Σχάση Οπίσθιου Περιφακίoυ Με YAG Laser

Τι είναι η Σχάση Οπίσθιου Περιφακίoυ (Καψουλοτομή) Με YAG Laser;

Βασική προϋπόθεση της μοντέρνας εγχείρησης καταρράκτη είναι η διατήρηση του περιφακίου (μιας μεμβράνης-σάκκου μέσα στον οποίο βρίσκεται ο θολωμένος καταρρακτικός φακός του ματιού). Στον ίδιο αυτόν σάκκο, μετά την αφαίρεση του θολωμένου φακού, τοποθετείται ο ενδοφακός (τεχνητός φακός απαραίτητος σε κάθε επέμβαση καταρράκτη). Πολλές φορές όμως, η οπίσθια επιφάνεια του περιφακίου θολώνει, με αποτέλεσμα τη θόλωση της όρασης. Η θόλωση του οπισθίου περιφακίου, εφ΄ όσον εμφανιστεί, επιδεινώνεται με τον καιρό.

Η διάνοιξη του θολωμένου οπισθίου περιφακίου με Yag Laser είναι γρήγορη, ασφαλής και ανώδυνη μέθοδος, με αποτέλεσμα συνήθως μόνιμο. Μια δέσμη ακτίνων Laser κατευθύνεται προς το κέντρο του οπισθίου περιφακίου και το σχίζει, επιτυγχάνοντας έτσι τη διάνοιξή του. Ο ασθενής δεν αισθάνεται πόνο και η πιθανότητα επιπλοκής ή μόλυνσης είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Το Yag Laser εφαρμόζεται το χρόνο που κρίνει ο θεράπων ιατρός ότι είναι ο κατάλληλος. Μετά το τέλος της διαδικασίας δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στις δραστηριότητες του ατόμου, ενώ ζητάμε από τους ασθενείς να μας επισκεφθούν δυο με τρεις μέρες αργότερα, για μια σύντομη εκτίμηση της όρασης, της ενδοφθάλμιας πίεσης και της διάθλασής τους. Οι περισσότεροι από τους ασθενείς εμφανίζουν σχεδόν αμέσως (μέσα σε λίγες ώρες), σημαντική βελτίωση στην όρασή τους. Οι υπόλοιποι παρουσιάζουν βαθμιαία βελτίωση μέσα στις επόμενες ημέρες.

Στραβισμός

Τι είναι ο Στραβισμός;

Ο στραβισμός αποτελεί μια σχετικά συχνή πάθηση που που συνήθως εμφανίζεται σε μικρή ηλικία. Η πάθηση συνίσταται στο ότι οι άξονες όρασης των δυο ματιών δεν είναι παράλληλοι. Διακρίνεται σε συγκλίνοντα ή εσωτροπία(στραβισμός προς τη μύτη) και σε αποκλίνοντα ή εξωτροπία(στραβισμός προς το αυτί). Υπάρχουν και σπανιότεροι τύποι στραβισμού. Ο στραβισμός ποικίλει σε μέγεθος (γωνία) από μικρής γωνίας μέχρι πολύ μεγάλης γωνίας. Σε άλλους η γωνία στραβισμού είναι σταθερή και σε άλλους μεταβαλλόμενη. Μερικές φορές στραβισμός εμφανίζεται μόνο κάτω από ορισμένες συνθήκες (πχ. κούραση, ασθένεια, άγχος, έντονη κοντινή εργασία κλπ).

Ένας στραβισμός, εκτός από το αισθητικό πρόβλημα που δημιουργεί, έχει σημαντικές συνέπειες στην εν γένει λειτουργία της όρασης. Ένα παιδικό μάτι που στραβίζει χάνει σταδιακά την ικανότητα να διακρίνει καθαρά και καταντά λειτουργικά ανίκανο.

Όταν υπάρχει υπόνοια στραβισμού είναι απαραίτητη μια σωστή οφθαλμολογική εξέταση ώστε να διαπιστωθεί ο λόγος εμφάνισης του στραβισμού και να καθορισθεί εγκαίρως η θεραπευτική αγωγή. Όταν ο ΄΄στραβισμός΄΄ δεν υποχωρεί μετά τους πρώτους 2-3 μήνες της ζωής, θα πρέπει το παιδί να εξετάζεται από οφθαλμίατρο.

