λόγω εκδηλώσεως αποκλεισμού μερικών ερεθισμάτων, σε κάποιο σημείο του συστήματος αγωγής.
• Πυροδοτούμενης δραστηριότητας. Πρόκειται για παραγωγή ερεθισμάτων τα οποία οφείλονται σε δυναμικά που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της αναπόλωσης του δυναμικού ενεργείας.
• Παθολογικής αυτοματικότητας. Είναι ασυνήθιστος μηχανισμός κατά τον οποίο ένα έκτοπο κέντρο εκπολώνεται αυτόνομα αλλά υπάρχει καταστολή από τον φλεβόκομβο.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Η άρθρωση Charcot αναφέρεται επίσης και ως νευροπαθητική, νευροτροφική ή νευροαθροπαθητική άρθρωση και αφορά συνήθως τις αρθρώσεις του άκρου ποδός. Ο πόδας Charcot έχει αρκετά ευδιάκριτα χαρακτηριστικά. Υπάρχει σημαντική καταστροφή των αρθρικών επιφανειών με καθίζηση των αρθρικών διαστημάτων, που συχνά συνοδεύεται από εξαρθρήματα μιας ή περισσότερων αρθρώσεων. Επίσης υπάρχει εναπόθεση ασβεστίου ή οστικά συντρίμματα στους περιαρθρικούς μαλακούς ιστούς .
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Με τον όρο αποφρακτική ουροπάθεια, νοείται η παρακώλυση της φυσιολογικής απορροής των παραγομένων από το νεφρό ούρων, σε οποιοδήποτε σημείο της ουροφόρου (αποχετευτικής) οδού. Η παρακώλυση αυτή, μπορεί να οφείλεται σε συγγενή ή επίκτητα αίτια. Μπορεί να εγκατασταθεί οξέως ή προοδευτικά. Ανεξαρτήτως του αιτίου, η στάση των ούρων προκαλεί διάταση της ουροφόρου οδού, κεντρικότερα της απόφραξης, με ουρολογικές, νεφρικές και συστηματικές επιπτώσεις (γενικότερες επιπτώσεις στο σύνολο του οργανισμού). Η συχνότητά της στο γενικό πληθυσμό, είναι περίπου 3%.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Ο άποιος διαβήτης, δεν σχετίζεται με διαταραχές των επιπέδων της γλυκόζης του αίματος, αλλά με εκδήλωση πολυουρίας, η οποία θυμίζει την αντίστοιχη συμπτωματολογία του διαβήτη (εξ ού η παλαιά του ονοματοδοσία).
Πρόκειται για μία παθολογική κατάσταση, κατά την οποία εμπλέκεται μία ειδική ορμόνη, η λεγομένη αντιδιουρητική. Διακρίνονται οι ακόλουθες δύο περιπτώσεις.
