Συγγραφείς: Ευστράτιος Παπάνης & Αγνή Βίκη Γράφτηκε στις ,
Μπορούμε να προκαλέσουμε φόβο σε ένα βρέφος, ακόμη και τις πρώτες ημέρες της ζωής του, προκαλώντας έναν οξύ, δυνατό κρότο πίσω του ή με το να κάνουμε πως το αφήνουμε να πέσει (απώλεια στήριξης). Μέχρι την ηλικία των 6 ή 7 μηνών, το βρέφος δεν «ανησυχεί», όταν βρίσκεται με ξένα πρόσωπα, αλλά από τον 7ο μήνα και ύστερα αλλάζει στάση απέναντι στους αγνώστους.
Συγγραφείς: Ευστράτιος Παπάνης & Αγνή Βίκη Γράφτηκε στις ,
Το τελευταίο είδος συνηθειών χαλάρωσης, είναι οι αυτόματες-ακούσιες κινήσεις. Οι νευρικές συσπάσεις, που δεν ελέγχονται από το παιδί, ονομάζονται τικ και περιλαμβάνουν ανοιγοκλείσιμο των ματιών, απότομες κινήσεις της κεφαλής, νευρικές κινήσεις των χεριών, γκριμάτσες, ξερόβηχα κ.λπ.
Διατροφή για αύξηση μυϊκής μάζας
Κάνατε την εγγραφή σας στο γυμναστήριο και ξεκινήσατε τις προπονήσεις σας με βάρη με στόχο την αύξηση μυϊκής μάζας! Ωστόσο, όσο πιστά κι αν ακολουθείτε [...]
Χοληστερίνη ή αλλιώς.. χοληστερόλη: Όλα όσα θα πρέπει να ξέρετε.
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ Τι είναι η χοληστερόλη; Η χοληστερόλη είναι μία λιπαρή ουσία η οποία κυκλοφορεί στο αίμα καθώς βρίσκεται σε [...]
Οδηγός διατροφής για το μαραθώνιο
Είτε τρέχετε για πρώτη φορά με στόχο τον τερματισμό, είτε είστε έμπειρος δρομέας αποστάσεων με στόχο ένα ατομικό ρεκόρ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο [...]
Συγγραφέας Γιάννης Ξηντάρας Γράφτηκε στις ,
Πολλές φορές οι γονείς θέλοντας να κάνουν καλό στα παιδιά τους, συμπεριφέρονται με έναν τρόπο που επιτυγχάνουν δυστυχώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Συνήθως αυτός ο τρόπος αφορά διάφορες υπερβολικές μορφές διαπαιδαγώγησης κι όχι τις προθέσεις καθ’αυτές. Οι προθέσεις – μπορεί κανείς να υποθέσει – ότι είναι a priori καλές. Το πρόβλημα λοιπόν βρίσκεται στην υπερβολή.
Συγγραφείς: Ευστράτιος Παπάνης & Αγνή Βίκη Γράφτηκε στις ,
Το άγχος συχνά βασανίζει τα άτομα όχι μόνο από άποψη ψυχολογική, με τη μορφή του τρόμου, της ανησυχίας και της εσωτερικής έντασης αλλά και με τη μορφή σωματικών ασθενειών. Ο όρος «στρες» χρησιμοποιείται συχνά με αυτή την έννοια.
Χρησιμοποιείται ευρέως, για να περιγράψει κάθε κατάσταση υπερφόρτισης, στην οποία το άτομο έχει εξωθηθεί στα όρια της αντοχής του. Είτε το στρες είναι στιγμιαίο και ακραίο είτε διαβρώνει βαθμιαία την προσωπικότητά μας με τις φαινομενικά μικρο-κρίσεις, ανησυχίες και συγκρούσεις της σύγχρονης ζωής, οι αντιδράσεις του ατόμου, τόσο στο ψυχολογικό όσο και στο σωματικό μέρος, είναι σχεδόν ίδιες.
Συγγραφέας Γιάννης Ξηντάρας Γράφτηκε στις ,
Πολύ συχνά συναντώ γονείς που μου εξηγούν το “πρόβλημα” που έχουν με το παιδί τους και μου ζητάνε να τους βοηθήσω. Συνήθως την βοήθεια αυτήν την αντιλαμβάνονται ως παρέμβαση στο ίδιο το παιδί, προκειμένου αυτό να καταλάβει και να αλλάξει την ¨προβληματική” συμπεριφορά ή συνήθεια. Π.χ. ένα παιδί που δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στο σχολείο, είναι επιθετικό ή δεν θέλει να διαβάσει, ένα παιδί που δεν θέλει να κοιμηθεί μόνο του αλλά στο κρεβάτι των γονιών του, ένα άλλο που “δεν ακούει λόγια”… κλπ.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Πριν βιαστείς να το μαλώσεις, σκέψου μήπως αυτή η συμπεριφορά πηγάζει από εσένα. Αυτοί είναι 3 συχνοί λόγοι που ένα παιδί λέει ψέματα και πηγάζουν από… εσένα!
Όσο κήρυγμα κι αν κάνεις για το καλό και το κακό, την αλήθεια και το ψέμα, το πρότυπο είσαι εσύ και οι πράξεις σου. Κάθε παιδί έχει την τάση να μιμείται τα προτυπά του που σε πρώτη φάση είναι οι γονείς. Κάθε παιδάκι λειτουργεί σαν «σφουγγάρι» που ρουφάει κάθε συμπεριφορά των γονιών, οπότε προσοχή!
