Αλλεργική Ρινίτιδα

Ρινίτιδα

Μήπως η μύτη σας είναι συνεχώς βουλωμένη ή τρέχει και δεν λέει να σταματήσει; Αν συμβαίνει αυτό, μπορεί να υποφέρετε από ρινίτιδα, μια φλεγμονή των βλεννογόνων της μύτης.

Η ρινίτιδα είναι η πιο συνηθισμένη αλλεργική πάθηση στην Ελλάδα και επηρεάζει πάνω από 1 εκατομμύριο ανθρώπους. Πολλές φορές συνυπάρχει με άλλες αλλεργικές παθήσεις, όπως το άσθμα. Η θεραπεία της ρινίτιδας επιβάλλεται καθώς μπορεί να αποτελέσει αιτία για άλλες παθήσεις όπως οι διαταραχές στη διάρκεια του ύπνου, η κόπωση και οι μαθησιακές δυσκολίες.

Υπάρχουν δυο τύποι ρινίτιδας:
Αλλεργική ρινίτιδα

Η αλλεργική ρινίτιδα προκαλείται από ουσίες που ονομάζονται αλλεργιογόνα. Τα αλλεργιογόνα είναι κοινές, συνήθως αβλαβείς ουσίες που σε ορισμένους ανθρώπους μπορούν να προκαλέσουν αλλεργική αντίδραση.
Αιτίες
– Όταν η αλλεργική ρινίτιδα προκαλείται από κοινά αλλεργιογόνα της υπαίθρου όπως η γύρη από τα δέντρα, το γρασίδι και τα αγριόχορτα που αιωρείται στον αέρα, ονομάζεται εποχική αλλεργική ρινίτιδα («πυρετός εκ χόρτου»).
– Η αλλεργική ρινίτιδα δεν αποκλείεται να προκληθεί επίσης από κοινά αλλεργιογόνα που απαντώνται σε κλειστούς χώρους όπως τα επιθήλια των οικιακών ζώων, ενδοοικιακοί μήκυτες ή τα περιττώματα από κατσαρίδες ή τα ακάρεα. Αυτή ονομάζεται ολοετής η επίμονη αλλεργική ρινίτιδα.

Συμπτώματα
– Φτέρνισμα
– Ρινική συμφόρηση
– Ρινική καταρροή
– Φαγούρα στη μύτη, τον ουρανίσκο, το λαιμό, τα μάτια και τα αυτιά.

Διάγνωση
Αν υποφέρετε από συμπτώματα αλλεργικής ρινίτιδας, ένας αλλεργιολόγος μπορεί να σας βοηθήσει να διαπιστώσετε ποια είναι εκείνα τα αλλεργιογόνα που προκαλούν την αντίδρασή σας. Θα εξετάσει σε βάθος το ιστορικό της υγείας σας, και κατόπιν θα σας υποβάλλει σε εξετάσεις για να διαπιστώσει αν υποφέρετε από αλλεργίες. Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι για τον καθορισμό των αιτιών που σας προκαλούν αλλεργία είναι δερματικά («αλλεργικά») τεστ ή αιματολογικές εξετάσεις (RAST).

Θεραπεία
Μόλις προσδιοριστεί η αλλεργία σας, ο γιατρός θα συνεργαστεί μαζί σας για την κατάστρωση ενός σχεδίου προκειμένου να αποφεύγετε τα αλλεργιογόνα που προκαλούν τα συμπτώματά σας. Για παράδειγμα, αν είστε αλλεργικοί στα ακάρεα της σκόνης του σπιτιού, θα φροντίσετε να απομακρύνετε αυτά τα αλλεργιογόνα από το σπίτι σας το συντομότερο δυνατόν. Τα φυλλάδια ‘Πληροφορίες σχετικά με τα Ενδοοικιακά Αλλεργιογόνα’ και τα ‘Εξωοικιακά Αλλεργιογόνα’ παρέχουν πολύτιμες συμβουλές σε αυτό τον τομέα.

Ο γιατρός σας μπορεί να σας γράψει φάρμακα για να μειώσετε τα συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας.