Συνήθως οι στραβισμοί της παιδικής ηλικίας οφείλονται είτε σε λειτουργική δυσαρμονία των μυών (βρεφικοί) ή σε διαθλαστικά προβλήματα. Σε σπάνιες όμως περιπτώσεις είναι δυνατόν να οφείλονται σε νευροοφθαλμικές παθήσεις.

Εκτός από τους στραβισμούς της παιδικής ηλικίας υπάρχουν και οι στραβισμοί που πρωτοεμφανίζονται σε μεγάλη ηλικία. Αυτοί είναι σπάνιοι και κατά κανόνα έχουν ως αφορμή παθολογικά αίτια.

Η αντιμετώπιση των στραβισμών της παιδικής ηλικίας εξαρτάται από τα αίτια, τη μορφή και τους επιδιωκόμενους θεραπευτικούς στόχους. Κατά κανόνα, το θεραπευτικό σχήμα πρώτα στοχεύει στην αποκατάσταση της οπτικής ικανότητας του κάθε ματιού(γυαλιά, θεραπεία κάλυψης κ.ά.) και μετά στην αποκατάσταση της θέσης των δύο ματιών(είτε με γυαλιά ή χειρουργικά).

Αμνιοπαρακέντηση

H αμνιοπαρακέντηση είναι η προγεννητική εξέταση του εμβρύου που με ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ανιχνεύει ποικίλες χρωμοσωμικές ανωμαλίες (με πιο γνωστή και [...]

Αποθηλασμός. Η Ολοκλήρωση Του Μητρικού Θηλασμού

Πότε πεινάει ένα μωρό;

Οπωσδήποτε: Όχι όταν είναι η ώρα του να ταιστεί και Όχι όταν κλαίει. Αυτό μπορεί να ακούγεται περίεργο σε ανθρώπους που δεν έχουν έρθει σε επαφή με μωρά, [...]

Σπιρουλίνα:

Ενδυνάμωση – Τόνωση – Αποτοξίνωση Η σπιρουλίνα είναι μια απλή, μονοκυτταρική μορφή άλγους που αναπτύσσεται σε θερμά, αλκαλικά νερά. Τείνει να θεωρηθεί [...]

Σκιασκοπία

Τι είναι η Σκιασκοπία;

Λέγοντας σκιασκοπία εννοούμε τον πλέον ασφαλή τρόπο καθορισμού του διαθλαστικού προβλήματος ενός παιδιού ή γενικότερα ενός ατόμου.

Γιατί γίνεται η σκιασκοπία;

Είναι γνωστό ότι τα παιδιά αλλά και κάποια νεαρά άτομα έχουν μεγάλη προσαρμοστική ικανότητα με αποτέλεσμα να ξεγελάσει τον εξεταστή και να μην είναι ασφαλής η χορήγηση γυαλιών με το συνήθη τρόπο. Επίσης, ένα μικρό παιδί δεν δίνει αξιόπιστες απαντήσεις στον ιατρό για το εάν βλέπει καλύτερα ή όχι, όταν ο τελευταίος του αλλάζει φακούς. Για όλους αυτούς τους λόγους, εφαρμόζεται η σκιασκοπία, με σκοπό να καθοριστεί επακριβώς το διαθλαστικό πρόβλημα(συνταγή γυαλιών) χωρίς τη συμμετοχή του εξεταζόμενου.

Πώς γίνεται η σκιασκοπία;

Ενσταλάζουμε και στα δυο μάτια, την ημέρα που πρόκειται να γίνει η εξέταση ειδικές σταγόνες. Με τις σταγόνες αυτές μεγαλώνουν οι κόρες των ματιών και καταργείται πρόσκαιρα η ικανότητα προσαρμογής. Η εξέταση γίνεται με ένα ειδικό όργανο που λέγεται σκιασκόπιο και είναι απολύτως ανώδυνη και ακίνδυνη. Η χρήση των σταγόνων και η διαστολή της κόρης προκαλεί πρόσκαιρη θόλωση για λίγες ώρες.

