ΜΠΟΥΚΩΜΑ Η ΡΙΝΙΚΗ ΣΥΜΦΟΡΗΣΗ : ΕΝΑ ΣΥΧΝΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ
Το μπούκωμα ή ρινική συμφόρηση, όπως αποκαλείται στην ιατρική ορολογία, χαρακτηρίζεται από αδυναμία αναπνοής λόγω απόφραξης της μύτης, πταρμό, ή ρινική έκκριση.
Το μπούκωμα ή ρινική συμφόρηση, όπως αποκαλείται στην ιατρική ορολογία, χαρακτηρίζεται από αδυναμία αναπνοής λόγω απόφραξης της μύτης, πταρμό, ή ρινική έκκριση.
Οι αλλεργίες έχουν αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες στις ανεπτυγμένες χώρες και ορισμένα άτομα αποδίδουν το φαινόμενο αυτό στον γενικευμένο εμβολιασμό. Ωστόσο, η άποψη αυτή φαίνεται ότι δεν είναι βάσιμη. Ερευνητές από τη Μ. Βρετανία έχουν δείξει ότι οι εμβολιασμοί ρουτίνας στα παιδιά δεν σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο άσθματος ή εκζέματος.
Σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε μεγάλη ομάδα παιδιών που παρακολουθήθηκαν για 11 χρόνια,
Η συχνότητα εμφάνισης τροφικής αλλεργίας στα παιδιά είναι σχεδόν διπλάσια από ότι στους ενήλικες.
Τροφικές αλλεργίες προσβάλουν περίπου το 7-8% του παιδικού πληθυσμού και αποτελούν το πιο συχνό πρόβλημα της βρεφικής και νηπιακής ηλικίας.
Το πιο κοινό τροφικό αλλεργιογόνο είναι το γάλα της αγελάδας και ακολουθούν το αυγό, το φιστίκι, το ψάρι, η σόγια , το σιτάρι και τα οστρακοειδή. Για την αντιμετώπιση της αλλεργίας από γάλα αγελάδας,
Οι αλλεργίες επηρεάζουν περισσότερο από το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού ενώ οι τροφικές αλλεργίες περίπου το 6% των παιδιών και 2-3% των ενηλίκων.
Τα τελευταία 20 χρόνια μάλιστα έχει αυξηθεί η επικράτηση των αλλεργιών στα πιο ανεπτυγμένα κράτη, ενώ παρουσιάζεται αντίστοιχη αύξηση και στα περιστατικά άσθματος. Κατά πόσο ένα άτομο θα εμφανίσει συμπτώματα αλλεργίας εξαρτάται από τις συνδυασμένες επιδράσεις γενετικών, περιβαλλοντικών, λοιμογόνων, φυσικών ή και ορμονικών παραγόντων. Η συνέργεια και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ αυτών των παραγόντων δεν είναι πλήρως κατανοητές ενώ πρόσφατες πληροφορίες οδηγούν στην ανάπτυξη νέων υποθέσεων όπως η υπόθεση υγιεινής.
Τα ακαρεα είναι μικροοργανισμοι που εχουν μεγεθος μικροτερο από μισο χιλιοστο και υπολογιζονται σε εκατομμυρια στο περιβαλλον του κρεββατιου,οπου τρεφονται από τα επιθηλια και τις τριχες του δερματος.Υπαρχουν περισοτερα από 50000 ειδη που εχουν καταγραφη.Αυτα της «οικιακης σκονης» είναι κυριως τα Dermatophagoides Pteronyssinus και Farinae.Aυτα τα ακαρεα (Dpt και Df),αντεχουν δυσκολα τα ξηρα και κρυα κλιματα σε υψομετρο.
Οι αντιδρασεις που οφειλονται στις τροφες είναι ένα φαινομενο γνωστο από αρκετους αιωνες.Ο Ιπποκρατης ειχε αναγνωρισει από τον 5ο αιωνα π.χ,ότι το γαλα αγελαδας μπορουσε να προκαλεσει γαστρεντερικες διαταραχες και κνιδωση.
Βεβαια υπαρχουν οι πραγματικες τροφικες αλλεργιες και οι ψευδεις τροφικες αλλεργιες(που προκαλουνται από τροφες που αναπαραγουν αντιδρασεις σαν τις αλλεργιες χωρις όμως να είναι αλλεργιες).
Μιλωντας για τις πραγματικες αλλεργιες ,η παρουσια τους τα 15 τελευταια χρονια είναι οντως εντυπωσιακη.Σποραδικη πριν 10 χρονια η τροφικη αλλεργια εχει γινει πλεον καθημερινο φαινομενο στα αλλεργιολογικα ιατρεια.
Οι οφθαλμίατροι χρησιμοποιούν τον όρο επιπεφυκίτιδα για να περιγράψουν μια φλεγμονή του επιπεφυκότα. Για τον περισσότερο κόσμο η επιπεφυκίτιδα είναι η πιο συνηθισμένη αιτία που προκαλεί κοκκινίλα στο μάτι. Το άσπρο μέρος του ματιού (σκληρός χιτώνας) καλύπτεται από μια λεπτή μεμβράνη, που ονομάζεται επιπεφυκότας και έχει την ιδιότητα να παράγει βλέννη και να λειαίνει έτσι την επιφάνεια του ματιού. Φυσιολογικά, μέσα στον επιπεφυκότα υπάρχουν αγγεία τα οποία μπορεί να δει ο οφθαλμίατρος με την κατάλληλη εξέταση. Οταν παρουσιασθεί στον επιπεφυκότα ερεθισμός ή φλεγμονή, τα αγγεία αυτά διογκώνονται με αποτέλεσμα το μάτι να κοκκινίζει.