Τα αντισταμινικά που χορηγούνται από το στόμα ή από τη μύτη εμποδίζουν την ισταμίνη, έναν από τους σημαντικότερους μεσολαβητές για την αλλεργική αντίδραση. Η απελευθέρωση της ισταμίνης οδηγεί σε πολλά αλλεργικά συμπτώματα, όπως η φαγούρα στα μάτια και στη μύτη, η ρινική καταρροή και το φτέρνισμα.

Τα κορτικοστεροειδή που χορηγούνται από τη μύτη μειώνουν και ελέγχουν τις επιπτώσεις όλων ή σχεδόν όλων των μεσολαβητών που ενδέχεται να προκαλέσουν φλεγμονή στη μύτη. Βελτιώνουν τα ρινικά συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας, όπως ο κνησμός, η ρινική καταρροή και η υπεραιμία (συμφόρηση).

Τα φάρμακα κατά της υπεραιμίας (αποσυμφορητικά) μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη θεραπεία της αλλεργικής ρινίτιδας επειδή η ρινική συμφόρηση είναι το πιο ενοχλητικό σύμπτωμα για την πλειοψηφία των ασθενών που πάσχουν από αλλεργική ρινίτιδα.

Τα αντιλευκοτριενικά φάρμακα εμποδίζουν τη δράση των λευκοτριενίων, ενός μεσολαβητή αλλεργικών συμπτωμάτων και φλεγμονών. Εμποδίζουν την οξεία αντίδραση σε αλλεργικούς παράγοντες (κνησμός και φτέρνισμα) και ταυτόχρονα την καθυστερημένη αντίδραση σε αλλεργικούς παράγοντες (συμφόρηση). Απο τα αντιλευκοτριενικά, σην Ελλάδα κυκλοφορεί η μοντελουκάστη.

Επίσης μπορεί να γίνει και ανοσοθεραπεία έναντι των αλλεργιογόνων που είναι γνωστή καί ως «ενέσεις για την αλλεργία» ή απευαισθητοοίηση, σε περίπτωση που τα συμπτώματα επιμένουν. Η θεραπεία αυτή περιλαμβάνει ενέσεις χορηγούμενες κατά τακτά χρονικά διαστήματα – κατόπιν απόφασης του αλλεργιολόγου σας – για μια περίοδο τριών έως πέντε ετών. Με τη θεραπεία αυτή, το ανοσοποιητικό σας σύστημα αποκτά όλο και μεγαλύτερη ανθεκτικότητα σε συγκεκριμένα αλλεργιογόνα και μειώνει την ανάγκη για μελλοντική φαρμακευτική αγωγή.

Τα τελευταία χρόνια, ανοσοθεραπεία μπορεί να γίνεται και με υπογλώσσιες σταγόνες.

Μη-αλλεργική ρινίτιδα – Τύποι μη αλλεργικής ρινίτιδας

Η μη-αλλεργική ρινίτιδα συνήθως προσβάλλει ενήλικα άτομα και προκαλεί συμπτώματα σε όλη τη διάρκεια του έτους, ιδίως ρινική συμφόρηση ή «μπούκωμα» και κεφαλαλγίες. Αυτά τα είδη αντίδρασης διαφέρουν από την αλλεργική ρινίτιδα επειδή δεν προκαλούν αντίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου. Σε γενικές γραμμές, αυτό ονομάζεται ερεθιστική ρινίτιδα και προκαλείται από τις έντονες οσμές, τη μόλυνση, τα διάφορα αιωρούμενα σωματίδια, τον καπνό και διάφορα άλλα ερεθιστικά.

Αν η ρινική καταρροή περιλαμβάνεται στα συμπτώματα της ρινίτιδας, τότε αναφερόμαστε σε αγγειοκινητική ρινίτιδα. Μολονότι η φαρμακευτική αγωγή δεν μπορεί να εξαλείψει εντελώς τα συμπτώματα, ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει αποσυμφορητικά ή κάποιο στεροειδές σπρέι για τη μύτη, προκειμένου να μειωθούν τα συμπτώματα. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, η σωματική άσκηση επίσης μπορεί να βοηθήσει.