Γλαύκωμα

Έλληνες επιστήμονες επιστρατεύουν τη νανοτεχνολογία κατά του γλαυκώματος!

Τι είναι το Γλαύκωμα;

Το γλαύκωμα αποτελεί μια σχετικά συχνή οφθαλμολογική πάθηση και μια από τις κυριότερες αιτίες τύφλωσης παγκοσμίως. Λέμε ότι ένας ασθενής πάσχει από γλαύκωμα όταν, εκτός από την αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση (αν και αυτό δεν είναι απόλυτο), παρουσιάζει σκοτεινές περιοχές στο περιφερικό οπτικό του πεδίο (εκπτώσεις οπτικού πεδίου) και προβληματική εικόνα στο οπτικό του νεύρο (κοίλανση της θηλής).

Παράγοντες που αυξάνουν το ενδεχόμενο εμφάνισης γλαυκώματος είναι η μεγάλη ηλικία, το οικογενειακό ιστορικό γλαυκώματος, ο διαβήτης, η υπέρταση, η μυωπία, η μακροχρόνια χορήγηση στεροειδών φαρμάκων, τραύματα οφθαλμικά κ.ά.

Υπάρχουν πολλά είδη γλαυκώματος, άλλα με συμπτώματα έντονα, άλλα με ελάχιστα έως καθόλου. Το συντριπτικά συχνότερο είναι το χρόνιο απλό γλαύκωμα που έχει και τα περισσότερα ‘’θύματα’’ γιατί χαρακτηρίζεται από απόλυτη απουσία συμπτωμάτων. Έτσι, λοιπόν η πάθηση αυτή διαγιγνώσκεται τυχαία, αφού ο ίδιος δεν αισθάνεται καμιά ενόχληση.

Οι κίνδυνοι από το χρόνιο απλό γλαύκωμα δεν οφείλονται στην ασθένεια αυτή καθ’ εαυτή, αφού τα φάρμακα και οι άλλες μέθοδοι αντιμετώπισης (Laser ή εγχειρήσεις), μπορούν να δράσουν αποτελεσματικά δια βίου. Η απουσία όμως συμπτωμάτων και η μη συμμόρφωση του ασθενή στις υποδείξεις του ιατρού, μπορεί να οδηγήσουν σε οδυνηρά αποτελέσματα.

Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι το γλαύκωμα δεν θεραπεύεται αλλά αντιμετωπίζεται. Ακόμη, ότι η θεραπεία θα διαρκέσει σε όλη τη διάρκεια της ζωής, και τέλος ότι οι τακτικές επισκέψεις στον οφθαλμίατρο με σκοπό την παρακολούθηση της πιέσεως και της κατάστασης των οπτικών πεδίων είναι εξαιρετικά σημαντικές.

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνούμε είναι ότι στο γλαύκωμα, δεν είναι η αρρώστια αυτή που τυφλώνει, αλλά η άγνοια και η αδιαφορία.

Aιμαγγειώματα

Συχνά στα μωρά μετά την γέννηση, ή και λίγο αργότερα, παρατηρούμε κοκκινίλες πάνω στα βλέφαρα, άλλοτε λεπτές σαν γραμμές και άλλοτε πιο εκτεταμένες. Αυτά είναι επιφανειακά αιμαγγειώματα και συνήθως εξαφανίζονται μετά τον πρώτο χρόνο. Αυτά παραμένουν μπορούν να αντιμετωπιστούν με ραδιοσυχνότητες και peeling (παράδειγμα φωτογραφίας).

Άσθμα

Τι είναι το άσθμα
Το άσθμα είναι ένα συχνό και χρόνιο νόσημα που χαρακτηρίζεται από επεισόδια δύσπνοιας τα οποία οφείλονται στην περιοδική απόφραξη των αεραγωγών, δηλαδή των σχηματισμών εκείνων που είναι υπεύθυνοι για τη μεταφορά του αέρα στους πνεύμονες.

Ποσο συχνό είναι το άσθμα
Η συχνότητα που το άσθμα προσβάλλει τον άνθρωπο διαφέρει από χώρα σε χώρα. Στην Ελλάδα, η συχνότητα είναι 10% για τα παιδιά και 6% για τους ενήλικες. Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια οι γνώσεις μας πάνω στο νόσημα αυτό αυξάνονται και η φαρμακευτική αντιμετώπιση βελτιώνεται, η επίπτωσή του συνεχίζει να αυξάνεται.