Ποιες είναι οι αιτίες που προκαλούν επιπεφυκίτιδα;
Κύριο χαρακτηριστικό της εποχιακής αναπνευστικής αλλεργίας είναι η εποχιακή (κυρίως κατα την άνοιξη) εμφάνιση συμπτωμάτων ρινίτιδας, επιπεφυκίτιδας ή και άσθματος. Κοινό χαρακτηριστικό ο αλλεργικός χαρακτήρας της νόσου, η εποχιακή κατανομή των συμπτωμάτων, και ότι οι γύρεις αποτελούν την αιτία της νόσου του ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού συστήματος.
Η εποχιακή αναπνευστική αλλεργία είναι μια ιδιαίτερη συχνή νόσος. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ότι τα τελευταία δέκα χρόνια η συχνότητα της νόσου έχει ουσιαστικά τριπλασιαστεί και απο πολλόυς χαρακτηρίζεται η “επιδημία του αιώνα”.
Περίπου 1 στα 5 παιδιά στις σύγχρονες κοινωνίες πάσχει από κάποιο τύπο αλλεργικής πάθησης. Οι αλλεργικές παθήσεις οφείλονται στο υπεραντιδραστικό ανοσοποιητικό σύστημα που προσπαθεί να προστατέψει το σώμα από τα αλλεργιογόνα, συνήθως αβλαβείς ουσίες όπως ακάρεα, γύρεις, πιτυρίδα ζώων κ.α. ή και από άλλους μη ειδικούς παράγοντες.
Οι κλασσικές αλλεργικές παθήσεις στα παιδιά, που λέγονται και ατοπικές παθήσεις είναι η ατοπική δερματίτιδα, η τροφική αλλεργία, το άσθμα και η αλλεργική ρινίτιδα.
ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ:
Όσοι ταλαιπωρούνται απο αλλεργική ρινίτιδα αναφέρουν ότι εκδηλώνουν έντονο κνησμό στα μάτια, τη μύτη και το φάρυγγα, φτάρνισμα, μπούκωμα στη μύτη, καταροή και βήχα. Επίσης παρατηρούνται κόκκινα μάτια που δακρύζουν και πιθανόν ξηρότητα στο λαιμό και συριγμός στην αναπνοή.
ΑΙΤΙΕΣ:
Oι αλλεργικές αντιδράσεις σε τροφές είναι εξαιρετικά συχνές, αν και μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό των συμπτωμάτων που εκδηλώνονται μετά την κατανάλωση συγκεκριμένων τροφών είναι πραγματικές αλλεργίες- συμμετέχει, δηλαδή, σε αυτές το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Όλοι έχουν τις προτιμήσεις τους και τις αντιπάθειές τους στον τομέα του φαγητού και τα μικρά παιδιά αρνούνται συχνά να φάνε ορισμένες τροφές – πρόκειται για ένα αναπόσπαστο κομμάτι της πορείας τους προς την ανεξαρτησία. Στη μετέπειτα ζωή τους, ωστόσο, η προτίμηση ή η απόρριψη συγκεκριμένων τροφών (ιδιοτροπία ως προς το φαγητό) οφείλεται συνήθως σε ψυχολογικούς παράγοντες, οι οποίοι δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως.
Οι αλλεργίες είναι οι συχνότερες αιτίες χρόνιων νοσημάτων και συχνά οι κύριες αιτίες σοβαρών οξέων αντιδράσεων στα παιδιά. Οι αλλεργίες διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: 1) σε εκείνες που εμφανίζονται σε άτομα που έχουν ατοπική προδιάθεση (γενετική τάση να κάνουν αλλεργίες) και
Πρόληψη.
Υπάρχουν μαρτυρίες ότι παιδιά που έχουν θηλάσει έχουν λιγότερες υπερευαισθησίες τύπου I και IV. Πιστεύεται επίσης ότι πολύ περιορισμένα και «υγιεινά» περιβάλλοντα παίζουν ρόλο στην αύξηση των αλλεργιών. Κάποιες μελέτες δείχνουν ότι βρέφη που μεγάλωσαν σε φάρμες έχουν την τάση να έχουν λιγότερες αλλεργίες από αυτά που μεγάλωσαν σε περιβάλλοντα ελεύθερα αλλεργιογόνων.
Η διάγνωση της υπερευαισθησίας τύπου Ι ξεκινά με προσεκτική επιθεώρηση των συμπτωμάτων του ασθενούς, του οικογενειακού και προσωπικού ιστορικού, που περιλαμβάνουν: την ηλικία έναρξης των συμπτωμάτων, εποχιακά συμπτώματα και συμπτώματα μετά από επαφή με ζώα, σανό ή σκόνη, ή που αναπτύσσονται σε συγκεκριμένο περιβάλλον (π.χ. σπίτι και εργασία). Άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες και τρόπος ζωής,