Συμπτώματα μη αλλεργικής ρινίτιδας μπορεί επίσης να προκύψουν ως αποτέλεσμα της εγκυμοσύνης, διαταραχών του θυρεοειδούς ή ως ανεπιθύμητη ενέργεια ορισμένων φαρμάκων. Στην περίπτωση αυτή, η θεραπεία για τον θυρεοειδή ή η αποφυγή των υπεύθυνων φαρμάκων μπορεί να αποδειχθούν αποτελεσματικά.

Η λοιμώδης ρινίτιδα συνήθως προκαλείται από κάποιον ιό. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν καθαρές ρινικές εκκρίσεις, ενώ δεν αποκλείεται να παρουσιαστεί χαμηλός πυρετός.

Ένας άλλος τύπος μη αλλεργικής ρινίτιδας αποκαλείται ηωσινοφιλική μη αλλεργική ρινίτιδα λόγω του κυττάρου – ηωσινόφιλου – το οποίο τη διακρίνει από τις άλλες μορφές μη αλλεργικής ρινίτιδας. Αυτό το είδος ρινίτιδας συμπεριφέρεται όπως η αλλεργική ρινίτιδα στο ότι προκαλεί συχνές, επαναλαμβανόμενες κρίσεις φτερνίσματος και ρινικής καταρροής. Η διαταραχή αυτή, η οποία φαίνεται να εμφανίζεται από το πουθενά, μπορεί να προκληθεί από αλλαγές στο περιβάλλον όπως οι μεταβολές στην ατμοσφαιρική πίεση ή στις καιρικές συνθήκες. Τα «αλλεργικά τεστ» είναι αρνητικά σε αυτόν τον τύπο ρινίτιδας, και μια συνήθης επιπλοκή είναι οι ρινικοί πολύποδες που αναπτύσσονται μέσα στη μύτη. Φάρμακα όπως τα αντισταμινικά και τα αποσυμφορητικά, καθώς και η τοπική χρωμολίνη, μπορεί να βοηθήσουν, αλλά η καλύτερη αντιμετώπιση για πολλούς ασθενείς είναι τα τοπικά ρινικά κορτικοστεροειδή.

Η φαρμακευτική ρινίτιδα προκύπτει σε περιπτώσεις κατάχρησης αποσυμφορητικών, τα οποία κυκλοφορούν ελεύθερα στο εμπόριο – όπως ορισμένα σπρέι για τη μύτη – για περισσότερο από τρεις διαδοχικές μέρες. Η συγκεκριμένη μορφή ρινίτιδας προκαλείται από σοβαρή ρινική υπεραιμία και ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπισή της είναι η διακοπή της χρήσης του σπρέι που την προκαλεί. Αυτό συχνά οφείλεται σε προσωρινή οξεία υπεραιμία, η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί με τοπικά ή συστηματικά κορτικοστεροειδή.

Η παραρρινοκολπίτιδα συνήθως προκαλείται από λοίμωξη των παραρρινίων κόλπων ή από κάποιον σχετικό παράγοντα. Μπορεί επίσης να συνδέεται με ιογενείς λοιμώξεις όπως το κρύωμα ή η γρίπη. Η συγκεκριμένη μορφή ρινίτιδας προκαλεί συμπτώματα όπως η οπισθορινική καταρροή και ο πόνος στους παραρρινίους κόλπους, τα οποία μπορεί να αντιμετωπιστούν με αποσυμφορητικά και με ρινικό αλατούχο διάλυμα. Τα αντιβιοτικά χορηγούνται σε περιπτώσεις λοίμωξης των παραρρινίων κόλπων, αλλά όχι σε απλά κρυώματα.