Ποια είναι η αιτία του άσθματος
Στο άσθμα εκείνο που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι μια στένωση ή απόφραξη των αεραγωγών, δηλαδή των σωληνοειδών εκείνων σχηματισμών που μεταφέρουν τον αέρα από την ατμόσφαιρα στους πνεύμονες κατά την εισπνοή και απομακρύνουν τον αέρα από τους πνεύμονες στην ατμόσφαιρα κατά την εκπνοή. Η στένωση αυτή δε διατηρείται μόνιμα αλλά με τη λήψη του κατάλληλου φαρμάκου υποχωρεί. Ωστόσο, εάν το άσθμα δεν αναγνωριστεί ή δεν αντιμετωπιστεί σωστά, με την πάροδο του χρόνου, οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις έχουν σαν αποτέλεσμα να αλλάζει η δομή των αεραγωγών αυτών και, συνεπώς, να δημιουργούνται μόνιμα προβλήματα. Οι παράγοντες που προκαλούν τη στένωση των αεραγωγών είναι η φλεγμονή, δηλαδή ο ερεθισμός της εσωτερικής επιφάνειας των αεραγωγών, η μεγάλη παραγωγή βλέννας από τον οργανισμό και η σύσπαση των μυών του τοιχώματος των αεραγωγών, με αποτέλεσμα το στένεμά τους. Για την εμφάνιση των φαινομένων αυτών ενοχοποιούνται τόσο γονιδιακοί παράγοντες, δηλαδή παράγοντες κληρονομικότητας, όσο και ειδικές συνθήκες του περιβάλλοντος, οι λεγόμενοι εκλυτικοί παράγοντες του άσθματος.

Ποιοι είναι οι εκλυτικοί παράγοντες του άσθματος, δηλαδή οι ειδικές εκείνες συνθήκες που μπορούν είτε να προκαλέσουν μια ασθματική κρίση είτε να επιδεινώσουν τα συμπτώματα του άσθματος
Οι συχνότεροι από αυτούς είναι:

* Η σκόνη, η γύρη, οι τρίχες από τη γούνα των ζώων
* Ο καπνός του τσιγάρου, η ατμοσφαιρική ρύπανση
* Οι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος (π.χ. διάφορες λοιμώξεις)
* Η έντονη σωματική άσκηση
* Η εισπνοή κρύου αέρα
* Η χρήση ασπιρίνης

Οι παράγοντες εκείνοι που προκαλούν μια κρίση άσθματος διαφέρουν από άτομο σε άτομο, και μπορεί να είναι ένας ή περισσότεροι. Το γεγονός ότι ένα άτομο μπορεί να εμφανίζει ευαισθησία σε κάποιον εκλυτικό παράγοντα δε σημαίνει πως θα παρουσιάζει οπωσδήποτε ευαισθησία και στους υπόλοιπους.

Ποια είναι τα συμπτώματα του άσθματος
Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα του άσθματος είναι το αίσθημα δύσπνοιας, ο βήχας και ένα αίσθημα σύσφιξης ή βάρους στο στήθος. Πολλές φορές, κυρίως κατά την εκπνοή μπορεί να ακούγεται ένας ήχος σαν σφύριγμα. Ο βήχας μπορεί να είναι ξηρός ή να συνοδεύεται από κολλώδη απόχρεμψη. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι από πολύ ήπια έως πολύ σοβαρά και υποχωρούν άμεσα με τη λήψη της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής. Σε πολύ σοβαρές κρίσεις μπορεί να διαπιστωθεί πολύ γρήγορη αναπνοή, συσπάσεις των μυών του λαιμού, ενώ τα σημεία του θώρακα που βρίσκονται ανάμεσα στις πλευρές μπορεί να εισέρχονται λίγο προς τα μέσα καθώς το άτομο αναπνέει. Σε ακόμη πιο σοβαρές περιπτώσεις, στις οποίες απαιτείται άμεση μεταφορά στο νοσοκομείο, το άτομο φαίνεται να μελανιάζει, παρουσιάζει σύγχυση και μπορεί ακόμη και να χάσει τις αισθήσεις του.