Συγγραφέας Γιάννης Ξηντάρας Γράφτηκε στις ,
Ο διάλογος είναι πολιτισμός. Να συζητάμε με τα παιδιά μας είναι δείγμα πολιτισμού και δημοκρατίας. Σε κάθε περίπτωση είναι ένδειξη μιας σωστής διαπαιδαγώγησης, πρόσφορο έδαφος για σχέσεις καλών προθέσεων μεταξύ ισοτίμων… Είναι ατελείωτος ο κατάλογος των ευεργετικών επιδράσεων του διαλόγου μεταξύ των ανθρώπων!
Συγγραφείς: Ευστράτιος Παπάνης & Αγνή Βίκη Γράφτηκε στις ,
Το περιστασιακό πιπίλισμα του αντίχειρα είναι ένα τόσο συνηθισμένο αναπτυξιακό φαινόμενο των πρώτων χρόνων της παιδικής ηλικίας (παρουσιάζεται περίπου στο 40% των παιδιών μεταξύ 2 και 7 ετών), ώστε αν συμβαίνει μεμονωμένα – χωρίς άλλη εκδήλωση συμπτωμάτων άγχους – δεν πρέπει να ανησυχούν ιδιαίτερα οι γονείς.
Συγγραφείς: Ευστράτιος Παπάνης & Αγνή Βίκη Γράφτηκε στις ,
Το άγχος δεν είναι σαφώς εστιασμένο σε ένα συγκεκριμένο ερέθισμα ή σε μια συγκεκριμένη κατάσταση. Μπορεί να είναι γενικευμένος, αόριστος, αιωρούμενος φόβος να διαπερνά τα πάντα, να απλώνεται ελεύθερα, να εκφράζεται σαν ένα αόριστο και γενικευμένο συναίσθημα εσωτερικής έντασης.
Ενώ οι ενήλικοι μπορούν να αποκρύπτουν, να καμουφλάρουν, τα συναισθήματά τους, και μάλιστα τόσο καλά, ώστε να είναι αδύνατον ο άλλος να καταλάβει πώς ακριβώς νιώθουν, τα παιδιά, αντίθετα, συμπεριφέρονται με τρόπο περισσότερο άμεσο, περισσότερο διαφανή.
Συγγραφείς: Ευστράτιος Παπάνης & Αγνή Βίκη Γράφτηκε στις ,
Η ονυχοφαγία θεωρείται ένα από τα χαρακτηριστικά του αγχώδους παιδιού. Πράγματι, μπορεί να εμφανίζεται ως μέρος ενός συνδρόμου συναισθηματικής διαταραχής, αλλά δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά σοβαρές επιπτώσεις.
Σε μια έρευνα με 4.587 μαθητές στο Σικάγο, διαπιστώθηκε ότι τα δύο τρίτα (2/3 ) μιας ομάδας αγοριών, ηλικίας 8 ως 11 ετών, έτρωγαν τα νύχια τους. Η αναλογία για τα κορίτσια ήταν λίγο μικρότερη. Υπάρχουν επίσης μελέτες που δείχνουν υψηλά ποσοστά ονυχοφαγίας σε τυχαία δείγματα παιδιών στη Βρετανία.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Αθήνα, 18 Ιουλίου 2017 – Ολοκληρωμένο πακέτο εξετάσεων προληπτικού ελέγχου για τους μικρούς αθλητές σε ειδική, μειωμένη τιμή προσφέρει το Παιδιατρικό Κέντρο Αθηνών, καθώς ο αθλητισμός έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα και συμβάλλει σημαντικά όχι μόνο στη σωματική αλλά και στη νοητική ανάπτυξή τους.
Συγγραφέας Ευγενία Καράμπελα Γράφτηκε στις ,
Μερικά μωρά γεννιούνται μ’ ένα ή δύο δοντάκια. Άλλα πάλι φτάνουν να γιορτάσουν τα πρώτα τους γενέθλια χωρίς ούτε ένα δόντι. Στα περισσότερα όμως μωρά τα πρώτα δοντάκια εμφανίζονται μεταξύ έκτου και όγδοου μήνα.
Συνήθως τα 20 νεογιλά δόντια εμφανίζονται με την εξής σειρά:
Συγγραφείς: Ευστράτιος Παπάνης & Αγνή Βίκη Γράφτηκε στις ,
Έχουμε ήδη αναφέρει ένα παράδειγμα φοβίας, της επίμονης άρνησης του παιδιού να πάει στο σχολείο, της «σχολικής φοβίας». Η φοβία είναι ένας υπερβολικός και περιοδικός-επανερχόμενος φόβος, ο οποίος είναι αδικαιολόγητος-ανεξήγητος (ακόμη και για το ίδιο το θύμα). Είναι μια φοβική αντίδραση δυσανάλογη προς την αιτία – το φοβικό αντικείμενο ή την φοβική κατάσταση – που την προκαλεί.
Συγγραφέας Νικόλαος Κριαράς Γράφτηκε στις ,
Σύμφωνα με την έρευνα του πανεπιστημίου Μπρίστολ στην Αγγλία τα νήπια έως και 3 ετών όταν καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ανθυγιεινών προϊόντων, κινδυνεύουν να έχουν χαμηλό δείκτη νοημοσύνης όταν μεγαλώσουν.