Η δομική ρινίτιδα προκαλείται από κατασκευαστικές ανωμαλίες στο ρινικό διάφραγμα. Οι ανωμαλίες αυτές μπορεί να είναι αποτέλεσμα κάποιου τραυματισμού, όπως το σπάσιμο της μύτης, ή κάτι που υπάρχει εκ γενετής, όπως μικροί ή παραμορφωμένοι ρινικοί πόροι. Η δομική ρινίτιδα μπορεί να προκαλέσει υπεραιμία σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, η οποία συνήθως προσβάλλει τη μια πλευρά της μύτης περισσότερο από την άλλη. Ένας τρόπος για τη διόρθωση αυτής της ανωμαλίας είναι η χειρουργική επέμβαση.

Τα συμπτώματα της ρινίτιδας μπορεί επίσης να προκληθούν από ρινικούς πολύποδες – εξογκώματα στο βλεννογόνο της μύτης που μπορεί να προκαλέσουν συμφορηση και απώλεια της όσφρησης. Τα συμπτώματα εμφανίζονται όλο το χρόνο και συνήθως ανάμεσα σε άτομα ηλικίας 20-40 χρονών. Οι ρινικοί πολύποδες μπορεί να συνδέονται με την ευαισθησία στην ασπιρίνη και με άσθμα και ενδέχεται να προκαλέσουν επαναλαμβανόμενη παραρρινοκολπίτιδα. Τα αποσυμφορητικά ή τα κορτικοστεροειδή σπρέι ή τα χάπια μπορεί να προκαλέσουν προσωρινή ανακούφιση. Οι ρινικοί πολύποδες μπορούν να αφαιρεθούν με χειρουργική επέμβαση, αλλά έχουν την τάση να επανεμφανίζονται.

Μαθαίνοντας για τις διάφορες αιτίες και τα συμπτώματα των διαφόρων μορφών ρινίτιδας, θα είστε σε θέση να προσδιορίσετε πιο αποτελεσματικά τα συμπτώματα και τις αιτίες που τα προκαλούν. Ο αλλεργιολόγος σας μπορεί επίσης να σας βοηθήσει με την ακριβή διάγνωση και με την κατάστρωση ενός αποτελεσματικού σχεδίου για την περίπτωσή σας.

Ο αλλεργιολόγος σας μπορεί να σας δώσει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αλλεργική και τη μη αλλεργική ρινίτιδα.
http://www.allergyped.gr

Αναφυλαξία

Τι είναι η αναφυλαξία

Η αναφυλαξία είναι μια οξεία αλλεργική αντίδραση στην οποία μπορεί να συμμετέχει όλο το ανθρώπινο σώμα. Μπορεί να προκαλέσει αναπνευστικά προβλήματα, απώλεια αισθήσεων, ακόμα και το θάνατο. Η αναφυλαξία είναι ένα επείγον ιατρικό περιστατικό που απαιτεί άμεση ιατρική φροντίδα και, αργότερα, παρακολούθηση από αλλεργιολόγο.

Αμνιοπαρακέντηση

H αμνιοπαρακέντηση είναι η προγεννητική εξέταση του εμβρύου που με ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ανιχνεύει ποικίλες χρωμοσωμικές ανωμαλίες (με πιο γνωστή και [...]

Αποθηλασμός. Η Ολοκλήρωση Του Μητρικού Θηλασμού

Πότε πεινάει ένα μωρό;

Οπωσδήποτε: Όχι όταν είναι η ώρα του να ταιστεί και Όχι όταν κλαίει. Αυτό μπορεί να ακούγεται περίεργο σε ανθρώπους που δεν έχουν έρθει σε επαφή με μωρά, [...]

Σπιρουλίνα:

Ενδυνάμωση – Τόνωση – Αποτοξίνωση Η σπιρουλίνα είναι μια απλή, μονοκυτταρική μορφή άλγους που αναπτύσσεται σε θερμά, αλκαλικά νερά. Τείνει να θεωρηθεί [...]

Αλλεργική αγγειίτιδα

Η αλλεργική αγγειϊτιδα ή αλλιώς νόσος Churg-Strauss είναι μια σπάνια μορφή αγγειϊτιδας που προσβάλει τα αγγεία μικρού μεγέθους και συνοδεύεται από εξωαγγειακά κοκκιώματα και ηωσινοφιλία (αύξηση του αριθμού των ηωσινοφίλων – ενός υποπληθυσμού των λευκών αιμοσφαιρίων).