Πώς καθορίζεται η βαρύτητα του άσθματος
Ανάλογα με τη βαρύτητα των συμπτωμάτων και τη συχνότητα των κρίσεων το άσθμα διακρίνεται σε τέσσερις βαθμίδες:

* Βαθμίδα 1: Διαλείπουσα νόσος. Τα συμπτώματα του άσθματος εμφανίζονται σπανιότερα από μία φορά την εβδομάδα και ο ασθενής είναι απολύτως φυσιολογικός το υπόλοιπο χρονικό διάστημα. Συμπτώματα κατά τη διάρκεια της νύχτας εμφανίζονται σπανιότερα από 2 φορές το μήνα.
* Βαθμίδα 2: Ήπια εμμένουσα νόσος. Τα συμπτώματα εμφανίζονται συχνότερα από μία φορά την εβδομάδα αλλά όχι κάθε μέρα. Συμπτώματα κατά τη διάρκεια της νύχτας εμφανίζονται συχνότερα από δύο φορές το μήνα. Ο ασθενής δεν παρουσιάζει συμπτώματα στο υπόλοιπο χρονικό διάστημα.
* Βαθμίδα 3: Μέτρια εμμένουσα νόσος. Τα συμπτώματα εμφανίζονται κάθε ημέρα και μπορεί να επηρεάζουν τις καθημερινές δραστηριότητες του ατόμου ή τον ύπνο του. Τα νυχτερινά συμπτώματα εμφανίζονται συχνότερα από μία φορά την εβδομάδα.
* Βαθμίδα 4: Σοβαρή εμμένουσα νόσος. Τα συμπτώματα είναι συνεχή με αποτέλεσμα να περιορίζεται σημαντικά η σωματική δραστηριότητα του ατόμου. Τα νυχτερινά συμπτώματα είναι συχνά.

Πώς ο γιατρός θα διαγνώσει το άσθμα
Άτομο που παρουσιάζει ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω συμπτώματα πρέπει να επισκεφτεί το γιατρό του για να αποκλείσει ή να επιβεβαιώσει την πιθανότητα ενός υποκείμενου άσθματος. Ο γιατρός θα πάρει ένα πολύ προσεκτικό ιστορικό και κατόπιν θα προχωρήσει σε μια σειρά εξετάσεων, η σημαντικότερη από τις οποίες είναι η λεγόμενη σπιρομέτρηση, αλλά και η μέτρηση της μέγιστης εκπνευστικής ροής (PEFR). Πολλές φορές, είναι απαραίτητο να γίνουν και ορισμένες δερματικές αλλεργικές δοκιμασίες με σκοπό να διαπιστωθεί ποιοι είναι οι εκλυτικοί παράγοντες του άσθματος για το συγκεκριμένο ασθενή. Επίσης, ειδικές αιματολογικές εξετάσεις και ακτινογραφία θώρακα μπορεί να ζητηθούν.

Ποια είναι η θεραπεία του άσθματος
Η αντιμετώπιση του άσθματος διαφέρει από άτομο σε άτομο και εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τη βαρύτητα του νοσήματος. Από τη στιγμή που θα διαγνωστεί το άσθμα, είναι πολύ σημαντικό να αναγνωριστούν τα εκλυτικά αίτια για το συγκεκριμένο άτομο και να συστηθεί αποφυγή τους. Αυτό μπορεί συχνά να είναι δύσκολο και να σημαίνει αλλαγή του περιβάλλοντος εργασίας ή απομάκρυνση ενός αγαπημένου κατοικιδίου.
Η φαρμακευτική θεραπεία δε θεραπεύει οριστικά το άσθμα αλλά στοχεύει στο να θέσει τη νόσος υπό έλεγχο. Συγκεκριμένα, αποβλέπει στη βελτίωση των συμπτωμάτων και συνεπώς της ποιότητας ζωής του ατόμου, στην πρόληψη των κρίσεων και στη διατήρηση της λειτουργίας των πνευμόνων εντός φυσιολογικών ορίων. Όπως προαναφέρθηκε, η χορηγούμενη φαρμακευτική δεν είναι η ίδια για όλα τα άτομα που πάσχουν από άσθμα αλλά διαφέρει ανάλογα με τη βαρύτητα αυτού. Έτσι, σε πολύ ήπιες περιπτώσεις, η αποφυγή και μόνο των εκλυτικών παραγόντων μπορεί να είναι αρκετή. Γενικά, η φαρμακευτική αντιμετώπιση του άσθματος περιλαμβάνει δύο κατηγορίες φαρμάκων: τα βρογχοδιασταλτικά, τα οποία ανακουφίζουν άμεσα από τα συμπτώματα και τα αντιφλεγμονώδη τα οποία προφυλάσσουν από νέες κρίσεις. Τα περισσότερα φάρμακα για το άσθμα χορηγούνται με τη μορφή εισπνοών, με κατάλληλες συσκευές, στη χρήση των οποίων πρέπει να εκπαιδευτεί το άτομο προτού ξεκινήσει τη θεραπεία του, ειδικά εάν πρόκειται για παιδί. Επίσης, οι ασθματικοί ασθενείς είναι καλό να επαναλαμβάνουν το αντιγριππικό εμβόλιο κάθε φθινόπωρο και σε περίπτωση σωματικής άσκησης, αυτή πρέπει να ξεκινάει και να σταματάει αργά και όχι απότομα.
Γενικά, το άσθμα, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, είναι ένα χρόνιο νόσημα και χρειάζεται αντιμετώπιση εφ’ όρου ζωής. Για το λόγο αυτό, απαιτείται στενή επικοινωνία μεταξύ γιατρού και ασθενούς και συχνή παρακολούθηση προκειμένου η νόσος να παραμένει υπό έλεγχο και να μην επηρεάζει το επίπεδο της ποιότητας ζωής του ατόμου.

Αγγειογραφία Ινδοκυανίνης (ICG)

Μέχρι τώρα η ασφαλής διάγνωση της εκφύλισης της ωχράς κηλίδος στηρίζονταν στην απλή φλουοροαγγειογραφία η οποία μπορούσε να καταγράψει το πρόβλημα σε ποσοστό πολύ μικρό (μόλις 13%) και τούτο γιατί συνήθως η συγκεκριμένη πάθηση, κατά το μεγαλύτερό της ποσοστό (87%), οφείλεται στην άδηλη ή κρυφή χοριοειδική νεοαγγείωση. Με την απλή φλουοροαγγειογραφία δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε με ακρίβεια την ύπαρξη και τα όριά της, πράγμα απολύτως απαραίτητο, έτσι ώστε να εφαρμόσουμε τις μόνες προς το παρόν θεραπευτικές αγωγές (ακτίνες Laser και φωτοδυναμική).
Τώρα πλέον, το διαγνωστικό μας οπλοστάσιο εμπλουτίστηκε με μια νέα μέθοδο, την Ψηφιακή Αγγειογραφία Ινδοκυανίνης (ICG). Με τη μέθοδο αυτή μπορούμε, με αξιοσημείωτη ακρίβεια, να καταγράψουμε τη χοριοειδική κυκλοφορία και κατ’ επέκταση, τόσο τα όρια μιας κρυφής χοριοειδικής νεοαγγείωσης, εφ’ όσον βεβαίως υπάρχει. Παράλληλα, μπορούμε να καταγράψουμε διάφορα άλλα προβλήματα από τον χοριοειδή που συμβαίνουν σε περιπτώσεις: υψηλής (παθολογικής) μυωπίας, αγγειοειδών ταινιών, τραυμάτων, όγκων καθώς και ενδοφθάλμιων φλεγμονών (χοριοειδίτιδες). Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι η αγγειογραφία Ινδοκυανίνης είναι μια λεπτομερειακή εξέταση που κατά κανόνα λειτουργεί συμπληρωματικά με την απλή φλουοροαγγειογραφία και όχι μόνη της.