Oι ηλικίες που προσβάλει η νόσος είναι από 15-50 ετών με μέση ηλικία εμφάνισης τα 38 έτη. Η επίπτωση της νόσου είναι 2,5 νέα περιστατικά \ 100000 άτομα το χρόνο. Οι άντρες προσβάλλονται συχνότερα από τις γυναίκες.

Η ακριβής αιτιοπαθογένεια της νόσου δεν είναι πλήρως γνωστή. Όμως υπάρχει μια ισχυρή συσχέτιση με το άσθμα και οι κλινικές εκδηλώσεις συνηγορούν για αντιδράσεις υπερευαισθησίας. Περιγράφηκε πρώτη φορά το 1951 από τους Churg και Strauss σε 13 ασθενείς με άσθμα και ηωσινοφιλία.

Σήμερα το Αμερικάνικο Κολλέγιο Ρευματολογίας προτείνει 6 κριτήρια για τη διάγνωση της αλλεργικής αγγεϊτιδας: H παρουσία 4 από τα 6 έχει ευαισθησία 85% και ειδικότητα 99,7%. Τα κριτήρια είναι τα εξής:

1) Άσθμα

2) Ηωσινοφιλία μεγαλύτερη από 10% στο περιφερικό αίμα

3) Παραρρινοκολπίτιδα

4) Πνευμονικές διηθήσεις έστω και παροδικές

5) Ιστολογικά επιβεβαιωμένη αγγειϊτιδα

6) Μονονευρίτιδα ή πολυνευροπάθεια

Ακροκυάνωση

Είναι η επίμονη κυανή χροιά του δέρματος των άκρων χειρών και ποδών, που οφείλεται σε σύσπαση των αρτηριολίων (ακροτελεύτιων αρτηριακών κλάδων), λόγω αυξημένου τόνου του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. Επακολουθεί ελάττωση του κορεσμού του αρτηριακού αίματος με οξυγόνο μέσα στα περιφερικά τριχοειδή. Συνδυάζεται με τοπική ψυχρότητα και εφίδρωση, επιτείνεται με το κρύο και βελτιώνεται με την επαναθέρμανση.

Ακοκκιοκυτταραιμία

Ακοκκιοκυτταραιμία είναι μία βαριά κατάσταση, στην οποία υπάρχει τέλεια έλλειψη των ουδετεροφίλων (κοκκιοκυττάρων), των εξειδικευμένων δηλαδή κυττάρων τα οποία ανήκουν στα λευκά αιμοσφαίρια και έχουν ως αποστολή, την άμυνα του οργανισμού έναντι διαφόρων εισβολέων και εξωγενών βλαπτικών ουσιών (π.χ. μικροβίων, ιών, «ξένων» αντιγόνων).

Η διερεύνησή της, συνίσταται σε αναζήτηση των πιθανών υπευθύνων παθήσεων, εξέταση του μυελού των οστών , εκτέλεση δοκιμασιών ανίχνευσης αντιουδετεροφιλικών αντισωμάτων και διακοπή λήψης φαρμάκων. Είναι κατάσταση ανησυχητική και επικίνδυνη για τη ζωή του ασθενούς.

Αιμοχρωμάτωση

Η αιμοχρωμάτωση είναι μία κληρονομική νόσος που χαρακτηρίζεται από αύξηση των επιπέδων του σιδήρου στον οργανισμό και αυξημένη εναπόθεσή του στα παρεγχυματικά όργανα (ήπαρ, πάγκρεας, καρδιά, υπόφυση, όρχεις).

Είναι η πιο συχνή αυτοσωματική υπολειπόμενη γενετική διαταραχή και η πιο συχνή κληρονομική ηπατοπάθεια στη λευκή φυλή με συχνότητα ομοζυγωτών στην Ευρώπη 1:300 άτομα.

Η υπερφόρτωση με σίδηρο προκαλεί καταστροφή και ίνωση των αναφερθέντων οργάνων, με εκδηλώσεις όπως, κίρρωση και μυοκαρδιοπάθεια.

Αιμολυτική αναιμία

Με τον όρο αιμολυτικές αναιμίες περιγράφεται μία ομάδα διαταραχών στις οποίες παρατηρείται σημαντική μείωση της επιβίωσης των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Η ελάττωση αυτή της μέσης διάρκειας ζωής των ερυθροκυττάρων κάτω από το φυσιολογικό χρόνο ζωής τους (120 ημέρες), μπορεί να συμβεί είτε οξέος είτε χρονίως, ενώ μπορεί να οφείλεται σε κληρονομικά είτε σε επίκτητα αίτια.

Φυσιολογικά ο μυελός των οστών αντιδρά σε αυτή την αυξημένη καταστροφή των ερυθροκυττάρων, με αντίστοιχη αύξηση της ερυθροποιητικής του δραστηριότητας έως και οκτώ φορές. Όταν όμως η μείωση της επιβίωσης των ερυθρών αιμοσφαιρίων είναι μεγάλη, είτε όταν η αιμοποιητική ικανότητα του μυελού των οστών είναι περιορισμένη, η αντιρρόπηση αυτή δεν επαρκεί και αναπτύσσεται αναιμία. Οι αιμολυτικές αναιμίες καλύπτουν το 5% του συνόλου των αναιμιών, ενώ εμφανίζονται με την ίδια συχνότητα στις διάφορες ηλικίες, τα δύο φύλα και τις φυλές (με την εξαίρεση της δρεπανοκυτταρικής αναιμίας όπου είναι συχνότερη στη μαύρη φυλή και τις αυτοάνοσες αιμολυτικές αναιμίες όπου είναι συχνότερες στις γυναίκες).

Αθηρωμάτωση

Η αθηρωμάτωση αποτελεί νόσημα των αρτηριών μεγάλου και μεσαίου μεγέθους, που οδηγεί στην στένωση, την σκλήρυνση και την απόφραξή τους. Είναι το αποτέλεσμα των εκφυλιστικών διαδικασιών που εκτυλίσσονται στο εσωτερικό του αρτηριακού τοιχώματος. Για την ακρίβεια αναπτύσσεται σχηματισμός όμοιος με πλάκα, το αθήρωμα (εξ ού και η ονομασία της νόσου).

Αγαμμασφαιριναιμία

Η αγαμμασφαιριναιμία ανήκει σε μια κατηγορία νοσημάτων που είναι γνωστές με το όνομα ανοσοανεπάρκειες. Πρόκειται για κληρονομικές αλλά και επίκτητες διαταραχές που αφορούν οποιοδήποτε παράγοντα του ανοσολογικού συστήματος συμπεριλαμβανόμενων δηλαδή των λεμφοκυττάρων Β ή Τ, των φαγοκυττάρων και των κλασμάτων του συμπληρώματος. Είναι σπάνιες διαταραχές και ενδεικτικά αναφέρεται πως η συχνότητα της κληρονομικής φυλοσύνδετης αγαμμασφαιριναιμίας είναι 1\50000 ενώ βαριά ανοσοανεπάρκεια εμφανίζεται σε συχνότητα 1\100000. Οι ανεπάρκειες των γ-σφαιρινών χωρίζονται χονδρικά σε δυο κατηγορίες. Στην πρώτη υπάρχει εκλεκτική έλλειψη IgG με φυσιολογικά επίπεδα IgA, IgM , IgD και IgE. H δεύτερη είναι συνήθως φυλοσύνδετη διαταραχή στην οποία έχουμε χαμηλά επίπεδα όλων των ανοσοσφαιρινών.