Αγγειογραφία Βυθού ή Φλουοροαγγειογραφία

Αποτελεί την πλέον συνηθισμένη μέθοδο διάγνωση των διαφόρων παθήσεων του βυθού του οφθαλμού. Η συγκεκριμένη εξέταση πραγματοποιείται με τη χρήση εξειδικευμένου φωτομετρικού συστήματος, με ενδοφλέβια χορήγηση ειδικής χρωστικής ουσιάς [ινδοκυανίνη ή φλουορεσκείνη] και βγάζουμε μια σειρά απο φωτοραφίες με την αιματική κυκλοφορία του αμφιβληστροειδούς και χοριοειδούς χιτώνα.

ΚΙΝΑΣΗ ΤΗΣ ΚΡΕΑΤΙΝΗΣ (CPK)

Ονομάζεται και κρεατινοφωσφοκινάση.

Καταλύει τη φωσφορυλίωση της κρεατίνης και βρίσκεται άφθονη στους μύες. Ειδικά στο μυοκάρδιο επικρατεί το ισοέζυμο ΜΒ (CK-MB), το οποίο αυξάνεται σε έμφραγμα του μυοκαρδίου σε 4 με 6 ώρες και φτάνει σε peak στις 24 ώρες.

ΓΑΛΑΚΤΙΚΗ ΑΦΥΔΡΟΓΟΝΑΣΗ ή ΔΕΫΟ-ΔΡΟΓΟΝΑΣΗ (LDH)

Βρίσκεται σε όλα τα κύτταρα, όπου μετέχει στο μεταβολισμό της γλυκόζης.

Είναι άφθονη στο μυοκάρδιο, στους μύες γενικότερα και στο ήπαρ.

ΣΙΔΗΡΟΣ (Fe)

Ο Σίδηρος είναι απαραίτητο στοιχείο για κάθε ανθρώπινο κύτταρο, δρα ως μεταφορέας οξυγόνου και ηλεκτρονίων, ως καταλύτης στην οξείδωση (“καύσεις”) και σε άλλες μεταβολικές οδούς και παίζει ποσοτικά το σπουδαιότερο ρόλο στον οξειδωτικό μεταβολισμό, στην κυτταρική ανάπτυξη και στον πολλαπλασιασμό, όπως και στη μεταφορά και αποθήκευση.

ΧΑΛΚΟΣ (Cu)

Ο Χαλκός έχει να κάνει κυρίως με το μεταβολισμό στο συκώτι και κάποια ειδική πρωτεΐνη (σερουλοπλασμίνη), αλλά και με διάφορες νοητικές λειτουργίες στον εγκέφαλο.

Φυσιολογικές τιμές = 100 – 200 μg %

http://kosmaser.pblogs.gr

ΧΛΩΡΙΟ (Cl) και ΔΙΤΤΑΝΘΡΑΚΙΚΑ (HCO3)

Το Χλώριο αποτελεί το κυριότερο ανιόν (φορτισμένο με “-” ιόν δηλαδή) του εξωκυττάριου υγρού (και του αίματος επομένως). Το κυριότερο ανιόν ενδοκυττάρια είναι τα διττανθρακικά. Νάτριο, Κάλιο, Χλώριο και Διττανθρακικά βρίσκονται σε ένα συνεχές παιχνίδι μπες – βγες από το κύτταρο προς το αίμα και αντίστροφα, ώστε να υπάρχει ισορροπία.

Φυσιολογικές τιμές
– Χλωριούχα = 95 – 105 mEq/L
– Διττανθρακικά = 21 – 28 mEq/L

http://kosmaser.pblogs.gr/

ΜΑΓΝΗΣΙΟ (Mg)

Το Μαγνήσιο πέφτει στο αίμα σε υποσιτισμό, πλημμελή απορρόφηση από το έντερο, αλκοολισμό, διαβήτη, υπερβολική λήψη διουρητικών και σε νεφρικές παθήσεις.

Αντίθετα, αυξημένο βρίσκεται σε υπερβολική λήψη αντιόξινων (λέγε με Maalox) που περιέχουν υδροξείδια του Μαγνησίου, αλλά και σε νεφρική ανεπάρκεια (όπου δεν απεκκρίνεται, “καθαρίζεται”).

Φυσιολογικές τιμές = 1,5 – 2,5 mEq/L

http://kosmaser.pblogs.gr