Η αβηταλιποπρωτεϊναιμία

Η αβηταλιποπρωτεϊναιμία είναι μια σπάνια γενετική διαταραχή η οποία κληρονομείται με τον αυτοσωμικό υπολειπόμενο χαρακτήρα και εμφανίζεται σε συχνότητα 1/1 εκατομ. Είναι επίσης γνωστή και ως σύνδρομο Bassen- Kornzweig και χαρακτηρίζεται από διαταραχές της απορρόφησης του διαιτητικά προσλαμβανόμενου λίπους, ολική χοληστερόλη<45mg/dl, τριγλυκερίδια<20mg/dl, επίπεδα LDL μη ανιχνεύσιμα ή πολύ χαμηλά και απουσία απολιποπρωτεϊνης Β στο πλάσμα. Χαρακτηριστική είναι η μορφολογία των ερυθρών αιμοσφαιρίων που έχουν τη μορφή ακανθοκυττάρων. Δε φαίνεται να προσβάλει συχνότερα κάποιο από τα δυο φύλα αλλά ούτε και παρουσιάζει κάποια συγκεκριμένη γεωγραφική κατανομή.

Θρομβοφιλία

Θρομβοφιλία (θρόμβος + φίλος) ορίζεται η αυξημένη τάση ορισμένων ατόμων να παρουσιάζουν θρομβοεμβολικά επεισόδια. Οι ασθενείς που πάσχουν από θρομβοφιλία ονομάζονται θρομβοφιλικοί.

Αίτια θρομβοφιλίας

Σπλήνας

Ο φυσιολογικός σπλήνας ζυγίζει 10-150γρ και βρίσκεται στην άνω αριστερή κοιλιά κάτω από το διάφραγμα. Παράγει σπουδαία κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος και καθαρίζει το αίμα από παθολογικά και γηραιά κύτταρα (ερυθρά αιμοσφαίρια, αιμοπετάλια κλπ.). Κατά τη βρεφική ηλικία λειτουργεί και ως αιμοποιητικό όργανο. Λειτουργικές ανωμαλίες του σπλήνα σχετίζονται με ανωμαλίες των αιμοπεταλίων και του ανοσοποιητικού συστήματος. Παρά τους πολλούς και σοβαρούς ρόλους του η απουσία του σπλήνα είναι συμβατή με την ομαλή λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού.

Κολονοσκόπηση

Τι είναι η κολονοσκόπηση;

Η κολονοσκόπηση είναι μια προληπτική εξέταση για όλους όσους έχουν υπερβεί τα 50 τους χρόνια. Επιτρέπει στον ιατρό να εξετάσει τον βλεννογόνο του παχέος εντέρου για τυχόν ανωμαλίες, με ένα λεπτό και εύκαμπτο ενδοσκόπιο, προωθώντας από το ορθό μέχρι και το τυφλό. Το ενδοσκόπιο αυτό ονομάζεται κολονοσκόπιο και έχει στην άκρη του μια μικρή κάμερα και μία πηγή φωτός που επιτρέπει στον γιατί να λάβει εικόνες από το παχύ έντερο στην οθόνη. Αποτελεί μία πολύ σημαντική προληπτική εξέταση που μπορεί να σώσει χιλιάδες άτομα από τον καρκίνο του παχέος εντέρου.

Γαστροσκόπηση

Τι είναι η γαστροσκόπηση;
Η γαστροσκόπηση είναι η εξέταση που επιτρέπει στον γιατρό να εκτιμήσει συμπτώματα του ανώτερου πεπτικού συστήματος όπως τα ανώτερα κοιλιακά άλγη, η ναυτία, ο εμετός και η δυσκολία στην κατάποση. Αποτελεί επίσης, την καλύτερη εξέταση για την ανεύρεση της αιτίας της αιμορραγίας στο ανώτερο πεπτικό σύστημα. Είναι πολύ ακριβής όσον αφορά την ανεύρεση φλεγμονών, εξελκώσεων και όγκων στον οισοφάγο, στο στομάχι και στον βολβό δωδεκαδακτύλου. Διαρκεί 3 έως 7 λεπτά της ώρας και γίνεται με τον ασθενή σε αριστερή πλάγια κατακεκλιμένη θέση. Η γαστροσκόπηση είναι ανώδυνη εξέταση. Παρόλα αυτά, η δίοδος του γαστροσκοπίου από το φάρυγγα προκαλεί τάση για εμετό, αλλά αυτό